Ορισμοί με ετικέτες (229)
Εμφανίζονται 1-10 από 229

Οφθαλμολογική πάθηση που πήρε το όνομά της από το εξωτικό πτηνό τουκάν (βλ. και μήντιο). Για πρώτη φορά τουκανισμός διαγνώστηκε σε Βέλγο φυσιοδίφη, ο οποίος περιέγραψε το εξωτικό αυτό πουλί ως «το πτηνό με το χαρακτηριστικό μαύρο φτέρωμα», αγνοώντας πλήρως τη μύτη του.

Στη σημερινή εκδοχή της η πάθηση προσβάλλει χρήστες του internet που αφήνουν σχόλια σε οπτικό υλικό (φωτογραφίες, βίντεο youtube κυρίως, κλπ). Κατά κύριο λόγο ευάλωτοι είναι αστειάτορες χρήστες, αλλά όχι μόνο. Το βασικό σύμπτωμα της πάθησης είναι το εξής: σε μια συγκεκριμένη φωτογραφία ή βίντεο που κυριαρχεί ολοφάνερα ένα δυνατό οπτικό ερέθισμα (κυρίως γκόμενες-τούμπανα, αλλά όχι μόνο, σε κάθε περίπτωση 99% σεξ και βία) κάποιος προσέχει και σχολιάζει ασήμαντες λεπτομέρειες, του φόντου και γενικότερα (λ.χ. σε βίντεο όπου τρελό μωρό webcam γδύνεται στο you tube, κάποιος σχολιάζει το φωτιστικό δαπέδου στην άκρη του πλάνου).

Για να δείτε αν πάσχετε από τουκανισμό κάντε το εξής τεστ: τι βλέπετε στη φωτό 1;

• Αν βλέπετε Τουκάν, πάσχετε από τουκανισμό.
• Αν βλέπετε ένα ωραίο τατού ή ξεκωλόσημο, πάσχετε από μετροσεξουαλισμό.

Για την ιστορία, τουκανισμό εκδήλωσε ο χρήστης του slang.gr Βράσταμαν στη συγκεκριμένη φωτό που αναρτήθηκε συνοδευτικά στη φωτό του λήμματος μύτινγκ.

Ο τουκανισμός είναι ένας δύσκολος ομολογουμένως όρος που έψαχνα για να περιγράψω το φαινόμενο αυτό της εποχής του διαδικτύου των σχολιαστών.

Λέξη που χρησιμοποιείται για να δείξει κάτι καταπληκτικό, το οποίο μας ευχαριστεί ή απλώς είναι ψιλογελοίο.

Προέρχεται απο το, κλασικό πλέον, lol και το γνωστό μας awesome.

lol + awesome ----> lolsome

«Κόλπο», δόλιο τέχνασμα, τερτίπι, βρομοδουλειά, κατεργαριά, απατεωνιά, μπαμπεσιά, μπαγαποντιά, παπατζιλίκι, παραπλάνηση, εξαπάτηση, ανέντιμη ή παράνομη δραστηριότητα για προσπορισμό κέρδους, αισχροκέρδεια, «εκμετάλλευση», νοθεία, «μαγείρεμα» με την κακή την έννοια (λογαριασμών, αποτελεσμάτων κ.λπ.), «μηχανή».

(Bαθιά ανάσα - συνεχίζουμε:).

Αναφέρεται κυρίως σε οικονομικές δραστηριότητες, παίζει όμως και σε ποδοσφαιρικά γήπεδα με την μορφή του τεχνάσματος παραπλάνησης του αντιπάλου και του διαιτητή ενδεχομένως, αν είναι πολύ πετυχημένη (π.χ. πάει ο άλλος να βαρέσει το φάουλ και πηδάει πάνω από την μπαλίτσα χωρίς να την αγγίξει και σκάει από το πουθενά ο δεύτερος που το βαράει κανονικά και τους αφήνει όλους κάγκελα, γιατί δεν το περιμένανε δεν τον περιμένανε α- α, γκολ).

«Κομπιναδόρος» είναι αυτός που κάνει την κομπίνα. «e-κομπίνα» είναι η κομπίνα που γίνεται με ηλεκτρονικά μέσα, μέσω διαδικτύου κ.λπ. «Κομπίνα από μέσα» (το λεγόμενον inside job) είναι μια κομπίνα με συνεργασία ανθρώπων του περιβάλλοντος του θύματος.

Ο όρος «κομπινεζόν» χλωμό να έχει ετυμολογική σχέση, αλλά πάλι δεν είναι να παίρνει και όρκο κανείς (μεταγενέστερη διόρθωση: έχει, έχει σχέση, το λέει ο χάνκυ στα σχόλια, το κομπινεζόν είναι βρακί και σουτιέν μαζί και αυτό από μόνο του είναι μια κομπίνα ως συνδυασμός). Σίγουρα έχει εννοιολογική σχέση όταν το κομπινεζόν κρύβει την κοιλάρα ή το πεσμένο βυζί εντέχνως, όσο να 'ναι είναι κι αυτό μια κομπίνα, αλλά είναι θεμιτή γιατί στον πόλεμο και στον έρωτα όλα επιτρέπονται.

Ο όρος κομπίνα εμφανίζεται και στην τέχνη, εφόσον άσμα ηρωικό και πένθιμο του Γιώργου Ζαμπέτα φέρει στίχο «Ελληνας χωρίς κομπίνα, πεθαμένος από την πείνα» κι αυτό αν το καλοσκεφτεί κανείς είναι πολύ τραγικό για την φυλή μας, αφού δείχνει πόσο κομπιναδόροι είμαστε. Και καλά να είσαι εσύ αυτό που τα τρως από τους άλλους - αν είσαι αυτός που στα τρώνε έχουμε θέμα. Έχουμε θύμα. Έχουμε πίκρα.

Φοριέται πάρα πολύ φέτος (2013) στα κοινωνικά μήντια Φέισμπουκ και Τουίτερ η ειρωνική τροπή της ξύλινης φράσης «καταδικάζω την βία από όπου κι αν προέρχεται».

Από πολλούς θεωρείται ότι η εν λόγω ξύλινη ατάκα ισοπεδώνει τις διαφορές ανάμεσα αφενός σε μια πραγματική ή υποτιθέμενη αριστερή βία και αφεδύο στην (ακρο)δεξιά φασιστοειδή βία, οπότε συντελεί εντέλει σε μια απολιτικοποίηση ή και έμμεση ανοχή του δεύτερου είδους βίας, ή σε μια λογική συμψηφισμού που παριστάνει την Αριστερά ως βασικά υπεύθυνη και για την φασιστοειδή βία στο πλαίσιο challenge & response (που λένε και στο χωριό μου). Αλλά ακόμη κι αν δεν συμμερίζεται κανείς όλη την κριτική στην φράση «καταδικάζω την βία από όπου κι αν προέρχεται» παραμένει το γεγονός ότι χρησιμοποιήθηκε υπερβολικά από ένα κυρίαρχο ντίσκουρς των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας, οπότε ο σχετικός κορεσμός οδήγησε σε αντίστοιχο πληθωρισμό των ειρωνικών τροπών της. Οι τροπές αυτές γίνονται συχνά από αριστερούς, αλλά δυνητικά και από άλλους αστειάτορες από όπου κι αν προέρχονται.

Αυτοί που επιδίδονται σε τροποποιήσεις της φράσεις συνήθως επιδιώκουν ένα ή περισσότερα από τα παρακάτω: α) Σατιρίζουν την απολιτική κοινοτοπία της φράσης με το να κάνουν μια ακόμη πιο κοινότοπη καταδίκη με ακραία γελοιότητα, λ.χ. «καταδικάζω τα σκατά από όπου κι αν προέρχονται» ή το κάπως πιο πολιτικοποιημένο «καταδικάζω την φτώχεια από όπου κι αν προέρχεται». β) Ενίοτε αναφέρονται σε πράγματα που είναι καθ' εαυτά άδηλο από πού προέρχονται, λ.χ. «καταδικάζω την κακοκαιρία από όπου κι αν προέρχεται». γ) Ενίοτε η καταδίκη είναι πάρα πολύ συγκεκριμένη, οπότε το «από όπου κι αν προέρχεται» καθίσταται αντιφατικό, λ.χ. «καταδικάζω τους Κνίτες από όπου κι αν προέρχονται». Έτσι καταδεικνύεται ότι η αρχική φράση δεν είναι καθόλου ουδέτερη. δ) Ορισμένες φορές σατιρίζεται γενικά το είδος του καταγγελτικού λόγου που θάλλει στο Φέισμπουκ και το Τουίτερ, που ενθαρρύνουν τα σύντομα ποστς με βιωματική εμπλοκή του χρήστη, οπότε εμμέσως ενθαρρύνουν τον καταγγελτικό λόγο. Οπότε οι ειρωνικές τροπές όντας άτοπες ασκούν κριτική στην ίδια την ευκολία των διαδικτυακών καταγγελιών που εξαπολύει ο καθείς. Λ.χ. «καταδικάζω το ντάκφεϊς από όπου κι αν προέρχεται».

