Ιδεολογία του Διαδικτύου, όπως ο ασιγματισμόσ και ο ανορθογραφισμός. Σλανγκιστί λέγεται και ατονία ή κατατονία. Μοιάζει πιο πολύ με τον ασιγματισμό, καθώς γίνεται πιο πολύ για λόγους ευκολίας και κερδίσματος χρόνου, κι όχι για ιδεολογικούς ή ψυχο(παθο)λογικούς λόγους. Ο ατονιστής θέλει να ολοκληρώσει την αλλαγή που έγινε στο γραπτό μας σύστημα με το πέρασμα από το πολυτονικό στο μονοτονικό, και ίσως θεωρεί εαυτόν ως προάγοντα σε μια αντίστοιχη νομοθετική ρύθμιση που κάποτε μπορεί να έρθει.

Αντώνυμα: πολυτονισμός. Υπάρχουν πολλοί που επιμένουν να χρησιμοποιούν τους τόνους και τα πνεύματα του πολυτονικού συστήματος και στα φόρα και αλλού στα διαδίχτυα.

Μελετάται έντονα από τους ειδικούς σλανγκολόγους των φορόρουμ [Σημ: ψωνισμένος τρόπος να πεις «φόρουμς» στην Γενική] αν υπάρχει εγγενής σχέση μεταξύ ατονισμου και ασιγματισμού. Είναι νωρίς πάντως για να βγουν οριστικά συμπεράσματα σ' αυτήν την διερεύνηση.

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Ιδεολογία του Διαδικτύου, όπως και ο ασιγματισμόσ, η οποία αναπτύσσεται σε φόρα από αγοραίους τύπους. Έχει διαφορετικές φράξιες. Θα αναφερθώ σε ορισμένες, χωρίς δυνατότητα εξάντλησής τους.

  1. Ο ριζοσπαστικός επαναστατικός ανορθογραφιστής. Θεωρεί ότι η ορθογραφία είναι ένα εξουσιαστικό κατεστημένο status quo. Η ανορθογραφία είναι γι' αυτόν ένας επαναστατικός ακτιβισμός. Συχνά πρόκειται για άνθρωπο με παιδεία που έχει την δυνατότητα να ορθογραφήσει άψογα τις λέξεις, αλλά συνειδητά την απαρνείται για χάρη μιας επαναστατικής σκοπιμότητας. Όπως, δηλαδή, οι Μαρξ και Ένγκελς ήταν μάλλον Μαρξ εντ Σπένσερ, αλλά απαρνήθηκαν τον μεγαλοαστισμό τους από αλληλεγγύη στους προλετάριους σύντροφους, έτσι κι ο ανορθόγραφος αυτού του τύπου απαρνείται την πλούσια παιδεία του από αλληλεγγύη στους ανορθόγραφους όλου του κόσμου.

  2. Anorthographus Trolleatziticus. Ανήκει στο είδος των τρολεατζήδων, που ευδοκιμεί στα διαδίχτυα. Η ακραία ανορθογραφία είναι απλώς ένα μέσο για να προσελκύσει το ενδιαφέρον των άλλων. Και αυτός έχει συχνά παιδεία και άψογη ορθογραφία, αλλά έχει ασταθή αυτοπεποίθηση, και κατά τον αρχαίο θρύλο του Ηροστράτου, αν δεν μπορεί να μείνει στην Ιστορία ως διάσημος, επιδιώκει να μείνει στην Ιστορία ως διαβόητος. Είναι σαν τη Λερναία Ύδρα. Αν τον κατηγορήσεις για ανορθογραφία, θα συνεχίσει να ανορθογραφεί, για να αποσπάσει ακόμη περισσότερο την προσοχή σου. Καλύτερα να του πεις, «μπράβο τι ωραία που το γράφεις έτσι», ή ακόμη καλύτερα να αδιαφορήσεις πλήρως. Η διαφορά από το πρώτο είδος είναι ότι στον πρώτο ο λόγος είναι ιδεολογικός, ενώ στον δεύτερο ψυχολογικός. Αλλά κατά τους Γιαλομάδες τα δύο είδη δεν έχουν ειδοποιό διαφορά, αφού πίσω από κάθε και καλά ιδεολογικό λόγο υποκρύπτεται ένας ψυχολογικός.

  3. Ανορθόγραφος ο ταπεινοσχήμων. Προβάλλει ένα προφίλ λαϊκού παιδιού, που πραγματικά είναι ανορθόγραφος επειδή δεν του δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να μάθει γράμματα, ή επειδή το κεφάλι του δεν σκαμπάζει κ.ο.κ. Σπάνια αυτό είναι αλήθεια. Συχνότερα πρόκειται για έναν είρωνα, με την σωκρατική - δημοσθένειο έννοια του όρου, δηλαδή πρόκειται για κάποιον που επιτηδευμένα ανορθογραφεί, για να προβάλλει το προφίλ ενός αγράμματου παιδιού του λαού. Αυτός ο τύπος συχνά παρουσιάζει μια γενικότερη ταπεινοσχημία. Μας αποκαλύπτει λ.χ. ότι είναι άσχημος, τον φτύνουν οι γκόμενες κτλ. Δύο τινά συμβαίνουν. Ή είναι καθαρή μυθοπλασία τα παραπάνω. Ή είναι εν μέρει αλήθεια, και ο ανορθόγραφος τα εντείνει περαιτέρω για να συμφιλιωθεί με αυτούς τους «δαίμονές» της πραγματικής ζωής του, να τους ξορκίσει και να προκαλέσει την συμπάθειά μας, και την τρυφερότητα που φαίνεται ότι την έχει ανάγκη. Το χαρακτηριστικό του τρίτου τύπου είναι ότι δεν ανορθογραφεί με συνέπεια και σύστημα, αλλά άλλοτε ναι κι άλλοτε όχι. Αν μάλιστα τον ρωτήσεις, θα ορκίζεται και θα ομνύει ότι δεν ανορθογραφεί εκ συστήματος και θα επικαλεστεί ως τεκμήριο και περιπτώσεις που θα έχει ορθογραφήσει σωστά. Ο τρόπος όμως για να αποκαλύψεις την υποκρισία του είναι ότι ορθογραφεί καλά τα δύσκολα, και ανορθογραφεί τα εύκολα, επίτηδες προφανώς.

  4. Ο έντεχνος ανορθόγραφος. Είναι ο τύπος που την έχει δει Μέντης Μποσταντζόγλου και προσπαθεί μέσω της ανορθογραφίας να βγάλει κάποια κρυμμένα νοήματα, που τα κρύβει η ορθογραφική αρτιότητα. Ως προς αυτό μοιάζει με τον έντεχνο σλανγκιστή. Απλώς ο έντεχνος ανορθόγραφος πραγματικά το παρακάνει!

Τελειώνοντας, θα ήθελα να παρατηρήσω αφενώς ότοι η παραπάνω κατηγοριοποίηση είναι σχηματικοί, κι ότι στην πραγματικώτητα οι κατηγορίες μπορούν να αλληλωπλέκοντε και να συνυπάρχουν. Και κυρίος να κρούσο τον κόδονα του κυνδίνου ότι ο ανωρθωγραφησμώς ήνε κωλλητικώς κε κανής δεν είναι ασφαλύς απαίναντή του, συμπαιρηλαμβανωμαίνου κε του γράφωντως!!! Θαίλυ πρωσωχί!!

Ουφ! Έμεινα για λίγο στην καραντίνα και ανένηψα! Λοιπόν, από όσα φόρα έχει τύχει να διαβάσω, θυμάμαι τρεις χαρακτηριστικές περιπτώσεις ανορθογραφιστών:

  1. Στο φόρουμ του Αθηνοράματος υπήρχε ένας εξαιρετικά μορφωμένος χρήστης, που υπέγραφε ως «Ώμικρον»! Ορθογραφούσε άψογα τα πάντα εκτός από τα όμικρον, που τα έγραφε όλα ως ωμέγα, και τα ωμέγα που τα έγραφε όλα ως όμικρον! Η πράξη του ερμηνευόταν ως επαναστατικός ακτιβισμός για την ανατροπή του εξουσιαστικού status quo της ορθογραφίας.

