Σαρδαμισμός-παραλλαγή του "μεταλαμπαδεύω". Η διαφορά βρίσκεται στην κυριολεκτική σημασία κατά την οποία πλέον δεν δίνουμε φως αλλά πασάρουμε τη μπάλα. Μεταφορικά εννοείται το ίδιο, σου μαθαίνω μπαλίτσα, σου κάνω πάσα γνώση.

-Έχω ραντεβού με την Δανάη σήμερα και δε ξέρω που να την πάω για φαγητό.
-Να μαγειρέψεις σπιτι, ψητό σολωμό με πατάτες και καμιά σαλάτα με ρόκα,ραπανάκι,παρμεζάνα και καρύδια.
-Όχι ρε θέλω να την εντυπωσιάσω, θα την πάω σε κάνα καλό εστιατόριο να γουστάρει.
-Άκου ρε λελέ την Ποπάρα, σου μεταμπαλαδεύει γνώση και εμπειρία μπας και φορτώσεις άχρηστε!

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Ορος που ταιριάζει γάντι στην γενική κατάσταση των πεζοδρομίων.Δηλαδή σπασμένες πλάκες,τρούπες κάθε είδους,σκαλοπάτια,ακάλυπτα φρεάτια(οι κυνηγοί μετάλλων δεν αφήνουν καπάκι για καπάκι) κλπ.
Ολα αυτά,συν την τύφλα μας μερικές φορές, δημιουργούν ιδανικές συνθήκες για πτώσεις και τραυματισμούς.

''Τι έγινε ρε φίλε,που κονόμησες τον γύψο στο χέρι;
''Αστα να πάνε...Περπατούσα στο πεζοδρόμιο,σκόνταψα και...έπεσα.Κανονικό πεφτοδρόμιο μιλάμε''

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε

Ατάκα "χρυσός" μεταξύ Μπραχαμιωτών και λοιπών υψηλών προσωπικοτήτων, χρησιμοποιείται είτε ως χαιρετισμός, είτε ως έκφραση σεβασμού μετά από μεγάλη ξήγα.

Προέρχεται, για τους μη μυημένους, από την κλασική ατάκα my nigger ή mah nigga, ελληνιστί, που χρησιμοποιείται ευρύτατα από τους αφρο-αμερικάνους της Ανατολικής και Δυτικής Όχθης.

Στο τηλέφωνο:
-Πού'σαι δικέ μου νέγρε;
-Πού'σαι μωρή;
-Εγώ εδώ μωρέ Μπραχάμι και ξερό ψωμί.

-Πω ρε μαλάκες δεν κατεβαίνω δεν παίζει σάλιο.
-Άραξε ρε μαλάκα κερνάω εγώ.
-Δικέ μου νέγρε!

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Λογοπαίγνιο - παραποίηση του αρχαίου γνωμικού :«Το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον» [είναι αδύνατο ν' αποφύγουμε τη μοίρα μας].
Αναφέρεται σε φαγητά (π.χ. ρύζι, μακαρόνια,όσπρια, κιμάδες κλπ. ) που, από κάποιο καπρίτσιο της μοίρας ( π.χ. πιανω με τις ώρες το τηλέφωνο) πετρώνουν (το γνωστό φαινόμενο της «ορυζοπηξίας», κιμαδοπηξίας κλπ.) σε βαθμό που να μην τρώγονται.

Χθές μας έκανε το τραπέζι η πεθερά μου. Δεν έφταναν όλα τ' άλλα, είχα και τον Τάκη:
«Γιατί δεν έφαγες το πιλάφι της μαμάς; Δε σ' άρεσε;»
«Δε λέω, νόστιμο ήταν Τάκη μου, αλλά να, πώς να στο πώ; Το πετρωμένον φαγείν αδύνατον».

- Δοκίμασες τα γιουβαρλάκια;
- Ναι αμέ! Ό,τι πρέπει για γκολφ. Εσύ;
- Ά πα πα! Το πετρωμένον φαγείν αδύνατον!

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Λογοπαίγνιο με βάση την παροιμία : «Να τρώει η μάνα και του παιδιού να μη δίνει», που υποδηλώνει κάτι το εξαιρετικό, συνήθως «περί την βρώσιν» (κυριολεκτικώς ή μεταφορικώς π.χ. μαμά τεκνατζού).

Στην «προκυμαία» περίπτωση όμως, αναφερόμεθα στους γνωστούς, κωδικούς, που αποκλείουν την πρόσβαση (σε κινητά και κάρτες αγορών ή αναλήψεων) στα πλέον αξιαγάπητα μέλη των οικογενειών μας, προς αποφυγήν «πτωχευτικού γεγονότος».

Υπάρχει όμως και άλλη ανάγνωση:
«Το πιν' η μάνα; Του παιδιού να μη δίνει.»
Εδώ ο ποιητής αναφέρεται σε «ουσίες κι οινοπνεύματα» και θέλει να πει ότι, ανεξαρτήτως των έξεων που μας διακατέχουν, οφείλουμε να προστατεύουμε τα παιδιά μας από αυτές.

- Είδες το λογαριασμό του κινητού σου;
- Τον είδα, αλλά δεν τά'κανα εγώ τα τηλέφωνα. Το καμάρι μας τα ΄κανε.
- Πόσες φορές στο 'χω πει; Το pin η μάνα του παιδιού να μη δίνει!

- Τι έγινε ρε Καίτη; Η Μαιρούλα πάλι πιωμένη ήρθε στο μάθημα.
- Δεν είναι τίποτα Λένα μου. Δυο ποτηράκια στο φαγητό ήπιαμε.
- Πόσες φορές στο 'χω πει: Πίν' η μάνα; Του παιδιού να μη δίνει.

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία