Όρος της punk και metal κοινότητας που βρίσκεται όμως ακόμα σε μικρή ηλικία ή που αποτελείται από κατσαπάνκηδες και ποζέρια. Βασικά είναι το mosh. Θρυλικό στις χοροσπερίδες και στις συναυλίες, ειδικά με fear of the dark και αντίδραση.

-Πωπω ρε μαν! Πώς έγινες έτσι; Στην πέσανε τίποτα μουνοπανάδες για φέρμα;
-Όχι ρε μαλάκα. Είχα πάει που λες χτες στην χοροσπερίδα του σχολείου της έτσι μου, κι εκεί που την μπαλαμουτιάζω χαλαρά βάζει fear of the dark και με παρασέρνουν τα φρίκουλα μες στη σχιζοφρένεια! Γάμησέ τα....

Ακόμη: πόγκο, κολυμπηθρόξυλο.

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Λέξη που χρησιμοποιείται για να περιγράψει το ακραίο heavy metal (death, black, grindcore). Ο λόγος είναι οι πολλές distorted κιθάρες και τα brutal φωνητικά που σε κάνουν να θες να ρίξεις στο συγκρότημα τέζα.

Διευθυντής Ωδείου προς πιτσιρικά 14χρονο που μόλις μπήκε στο ωδείο:

-Και τι μουσική ακους Κωστάκη;
-Ε, κύριε Χαρίλαε ακούω λίγο Obituary, Cannibal Corpse, Pestilence και για να κοιμηθώ βάζω Slayer.
-Α, κατάλαβα, κατσαρίδες...

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Βλέποντας ένα σχόλιο που είχε γίνει πιο πριν πήρα το θάρρος να γράψω γι' αυτό το μελανό σημείο στην ιστορία του μέταλ.

Χωρίς πολλά πολλά θα πρέπει να πούμε ότι ο Dave Mustaine ήταν παμπάλαιο μέλος του συγκροτήματος Metallica. Τώρα είναι στους Megadeth.

Χρησιμοποιείται κυρίως ως βρισιά και αναφέρεται σε κάποιον που είναι ζηλιάρης και προκομπλεξικός. Νομίζει ότι είναι τα πάντα και ότι μετά από αυτόοον το χάααος, το τίποτα... Σε φάσεις π.χ. όπως μια ομαδική εργασία, ο Ντέιβ Μαστέιν της παρέας γυρνάει παντού και λέει «Εγώ την έκανα μόνος μου» και «εγώ ήμουν ο βασικός πυρήνας της εργασίας» και ΤΚ9... Στην ουσία παίζει να ήταν και το παιδί για τα νερά...

Αγαπημένες φράσεις: ΕΓΩ, εμένα, μου, με αδίκησαν, είμαι, έκανα, είπα...

- Εγώ έκανα τα πάντα στο γκρουπάκι αυτό. Εγώ, εγώ, εγώ... πριν μου δώσουν το εισιτήριο στο χέρι, είχα πηδήξει τη γκόμενα του αντικαταστάτη μου χαχαχαχαχαχαχα...
- Άσε ρε Μαστέιν τις μπούρδες, αφού δεν ήξερες καν ποιος θα σε αντικαθιστούσε...

(από poniroskylo, 22/05/09):) (από mariahomorfi, 30/08/09)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Δάνειο από την αγγλική λέξη death (θάνατος), σχετική με το μουσικό μεταλλικό ιδίωμα του death metal.

Η ντεθιά, όμως, σαν ελληνική λέξη, πάει ακόμη παραπέρα. Η χρήση της ενδέχεται να σηματοδοτεί τέσσερα σχετικά μεν, αλλά επί της ουσίας διαφορετικά πράγματα:

  1. Μία δισκογραφική δουλειά του συγκεκριμένου μουσικού ιδιώματος.

  2. Ένα μουσικό πέρασμα σε κομμάτι το οποίο μπορεί να παραπέμπει συνθετικά και εκτελεστικά στο συγκεκριμένο μουσικό ιδίωμα.

  3. Ένα ολοκληρωμένο μουσικό κομμάτι δισκογραφικής δουλειάς του μουσικού χώρου της μέταλ, το οποίο χαρακτηρίζεται από την συνθετική (κατά κύριο λόγο) τεχνοτροπία του death metal, έστω και αν συνολικά ο δίσκος κινείται σε άλλα μουσικά μονοπάτια (τις περισσότερες φορές εντός του ευρύτερου μεταλλικού μουσικού ιδιώματος).

  4. Οτιδήποτε μπορεί να παραπέμπει ηχητικά στα στοιχεία του συγκεκριμένου μουσικού ιδιώματος.

Τέλος, η λέξη ντεθιά μπορεί να χρησιμοποιηθεί σχετικά με άλλες περιπτώσεις (σχετικές ή μη με τις διάφορες μορφές τέχνης) υποδηλώνοντας μία αποπνέουσα ζοφερή, πένθιμη ή ψυχοπλακωτική διάθεση ή έκφραση. Στην περίπτωση αυτή, το ουσιαστικό μετατρέπεται στο επίθετο ντεθιάρικος (ντεθιάρικη, ντεθιάρικο).

  1. Μπράβο βρε Gothic καιρό είχα να ακούσω τόσο καλή ντεθιά. (Από εδώ)

  2. τι ψαγμενη ντεθια ειναι αυτη... απο σουηδια ακουμε μονο the haunted... (Από εκεί)

  3. Sorry αλλά με πολλαπλά takes και hard panning και καμιά 100 βατ και κανά μπουστάρισμα και κανά eq και ένας βοξ μπορεί να βγάλει που και που καμιά ντεθιά... (από παραπέρα)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Κομμάτι τύπου Iron Maiden.

Και τι εννοούμε; Οι Maiden, κάνοντας αυστηρότατη κριτική (ο γράφων είναι τεράστιος fan) είναι κάτι σαν τους Πυξ Λαξ του είδους τους. Για την ακρίβεια αποτελούν το εμπορικότερο σκέλος του New Wave Of British Heavy Metal (NWOBHM) που έσκασε μύτη το σωτήριον έτος 1980 στα δισκοπωλεία. Οι άλλοι δύο εκπρόσωποι του ρεύματος αυτού κινήθηκαν είτε σε πιο ροκ ήχους (Saxon) είτε σε πιο εξεζητημένες κλίμακες (Def Leppard) και ακολούθως πιο φλώρικους ήχους (λόγω του ακρωτηριασμού του χεριού του ντράμερ κυρίως). Οι Maiden, και κυρίως ο βασικός δημιουργός και μπασίστας Steve Harris, ακολουθώντας τα βήματα του μέντορά του Phil Lynott, του ανθρώπου που έβαλε στο ροκ τις κιθάρες σε primo-secondo για πρώτη φορά (μαζί ίσως με τους Wishbone Ash), έπαιξε σε έναν άδειο χώρο και κυριάρχησε.

Οι μαιηντενιές λοιπόν έχουν τα εξής χαρακτηριστικά:

  1. απλές αιολικές κλίμακες,
  2. καθαρές μελωδίες, γρήγορες το πολύ μέχρι 1/16,
  3. πρίμο-σεκόντο οι κιθάρες πάνω στη βασική μελωδία με καθαρό distortion (χωρίς πολλά πρίμα και ξύσιμο).

Πάντως, είναι αξιοσημείωτο, το γεγονός ότι ενώ το είδος αυτό μουσικής ήταν πρόσφορο για αντιγραφή, οι μαιηντενιές από άλλα συγκροτήματα παραμένουν μεμονωμένα κομμάτια σε κάποια άλμπουμ, και κανείς μέχρι τώρα δεν τόλμησε να βγάλει ένα ολόκληρο με ήχο maidenίζοντα.

Ρε συ, άκουγα Thin Lizzy τις προάλλες! Γαμώ τα συγκροτήματα, όλο κάτι μαιηντενιές παίζανε!
— Ρε πιτσιρικά ανιστόρητε και ιερόσυλε, οι Maiden έμαθαν από τους Thin Lizzy!
— Ωπ. Σόρυ, δάσκαλε! — Αύριο με τον κηδεμόνα σου!