  2. Στο φόρουμ του bourdela.com υπήρχαν δύο χαρακτηριστικοί ανορθογραφιστές, ο «Πιτσιλιστής» και ο «Βόθρος». Και οι δύο χρησιμοποιούσαν λέξεις που φανέρωναν παιδεία. Ειδικά ο δεύτερος ήταν καθαρή περίπτωση ταπεινοσχήμονος. Έλεγε συνέχεια ότι είναι άσχημος και βρωμάει, εξ ου και το ψευδώνυμο, αλλά είχε παρ' όλα αυτά τον δικό του τρόπο να γοητεύει τις γκόμενες. Έκανε μπάχαλο κάθε συζήτηση με το να στρέφει την κουβέντα πάντα σε μια οχληρή περιαυτολογία του, έστω ταπεινόλογη.

  3. Στο slang.gr έχουμε τον γνωστό μας και μη εξαιρετέο Πάνο Β'. Αν θυμάμαι καλά, έχει αποτάξει την μομφή ότι ανορθογραφεί εκ συστήματος και έχει υποστηρίξει ότι δεν μπορεί παρά να ανορθογραφεί. Οπότε θα πρέπει να αποκλείσουμε την κατηγορία 1. Αλλά ύστερα από το λήμμα Εωσφόρος, νομίζω ότι ένας αντιεξουσιαστικός χαρακτήρας του ανορθογραφισμού του δεν πρέπει να αποκλειστεί. Επίσης, πιστεύω ότι ο Πάνος Β' έχει χαρακτηριστικά και από όλες τις υπόλοιπες κατηγορίες 2, 3 και 4, οπότε πρόκειται για πολυσυλλεκτικό ανορθογραφιστή.

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Ουσιαστικό που φανερώνει την επικριτική στάση του υποκειμένου για την κατάσταση της συμπεριφοράς του αντικειμένου, μία κατάσταση στην οποία βρίσκονται άτομα των οποίων οι πράξεις δεν λογαριάζουν κάποιες άγραφες κοινωνικές συμβάσεις της πιάτσας ή μιας συγκεκριμένης ομάδας.

- Καλά μαλάκα, ο Νίκος γάμησε τη Γιωργία!
- Ποια Γιωργία ρε μαλάκα, τη φάλαινα;
- Χε, χε, χε... ναι!
- Αυτό το παιδί πάντα το διέκρινε ένας οτινανισμός...

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Οφθαλμολογική πάθηση που πήρε το όνομά της από το εξωτικό πτηνό τουκάν (βλ. και μήντιο). Για πρώτη φορά τουκανισμός διαγνώστηκε σε Βέλγο φυσιοδίφη, ο οποίος περιέγραψε το εξωτικό αυτό πουλί ως «το πτηνό με το χαρακτηριστικό μαύρο φτέρωμα», αγνοώντας πλήρως τη μύτη του.

Στη σημερινή εκδοχή της η πάθηση προσβάλλει χρήστες του internet που αφήνουν σχόλια σε οπτικό υλικό (φωτογραφίες, βίντεο youtube κυρίως, κλπ). Κατά κύριο λόγο ευάλωτοι είναι αστειάτορες χρήστες, αλλά όχι μόνο. Το βασικό σύμπτωμα της πάθησης είναι το εξής: σε μια συγκεκριμένη φωτογραφία ή βίντεο που κυριαρχεί ολοφάνερα ένα δυνατό οπτικό ερέθισμα (κυρίως γκόμενες-τούμπανα, αλλά όχι μόνο, σε κάθε περίπτωση 99% σεξ και βία) κάποιος προσέχει και σχολιάζει ασήμαντες λεπτομέρειες, του φόντου και γενικότερα (λ.χ. σε βίντεο όπου τρελό μωρό webcam γδύνεται στο you tube, κάποιος σχολιάζει το φωτιστικό δαπέδου στην άκρη του πλάνου).

Για να δείτε αν πάσχετε από τουκανισμό κάντε το εξής τεστ: τι βλέπετε στη φωτό 1;

Για την ιστορία, τουκανισμό εκδήλωσε ο χρήστης του slang.gr Βράσταμαν στη συγκεκριμένη φωτό που αναρτήθηκε συνοδευτικά στη φωτό του λήμματος μύτινγκ.

