Ορισμοί με ετικέτες (1562)
Εμφανίζονται 51-60 από 1562

Στα Χιώτικα, αυτός που διατηρεί μιά κάποια υγρασία, νωπός, που δεν έχει στεγνώσει τελείως. Συνήθως για ρούχα απλωμένα αλλά όχι μόνο. (Αγνοώ τόσο την ετυμολογία, όσο και την ορθογραφία γιατί μόνο ακουστά την έχω και όχι κάπου γραμμένη. Όποιος μπορεί ας με φωτίσει...)

Η γκιουγκιούρα ουσιαστικό , ρήμα γκιουγκουρίζω , επίθετο γκιουγκιούρης . Η ενοχλητική φασαρία η βαβούρα που κάνει κάποιος όταν λέει λέει λέει .... μιλάει συνεχώς, συνήθως μέσα από τα δόντια του ψιθυριστά ή και φωναχτά αν θέλετε , σε σημείο να γίνεται ενοχλητικότατος , ώστε να κλείνεις τ' αυτιά σου σαν σε κινέζικο μαρτύριο. Συνήθως γκιουγκιουρίζουν οι Ελληνίδες μαμάδες και οι πεθερές επίσης οι σύζυγοι που θέλουν να 'χουν το πάνω χέρι , οι μέγαιρες γιαγιάδες και οι χήρες στο κρεββάτι . Λέγεται στα χωριά της Σητείας στο Λασίθι της Κρήτης.

Πορσούχι είναι ιδιωματισμός για τον Ασβό που συναντάται στις ορεινές περιοχές κυρίως της Δράμας όπου κατοικήθηκαν απο πρόσφυγες μετά , την μικρασιατική καταστροφή . Η ΄λέξη προέρχεται απο το τούρκικο porsuk . Ο ιδιωματισμός αυτός πλέων συναντάται , πολύ σπάνια

]1]2

Βρομόξυλο. Από το τουρκ. değnek= μαγκούρα, μπαστούνι και, κατά συνεκδοχή, μπερντάχι που ρίχνεται με το εν λόγω σύνεργο. Για βορειοελλαδίτικο το ξέρω. Εδώ στα νότια γιόκ, εκτός κι έχω χάσει επεισόδια. Ας πει κάνας Σαλονικιός.

Το μοναδικό τρέχον ιντερνετικό εύρημα. Παλιότερα είχα πετύχει καναδυό φορές στο γούγλη άλλα παραδείγματα αλλά τότε βαριόμουνα να το γράψω, και μετά εξαφανίστηκαν.

Γ. Σκαμπαρδώνης Η ψίχα της μεταλαβιάς, εκδ. τα τραμάκια, Θεσσαλονίκη.

Το βατράχι στην πατρινή διάλεκτο.

Στα Χιώτικα η (συνήθως χειροποίητη) σβούρα.

Απο πού και πώς δεν ξέρω... και δεν το έχω ακούσει κι αλλού (πάσα βοήθεια δεκτή)

1. Ενεργητικής φωνής με ενεργητική διάθεση μεταβατικό: σημαίνει κυριολεκτικά μαλακίζω (δεν χρησιμοποιείται συνήθως κατά κυριολεξία) και μεταφορικά τεμπελιάζω
2. Ενεργητικής φωνής με μέση διάθεση: σημαίνει κυριολεκτικά μαλακίζομαι (δεν χρησιμοποιείται συνήθως κατά κυριολεξία) και μεταφορικά τεμπελιάζω και πράττω ανόητα

Εκφερόμενο κυρίως σαν "πιτάφιο" με ανάλογη βαριά Καρδαμυλίτικη προφορά. Ελαφρώς προσβλητικός χαρακτηρισμός στην περιοχή των Καρδαμύλων - και ίσως και της Χίου; - που αναφέρεται στον ελαφρόμυαλο, απερίσκεπτο άνθρωπο. Κατά τον Κώνστα έχει να κάνει με τον σκαλιστό χαρακτήρα του Επιταφίου, και υποδηλώνει ότι και το κεφάλι του κατηγορούμενου είναι ομοίως σκαλιστό άρα κούφιο.

Πελοποννησιακο ιδιωμα (προς καλαματα μεριά) που χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει το πολύ λιωμένο φαγητό. Ετυμολογικά άγνωστης προέλευσης, ωστόσο δυο πιθανές εκδοχές είναι

• να προέρχεται απο το ρήμα λιώνω
• να προέρχεται από τον ήχο που παράγει το μάσημα του υπεραλεσμένου φαγητού στο στόμα (λίγο προχωρημένη ετυμολογική ανάλυση αυτή :D )

Μεταφορικά χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις που κάποιος υπεραναλύει ένα θέμα ή μια διαδικασία / ακολουθία βημάτων

Ειδικό ξύλινο ράφι αποκλειστικά για το ψωμί, κρεμασμένο από δύο σκοινιά όπου ήταν δεμένα στις ξύλινες τράβες της οροφής ή σε τοξοειδές σημείο του σπιτιού. Το λένε στη Μύκονο. Πιθανόν βόλτο ήταν κανονικά το τοξοειδές σημείο και όχι το ίδιο το ράφι. Διότι βόλτο λένε στη Κέρκυρα το κάθε τοξοειδές σημείο σε ένα σπίτι. Σήμερα που όλοι στη Μύκονο αγοράζουν ψωμί από τους φούρνους η λέξη δεν χρησιμοποιείται έτσι, μα μόνο σε συγκεκριμένη έκφραση:

Να 'ταν ψωμιά στο βόλτο...

Το λένε σε άνθρωπο που δεν κάνει κάτι κάπου, παρόλο που μπορεί να το κάνει. Με την έννοια του αν αυτό που του είπαν να κάνει ήταν να φάει το ψωμί από το βόλτο θα το έκανε.