"Με είπε Πλιάτσικα ή μου φάνηκε;" (από Sasa, 10/03/10)Βρείτε τις κρυμμένες μεϊντενιές (από vikar, 16/02/12)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Το ξύσιμο είναι μία ακόμη τεχνική παιξίματος της ηλεκτρικής (κατά κανόνα) κιθάρας, στην οποία ο (οι) κιθαρίστας (-ες) παίζει σε ταχύτατο ρυθμό είτε συγχορδίες πέμπτης είτε μεμονωμένες ή διπλές χορδές (στα μπάσα ή στα πρίμα) με μονοπενιά ή διπλοπενιά (alternate picking ή downstrokes), ενώ έχει τιγκάρει τα πρίμα και έχει εξαφανίσει τα μεσαία του ενισχυτή και της κιθάρας του. Το τελικό ηχητικό αποτέλεσμα αυτού του παιξίματος είναι ένας οξύς, χαοτικός και ενίοτε ψυχρός ήχος, ο οποίος μπορεί να γίνει εξαιρετικά ενοχλητικός για το ανθρώπινο αυτί (για το ζωικό δεν το συζητάμε...), ιδιαίτερα σε συναυλιακό περιβάλλον ηχητικού εξοπλισμού και κάλυψης αμφιβόλου ποιότητας, ή σε παλιότερες παραγωγές μέταλ δίσκων. Το ξύσιμο αποτελεί στάνταρ χαρακτηριστικό του παιξίματος συγκροτημάτων που ανήκουν στον ακραίο χώρος τη μέταλ μουσικής, αλλά συναντάται επίσης και σε πανκ / χάρντκορ χώρους.

Το ακουστικό αποτέλεσμα του ξυσίματος περιγράφεται πολλές φορές ως τζιτζίκια.

Σε αυτό το σημείο, θα πρέπει να γίνει μία διευκρίνηση: το ξύσιμο είναι ουσιαστικά απλά μία ακόμη εκτελεστική τεχνοτροπία, ένας άλλος τρόπος να παίξεις κάποια ριφάκια. Λόγω όμως του μεγάλου κύματος των βλακμεταλλάδικων συγκροτημάτων (και κάποιων ντεθάδικων) που χαρακτηρίζονταν σε πολύ μεγάλο βαθμό τόσο από την έλλειψη συνθετικής πρωτοτυπίας και ταυτότητας, όσο και από τις (συχνά τραγικές) τεχνικές τους ελλείψεις ως προς το παίξιμο τους, το ξύσιμο κατέληξε να είναι συνώνυμο της κιθαριστικής / μπασιστικής κουλαμάρας. Αναληθές και άδικον, καθότι ως τεχνική χρησιμοποιείται συχνά από κιθαρίστες και μπασίστες τόσο του μεγάλου, όσο και πιο μικρού βεληνεκούς (ασχέτως αναντιστοιχίας με το πραγματικό τους ταλέντο).

  1. Οχι, δεν τους συγκρινω με τους Immortal, απλα θελω να δωσω εμφαση στο old schoolαδικο της υποθεσης, που μοιαζει λιιιιιγο κιτς τωρα που το σκεφτομαι, αλλα με την καλη εννοια. Αν δεν το χαν δλδ, δε νομιζω να γουστερνα και τοσο. Βαλτε ολιγη απο ξυσιμο, λιγο κρυο, καμποσα (πετυχημενα) αργα doomy περασματα κι εχετε ενα απλαυστικοτατο δισκακι. Χωρια που ναι κιε ψιλοπιασαρικο. (Από εδώ)

  2. Το ομώνυμο κομμάτι του δίσκου “Endless Echoes” κάνει φοβερή εντύπωση με το ξύσιμο της κιθάρας και τις γρήγορες αρμονικές που πλαισιώνονται από κοφτά ντραμς και το ελαφρά emo ρεφρέν. (Από εκεί)

