Ορισμοί με ετικέτες (1562)
Εμφανίζονται 41-50 από 1562

Ο γλοιώδης,ο σιχαμερός κοινώς,εκείνος που που προκαλεί αηδία, κυρίως λόγω χυδαίας συμπεριφοράς.

Ο πονηρός, ο κρυψίνους, ο ύπουλος. Λέγεται και μουσκφόπιασμα. Ουσιαστικό: μουσκφαμάρα.

Πάμε γι' άλλα, όρος χαρτοπαικτικός. Όταν το φύλλο δεν είναι καλό, το "Αμόντε" δηλώνει την πρόθεση του παίκτη ή των παικτών που το λένε

να χαλαστεί το κόλπο (η χαρτωσιά) και να ξαναμοιραστεί φύλλο. Προέρχεται από την ιταλική ιδιωματική έκφραση a monte (στο βουνό) που σημαίνει ατύχησα, καταστράφηκα. Στα Επτάνησα δηλώνει συνήθως τη ματαιότητα, το ανώφελο ενός πράγματος ή κατάστασης.

Ορισμός που χρησιμοποιείται στη πόλη της Δράμας για όσους έρχονται κάθε χρόνο στη φοβερή και τρομερή πόλη μας για να λάβουν μέρος στο φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους. Πρόκεται για σύνθετη λέξη απο το επίθετο "μικρός" και το ουσιαστικό "μήκος".

Χρησιμοποιείται κατά κόρον σε χωριά της Εύβοιας (στην περιοχή γύρω από την Κύμη μέχρι το Αλιβέρι) και σημαίνει, ανάλογα με την περίπτωση:

1. τρομαγμένος, ξαφνιασμένος
2. ατσούμπαλος, που κινείται νευρικά και σπασμωδικά

1. Γύρισε χθες αργά στο σπίτι ο Γιάννης φταρωμένος, λες και είδε φάντασμα.
2. Πρόσεχε ρε φταρωμένε, θα σπάσεις όλα τα ποτήρια!

Απαντάται και το ρήμα φταρώνομαι, κυρίως στον αόριστο στα 3 πρόσωπα του ενικού:

Αδελφικός φίλος,κολητός. Χρησιμοποιείται στη Μάνη.

Μούσκεμα εις την σουρδική διάλεκτο (Κοζανίτικα).

Πατσιαβά: Τα χρησιμοποιημένα λεφτά (στα "μπολιάρικα")

έκφραση "γυναίκες...πεταμένα λεφτά!..."

Η φάλια ήταν η τρύπα που είχαν στο πίσω μέρος τα παλιά εμπροσθογεμή όπλα και κανόνια, μέσω της οποίας πυροδοτούνταν η γόμωση με κάποιο φιτίλι, αναμμένο καρβουνάκι, δαυλί ή τελοσπάντων ό,τι διάολο βάσταγε ο πυροβολητής.

Στο δεύτερο παράδειγμα η φάλια φαίνεται να σημαίνει το λεπτοτριμμένο μπαρούτι που γέμιζε την τρύπα, λειτουργώντας σαν φιτίλι / καψούλι που προκαλούσε την ανάφλεξη της κύριας γόμωσης. Tα λέει εδώ χαρτί και καλαμάρι για το falya barutu.

Σε αυτό εδώ το κυπριακό σάιτ οι φάλιες (πληθ.) σημαίνουν προβλήματα / μπερδέματα, αλλά και τις τρύπες που ανοίγουν οι νταμαρτζήδες στον βράχο για να χώσουνε το -βάρδαααα!!!!- φουρνέλο.

Ετυμολογικώς βουτήξαμε τη falya απ' τους Τούρκους, που είχαν κατσικώσει απ' τους Ιταλούς τη falla (=ρήγμα σε πλοίο / διαρροή / τρύπα), πάνω στον κακό χαμό σκάσανε κάτι Προβηγκιανοί με τη falha τους και κάτι Παλαιογάλλοι με μιά faille και πήραν φωτιά τα τόπια. Τεσπα, στο τέλος πλακώσανε όλοι μαζί τους Ρωμαίους που με το ρήμα fallere (μεταξύ άλλων παναπεί ξεγλυστράω / κυλάω / διαφεύγω) προκάλεσαν το όλον νταβαντούρι. Πιό πίσω απ' τα λατινικά έχει κάτι ινδοευρωπαϊκά περίεργα, όμως αυτοί οι ινδοτέτοιοι έτσι κι αλλιώς είναι όλοι τους από καιρό εντελώς πεθαμένοι, αλλά και τότε που ζούσανε δεν είχανε κανόνια, οπότε ποιός τους γαμεί κι αυτούς...

Πάω τώρα γιατί αυτά δεν είναι σλανγκ, ντροπής πράματα.

Στρ. Μυριβήλης, Η Ζωή εν Τάφω.

Επίσης μυτιληνιό, του Στρ. Αναστασέλλη, Κερατοζωή.

εδώ

ο

ακοινώνητος , ο εσωστρεφής , ο αμίλητος, ο βαρετός και ασήκωτος