Ορισμοί με ετικέτες (106)
Εμφανίζονται 1-10 από 106

(αγγλ. metal)
Είδος ροκ μουσικής που αναπτύχθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 60. Χαρακτηρίζεται από τον παραμορφωμένο ήχο της κιθάρας, τα γρήγορα σόλο και τύμπανα και τα κακά φωνητικά.

Τα παρακάτω σενάρια με ήρωες τον πρωταγωνιστή, τη φυλακισμένη σε κάστρο πριγκίπισσα και τον δράκο που τη φυλάει, αποδίδουν μερικές απ' τις γεύσεις του μέταλ:

• Heavy Metal: Ο πρωταγωνιστής καταφτάνει με μια harley, σκοτώνει τον δράκο, πίνει μερικές μπύρες και πηδάει την πριγκίπισσα.
• Power Metal: Ο πρωταγωνιστής καταφτάνει καβάλα σ' ένα λευκό μονόκερω, ξεφεύγει απ' τον δράκο, σώζει την πριγκίπισσα και της κάνει έρωτα σ' ένα μαγεμένο δάσος.
• Thrash Metal: Ο πρωταγωνιστής καταφτάνει, πολεμάει τον δράκο, σώζει την πριγκίπισσα και την πηδάει.
• Folk Metal: Ο πρωταγωνιστής καταφτάνει με μερικούς φίλους του που παίζουν ακορντεόν, βιολιά, φλάουτα κι άλλα περίεργα όργανα, ο δράκος την πέφτει για ύπνο (απ' τον χορό κτλ). Μετά φεύγουν όλοι... χωρίς την πριγκίπισσα.
• Viking Metal: Ο πρωταγωνιστής καταφτάνει με πλοίο, σκοτώνει τον δράκο με το επιβλητικό τσεκούρι του και τον τρώει, βιάζει την πριγκίπισσα μέχρι θανάτου, κλέβει τα υπάρχοντά της και βάζει φωτιά στο κάστρο πριν φύγει.
• Death Metal: Ο πρωταγωνιστής καταφτάνει, σκοτώνει τον δράκο, πηδάει την πριγκίπισσα και τη σκοτώνει, μετά φεύγει.
• Black Metal: Ο πρωταγωνιστής καταφτάνει τα μεσάνυχτα, σκοτώνει τον δράκο και τον παλουκώνει μπροστά στο κάστρο. Μετά σοδομίζει την πριγκίπισσα και πριν τη σκοτώσει, πίνει το αίμα της σε τελετή. Μετά παλουκώνει και την πριγκίπισσα δίπλα στον δράκο.
• Gore Metal: Ο πρωταγωνιστής καταφτάνει, σκοτώνει τον δράκο και σκορπίζει τα σωθικά του μπροστά στο κάστρο, πηδάει την πριγκίπισσα και τη σκοτώνει. Μετά πηδάει πάλι το πτώμα, σχίζει το στομάχι και τρώει τα σωθικά της. Μετά πηδάει το κουφάρι για τρίτη φορά, το καίει και το πηδάει για τελευταία φορά.
• Grind Metal: Ο πρωταγωνιστής καταφτάνει, ουρλιάζει κάτι εντελώς ανεπίδεκτο αποκρυπτογράφησης για περίπου 2 λεπτά και φεύγει...
• Doom Metal: Ο πρωταγωνιστής καταφτάνει, διαπιστώνει το μέγεθος του δράκου και σκέφτεται ότι δεν θα μπορούσε να τον νικήσει ποτέ, έτσι του προκαλείται κατάθλιψη κι αυτοκτονεί. Ο δράκος τρώει το πτώμα του και την πριγκίπισσα για επιδόρπιο. Κι αυτό είναι το τέλος μιας λυπητερής ιστορίας.
• Gothic Metal: Η πριγκίπισσα με βελούδινη αμφίεση τραγουδάει σοπράνο. Ο πρωταγωνιστής συμπληρώνει το ντουέτο, ως το «τέρας», ενώ ο δράκος παίζει φλάουτο. Ξαφνικά το καταπίνει και κατά λάθος καίει με φλόγα την πεντάμορφη και το τέρας και πεθαίνει από ασφυξία. Οι τρεις ψυχές καταδικάζονται εις το πυρ το εξώτερο αιώνια.
• Progressive Metal: Ο πρωταγωνιστής καταφτάνει με μια κιθάρα και σολάρει για 26 λεπτά. Ο δράκος αυτοκτονεί από τη βαρεμάρα. Ο πρωταγωνιστής μπαίνει στην κρεβατοκάμαρα της πριγκίπισσας, παίζει άλλο ένα σόλο με όλες τις τεχνικές που έμαθε τον τελευταίο χρόνο στο ωδείο. Η προγκίπισσα το σκάει ψάχνοντας για τον Heavy Metal πρωταγωνιστή.
• Industrial Metal: Ο πρωταγωνιστής καταφτάνει φορώντας ένα λιγδιασμένο παλτό, χειρονομεί άσεμνα κατά του δράκου και οι σεκιουριτάδες τον πετάνε έξω απ' τη νεραϊδοχώρα.
• Speed Metal: Πολύ ξαφνικά, μικρό σόλο, ο δράκος μπερδεύεται, κάποιος στριγκλίζει περίεργα πράγματα, η πριγκίπισσα αντιλαμβάνεται ότι ξεπαρθενεύτηκε, ο δράκος και η πριγκίπισσα ακόμα ψάχνουν αυτόν που τα έκανε.
• Christian Metal: Ο πρωταγωνιστής καταφτάνει γυρίζοντας απ' την ενορία της περιοχής του και τραγουδάει μια σαχλή power μπαλάντα στον δράκο, λέγοντας πόσο πολύ τον αγαπάει ο Χριστός και ότι ο δράκος θα πρέπει να πάει κοντά Του. Ο δράκος ασπάζεται αμέσως τον Χριστιανισμό και όταν η πριγκίπισσα προσπαθεί να ευχαριστήσει τον πρωταγωνιστή, αυτός της απαντάει ότι είναι κατά της ερωτικής πράξης πριν το γάμο.
• Glam Metal: Ο πρωταγωνιστής καταφτάνει, ο δράκος σκάει στα γέλια με την εμφάνιση του τύπου και τον αφήνει να μπει. Ο πρωταγωνιστής κλέβει το μέικ απ της πριγκίπισσας και προσπαθεί να βάψει το κάστρο ένα υπέροχο ροζάκι.
• Battle Metal: Ο πρωταγωνιστής καταφτάνει με μια λεγεώνα εκατό γενναίων πεζικάριων, άρματα και μια ντουζίνα εκλεκτών μαχητών. Ως μέγας ειδικός στην τακτική, πολιορκεί το δράκο επί 6 ώρες και τελικά τον πλευροκοπά. Η πριγκίπισσα πλήττει.
• Tech Metal: Ο Πρωταγωνιστής παίζει ένα ολόκληρο τονικό riff αλλάζοντας ανάμεσα στα 11/16 και 13/16 με το αριστερό του χέρι καθώς χτυπάει μία αυξανόμενη χρωματική σειρά με το δεξί. Ο Δράκος παθαίνει ένα μαζικό εγκεφαλικό ανεύρυσμα και πεθαίνει. Η πριγκίπισσα πάει σε μουσική σχολή για να καταλάβει τι στο διάολο έπαιζε ο πρωταγωνιστής.
• Nu Metal: Ο πρωταγωνιστής καταφτάνει μ' ένα κατεστραμμένο Honda Civic κι επιχειρεί να πολεμήσει τον δράκο αλλά καίγεται μέχρι θανάτου όταν τα γελοία φαρδιά ρούχα του πιάνουν φωτιά.
• Emo Metal: Ο πρωταγωνιστής βλέπει τον δράκο, κάτι ψελλίζει εκεί για το πόσο δύσκολο θα είναι να καταφέρει την πριγκίπισσα να τον ερωτευτεί, και τον τρώει ο δράκος. Η πριγκίπισσα είναι πολύ χαρούμενη, γιατί στην τελική ο πρωταγωνιστής δεν ήταν παρά μια κλαψιάρα αδερφή.

(Ελεύθερη απόδοση από αγγλικό κέιμενο άγνωστης πηγής)

Τουρκογενές επιφώνημα κυρίως προτρεπτικό κινήσεως, με θετικό ή αρνητικό περιεχόμενο. Προέρχεται από το τούρκικο Ya Allah (παλιότερα στρατιωτικό πρόσταγμα εφόδου στο όνομα του Μεγαλοδύναμου, όπως γιουρούσι-γιούρου-γιάγμα κ.λπ. και νεωστί: Για τ’ όνομα του Θεού, άντε στην ευχή του Θεού κ.α. αντίστοιχα στα εγκλέζικα Jesus Christ, by Jove, Godspeed, κέλτικα Begorrah, ιταλικά Dio Santo, ισπανικά por Dios, γερμανικά zum Donnawetter/um Gotteswillen κ.λπ.). Οι Τούρκοι σταμπουλούδες ταρίφες (που οδηγούσαν τα Μουράτ=Φίατ ταξί αυτοκίνητα), το χρησιμοποιούν κατά κόρον, εν είδει «άιντε, κουνήσου μαλάκα ξημερώσαμε!» (δηλ. ντούρ!/γκίτ!).

Όπως και με πολλές άλλες τούρκικες λέξεις, συμβαίνει να συμφύρεται η έννοια της με αντίστοιχη εν μέρει ομόηχη ελληνική δηλ. γιάλα - για έλα < έρχομαι (όπως π.χ. μέραμπα - καλημέρα, μπρε - μωρέ / βρε / ρε / ορέ Ρούμελη-Μοριάς / βορέ Κεφαλλονιά κ.λπ)., ώστε συχνά να αλλοιώνεται τεχνηέντως η ετυμολογία τους. Ομοίως, οι απόψεις για την προέλευση του προτρεπτικού μορίου ά(ι)ντε διίστανται: Προέρχεται από το ιταλο-ισπανικό andar(e) (προστακτική: anda!=περπάτα, προχώρα) ή από το τούρκικο hayti = άντε / μπρος (π.χ. hayti bacalum = άντε να δούμε); Μάλλον το δεύτερο.

Στην Ελλάδα σχετίζεται περισσότερο με τα τσακίσματα του ρεμπέτικου, δηλαδή είτε ως επιφώνημα επιδοκιμασίας για τις τσαλκάντζες του τραγουδιάρη (π.χ. Έλα, άντε, δώσ' του, αμάν-αμάν τα βεραμάν, ωχαμάνα άλα της, ολούρμι, γιαχαμπίμπι, έτσι, γκιουζελίμ, αυτά είναι, ώπα, γειά σου, ντιριντάχτα, να μου ζήσεις, μπιραλλάχ, σσσσσ... κ.λπ.), είτε ως προτροπή προς χορευτή, να φέρει τις βόλτες του με όμορφες (αλλά απέριττες) φιγούρες. Αξιοσημείωτο είναι, ότι παλιότερα σφύριζαν χαρούμενα οι θαμώνες των καφωδείων κι ακόμη παλιότερα έριχναν και πιστολιές στον αέρα (ή στο ταβάνι), σαν την Άγρια Δύση!

Εκτός της συνηθισμένης χρήσης του, το νατουραλιζέ ελληνικό πλέον «γιάλα» (εκ του υποτιθέμενου «έλα»), συνέχισε και μετά το ’50 να προσφωνεί ειρωνικά τους βλαχόμαγκες, που σηκώνονταν να τσουρο-χορέψουν (βλ. γιέλλλα!). Συγκεκριμένα, ο Τσιτσάνης το’ λεγε συχνά είτε κοροϊδευτικά, είτε γιατί έτσι του 'βγαινε αφού ήταν από τα Τρίκαλα κι οι Πειραιώτες ρεμπέτες τον αποκαλούσαν υποτιμητικά «Βλάχο» ή «Πονηρό» ή «Τσίλα» (=Βασίλης στα βλάχικα), καθώς έσκωπταν όσους έμπαιναν στο ταράφι και δεν προέρχονταν από 3-4 πόλεις (λιμάνια) που διέθεταν βιομηχανικό υποπρολεταριάτο.

Τέλος, σημειωτέον ότι υφίσταται και νεο-κουτούκι με τη λογοπαιγνιώδη επωνυμία «Πάμε γι’ άλλα», στα Εξάρχεια.

Φίλτατοι συσσλανγκισταί,

Είναι μήνες που έχω στο πρόχειρό μου προς επεξεργασία, εμπλουτισμό κλπ κάποια λήμματα, όλα παρμένα από το Βιβλιοδρόμιο 7-8 Ιαν. 2006,
άρθρο Μαρίας Μαρκουλή.

Αποφάσισα ότι δεν έχω καμία έμπνευση ή περαιτέρω γνώσεις να τα επεξεργαστώ. Ούτε και έχει νόημα να τα αντιγράψω απλά, όπως έκανα με κανα δυο άλλα από τη λίστα αυτή (δεν τα θυμάμαι τώρα). Επίσης δεν χωράει να τοποθετήσω όλο αυτό το κατεβατό στο ΔΠ.

Σκέφτηκα λοιπόν να τα χώσω όλα μαζεμένα εδώ ώστε, όποιος θέλει, να τσιμπήσει ό,τι θέλει, να το δουλέψει και να το αναρτήσει ως αυτόνομο λήμμα, αναφέροντας πάντα την δημοσιογράφο ως πηγή.

Αν περάσει κανα μηνάκι και ουδείς έχει ενδιαφερθεί, τότε θα τα κοπιάρω απλά ένα-ένα και θα τα αναρτήσω ξεχωριστά.

Τα παραθέτω ως εκ τούτου στο Παράδειγμα. Πιθανόν κάποια να τα έχουμε ήδη ή κάποια να μην ευσταθούν και τόσο.

Όποιος διαλέξει κάποιο, ας το δηλώσει στα Σχόλια ώστε να ξέρουμε ότι το λήμμα είναι υπό επεξεργασία.

Α, και δεν βαθμολογείτε εδώ, εννοείται.

Κοροϊδευτικά το black metal, επειδή τα περισσότερα συγκροτήματα του είδους το παρακάνουν με το μακάβριο βάψιμο (corpsepaint), τις βίαιες ενέργειες στα live τους και τους «σατανιστικούς» στίχους, τόσο που να δείχνει πια βλακώδες.

Νεωτεριστικός επιθετικός προσδιορισμός επηρεασμένος από τα αγγλικάνικα και συνώνυμος με την ωλ τάϊμ κλάσικ λέξη καφρομεταλλάς.

Η γέννηση της λέξεως οφείλεται στο γεγονός ότι σε κάποια μέταλ τραγούδια οι αοιδοί, είτε υπάρχει στους στίχους ή στο ξεκούδουνο, φωνάζουν πολλές φορές «DIE DIE DIE!!!»

Είθισται να χρησιμοποιείται από ξεπεσμένους εντεχνindies ή λατερνατίβους (με φανερά υποτιμητικό ή ενίοτε χιουμοριστικό τρόπο) που η συνήθης και αγαπημένη τους ασχολία είναι να ακολουθούν με θρησκευτική ευλάβεια το εκάστοτε ευαγές ίδρυμα που έχει ψωladies night.

Η παρτούζα με τη συμμετοχή 3 ατόμων μόνο, εξού και η ρίζα τρι-. Το -ολέ πιθανώς από την πανηγυρική κραυγή «όλε!», εκφράζοντας τη χαρά του παρτουζάκια για τη συμμετοχή του σε αυτή. Αλάνικη έκφραση.

Το στρίψιμο ανδρικής ρώγας. Πονάει...

Αργκό από τον χώρο της τζαζ.
Λέγεται αποκλειστικά από τύπους που χτυπάνε με ύφος τα δάχτυλα σε αντιχρονισμό με το που ακουστεί άναρθρο σαξόφωνο και αναφέρεται σε οποιοδήποτε κομμάτι ξέρουν οι ίδιοι, πιθανώς και μόνον αυτοί. Πολλάκις ημερησίως, για να το παίξουν κάποιοι βαφτίζουν στανταράκια κομμάτια που μάλλον χαρακτηρίζονται ως τζαζζζ.
Στη μη εκφυλισμένη εκδοχή (που δεν μας ενδιαφέρει και πολύ), αναφέρεται στα όντως στάνταρ κομμάτια που πρέπει να ξέρει όποιος διατείνεται ότι έχει επαφή με τζαζ. Ε, δεν γίνεται να μην ξέρεις και το Τέηκ Φάιβ ρε θείο...

Οι Γιουρούκοι (Yörük στα τούρκικα, юруци στα Βουλγάρικα, Јуруци στα σκοπιανά), ήταν νομαδική φυλή που μερικοί την θεωρούν ελληνική (εξισλαμισμένοι ειδωλολάτρες), άλλοι φρυγική, άλλοι τουρκική (ειδικότερα, τουρκομανική) του κλάδου των Ογκούζων, ενώ άλλοι τους θεωρούν κράμα Ρωμιών και Τουρκμενίων και κάποιοι άλλοι Καυκάσιους.