  3. Ο κομπρέσορας χρειάζεται, γιατί θα του δώσει πιο σφιχτό «κρουστό» palm-muting στις ρυθμικές του, με λιγότερο πλαδαρά μπάσα, και επίσης (επειδή τα γνωστά πεταλάκια είναι compressor sustainer) όταν ανεβάζεις το sustain έχω παρατηρήσει οτι στο palm-muting εκτός απο τα σχετικά σφιχτά σου μπάσα ακούγεται ωραία και το απαραίτητο μη-τζιτζικέ «ξύσιμο». Τελικά τον αμέσως επόμενο σχετικό καλύτερο ήχο, μετά απο high gain λάμπα, τον έχω ακούσει με ds-1, λαμπάτο πετάλι παραμόρφωσης που δυστυχώς δεν θυμάμαι ποιο είναι, κομπρέσορα και εκουαλαιζερ. (Παρακάτω)

Δεν είναι χαρακτηριστικό, αλλά έχει γέλιο! (από Mr. Cadmus, 10/03/10)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Παρακλάδι της εγχώριας μέταλ σκηνής που χαρακτηρίζεται στο ξεκίνημά του από την άθλια μουσική, την άθλια παραγωγή και τους στίχους που μοιάζουν με κρεσέντο πολύωρης παλινδρόμησης του πέοντα κατά την τρυφερή εφηβική ηλικία. Αποτέλεσμα της απόλυτης καΐλας που διακρίνει αυτά τα συγκροτήματα είναι οι απολύτως ανοιχτοί μουσικοί (λέμε τώρα) ορίζοντες (από καφρίλες, ποζεριές και μέταλ του μπιμπερό μέχρι Μενιδιάτη και βγάλε)...

Ιδιαίτερη άνθιση παρουσίασε το ιδίωμα στο δεύτερο μισό των 90's, με κύριο βήμα την στήλη των ελληνικών κυκλοφοριών του περιοδικού Metal Hammer, στο οποίο οφείλει και την ονομασία του. Μετά το κίνημα του masturbation metal άρχισε να ξεφτίζει, όχι όμως πριν παρουσιάσει πραγματικά διαμάντια του είδους που πρεσβεύουν με ταλέντο, τέχνη και αξιοπρέπεια την πραγματική μαλακία στην μουσική, πάντα με σεβασμό στην μεγάλη εθνική μας παράδοση στον τομέα (της μαλακίας).

  1. (Διαφωτιστικότατο βιογραφικό των Panx Poutana)

«Τα μέλη του διάσημου masturbation metal σχήματος, αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι και της OTiNaNAi Productions. Εδώ θα βρείτε πληροφορίες για το συγκρότημα, καθώς και διαθέσιμη για download ολόκληρη την δισκογραφία μέχρι σήμερα.

Είναι γενικά αποδεκτό, πως η παρατεταμένη σεξουαλική στέρηση κατα την ευαίσθητη περίοδο της εφηβικής ηλικίας, δύναται να προκαλέσει ανεπανόρθωτα ψυχικά τραύματα στο συναισθηματικό κόσμο του ανυποψίαστου νέου. Οι ανομολόγητες διαστροφές που προκύπτουν απο την παραπάνω διαδικασία, σπάνια βρίσκουν διέξοδο κάπου αλλού, πέρα απο τη μοναχική, πλήν ευχάριστη, εκτόνωση στο χώρο της τουαλέτας. Η αλήθεια είναι ότι για τους περισσότερους αυτό είναι αρκετό, δεν ήταν όμως και για εμάς και αυτός είναι ο λόγος που δημιουργήσαμε τους Panx Poutana, το καλοκαίρι του 1993. Μετά απο 12 demos, μερικά από τα οποία παρουσιάστηκαν και στη στήλη “ελληνική σκηνή” του περιοδικού Metal Hammer (Δύο Φώκιες Παίζουν Τάβλι, PEOS A.D., Λοβοτομή Κάν’το Και Εσύ) θεωρήσαμε πως ήταν η κατάλληλη ώρα να εκθέσουμε τις κατάπτυστες μουσικές μας δημιουργίες μας στο ευρή κοινό. Ο στίχος μας είναι ελληνικός (και αρκετά σόκιν…) ενώ το ύφος της μουσικής κινείται μεταξύ Brit Pop, κλασικού Heavy Metal, Punk, Reggae, Έντεχνου Λαϊκού κ.α. (τα συμπεράσματα δικά σας).

