Όταν στη στρατιωτική αναφορά, ο ανώτερος πει: «Ηθικόν;», είθισται οι φαντάροι να φωνάζουν ταυτόχρονα «Ακμαιότατον».
Αυτή η φρασεολογία ταξίδεψε στον πολιτικό βίο. Κάποιες φορές κάποιοι, συνήθως μεγάλης ηλικίας (χωρίς όμως αυτό να είναι απαραίτητο), λένε σε κάποιους, κατά την είσοδο τους σε ένα εταιρικό χώρο, ή αλλού «Ηθικόν;» Κάποιοι απαντούν: «Ακμαιότατον».
Ίσως ρωτούν, επειδή τους σπρώχνει ενδόμυχα η ανάγκη να ακούσουν αυτό για να αντιμετωπίσουν πιο θετικά τη μέρα, γιατί ίσως η απλή λέξη καλημέρα έχει φθαρεί και θέλουν να τη συμπληρώσουν και με κάτι άλλο.
Ανεξαρτήτως όμως του βαθύτερου λόγου ή του συνδυασμού των λόγων που τους οδηγεί σ' αυτή την ενέργεια, κάποιος ή κάποιοι που δε γουστάρουν αυτή την τελετουργία, ή τη διατήρηση αυτού του στρατιωτικού κατάλοιπου, ή ακόμα και για λόγους χαβαλέ, εκτελούν μεν, ωστόσο την κάνουν γυριστή στον άλλον και τον ρωτούν «Ανήθικον;».
Η φάση βγάζει γέλιο, ενώ οδηγεί σε σχετική αμηχανία κάποιο άτομο συντηρητικών αντιλήψεων και ειδικότερα αν η φάση γίνεται μπροστά σε πλήθος εταιρικού χώρου.
Σε εταιρεία ο Βασίλης, συντηρητικός της παρέας, άτομο της εκκλησίας, γύρω στα 60, αρχίζει την τελετουργία με τον διπλανό του. Στον διπλανό του, δεν του πολυαρέσει η φάση και είναι λίγο αλλού. Παραδίπλα υπάρχουν διάφοροι.
-Καλημέρα Νίκο.
-Καλημέρα Βασίλη.
-Ηθικόν;
-Ακμαιότατον. Ανήθικον;
Ο Βασίλης δεν απαντά, ενώ ρίχνει ένα φαλτσαρισμένο γέλιο για να κρύψει τη σχετική αμηχανία του.
Απο πραγματική περίπτωση που επαναλαμβάνεται κατά καιρούς.