Άτακτοι πεζικάριοι, συνόδευαν υποβοηθώντας τις εκάστοτε εκστρατείες του οθωμανικού στρατού, διαπράττοντας διαβόητες αγριότητες με κέρδος το πλιάτσικο.

Αν και πολλοί επέστρεψαν με την ανταλλαγή πληθυσμών στη Μικρά Ασία μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους, σήμερα, απόγονοί τους υπάρχουν και σε πολλά μέρη των Βαλκανίων. Εξού και τα συχνά επώνυμα Γιουρούκης, -ας πολλών συμπολιτών μας. Κάποιοι συσχετίζουν τους εκχριστιανισμένους απ' αυτούς, με τους Σαρακατσάνους.

Στα τούρκικα yörük / yürük σημαίνει νομάς, γρήγορος, ταχύς, γοργοπόδαρος και κάποιοι το ετυμολογούν απ’ το παλαιοτουρκικό yori: περπατώ, βαδίζω σε πορεία που συναντάται στις τουρκικές γλώσσες με φωνηεντικές παραλλαγές.

Παρεμπιπτόντως, το τόσο κοντινό τούρκικο yürüyüş: προχωρώ, περπατώ, βαδίζω σε δύσκολη πορεία, μας έδωσε το πασίγνωστο γιούργια: έφοδος, επίθεση που μας προίκισε με το γνωστό μα πάντα επίκαιρο γιούρια στον ταβά με τα κουλούρια! που αναφέρει o Jonas, αλλά κι ο acg εδώ.

Στα ελληνικά εμφανίζονται, συχνότερα στο ουδέτερο, τα υποτιμητικά:

• γιουρούκος / γιουρούκης, γιουρούκα, γιουρούκι: άξεστος, αγροίκος, βάρβαρος, απολίτιστος, βρομερός, άγαρμπος, ατσούμπαλος, μονοκόμματος, χοντροφτιαγμένος, αλήτης, ρεμάλι, γύφτος,
• γιουρούκια: (επιπλέον) ρεμπέτ-ασκέρι, χύμα, φασαρτζήδες, πλιατσικολόγοι, λεηλατητές, τομαριστές και
• γιουρούκικο / γιουρούτικο: ειδικό, στακάτο ζεϊμπέκικο, που σαν επίθετο το χρησιμοποιούσαν, κατά τον Πετρόπουλο, στα μπουζουξίδικα σινάφια. Οι μάγκες δε, το χόρευαν σχεδόν ακίνητοι.

Πρόκειται για εκ L.A. ορμώμενη αμερικλανιά που θέλει αυθόρμητα πλήθη και συγκεντρώνονται αστραπιαία σε δημόσιους χώρους (συνήθως μετά από ιντερνετικό κάλεσμα), να κάνουν κάποιο κουλαριστό χορογραφικό ή άλλο εικαστικό μπροστά σε ανυποψίαστους περαστικούς και στη συνέχεια να τιγκανά σε χρόνο ντετέ. Το βινδεάκι θα αναρτηθεί στο συσιφόνι με την ελπίδα να γίνει βάιραλ. Εκ του αγγλικάνικου flash mob (αστραπόχλος ή μπακαλοφλασιά). Συγγενικό με τα smart mob, τα οποία όμως προβάλουν κάποιο κοινωνικό, πολιτικό ή επιχειρηματικό χάπενινγκ.

Στο ημέτερο L.A., τα φλάσμομπ δουλεύονται σχεδόν αποκλειστικά από διαφημιστές (σμαρτ μομπ) καθώς είμεθα ξύπνιοι και ουχί αμερικλανάκια. Ο Ε.Ο.Τ. πρόσφατα λάνσαρε σε παγκόσμια πρώτη και μια εγχώρια παραλλαγή, το στούπιντ μομπ (μπακαλοφλασιά): πρόκειται για κακογυρισμένη και στερούμενη κάθε καλτίλας ντεμεκιά με πληρωμένους κομπάρσους και πανάκριβη παραγωγή στο Λονδίνο που προβάλει την κατά τα λοιπά ευειδέστατη Όλγα Κεφαλογιάννη και χρεώνεται στον ήδη κουρεμένο εγχώριο φορολογούμενο.