Demoγραφία :

1993 – Το Ξεκώλιασμα Tου Σατανά
1994 – Δύο Φώκιες Παίζουν Τάβλι
1995 – Peos A.D
1996 – Μουσικός Αυνανισμός (Βαλ’ Την Φρίκη Μες Στο Μπρίκι)
1997 – Η Δεκαλογία Tης Εσχατολογικής Ουτοπίας
1998 – Η Μοναξιά Tου Κτηνοβάτη
1999 – Λοβοτομή (Κάν’το Kαι Εσύ)
2000 – 10 Αγαπησιάρικα Τραγουδάκια (Και Ένα Όχι Kαι Τόσο)
2001 – (Ήταν) Οι Τελευταίοι Ρομαντικοί
2003 – Αποπλάνηση Τώρα
2005 – Όλοι Έιχαν Άδοξο Τέλος (Εκτός Aπό Tον Αργύρη Που Είναι Super)
2009 – Εθισμένοι Στα Υπόθετα»

  1. (από εδώ)
    «Η καλύτερη κριτική που έχω διαβάσει ποτέ ήταν σε ένα από τα δύο και ήταν κάπως έτσι:
    »Η αξία του εν λόγω CD, αν αφαιρέσεις τα 0.0002 Euro που κάνει το ίδιο το CD, και τα 0.5 Euro που κάνει η συσκευασία, είναι η ίδια με την αξία μιας (censored) που πέφτει με δύναμη στη λεκάνη και σου πιτσιλάει λίγο την (censored)«

Πςςς!!!! Το συγκεκριμένο ήτανε σε ένα metal hammer του 90 για ένα demo. μάλιστα ο τύπος στο demo του »I thanx philips cassetes« χαχαχαχα όταν πέφτει στα χέρια μου metal hammer τρέχω κατευθείαν στα reviews (είχαν βγάλει και ειδική κατηγορία masturbation metal

  1. (Από διαδικτυακή δημοσκόπηση)

«To kalytero ellhniko masturbation metal band

AnoRimoI 28% [ 15 ]
To Plokami Toy Karxaria 36% [ 19 ]
NCarkade 11% [ 6 ]
Nekra Soublakia 4% [ 2 ]
Kafrillion 11% [ 6 ]
Allo 8% [ 4 ]
Sapila Thanatou (Sapil Of Death) 0% [ 0 ]
Metallhra 0% [ 0 ]
The Loutsa Project 2% [ 1 ]»

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Ο πιουρίστας μεταλλάς, ο άνθρωπος που δεν ακούει μουσική heavy metal γενικά αλλά πάρα πολύ συγκεκριμένα. Τόσο συγκεκριμένα, που τα ακούσματα του χατζημεταλλά, περιορίζονται αυστηρά σε ένα μόνο συγκρότημα, από το οποίο ακούει αυστηρά ένα μόνο δίσκο τους, συνήθως τον πρώτο τους (όμως δεν πρεπει να συγχέεται με τον πρωτοδισκάκια). Σπάνιες περιπτώσεις χατζημεταλλάδων που ακούν μόνο ένα τραγούδι έχουν αναφερθεί αλλά δεν έχουν επιβεβαιωθεί. Τα αγαπημένα συγκροτήματα των χατζημεταλλάδων είναι παλιά και σε καμία περίπτωση μεταγενέστερα του 1983.

Ο χατζημεταλλάς έχει πλούσια γνώση της μέταλ σκηνής ούτως ώστε να διαθέτει πληθώρα επιχειρημάτων κατά την αιτιολόγηση της απόρριψης οποιουδήποτε άλλου συγκροτήματος, πέραν του αγαπημένου του. Οι βαθιές γνώσεις του στη μέταλ δισκογραφία συνήθως εμπνέουν δέος στους μέταλ κύκλους και έτσι απολαμβάνει τον σεβασμό των άλλων μεταλλάδων. Η επιμονή του και η αμετακίνητη άποψη του, καθιστούν απαγορευτική, χρονοβόρα και εξοντωτική οποιαδήποτε (γραπτή ή προφορική) διαδικασία διαφωνίας μαζί του, γεγονός που αποθαρρύνει άλλους μεταλλάδες να τον κάνουν παρέα, αφού τους κάνει δυσάρεστη την βασική τους ψυχαγωγία, τον τσακωμό για τα συγκροτήματα.

