Ορισμοί με ετικέτες (2)
Εμφανίζονται 1-2 από 2

Έκφραση που έχει τις ρίζες της σε ατάκα του Μάνου Χατζηδάκι.

Η ατάκα είχε περίπου ως εξής: Μία από τις κάμποσες φορές που ο μεγάλος μας συνθέτης Μάνος Χατζηδάκις βγήκε από την ντουλάπα, αναφέρθηκε σε μία συνήθη προκατάληψη ή και πραγματικό φαινόμενο, ως εξής (στο περίπου): «Για μας τους καλλιτέχνες, λένε ότι είμαστε ή αριστεροί ή ομοφυλόφιλοι. Πάντως εγώ αριστερός δεν είμαι!».

Η ατάκα έμεινε διάσημη για πολλούς λόγους:

α) Περιέγραφε με χιούμορ ένα φαινόμενο, που σκανδαλίζει πολλούς ομοφοβικούς και εθνόκαυλους, ή αποτελεί απλώς προκατάληψή τους, ήτοι την ομοφυλοφιλία και αριστερίστικες τάσεις στους κύκλους της τέχνης.

β) Ήταν ένας πετυχημένος αυτοσαρκασμός του Χατζηδάκι, που αποτελούσε εξαίρεση στον κανόνα ότι οι καλλιτέχνες της γενιάς του ήταν στρατευμένοι αριστεροί, όπως ο έτερος γίγας Θεοδωράκης, ή και ο Σαββόπουλος (ο Θεός να τον κάνει αριστερό!), ο Λοΐζος κ.ο.κ. Ο Χατζηδάκις αντιθέτως αντιπροσώπευε την δεξιά κουλτούρα.

γ) Ήταν ένας πολύ χιουμοριστικός τρόπος να βγει απ' την ντουλάπα.

Από τότε όταν έχουμε αμφιβολία για ύποπτο, και τελικά διαπιστώσουμε ότι έχει αρραγή δεξιά φρονήματα, το τελευταίο αυτό γεγονός λειτουργεί ως το κρίσιμο στοιχείο για να πούμε «πάντως αριστερός δεν είναι!» και να τον εντάξουμε στην χορεία των κιναιδουάρδων.

Σημειωτέον ότι υπάρχει και ψυχολογική βάση: Πολλοί γκέι κάνουν υπεραναπλήρωση για την περιθωριοποίησή τους, με το να ενταχθούν σε κυρίαρχα δεξιά πρότυπα εθνικού καθωσπρεπισμού. Ως προς την ακροδεξιά απόκλιση, το φαινόμενο σχετίζεται με το λήμμα γκεϊστάπο. Παραδείγματα αποτελούν από την μυθοπλασία ο ακροδεξιός του American Beauty και από την πραγματική ζωή ο ακροδεξιός Αυστριακός πολιτικός Georg Heider (Θεός σχωρέστον!), που ύστερα από μια καριέρα άτεγκτης ακροδεξιάς πολιτικής αποδείχθηκε μετά θάνατον ότι «πάντως αριστερός δεν ήταν». Βέβαια ο θάνατός του σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα ήταν αρκετά περίεργος, -η εκδοχή της δολοφονίας δεν αποκλείστηκε- και οπωσδήποτε πολύ τραγικός.

Η φράση χρησιμοποιείται κι από τους αριστερούς ως επίρρωση του ανδρισμού τους.

Μυθικός χώρος όπου γεννιούνται και ξεκινούν από το μηδέν μεγάλες ιδέες και μεγαλόπνοα εγχειρήματα, όπως τεχνολογικές επινοήσεις, εμπορικές επιχειρήσεις ή μουσικά συγκροτήματα που κατόπιν κατακτούν τον κόσμο.

Οποιοδήποτε πρότζεκτ συλλαμβάνεται από δυο-τρεις (μπορεί και τέσσερις) φίλους στο γκαράζ του σπιτιού του ενός, συναντά την απόλυτη επιτυχία επειδή είναι δουλεμένο με κέφι, φαντασία, μπρίο, μεράκι, τό 'να, τ'άλλο και λοιπά.

Από το γκαράζ του σπιτιού ξεκίνησαν άλλωστε η αυτοκινητοβιομηχανία του Henry Ford, η Apple του Στηβ Δουλειές, η Amazon, οι Nirvana και πάει λέγοντας.

Πρόκειται φυσικά για Αμερικλανιά, όπως και η άλλη μυστική τοποθεσία, η πίσω αυλή (back yard), όπου κρύβουμε τα σκουπίδια, τις αμαρτίες μας και οτιδήποτε θα μας έφερνε σε δύσκολη θέση αν έβγαινε στο φως.

Μόνο που στο Ελλάντα οι περισσότεροι μένουμε σε διαμερίσματα και δεν διαθέτουμε ούτε αυλές ούτε γκαράζ.