Ο τουκανισμός είναι ένας δύσκολος ομολογουμένως όρος που έψαχνα για να περιγράψω το φαινόμενο αυτό της εποχής του διαδικτύου των σχολιαστών.

— Έλα να δεις ρε μαλάκα ένα βιντεάκι... καύλα ε;
— Πωπω ρε συ... κι εγώ ένα τέτοιο κλανί θέλω να βάψω τον τοίχο μου...
— Καλά ρε, τουκανισμό έχεις να 'ούμε;... Άπαπαπα, τι κωλαράκι είναι αυτό ρε συ...
— Είναι πολύ ακατάστατο το δωμάτιο... ειδικά αυτό καλάθι με τα άπλυτα στη μέση...
Μάστα.

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Αυτοί που πιστεύουν σε αυτόν, θεωρούν πως ο νόμος τους είναι ταυτισμένος με τις επιθυμίες τους. Δέχονται τις απόψεις των άλλων αρκεί αυτές να συμφωνούν με τις δικές τους. Κάποιος διάσημος Γάλλος ετσιθελιστής αυτοκράτορας... Λουδοβίκος τάδε, έλεγε «το κράτος είμαι εγώ».

Πολλοί ετσιθελιστές αναφέρουν τη φράση κλειδί του δόγματός τους (έτσι θέλω) στα αρβανίτικα (άστε ντούα).

- Μπήκε μέσα και με το άστε ντούα επέβαλε στους άλλους την άποψή του.
- Καλά, τι ετσιθελιμός είναι αυτός τέλος πάντων;

(από ironick, 15/06/08)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Η συστηματική εφαρμογή της θεωρίας του σπαζαρχιδισμού στην καθημερινότητα. Η υλοποίηση της θεωρίας αποσκοπεί στην ανάπτυξη στρατηγικής με σκοπό την επίτευξη ορισμένων συγκεκριμένων αθέμιτων στόχων. Άρα η υλοποίηση διαφέρει ανά περίπτωση.

- Άσε, στη δουλειά έχουν μελετήσει καλά τι φοβάται ο καθένας κι αντίστοιχα μας χτυπάνε εκεί που μας πονάει, ώστε να σηκωθούμε και να φύγουμε ώστε να μη πληρώσουν απζημίωση απόλυσης. Μας κάνουν ψυχολογικό πόλεμο.
- Απλά ψυχολογικός πόλεμος; Αυτό είναι εφαρμοσμένος σπαζαρχιδισμός.

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Η νοοτροπία που ακολουθεί ο άνθρωπος όταν απαξιεί για οτιδήποτε και οποιονδήποτε πέρα από τον ίδιο. Κοινώς, τους γράφει όλους στα αρχίδια του.

- Πόσα μαθήματα χρωστάς ρε;
- Αμύθητα.
- Γιατί έτσι;
- Βλέπεις ενστερνίζομαι τη θεωρία του σταρχιδισμού...

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Χαρακτηριστικό των Ελλήνων δημοσίων υπαλλήλων.

Στα πλαίσια της πολιτικής του κόμματός μας είναι και η πάταξη του ξυσαρχιδισμού και της διαφθοράς στο δημόσιο τομέα.

Ορχεόξεστρον (από Khan, 05/10/11)Για τις πιο βαριές περιπτώσεις υπάρχει και ο γκασμάς. (από joe909, 05/10/11)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Φιλοσοφική θεωρία η οποία προτείνει την απαλλαγή από το άγχος που μας προκαλούν τα εντέλει ασήμαντα καθημερινά προβλήματα. Η θεωρία αυτή διατυπώθηκε στις 6/11/1998 από τον Χρήστο Τσατσούλη και έκτοτε έχει αποκτήσει χιλιάδες οπαδούς. Το μανιφέστο του σταρχιδισμού έχει ως εξής:
«...Πολλές φορές οι άνθρωποι και ειδικά οι πολέμιοι μας, συγχέουν τη θεωρία του σταρχιδισμού με μια σειρά από άλλα, άσχετα πράγματα:

- με τον ατομισμό

- με την παραίτηση

- με την αδιαφορία

ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ο Σταρχιδισμός δεν έχει καμία σχέση με όλα τα παραπάνω. Αντίθετα μάλιστα, πρόκειται για μια βαθιά ανθρωπιστική φιλοσοφία! Και θα το δικαιολογήσω αυτό παρακάτω.

Για να μη θεωρητικολογούμε, ας πάρουμε τα πράγματα από την πρακτική πλευρά. Είσαι αντιμέτωπος με κάτι που σε αγχώνει... Το πρώτο βήμα είναι να κάνεις στον εαυτό σου την εξής ερώτηση: «Τι πραγματικά θα γίνει χειρότερο στον κόσμο αν δεν τα καταφέρω στο συγκεκριμένο θέμα;»

Πρέπει να κάνεις την ερώτηση αυτή σε ένα γενικό, οικουμενικό πλαίσιο, έξω από τα στενά προσωπικά σου σχέδια (πρώτη νύξη για έναν καλυμμένο ουμανισμό του σταρχιδισμού...).

Συνήθως η απάντηση είναι: «Τίποτα!!»

Αμέσως, ήρθε η πρώτη ελάφρυνση!

«ΝΑΙ ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ ΜΟΥ, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΤΥΧΩ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΗΡΘΕ ΚΑΙ Η ΣΥΝΤΕΛΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!»

Το δεύτερο βήμα είναι να κάνεις δύο άλλες ερωτήσεις στον εαυτό σου:

«Τι πραγματικά θα γίνει χειρότερο στη ζωή μου αν δεν τα καταφέρω στο συγκεκριμένο θέμα; Τι εναλλακτικές λύσεις υπάρχουν;» Είναι σημαντικός ο τονισμός της λέξης πραγματικά. Και αυτό γιατί, όπως ξέρεις, είμαστε γεμάτοι από πλασματικές ανάγκες που στην πραγματικότητα όχι μόνο δεν μας εξυπηρετούν, αλλά μας έχουν αποκόψει και από ένα σωρό άλλα πράγματα που πραγματικά μετράνε. Είναι γεγονός ότι η σωστή αντιμετώπιση της παραπάνω ερώτησης προϋποθέτει κάποιο βαθμό αυτογνωσίας (κανείς δεν ισχυρίστηκε ότι φτάνεις στον σταρχιδισμό έτσι εύκολα και απλά). Όμως σκέψου ότι η ίδια η ερώτηση μπορεί να γίνει μια αφορμή να αρχίσεις να αναρωτιέσαι για τέτοιου είδους θέματα, αρχίζοντας έτσι το, ενίοτε μακρύ και κοπιαστικό, ταξίδι σου προς την αυτογνωσία. Και φτάνουμε έτσι στην δεύτερη σαφή ουμανιστική προσφορά του σταρχιδισμού.

...Χωρίς υπερβολή μπορώ να ισχυριστώ ότι για ένα πολύ μεγάλο μέρος από τα προβλήματα που συνήθως μας απασχολούν, η απάντηση και σε αυτή την ερώτηση είναι το ίδιο απλή: «Τίποτα». Και συνήθως μπορείς να βρεις ικανό αριθμό εναλλακτικών λύσεων, οι οποίες ίσως συνεπάγονται λίγο περισσότερο κόπο και χρόνο, αλλά τι αξίζει περισσότερο από την προσωπική σου γαλήνη;

«ΕΝΤΑΞΕΙ ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ ΜΟΥ, ΕΧΑΣΑ ΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΩ ΜΙΑ ΩΡΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ. ΚΑΙ ΤΙ ΕΓΙΝΕ; ΤΙ ΕΧΑΣΑ; ΜΙΑ ΩΡΑ ΧΑΖΟΛΟΓΗΜΑ ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ; ΜΙΑ ΩΡΑ ΔΙΑΒΑΣΜΑ; ΣΙΓΑ ΜΗ ΚΡΕΜΕΤΑΙ Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΠΟ ΜΙΑ ΩΡΑ ΔΙΑΒΑΣΜΑ. ΜΙΑ ΩΡΑ ΥΠΝΟ; ΚΑΛΑ ΤΙ ΔΙΑΟΛΟ, ΜΠΡΙΚΙΑ ΚΟΛΛΑΩ, ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΩ ΤΗΝ ΕΛΛΕΙΨΗ ΜΙΑΣ ΩΡΑΣ ΥΠΝΟΥ. ΚΑΙ ΔΥΟ ΩΡΩΝ ΑΝΕΤΑ. ΑΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΝΑ ΧΑΣΩ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ... ΣΤ' ΑΡΧΙΔΙΑ ΜΟΥ...»

