Στο ιδίωμα του στρατού είναι λολοπαίγνιο με τη σκοπιά και το shopping therapy. Σημαίνει έναν σκοπάνθρωπο που κάνει ατέλειωτες ώρες σκοπιά, μάλλον επειδή βαράει σκοπέτο και στη θέση κάποιων βυσματωμένων.
Αυτές όμως οι ατέλειωτες ώρες σκοπιά έχουν δίκην παράπλευρης συνέπειας ως αποτέλεσμα και ένα είδος θεραπείας που ομοιάζει, θα λέγαμε, στην ταβανοθεραπεία ή ταβανοσκόπηση. Εννοούμε ότι καθ' όλον αυτόν τον ατέλειωτο χρόνο, το κωλοφάνταρο θα βρει την ευκαιρία να μείνει μόνος με τον εαυτό του, χωρίς περισπασμούς, χωρίς πειρασμούς, οπότε θα μπορέσει να κάνει ενδοσκόπηση, να σκεφτεί τη ζωή του, να σκεφτεί τις προηγούμενες επιλογές του, καθώς και τι θέλει από το μέλλον του, να κάνει ένα γενικότερο αυτοψυχοψάξιμο βρε αδερφέ. Για πολλούς φαντάρους εξάλλου η θητεία τίθεται σε ένα διάλειμμα μεταξύ προγενέστερων σπουδών και μιας μελλοντικής σταδιοδρομίας στον χώρο της εργασίας, οπότε στο κρίσιμο αυτό σημείο της ζωής τους, οι πολλές ώρες σκόπινγκ θέραπι τους βοηθούν να σκεφτούν σε έναν διάλογο με τον εαυτό τους τι πραγματικά θέλουν. Οι ώρες που περνάει ο φαντάρος αποκομμένος από το περιβάλλον στη σκοπιά του, έχουν σχεδόν έναν μυστικιστικό χαρακτήρα, θυμίζουν τη φυγή των ασκητών στην έρημο, ώστε να βρεθούν μόνοι τους με τον εαυτό τους και τα πάθη τους. Ή η σκοπιά και η μιτζίθρα που αποτελούν τα μόνα αντικείμενα με τα οποία μπορεί να "διαλεχθεί" ο απομονωμένος φαντάρος μπορούν να λειτουργήσουν όπως το ντιβάνι της ψυχανάλυσης: ένα ουδέτερο αντικείμενο, όπου ο αυτοψυχοψαχνόμενος θα μεταβιβάσει τα προβλήματά του, καθώς τα αντικείμενα αυτά δεν αποτελούν μέρος της καθημερινής ζωής του οπλίτη και της σχετικής παθολογίας της, αλλά ένα ειδικό σκηνικό στο οποίο θα βρεθεί για μια ορισμένη περίοδο της ζωής του, γεγονός που τον βοηθά να αποκτήσει μια αποστασιοποίηση από τον υπόλοιπο βίο του, κατά την οποία θα μπορέσει να τον στοχαστεί. Για παρόμοιους, λοιπόν, λόγους, μπορεί να θεωρηθεί ότι τα ατέλειωτα σκοπέτα στον στρατό μπορεί να έχουν και έναν θεραπευτικό χαρακτήρα, σε φάση ταβανοθεραπείας.
Πάσα: Ιστολόι Νίκου Σαραντάκου, βλ. παράδειγμα.
Αν πας χωρίς βύσμα σε πόλη, κινδυνεύεις να κάνεις σκόπινγκ
θέραπι για τα βύσματα που είναι σπίτια τους. (Παράδειγμα από Νίκο
Σαραντάκο εδώ).
