Ορισμοί με ετικέτες (155)
Εμφανίζονται 21-30 από 155

Παλιά επαγγελματική αργκό για το άχρηστο αυτοκίνητο που είναι διαλυμένο που ενώ προχωρεί ακόμα θα ήταν καλύτερα να δοθεί στην ανακύκλωση.

Το λήμμα ισχύει και στους ανθρώπους. Μόνο που εδώ δεν έχουμε την πολυτέλεια της ανακύκλωσης, άμα γεράσει το σαρκίο τα εξαρτήματα είναι συνήθως άχρηστα.

Εκ του αλβανικού karrute, το ξύλινο τετραγωνικό πατητήρι.

Μεταφορικώς χρησιμοποιείται για διάφορα εξογκώματα, και κυρίως για εξογκώματα σε δερμάτινες ή ελαστικές επιφάνειες (ή και σε άλλες επιφάνειες που θα έπρεπε να είναι λείες). Λ.χ. σε μπάλα ποδοσφαίρου που υποφέρει από το κλωτσίδι, ιδίως αν είναι κακής κατασκευής, ή σε ελαστικά οχημάτων που πετάνε βυζί ως μη όφειλαν. Ένας περαιτέρω αστεϊσμός μπορεί να επιτευχθεί αν το κακής ποιότητας ελαστικό παρομοιαστεί με διάσημη φο-βυζού τουμπανοβύζα τ. Πάμελα Άντερσον, Πετρούλα Κωστίδου κ.τ.ό.

Συνώνυμο: καρούμπαλο.

Πάσα: deinosauros, sokin, Παπαντώνης.

Το ξεφούσκωμα λάστιχου ποδηλάτου ή αυτοκινήτου. Η λέξη προέρχεται από τον ήχο που κάνει το λάστιχο όταν τρυπάει και χάνει αέρα. Χρησιμοποιείται κυρίως στη Β. Ελλάδα.

Παρκάρω κάποιον = αφήνω κάποιον (τα παππουλούκια μου ή τα παιδιά μου ή το σκυλί μου ή το γατί μου) σε κάποιον άλλον για να τον/την φροντίζουν όσο λείπω για βραδινή έξοδο, διακοπές, καφεδάκι, ψώνια, κλπ.

Η έκφραση είναι υποτιμητική για το υποκείμενο. Λέγεται είτε όταν δεν θέλουμε να δείξουμε συναίσθημα κι ας το νιώθουμε, ή όταν πράγματι δεν το νιώθουμε και αντιμετωπίζουμε όλα αυτά τα πλάσματα σαν να ήταν αυτοκίνητο για παρκάρισμα όπου, αρκεί να το παρκάρουμε και να τελειώνουμε.

Τεχνική ορολογία των μαστόρων αυτοκινήτων (συνεργειατζήδων).

Προέρχεται από αστοχία στη ρύθμιση του οδοντωτού ιμάντα χρονισμού του κινητήρα, σε σχέση με τα οδοντωτά γρανάζια εκκεντροφόρων και στροφάλου. Ο ιμάντας αυτός έχει μόνο μια σωστή θέση όπου πρέπει να τοποθετηθεί ώστε να λειτουργήσει ο κινητήρας σωστά, αλλιώς σημειώνεται αρρυθμία και δουλεύει λάθος, κοινώς ρετάρει.

Το χρησιμοποιούμε όταν θέλουμε να πούμε ότι κάποιος δεν πάει καλά, το έχει χαμένο.

Τρελαίνομαι, τα παίζω, ξεφεύγω, δεν ξέρω τι μου γίνεται, παλαβώνω, κόβω καπίστρι, χάνω τη μπάλα.

Ενεργώ αντίθετα από κάποια δύναμη προσπαθώντας να ισορροπήσω κάτι. Χρησιμοποιείται κυρίως στη μηχανολογική ορολογία, για να δηλώσει ότι το αυτοκίνητο «κλωτσάει», δηλαδή αντιστέκεται στο ομαλό άφημα του συμπλέκτη, με αποτέλεσμα να ξεκινά άτσαλα.

Φράση που παρομοιάζει την επίδοση ενός αυτοκινήτου στο να διατηρεί την μη ευθεία τροχιά του παρά την επίδραση της φυγοκέντρου, με αυτήν ενός μέσου σταθερής τροχιάς και δη τρένου.

Το να μπεις / βγεις / στρίψεις τρένο, προϋποθέτει δύο βασικές παραμέτρους, την ελαχιστοποίηση της πλαγιολίσθησης και τη βελτιστοποίηση του χρόνου εισόδου-εξόδου. Για την ακρίβεια χρειάζεται η ανεπαίσθητη πλαγιολίσθηση κυρίως κατά την έξοδο, ούτως ώστε ο πίσω άξονας -εάν είναι (και αυτός) κινητήριος- να γλιστρήσει ακριβώς κάθετα πάνω στην εφαπτομένη του διαγραφόμενου τόξου και να σπρώξει το αυτοκίνητο χωρίς χαμένες μη εφαπτομενικές συνιστώσες. Αξιοσημείωτο είναι ότι το πραγματικό τρένο έχει 2 κατευθυντήριους άξονες ανά βαγόνι (bogies) και έτσι έχει όλους τους τροχούς πάνω στην εφαπτομένη του τόξου (δεν μπορεί να κάνει κι αλλιώς, θα εκτροχιαστεί) και από αυτήν την αρχή εμπνεύστηκαν οι κατασκευαστές να βελτιώσουν πολλά επίδοξα τρένα των δρόμων βάζοντας τετραδιεύθυνση (Peugeot 405 Mi16, Nissan Skyline R34, Renault Laguna III).

Αναγνωριστικά στοιχεία του τέλειας διαγραφής στροφής, στην οποία και το λήμμα αναφέρεται, είναι η μη αντιληπτή δια γυμνού οφθαλμού πλαγιολίσθηση και το χαρακτηριστικό σφύριγμα των ελαστικών, που οφείλεται στις μικροποσότητες συμπιεσμένου και θερμασμένου αέρα που πασχίζει να βγει από την διεπιφάνεια ελαστικού-οδοστρώματος, του οποίου η έναρξη σηματοδοτεί και την επίτευξη σωστής θερμοκρασίας των ελαστικών.

Απαραίτητο στοιχείο για να μπορεί ένα αυτοκίνητο να μπει τρένο, είναι να είναι στημένο.

Το στήσιμο, εκ του αγγλικού set-up, σημαίνει, την επίτευξη του μάξιμουμ της πρόσφυσης αφενός απευθείας από τα ελαστικά (πλάτος πέλματος, γόμμα) και αφεδύο, μέσω της ανάρτησης, από την σωστή φόρτισής των.

Στα αγωνιστικά μονοθέσια, αλλά και στα hypercar (McLaren F1, Ferrari F50, Enzo, Koenigsegg κ.α.), το κέντρο βάρους είναι κάτω από το επίπεδο που ορίζουν τα ανώτερα σημεία έδρασης των αναρτήσεων, οπότε η εφαρμοζόμενη σε αυτό συνισταμένη φυγόκεντρου και βάρους προκαλεί ελάχιστη ροπή κατά τον διαμήκη άξονα του πατώματος (το πλαίσιο δηλαδή δεν γέρνει προς το εξωτερικό της στροφής). Γι' αυτό και χρησιμοποιούνται οριζόντιες αναρτήσεις που επιτρέπουν μικρές κατακόρυφες διαδρομές, και σε αγωνιστικές συνθήκες και ελαστικά-μπαλόνια (όπως στην F1), των οποίων το πλευρικό μέρος παραμορφώνεται υπό την επίδραση της φυγόκεντρου, όμως διατηρεί την πρόσφυση.

Στα αυτοκίνητα παραγωγής, το κέντρο βάρους είναι ψηλά, και το αυτοκίνητο στη στροφή γονατίζει. Το στήσιμο του λοιπόν επικεντρώνεται στο πόσο θα μπορέσει να μην υπερφορτιστεί η εξωτερική δυάδα τροχών και ολισθήσει και πως δεν θα αποφορτιστεί η εσωτερική (σήκωμα τροχού). Για να επιτευχθούν όλα αυτά, το αμάξι πρέπει να ενισχυθεί σε θέματα ακαμψίας με θολόμπαρες, ψαλιδόμπαρες, κέητζ και ρέστα, να γίνει δηλαδή τραπέζι, να περιορίσει τις κλίσεις με σκληρότερη ανάρτηση, αντιστρεπτικές ράβδους κλπ., να γίνει δηλ. «ξύλο» ή «κούτσουρο», και να φορέσει ένα χαμηλοπρόφιλο λάστιχο, που θα έχει το ελάχιστο περιθώριο παραμόρφωσης.

Όλα αυτά βεβαίως θυσιάζουν την άνεση (το αυτοκίνητο «διαβάζει» τις ανωμαλίες του δρόμου), την ανάβαση κράσπεδου, διαλύουν τις πέτρες στα νεφρά, και στην περίπτωση βροχής επιφέρουν το φαινόμενο «κακλαμανάκης» (η σανίδα μου πλανάρει). Γι΄αυτό και τα ακραία στημένα ονομάζονται πολεμικά, ενώ οι πιο χρηστικές και καθημερινές περιπτώσεις βολτάδικα (όροι που αναφέρονται και σε μηχανικές μετατροπές).

Ακουμπάω ή χτυπάω με το όχημά μου κάποιο άλλο όχημα είτε σε παρκάρισμα είτε σε τρακάρισμα αντίστοιχα.

Το λήμμα φανερώνει μια πιο ερωτική διάθεση απέναντι στην επαφή δυο οχημάτων αποφορτίζοντας, κάποιες φορές, την όλη κατάσταση.

Πιο συχνή είναι η χρήση του τρίτου πληθυντικού και κυρίως σε αόριστο χρόνο, χωρίς φυσικά αυτό να αποτελεί κανόνα.

Γενικά ο όρος αναφέρεται σε κάθε κατάσταση που είναι πιεστική. Προέρχεται από την πρέσα που σφίγγει τα πράγματα ώς εκεί που δεν φτάνει.

Οι δύο πιο δημοφιλείς κατηγορίες που θα ακούσετε τον όρο είναι οι ακόλουθες:

• μονότερμα γκρίνιας ή/και μιζεροκατάστασης που έχει πολύ πρήξιμο ή/και στεναχώρια
• καγκουροβόλτα με μηχανές ή αυτοκίνητα, όπου η πρέσα αναφέρεται στην οριακή (προς τα πάνω) λειτουργία του κινητήρα.

Ασχετο! Τιπ για στιχουργούς: ριμάρει με το κομπολόι και το συγγενολόι εύκολα, και λίγο πιο δύσκολα με το κονβόι.