Η εμφάνιση του χατζημεταλλά είναι η τυπική μεταλλάδικη με μακρύ μαλλί, στενό τζιν και μπλούζα συγκροτήματος και συνήθως είναι σε ηλικία άνω των 40. Το μόνο χαρακτηριστικό που τον προδίδει είναι ότι φορά πάντα μπλουζάκι συγκεκριμένου συγκροτήματος και τίποτα άλλο. Αν ασχολείται και με ποδόσφαιρο, στο 99% των περιπτώσεων είναι ΑΕΚ και έχει να πει πολλές ιστορίες από την σκεπαστή.

Ο χατζημεταλλάς είναι γνωστός στον κύκλο του με το μικρό του όνομα το οποίο πάντα συνοδεύεται από το μοναδικό αγαπημένο του συγκρότημα. Πχ ο Γιώργος ο Judas, ο Θανάσης ο Maiden κλπ. Συνήθως δεν έχουν αδέλφια, γεγονός που μελετήθηκε από κοινωνιολόγους οι οποίοι συμπέραναν ότι η ύπαρξη αδελφών προάγει την διαλλακτικότητα. Θηλυκές χατζημεταλούδες δεν παρατηρούνται πλέον και πιθανότατα έχουν εκλείψει.

Ετυμολογικά το λήμμα προέρχεται από την πρόθεση χατζής στη λέξη μεταλλάς. Ο όρος Χατζής, (αραβικά Χάτζι), απαντάται εθιμικά ως προσωνύμιο μουσουλμάνων και χριστιανών, σημαίνοντας το προσκύνημα που έχει κάνει αυτός που το φέρει, στον ιερό τόπο της θρησκείας του. Ομοίως για να χαρακτηριστεί κάποιος, γνήσιος χατζημεταλλάς, (και όχι απλός κολλημένος μεταλλάς), θα πρεπει να έχει πραγματοποιήσει ένα ή περισσότερα από τα παρακάτω προσκυνήματα:

  1. Να έχει παρευρεθεί στην συναυλία των Iron Maiden στο γήπεδο της ΑΕΚ (διπλοί μπόνους πόντοι) ή τους Motorhead στο γήπεδο του Σπορτιγκ το 1988. Να έχει το εισιτήριο σε κορνίζα στα εικονίσματα.
  2. Να έχει κάνει χεντμπανγκιν στη Βικτώρια. Αν δεν την πρόλαβε θα πρεπει να έχει γράψει αρκετές νύχτες σε Όμπρε και Χωρίς Ανάσα.
  3. Να έχει τουλάχιστον 7 καλοκαίρια στο κάμπινγκ της Ίου. Από αυτά τουλάχιστον 4 να έχουν πραγματοποιηθεί στη δεκαετία του ’80.

Ο χατζημεταλλάς αν και γνωρίζει πολύ κόσμο, είναι συνήθως πολύ μοναχικό άτομο. Επειδή ζευγαρώνει σπάνια, τείνει να εξαφανιστεί. Στον σύγχρονο καταιγισμό διαφορετικών ακουσμάτων και πληροφοριών, είναι ένα από τα τελευταία δείγματα μουσικά αγνών και πολιτισμικά αμόλυντων ανθρώπων, και θα πρεπει να προστατευθεί.

- Ρε συ είδα ρεπορτάζ από το αρχείο της ΕΡΤ, για την συναυλία των Maiden το '88 και εδειξε τον Τάκη τον Maiden !
-Ε ναι ρε, αυτός ειναι χατζημεταλλάς...

-Το Master Of Puppets των Metallica είχε παρει καλές κριτικές ;
-Ναι, μόνο 2-3 χατζημεταλλάδες το είχαν θάψει...

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε