Ορισμοί με ετικέτες (56)
Εμφανίζονται 41-50 από 56

Ψυχιατρική αργκό.

Ορισμός από ΛΚΝ: «ρυθμίζω (-ομαι): κάνω κάτι να λειτουργεί ή να κινείται με έναν ορισμένο ρυθμό, κανονικό ή αναγκαίο, π.χ. ρυθμίζω τη μηχανή.

Είναι φορές που κάποιος χάνει το ρυθμό του, δεν μπορεί να συμβαδίσει με τους αναγκαίους χρόνους της κανονικότητας που όλοι οι άλλοι γύρω του αναγνωρίζουν σαν σωστούς. Είτε καθυστερεί ανεπίτρεπτα, όταν χάνεται και περιπλανιέται σε δικές του διαδρομές, είτε τρέχει ιλιγγιωδώς, όταν προλαβαίνει να ανακαλύψει πράγματα και σχέσεις, εκεί που όλοι οι άλλοι δεν βλέπουν απολύτως τίποτα.

Με άλλα λόγια, είναι φορές που οποιοσδήποτε μπορεί να τα παίξει, που δεν την παλεύει, που δεν μπορεί ή δεν θέλει να κουβαλήσει άλλο το φορτίο της καθημερινότητάς του σαν καλό παιδάκι, μαζί με τα άλλα παιδάκια.

Τότε, αν υπάρχουν στην εικόνα εκείνοι που νοιάζονται γι' αυτόν, θα τον πάνε για ρύθμιση. Θα τον πάνε κάπου που θα τον φροντίσουν, θα του παρέχουν ιατρικές υπηρεσίες, θα του δώσουν τα κατάλληλα φάρμακα, ώστε να ξαναπάρει μπροστά, να συμβαδίσει πάλι με τους υπόλοιπους, να πάψει να δημιουργεί προβλήματα και να ξαναρχίσει να εκπληρώνει τα καθήκοντά του, χωρίς απρόβλεπτες καθυστερήσεις ή επιταχύνσεις που δημιουργούν δυσλειτουργίες και όσο να ΄ναι δυσάρεστη ατμόσφαιρα στον ίδιο και τους γύρω του.

Ψαγμένη, ως προς την προφορά, απόδοση του αγγλικού psycho: ο ψυχασθενής με παράξενη ή και βίαια συμπεριφορά.

Παράλληλα και με τα δυο παίζει (περισσότερο προφορικά αυτό) και το ψάικο ενίοτε και σαν πσάικο. Και βεβαίως – βεβαίως όλα προέρχονται από το ψυχή είναι άκλιτα και εμφανίζονται σαν ουσιαστικά, επίθετα κι επιρρήματα.

• Περιγράφει κυρίως τον ψυχάκια χωρίς (ακόμη) βούλα, τον τζαζεμένο, τον πυροβολημένο, τον αθεράπευτα κολλημένο σε βαθμό κακουργήματος με ο,τιδήποτε κι οποιονδήποτε, αυτόν που έχει λαλήσει, που έχει βαρέσει μπιέλα, που τα παίρνει στο κρανίο συνεχώς και με τη μία, που του λείπουν πια οι λασκαρισμένες βίδες κι έχει ξεφύγει. Αν το εκφέρουμε κεφάτα αγκαλιάζει την τρελόγκα, τον τρελάκια, τον σαλταρισμένο.
• Δε χρειάζεται πάντα να βγάζει αφρούς και καπνούς, να γαμά κοχλίες και να σπάει αρχίδια. Μπορεί να μαζεύει τα νεύρα του, τα χάπια του και να απομονώνεται αποφεύγοντας κάθε τι που του μοιάζει κόκκινο ή εντρυφώντας στη λόξα του.
• Φυσικά, απηχεί γενικά και την όποια συμπεριφορά όλων αυτών.
• Το psycho αποτελεί συνθετικό σύνθετων λέξεων με απαξιωτική χροιά με σκοπό την αποφυγή του πιο επιστημονικού προθέματος «ψυχο-».

Οι στατιστικές τοποθετούν τους Έλληνες ως προς την κατανάλωση ψυχοφαρμάκων στις πρώτες θέσεις της αντίστοιχης ευρωπαϊκής λίστας. Άρα τι; Βρήκαμε επιτέλους τι παράγουμε σαν χώρα; -μια και αφού πουλάμε τρέλα θα ήταν περίεργο να μην την παράγουμε, νο; Ή έχουμε να κάνουμε μ’ ένα είδος που αναπαράγεται με τρομερή επιτυχία βασικά, δια της μολυσματικής δράσης του; Ά! Ναι! Και ποιος κρίνει (αν μη τί άλλο, ως προς τα όρια) ποιος είναι ποιος και τι είναι τι;

Θα ήταν παράλειψη η μη αναφορά στις ταινίες «Ψυχώ» (“Psycho” -1960-) του Alfred Hitchcock με σενάριο από νουβέλα του Robert Bloch (-1959- βασισμένη σε πραγματικά περιστατικά) και “American Psycho” (2000) της Mary Harron με σενάριο από νουβέλα του Bret Easton Ellis (1991) που έχουν γράψει μια κάποια ιστορία.

Η απαραίτητη συνθήκη για την ομαλή πορεία της σεξουαλικής πορείας μιας γυναίκας. Κάθε γυναίκα, κυρίως οι μεγαλύτερες αλλά και οι μικρές, πρέπει να έχει εξασφαλισμένο το σέρβις της, ειδικά στις εποχές των ισχνών αγελάδων. Σέρβις είναι είτε ο αρσενικός που προσφέρει τις θεραπευτικές του υπηρεσίες, ή ίδια η υπηρεσία per se. Για να διευκρινίσουμε τα πράγματα, οι άντρες αυτοί δεν πληρώνονται. Δεν έχουμε φτάσει ακόμα εκεί, όταν λέμε σέρβις. Είναι είτε φίλοι ή άγνωστοι τυχαίοι μιας χρήσεως. Ευτυχώς για τις γυναίκες, είναι πολλοί και διατίθενται με μεγάλη δική τους ευχαρίστηση, είναι αλήθεια. Είναι δε πάντα εν γνώσει του ότι έχουν αυτόν τον ρόλο. Βολεύονται κι αυτοί και γλιτώνουν έτσι τα χειρότερα. Κοινώς, μαζί με τον βασιλικό ποτίζεται και η γλάστρα, μιας κι έχουμε πιάσει τις παροιμίες εδώ μέσα. (βλ. παράδειγμα 1)

Σέρβις όμως λέγεται και η ανακαίνιση της εξωτερικής εμφάνισης της γυναίκας, δηλαδή κανα χημικό πήλιγκ, κανα λιφτάκι, κανα μποτοξάκι, καμιά θηκούλα στα δόντια, κλπκλπ, ή ακόμα και η απλή επίσκεψη στο κομμωτήριο για μαλλί, νύχι και τα συναφή (παράδειγμα 2). Η λέξη είναι συνώνυμη της λέξης ρεκτιφιέ.

Τέλος, καμιά φορά λέμε σέρβις και τα διάφορα ετήσια τσεκάπ, δηλ. τις αναλύσεις αίματος-ούρων, τον οδοντίατρο, τα παπ για τις γυναίκες, κλπ. (παράδειγμα 3)

Η Παναμαϊκή είναι η σημαία του Παναμά, ήτοι τη σηκώνω όταν είμαι έτοιμος να σαλπάρω.

Σλανγκ του ιατρικού επαγγέλματος, σημαίνει (κάπως κυνικά) ότι κάποιος ασθενής είναι σε πολύ κρίσιμη κατάσταση και δε θα τα καταφέρει να ζήσει.

Σλανγκιστί υπάρχουν τουλάστιχον τρεις μεγάλες κατηγορίες συνεκδοχικού σιδερώματος:

• Tο δολοφονικόν

Πυροβολώ κάποιον, συνήθως φάταλλυ, τον γεμίζω μολύβι. Σχετικά, βλ. και το λήμμαν σιδερικό. Πασίστ: johnblack.

• Το ιατρικόν

Όταν ο γιατρός τοποθετεί στον ασθενή μεταλλικό στεντ με μπαλονάκι, ειδικά όταν τοποθετεί περισσότερα από ότι χρειάζεται (τα στεντ είναι πανάκριβα) προκειμένου να αφαιμάξει τον ασθενή ή / και το ασφαλιστικό του ταμείο (σ.ς. γίνονται τέτοια πράγματα στον τόπο που ανθούν τα φαιδρά πεθεροδάνεια; Γιού μπετ γιορ ας!)

• Tο λανθάνω και λήθω

Αυτό που η αλήθεια ισοπεδώνεται, εκ του πονηρού ή λόγω απαιδευσίας.

Το σουμπλιμέ εκ του γαλλικού sublimé (μτχ. του ρήματος sublimer =εξατμίζω εκ του λατινικού sublimo =σηκώνω, αίρω, μετεωρίζω, αιθεροποιώ) είναι στη χημεία "ο διχλωριούχος υδράργυρος που παρασκευάζεται με κατεργασία του οξίδιου του υδράργυρου με υδροχλωρικό οξύ. Είναι πολύ δηλητηριώδης λευκή ουσία και χρησιμοποιείται ως απολυμαντικό" (δες).

Ο Ηλίας Πετρόπουλος το περιέχει στα Καλιαρντά (1971) με την παρατήρηση ότι χρησιμοποιείτο επί τρεις αιώνες και ως τις αρχές του 20ου αιώνα ως αντισυφιλιδικό. Δίνει όμως και ως μια γενική μεταφορική σημασία αυτή της σούπας. Φαίνεται ότι στα καλιαρντά χρησιμοποιείται για να σημάνει διάφορα υγρά και φαρμάκια. Βρίσκω μια χαρακτηριστική καλιαρντοχρήση στο Μπου, όπου αναφέρεται σε αυτοχαρακτηριζόμενο ως φαρμακοψώλη.

Βλ. και το λήμμα κατουράω υδράργυρο.

Απολιθώματα ανθρώπων, νοσταλγών ανώμαλων καταστάσεων του παρελθόντος, φορείς ξεθωριασμένων, επικίνδυνων, βρυκολακιασμένων ιδεολογιών, θιασώτες ολοκληρωτικών καθεστώτων που έχουν προ πολλού εκπέσει.

Τα πιο διαδεδομένα σταγονίδια στον ελληνικό χώρο, είναι τα αυτά της χούντας. Άλλα που συναντούμε (ευτυχώς πιο σπάνια) είναι ρατσιστικά, ναζιστικά, σταλινικά κ.λπ. Σταγονίδια μπορούν να υπάρχουν σε όλες τις αποχρώσεις του πολιτικού φάσματος.

Τα σταγονίδια που εκλύονταν με το βήχα επί φυματικών ασθενών (π.χ. ο Πασπάτης [Άρης Ρέτσος] στην Αστροφεγγιά του Ι.Μ. σε τηλεοπτική απόδοση του Διαγ. Χρονόπουλου), αποτελούσαν το μέσο μετάδοσης του μυκοβακτηρίου της φυματιώσεως (ή βάκιλλος του Κωχ) εξ ου και ο αρνητικός συνειρμός που προκαλούν.

1. Στην ιατρική αργκό, είναι ο ασθενής που πάσχει από κυάνωση και την έχει στρουμφίσει, δηλαδή έχει φτάσει σε αυτό που οι επιστήμονες αποκαλούν σημείο στρουμφ.

2. Στην κλασική αργκό, βέβαια, στρουμφάκι είναι ο αστυνομικός λόγω της μπλε στολής. Πρβλ. στρουμφάκια, παπαστρούμφ, στρουμφίτα, στρουμφοχωριό.

Η έκφραση χρησιμοποιείται για να επισημανθεί, να καταδειχθεί, με παραλληλισμό, η ακατανίκητη προσήλωση, το εξαιρετικό ενδιαφέρον, η προσκόλληση, αλλά και ο ερεθισμός, η ισχυρή διέγερση, η αφύπνιση κάποιου, ιδιαιτέρως σε κάτι η από κάτι πολύ συγκεκριμένο.

Είναι αποδεδειγμένο ότι το κόκκινο χρώμα προκαλεί μια ιδιαίτερη ψυχική και συναισθηματική ένταση στους περισσοτέρους ανθρώπους, πολλώ δε μάλλον εντονότερη στους ψυχασθενείς.

Λέγεται για περιπτώσεις που κάποιος μπορεί με μια απότομη έως βίαιη κίνηση να οδηγήσει σε θάνατο ή διάλυση ένα πρόσωπο ή μια συλλογικότητα, λ.χ. μια χώρα. Φανταζόμαστε κυρίως περιπτώσεις, όπου ένας ασθενής κρατείται τεχνητώς στη ζωή επιβοηθούμενος από μηχανήματα, οπότε το να τραβήξεις την πρίζα σημαίνει να σκοτώσεις έναν ήδη πεθαμένο, ο οποίος δεν μπορεί να ζήσει με τις δικές του δυνάμεις. Από την άλλη, δυνητικά το τράβηγμα της πρίζας θα μπορούσε να έχει και θετική επίδραση καθώς θα βοηθήσει κάποιον είτε να σταθεί μόνος του στα πόδια του, ή να διαπιστωθεί ο θάνατος και να πάμε γι΄ άλλα.

Στην Ελλάδα της κρίσης, χρησιμοποιείται ad nauseam από ένα κυρίαρχο ντίσκουρς (που λέμε και στα Χανοχώρια) που θέλει να εξάρει την ισχύ ενός ηγέτη με πυγμή που τραβάει την πρίζα και κλείνει μη υγιείς οργανισμούς. Η πρίζα που κρατάει τον ασθενή στη ζωή είναι συνήθως κρατικές επιχορηγήσεις, κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δάνεια κ.τ.λ. Αντιστρόφως, μπορεί να υπάρξει και έκκληση να «μην τραβήξει» ο ηγεταράς την πρίζα, για να μην έχουμε χειρότερα.

Μια χαρακτηριστική και πολύ διαδεδομένη περίπτωση των παραπάνω είναι η έκκληση «Μέρκελ, τράβα την πρίζα!» ή ακόμη πιο εμφατικά «Μέρκελ τράβα την πρίζα τώρα!», «Μέρκελ, τράβα την πρίζα χθες!», που δίνει κάμποσα χτυπήματα στον γούγλη, αλλά ακόμη περισσότερο είναι συνήθης κοινός τόπος στα κοινωνικά μήντια. Αν και υπάρχει μία μειοψηφία τζημεροφρόνων και ας πούμε ακραίων νεοφιλελέδων που εννοεί την έκφραση απολύτως κυριολεκτικά και ειλικρινώς, με την έννοια ότι πιστεύουν στα αγαθά της δημιουργικής καταστροφής, μέσα από την οποία προχωρά ο καπιταλισμός χωρίς οίκτο προκειμένου να επέλθει η ανάπτυξη, οι περισσότεροι λένε την έκφραση με ένα είδος φροϋδικής ενόρμησης προς θάνατον (Todestrieb που λέμε και στο χωριό μου), ήτοι όταν παρατηρείται ένα εξαιρετικό κοινωνικό κακό προσιδιάζον στα ελαττώματα του Νεοέλληνα και διαπιστώνεται ότι η κατάσταση δεν επιδέχεται βελτίωσης και δεν υπάρχει σωτηρία σ' αυτόν τον κόσμο, επικαλούμαστε την Μέρκελ δίκην εξολοθρευτή αγγέλου να μας κάνει την ευθανασία, γιατί δεν αντέχουμε άλλο αυτή την ζωή και αυτήν την χώρα κατά το «ἀποθανέτω ἡ ψυχή μου μετὰ τῶν ἄλλων σκύλων». Με αυτήν την σημασία, η έκφραση τίθεται συχνά στα κοινωνικά μήντια στο τέλος περιγραφών για κακώς κείμενα χαρακτηριστικά των Νεοελλήνων τα οποία μας εκτζημερώνουν.