Σοβαρά, έχω διαπιστώσει ότι ενίοτε μας απασχολούν περισσότερο οι, τελικά γελοίες, συνέπειες του γεγονότος παρά το γεγονός καθαυτό, του να χάσεις π.χ. το λεωφορείο.

Ίσως να μην φαίνεται, αλλά έχουμε διανύσει μια πραγματικά μεγάλη απόσταση από όταν άρχισε το παρόν μήνυμα. Έχουμε πετύχει:

α) Να απαλλαγούμε από άγχος για προβλήματα των οποίων η μη-λύση δεν έχει και τόση σημασία.

β) Να απαλλαγούμε από άγχος για γεγονότα τα οποία, κάτω από νηφάλια σκέψη, είναι αναστρέψιμα και συνεπώς η μη επιτυχής έκβασή τους μπορεί να αντιμετωπιστεί.

Θα μου πεις: «Και τι γίνεται με τα υπόλοιπα προβλήματα ρε φίλε; Δε μπορείς να τα θεωρείς όλα ισοδύναμα με το να χάσεις ένα λεωφορείο... »

Πραγματικά δεν μπορείς. Η θεωρία του σταρχιδισμού εδώ σηκώνει τα χέρια. Όχι ότι αποτυγχάνει... όχι, όχι... απλώς... ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ!

Ναι, απλώς τελειώνει. Θυμάσαι τι διαβεβαίωσα στην αρχή, περί σχέσεων με θεωρίες ατομισμού, αδιαφορίας κλπ.; Οποιαδήποτε παραπέρα κίνηση «problem elimination» θα σε φέρει εκεί. Και δεν θέλουμε να πάμε εκεί... Η ιδέα πίσω από τη θεωρία δεν είναι του τύπου «και τι με νοιάζει εμένα», «αφού ζω και περνάω καλά δεν υπάρχει πρόβλημα» κλπ...

Η ιδέα είναι, μέσω ενός έξυπνου μετασχηματισμού όπως λένε οι μαθηματικοί και όχι με ταχυδακτυλουργίες, να «εξαφανίσεις» τα προβλήματα που ανήκουν στις δύο κατηγορίες που ανέπτυξα παραπάνω, να απελευθερώσεις τις δυνάμεις που μέχρι τώρα απασχολούσες σε αυτά...

...έτσι ώστε να μπορέσεις να αφιερώσεις όλες τις δυνάμεις σου στα πραγματικά σημαντικά θέματα, στη λύση των προβλημάτων που δεν ανήκουν στα παραπάνω υποσύνολα.

Και βέβαια υπάρχουν τέτοια προβλήματα. Απλά είναι διαφορετικά για τον καθένα.

Επισφραγίζεται έτσι ο αρχικός μου ισχυρισμός περί ουμανιστικού χαρακτήρα της θεωρίας...»

Μα καλά, αγχώθηκες γι' αυτό το ασήμαντο θέμα; Νομίζω ότι πρέπει να εντρυφήσεις στη θεωρία του σταρχιδισμού!

Σταρχιδιστής (από GATZMAN, 24/04/09)

Δες ακόμη: αρχιδισμός, σκεμπεδισμός, ωχαδερφισμός.

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Από το σκεμπές, η ιδεολογία κατά την οποία ο καθένας κοιτάει τον σκεμπέ του, δηλ. πώς να τρώει και να περνάει καλά, αδιαφορώντας για τα υπόλοιπα.

- Γιώργο, θα έρθεις αύριο στην πορεία; Θα στηρίξεις τον αγώνα μας;
- Αλέκα, είναι ενάντια στην ιδεολογία μου. Είμαι σκεμπεδιστής.

Δες ακόμη: σταρχιδισμός, ωχαδερφισμός.

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία