Ορισμοί με ετικέτες (3)
Εμφανίζονται 1-3 από 3

από το δίχτυ:

• Το πρόγραμμα των Αγάμων είναι αρκετά πλούσιο και περιλαμβάνει παλιά και νέα επεισόδια. Ο Ιεροκλής παρλάρισε ωραία με τρεις περσόνες: ως κλασική γιαγιά [γριάλιτυ σώου], ως γιεγιές νονός [και yes και no] και ως Ανέστης [γκαλοπάκιας βραδύγλωσσος]. Πολύ πετυχημένο ήταν επίσης και το τρίδυμο Ιεροκλήξ- Σταροβελίξ - Κακοφωνήξ [Κορμανός] που κατέβηκε στην Αθήνα για το Άουτλουκ και τα μεταλλαγμένα καρπούζια του. (εδώ)"

• Έριξα ένα μικρό zapping στα δορυφορικά κανάλια και αποχαυνώθηκα με το γνωστό ολλανδικό γριάλιτυ “Time to Say Good Bye”, στο οποίο διάφοροι υπέργηροι παίχτες προσπαθούν να πεθάνουν ο ένας τον άλλο μια ώρα αρχύτερα. (εδώ)

παραδείγματα για τον τουίτι:

• Και απο την αλλη Τεταρτη το νεο γρια-lity με την Αννα Βισση...στεη τιουντ

• Μα δεν το βλέπουν οι καναλάρχες; Τα ριάλιτι ως σήμερα απέτυχαν να αγγίξουν την τρίτη ηλικία. Ποιος θα σκεφτεί τα γριάλιτι;

(Από βλόγιον, παραθέτω εν εκτάσει, λόγω ενδιαφέροντος):
Ρόδα, Ντόπα και Κοπάνα
Πέρα από όλα αυτά όμως ενδιαφέρον σε αυτούς τους ολυμπιακούς είχε η μερική αποκάλυψη της έκτασης του ντοπαρίσματος σε επίπεδο πρωταθλητισμού. Λέω «σε επίπεδο πρωταθλητισμού» γιατί η ντόπα είναι τόσο διαδεδομένη σε όλες τις ηλικίες αθλουμένων, που αν ψάξει κανείς σοβαρά θα την βρει ακόμα και σε επίπεδο π.χ. τοπικών πρωταθλημάτων τένις εφήβων. Η υπόθεση αυτή είναι δύσκολο να πάρει έκταση, βέβαια, χωρίς να οδηγήσει σε κατάρρευση ένα μεγάλο τμήμα του Ελληνικού - και βέβαια και του παγκόσμιου - αθλητισμού.

Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή. Προσωπικά δεν με πειράζει αν ο τάδε ή ο δείνα αθλητής ντοπάρεται. Με ενοχλεί η υποκρισία του να λέει ότι είναι καθαρός/η ενώ ντοπάρεται και να ομνύει στο Ολυμπιακό πνεύμα και στα «Ελληνικά ιδεώδη» ή σε κάτι εξίσου ασυνάρτητο. Το παραμύθι και το παραμύθιασμα με ενοχλεί. Και με ενοχλεί γιατί αν γινόταν δύο παράλληλοι Ολυμπιακοί οι μεν με καθαρούς και οι άλλοι με ντοπαρισμένους, οι δεύτεροι θα συγκέντρωναν το είδος του αρρωστημένου ενδιαφέροντος που συγκεντρώνει η γενειοφόρος γυναίκα και το παιδί με τα τρία χέρια, αλλά ο κόσμος θα παρακολουθούσε με πραγματικό ενδιαφέρον τους πρώτους, παρότι ο Ολυμπιονίκης στα 100 θα έκανε 10.10 και όχι 9.80. Γενικώς προτιμούσα τους Ολυμπιονίκες όταν δουλεύαν σε πραγματικές δουλειές και έκαναν αθλητισμό από μεράκι (όπως, ειρήσθω εν παρόδω, οι δύο Έλληνες καταδύτες που πήραν το χρυσό).

Στην περίπτωση της Ελλάδας η κυριαρχία της ντόπας ήταν πολιτική επιλογή συσχετισμένη με την προσπάθεια ανάληψης των Ολυμπιακών (τόσο το 96 όσο και το 04), η οποία οδήγησε σε ένα πρωτότυπο μοντέλο ντοπαρίσματος που συνδύαζε δημιουργικά την Ανατολικογερμανική κρατική παρέμβαση, με την Αμερικάνικου τύπου διαφημιστικής υποστήριξη.

1. «Ελεύθερη Ώρα»: Τατούλη το... Τατούλη αδειάζει το σακούλι και ο Αρκάς βουλευτής καρατομήθηκε, γιατί όπως θα έλεγε κι ο Καζαντζάκης... Ήθελε λέει, νάταν λεύτερος... διαγράψτε τον.

2. «Big Roads TV»: Αν ήταν όλοι οι επαναστάτες σαν τον Τατούλη, θα είχαμε ακόμα Τουρκοκρατία» είπε ο μπαμπάς μου και μετά άρχισε τραγουδάει : «Τατούλη τον Τατούλη / Αδειάζει το σακούλι» και τότε πετάχτηκε σαν πορδοβούλωμα η αρδεφή μου η Ευγενία και του είπε : «Θα ήθελες να ήσουνα κι εσύ σαν τον Τατούλη; Εκτός που τον έβγαλε στην εκπομπή του ο Λαζόπουλος, λένε πως θα του δώσει λεφτά η κυρία Γιάννα Αγγελοπούλου να κάνει δικό του κόμμα ! Κι εσύ, αντί να κάνεις κάτι, δουλεύεις και το απόγευμα ντελιβεράς σε πιτσαρία για τρείς κι εξήντα. Κακομοίρη !».