Ορισμοί με ετικέτες (19)
Εμφανίζονται 1-10 από 19

Να γνωριστούμε καλύτερα.

Πρωτοακούστηκε στην ταινία Ο κατεργάρης του Δαλιανίδη του 1971.

Η Νόρα Βαλσάμη κόρη πτωχού πλην τιμίου υπαλλήλου (Χρόνης Εξαρχάκος) ερωτεύεται τον κανακάρη του εργοστασιάρχη αφεντικού του πατέρα της και ζητάει την άδειά του για να κάνει πάρτυ για «to know us better», το οποίο παραφράζεται από την αμόρφωτη μάνα της (Κατερίνα Γιουλάκη) σε αζμπέτε. Μια από τις γλυκανάλες του Δαλιανίδη πριν το γυρίσει στις ταινίες κοινωνικής διαμαρτυρίας ή «κουλτούρα να φύγουμε» όπως το Βασικά καλησπέρα σας και Τα τσακάλια.

Έκφραση προτροπής και κουράγιου προς ένα φιλικό πρόσωπο.

Η παραπάνω έκφραση χρησιμοποιείται όταν θέλουμε να εμψυχώσουμε ένα φίλο/φίλη μας ώστε να φέρει σε πέρας μία δοκιμασία αμφίβολου αποτελέσματος που του/της προκαλεί άγχος (όπως πέσιμο σε γκόμενα, εξετάσεις, ή το τσαλάκωμα 8 τσίσμπεργκερ στα mcdonalds).

Συνήθως ψιθυρίζεται σε καταστάσεις υπερβολικής μέθης, συνοδευόμενο από ψεκασμό σάλιου και δάγκωμα του λοβού του αυτιού.

Η έκφραση προέρχεται από την πασίγνωστη ταινία Rocky.

Είναι ο τελείως φαλακρός, ο καραφλάζ. Ετυμολογείται μάλλον από το γουλί (κουρεμένος με την ψιλή), αλλά οι κακές γλώσσες λένε ότι έχει να κάνει με τον γνωστό αστέρα του Χόλιγουντ Γιουλ Μπρίνερ που έδειξε το δρόμο.

Επίσης, γιούλης.

Πρόκειται για σημαντική καταληκτική ατάκα της ταινίας Αποκάλυψη Τώρα του Francis Ford Coppola, όπου ο Marlon Brando ως συνταγματάρχης Walter Kurtz λέει με voice over «the horror... the horror» (= «ο τρόμος... ο τρόμος...»). Ολόκληρος ο τελικός λόγος και οι τελευταίες ατάκες υπάρχουν στα αγγλικά εδώ. Ο Kurtz βγάζει τα σώψυχά του, πώς τα είδε όλα, όταν έγινε της Κορέας και του Βιετνάμ και πως κανείς δεν έχει το δικαίωμα να τον κρίνει.

Λόγω της αρχετυπικότητας της σκηνής που έχει μείνει κλασική στην ιστορία του κινηματόγραφου, πολλοί αστειάτορες κατακλείουν με αυτήν την φράση κάποια περιγραφή που περιλαμβάνει μεγαλύτερες ή μικρότερες φρίκες της καθημερινότητάς μας. Προφορικώς, προσπαθούμε κατά το δυνατόν να μιμηθούμε το ύφος του αξέχαστου του Μάρλον του Μπράντο. Γραπτώς, γράφουμε κατά προτίμηση με ελληνικούς χαρακτήρες δύο φορές «δε χόρορ δε χόρορ» (με διάφορα σημεία στίξης ανάλογα με το μουντ) μετά την εξιστόρηση της φρίκης που φάγαμε ή βαρέσαμε.

Πάσα (Δ.Π.): Jonas

Ινσέψιο ή ινσέψιο φάση, όρος που γεννήθηκε στο τουίτερ αναφερόμενος στην ταινία «Inception» όπου ονειρεύονταν μέσα σε ένα όνειρο ξανά και ξανά δημιουργώντας επίπεδα. Ο όρος ινσέψιο χρησιμοποιείται για χαβαλέ όταν κάνεις ένα πράγμα που θυμίζει ένα άλλο παρόμοιο πράγμα, χρησιμοποιώντας λογοπαίγνιο.

Λέξη που έγινε γνωστή από την ατάκα του Βέγγου ως γκαρσόνι (Θρασύβουλας), που δεν δέχεται να τον καλούν με παλαμάκια, επειδή "είναι το ίρτζι του". (Από την ταινία "Ο ατσίδας" ή "το στρίβειν δια του αρραβώνος").

Ετυμολογία από το τουρκικό ırz: τιμή, αγνότητα, αξιοπρέπεια από (εδώ) κι από (εδώ)

Πάντως στα προαναφερόμενα παραδείγματα έχει (και) την έννοια της ιδιορρυθμίας/ιδιοτροπίας και του πείσματος.

Ρήμα που αποδίδει έκφραση του προσώπου, έναν συνδυασμό απογοήτευσης και ειρωνείας, εμπνευσμένη από χαρακτηριστική φωτογραφία του γνωστού βατράχου κέρμιτ από το Muppet Show, την οποία παίρνει κάποιος όταν ακούει κάτι εντελώς άσχετο, χαζό ή ενοχλητικά απροσδόκητο. Χρησιμοποείται κυρίως από άνδρες σε περιπτώσεις χιλόπιτας ενώ όλα δείχναν θετικά.

Η κλωνοποίηση του ηθοποιού George Clooney, έτσι ώστε να παράγονται κλώνοι του, κλούνοι και κλουνάκια. Πολλοί ηθοποιοί την έχουν δει Κλούνι κι υιοθετούν το ίδιο στυλ του γοητευτικού Αμερικάνου ηθοποιού, που προβλέπει να είσαι πολύ μπλαζέ αλλά, ταυτόχρονα, να απομυθοποιείς και το στάτους σου ως sex-symbol. Ο φανατικός του Τζωρτζ Κλούνι μπορεί να αποκληθεί και «κλουνοποιημένο πρόβατο», ιδίως αν «συγκλουνίζεται» με τις ταινίες κοινωνικής κριτικής του Αμερικάνου σούπερ-σταρ.

Λέξη που χρησιμοποιείται κυρίως από εφήβους, gamers, άτομα που τους αρέσουν οι ταινίες Ε.Φ. και γενικώς καμένους. Αναφέρεται φυσικά στα Αμερικάνικα φαντάρια (marines), αλλά δε μιλάμε για τα πραγματικά φαντάρια που βρίσκονται στο Κόσοβο ή το Αφγανιστάν ή αυτά που βασάνιζαν Ιρακινούς στο Αμπού-Γκράιμπ. Όχι!

Μιλάμε για για τους space marines, τα εξιδανικευμένα φαντάρια που βλέπουμε στις ταινίες του Κάμερον και σκοτώνουν Άλιεν, σάιμποργκ ή Ζεργκ. Αυτά που βλέπουν με θερμικές κάμερες, έχουν φουτουριστικά πολυβόλα με λέιζερ (αν έχουν σφαίρες καταγράφουν τον αριθμό που έμεινε σε LED), έχουν κάνα-δυο cyber εμφυτεύματα για να είναι πιο γαμάτοι, μιλάνε με μικροπομπούς στις μάσκες που κάνουν «κχχχ», λεγοντας φρασεις οπως «affirmative» και άλλα τέτοια καυλωτικά.

Συνήθως οι καραβανάδες των μαρινιών δεν φοράνε τέτοια καραγκιοζιλίκια, αλλά για να δείξουν τη γαματοσύνη τους καβαλάνε τρίμετρα οχήματα mech που βαράνε ρουκέτες. Επίσης συνηθίζουν να λένε κυνικές ατάκες με λογοπαίγνια (πχ. «ας τελειώσουμε την επίθεση γρήγορα και ανώδυνα γιατί θέλω να φάω νωρίς βραδινό») και γενικώς αφήνουν πίσω τον πρωτόγονο Ράμπο να πηδάει δέντρα δεύτερος και καταϊδρωμένος.

Κάτι το παράλογο, το μπλε, το τιραμισουρεαλιστικό, το εντελώς κουκουρούκου τόσο με την καλή όσο και με την κακή έννοια.

Εκ του σουρεαλιστικού χιούμορ των Monty Python.

Αγγλιστί: pythonesque.