Ορισμοί με ετικέτες (102)
Εμφανίζονται 11-20 από 102

Μεταξύ άλλων:

• Υποκοριστικό / χαϊδευτικό του ανδρικού γεννητικού μορίου,
• O εξαιρετικά μικρός πέοντας,

• Στην Αχαΐα, «πουτσούλα μου» λεν τα αγοράκια.

  Οι πρώτες δύο έννοιες καταγράφονται κι ως τοπικός ιδιωματισμός τση ορεινής Αρκαδίας (βλ. Δημήτριος Σπ. Τσαφαράς, Λαγκαδινό Λεξικό, εκδ. Μέθεξις, Θεσσαλονίκη 2013).

Βλ. και πουτσούλα (ιδιωματισμός της Ηλείας). Αντώνυμα: πούτσουλας, ανακόντα.

Είδος βατράχου, μεταφορικά η φουσκωτή κοιλιά.

Αυτός που έχει φτιάξει μπράσκα, λέγεται και μπρασκανίλος.

1. Το ξύλινο παγούρι σε διάφορα μέρη της Ελλάδας

αλλά, αυτό που μας ενδιαφέρει περισσότερο:

1. νεόκοπη έκφραση των νεαρών (από το μπούλης και κούκλος) για τον κούκλο άντρα που είναι όμως και λίγο μπούλης, είναι δηλ. θεός, μουνάρα, αλλά δεν έχει τόση αντρίλα (ακόμα ή ποτέ) και έχει πίσω-πίσω ένα μπουλέ χμου -που οκ, δεν μας χαλούλου.

Η μούτα είναι η άσχημη, έως πολύ άσχημη, γυναίκα. Προέρχεται από την αρβανίτικη λέξη μούτι, η οποία στη νεοελληνική σημαίνει σκατά.

Η αναφορά γίνεται κυρίως για το πρόσωπο, αλλά πολλές φορές είναι το συνολικό αποτέλεσμα που θα σε κάνει να καλέσεις μία γυναίκα μούτα.

Ο παχύς, ο ευτραφής, ο μπουλούκος στο αρκαδικό ιδίωμα.

Πάσα (Δ.Π.): GeorgeGreek.

Ο βαρυψώλης φοριέται με τρεις τρόπους:

• O πουτσαράς: όχι απαραιτήτως σε μήκος, αλλά σε ειδικό βάρος (βλ. παρ. 1).
• Το βαρύ πεπόνι: ο τσαντίλας λεβεντομαλάκας που δε σηκώνει μύγα στο σπαθί του (βλ. παρ. 2).
• Αυτός που ξηγιέται σκουληκιάρικα: ο μπαμπέσης, ο βαρυψώλτς στα ποντιακά (βλ. παρ. 3).

Εκ του βαρύς και του γαμοσλανγκοτέτοιου -ψώλης.

Χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει μαστάρια αιγοπροβάτων, λ.χ. στο αρκαδικό ιδίωμα είναι «η προβατίνα που έχει χοντρά βυζιά δύσκολα στο θηλασμό» (δες), ενώ εδώ χαρακτηρίζει «γίδα που έχει μακριές ρώγες στα βυζιά της» με αντώνυμο την τσιμπουροβύζα. Γενικά, φαίνεται ότι χαρακτηρίζει αιγοπρόβατο με μεγάλα μαστάρια.

Πιο σλανγκ είναι αν χαρακτηρίσει κατ' επέκταση γυναίκα, οπότε μιλάμε για βυζαρού με μεγάλο στήθος, αλλά όχι οπωσδήποτε με την καυλή έννοια. Μάλλον πρόκειται για αντιαισθητικώς μεγάλα, χοντρά ή κρεμασμένα βυζιά.

Τα στιβάνια είναι οι μπότες που φορούν παραδοσιακά οι Κρητικοί. Τη λέξη δεν την βρήκα πουθενά σε ηλεκτρονικό λεξικό, γι' αυτό και τη χώνω εδώ, καθότι είναι πολυ-ακουσμένη και της αξίζει. Παρόλ' αυτά, πολλοί έλληνες την αγνοούν ή νομίζουν ότι πρόκειται για την κρητική βράκα. Άρα καιρός να βάλουμε τα πράματα στη θέση τους...

Πιθανολογώ ότι προέρχεται από την ιταλική λέξη Stivale, που πρόκειται για το ίδιο ακριβώς στυλ μπότας, το οποίο μάλιστα χαρακτηρίζεται ως ιταλικό. Διόλου απίθανο, καθότι από το νησί πέρασαν κι έκατσαν οι Ενετοί, ως γνωστόν.

Να πω κι ότι και η γερμανική λέξη για αυτόν τον τύπο μπότας προέρχεται από κει: stiefel και stival. Δείτε και τη φωτό στο προτελευταίο.

Το λυγερό και όμορφο κορμί. Προέρχεται από την Λάμνα - Lamna nasus - καραχαριοειδές που συναντάται και στα νερά της Μεσογείου. Είναι ψάρι με υδροδυναμικό σώμα και παιχνιδιάρικη συμπεριφορά.

Η μελανιά στα Κρητικά. Από το «μπλάβος, που σημαίνει μελιτζανής, μόβ» (πάσα: vikar).

«Μπλαβινιά» στην Καλαμάτα.