H κατάχρηση της ιντερνετικής φράσης lol (laugh out loud), oδήγησε στη θεωρία ότι μπορούμε να την παρεμβάλουμε σε κάθε πρόταση για να την κάνουμε πιο εύθυμη ή για να μειώσουμε τη σοβαρότητά της.

Παραλλαγή του γκουγκλάρω, η οποία, παρόλο που ακόμα δεν δίνει πολλά αποτελέσματα στην Αναζήτηση (και παρόλο που λέμε «γκουγκλ» και όχι τόσο γούγλε) τείνει να επικρατήσει. Ίσως γιατί στη λέξη αυτή είναι πιο δόκιμη και σαφώς διασκεδαστική η ελληνοποίηση (το -γ- δηλαδή), παρά σε άλλες περιπτώσεις (όπως το κωμικό πια Χάυδν αντί Χάυντν).

Γουγλάρω: είμαι στο ίντερνετ και ψάχνω πληροφορίες ή εικόνες ή βίντεο για κάτι.

Γουγλάρω κάποιον: ψάχνω σαν τον χαφιέ ή σαν την κυρα-περμαθούλα να μάθω ό,τι μπορώ προτού επισυνάψω σχέση (κάθε είδους) με κάποιον.

Η λέξη ακόμα δεν έχει βρει την οριστική ελληνική μορφή της ή την απόλυτη σημασία της. Εδώ στο σλανγκρ φαίνεται μέρος της πορείας της:

γόογλε / γούγλε
γκουγκλάρω
γούγλε γούγλε
ψαχτήρι
καθώς και εδώ

λάινεϊτζ (ή Lineaids ή και Lineage)

Περιγραφή
Ιδιαίτερα μεταδοτική νόσος με εθιστικές τάσεις η οποία προσβάλει κυρίως άτομα ηλικίας 12-25 χρονών, αλλά με πολλά παραδείγματα που ανεβάζουν το ηλικιακό όριο στα 40. Βρίσκει πρόσφορο έδαφος όταν οι υποψήφιοι ασθενείς έχουν τάσεις να αναλώνουν μεγάλα χρονικά διαστήματα σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές παίζοντας παιχνίδια.
Με την εξέλιξη των games σε on-line, προσφέρεται η δυνατότητα στους χρήστες να δημιουργήσουν μια ιδιότυπη «κοινότητα» στον μικρόκοσμο αυτών των παιχνιδιών.

Ξεκινώντας το παιχνίδι (μοιραίο λάθος), δημιουργείς έναν χαρακτήρα. Αυτός βασίζεται σε ένα κράμα μυθολογικών στοιχείων (ξωτικά, μάγοι, τέρατα κλπ) με έντονες επιρροές από βιβλία-ταινίες (κυρίως Tolkien - Orc, Elf, Dwarf κλπ).

Το Παιχνίδι
Σκοπός του παιχνιδιού είναι να σκοτώνεις διάφορα διάσπαρτα εντός του παιχνιδιού τέρατα, τα οποία ως αμυντικό μέσο έχουν τις πατερίτσες ή το αναπηρικό καρότσι τους. Όταν τα σκοτώνεις, μαζεύεις από τα κατάλοιπά τους χρήσιμα αντικείμενα (drops) που έχουν ευρύτατη χρήση:

• χρηματικά ποσά (καθότι όλοι γνωρίζουμε ότι τα τέρατα φορούν παντελόνια με τσέπες και μάλιστα τα θηλυκού τύπου κουβαλάνε και τσαντάκι),
• πανάκριβα αντικείμενα (σπάγγοι, πέτρες, κλαράκια),
• και σπάνια φυτικά συστατικά (ρίζες τσουκνίδας, άνθη παπαρούνας, πευκοβελόνες).

Σκοτώνοντας λοιπόν τα τέρατα, κερδίζεις σε εμπειρία και ανεβαίνεις επίπεδο το οποίον είναι και το ζητούμενο («γαμείς και δέρνεις»). Επίσης ανεβαίνοντας επίπεδο, πλουτίζεις εξαιρετικά τις γνώσεις σου. Ενδεικτικά:

• Μαθαίνεις ξόρκια του τύπου «θα σε φυσήξω και θα πουντιάσεις», «θα σε πλύνω και θα ξεβάψεις», «θα σου βάλω φωτιά και θα χοροπηδάς», «θα σε ματιάσω και θα πεθάνεις» και πολλά άλλα ευρηματικότατα και όμορφα.
• Αποκτάς γνώσεις Μαγκάιβερ. Μπορείς με ένα κλαρί, δυο μανταλάκια κι ένα σωβρακολάστιχο να φτιάξεις τόξο που σκοτώνει δεινόσαυρο σε απόσταση χιλιομέτρου με ένα και μόνο βέλος (φτιαγμένο από τσίχλα).
• Φοράς πανοπλίες και χρησιμοποιείς όπλα που, όσο πιο μεγάλο το επίπεδο τόσο πιο καραγκιόζης δείχνεις, οπότε και ξεχωρίζεις από τα καραγκιοζάκια (μικρότερα επίπεδα).
• Απόκτηση «κατοικίδιων» ζώων με όψη και χρησιμότητα διφορούμενη. Για παράδειγμα, ένα περίεργο μωβ πουλί, με 8 πόδια, 4 κεφάλια και φωνή καρακάξας. Δεν μπορεί να πετάξει αλλά μπορεί να χέσει, με αποτέλεσμα το τέρας να πεθάνει από χολέρα.
• Σε κάποιους χαρακτήρες μαθαίνεις τοπικούς χορούς και τραγούδια, διασκεδάζοντας τους άλλους και δημιουργώντας εύκρατο κλίμα στην ατμόσφαιρα, με αποτέλεσμα ακόμα και τα τέρατα να εγκαταλείπουν τις εχθροπραξίες και να το ρίχνουν στον καλαματιανό (ενίοτε και μπάλο). Και πολλά άλλα…

Σε αντίθεση με τα κλασικά παιχνίδια, όταν ο παίκτης «σκοτώνεται», ξαναγεννιέται «ως φοίνικας από τις στάχτες του», με μικρό τίμημα (συνήθως μικρή απώλεια της μέχρι τότε κερδισμένης εμπειρίας του). Οπότε βέβαια και το παιχνίδι δεν έχει τέλος.

Όταν ο παίκτης αποκτήσει αρκετή εμπειρία και υψηλό επίπεδο (δεν είναι απαραίτητο αλλά είναι ζητούμενο), μπορεί πια να πλακώνεται στο ταβερνόξυλο με άλλους παίκτες, διασκεδάζοντας αφάνταστα με βρισίδι απείρου κάλλους («θα σου γαμήσω τη μάνα ρε!», «Ρε κωλόζωο θα σε σκίσω» κλπ κλπ), οπότε η ώρα περνάει ακόμα πιο ευχάριστα.

Στρατηγική Παιχνιδιού
Για να επιτευχθεί αυτός ο αόριστος σκοπός του παιχνιδιού, πρέπει οι παίκτες να ξεχάσουν όλα όσα ήξεραν περί ζωής. Βασικοί κανόνες για να γίνεις καμένος αλλά και ο «γαμάω και δέρνω» του παιχνιδιού:

• Πέραν του monitor, δεν υπάρχει ζωή.
• Μάθετε να τρώτε και χειρίζεστε ποντίκι/πληκτρολόγιο ταυτόχρονα.
• Εξοικονομήστε χρόνο μεταφέροντας τον υπολογιστή στην τουαλέτα.
• Ο ύπνος είναι εχθρός! Κοιμάστε όσον το δυνατόν λιγότερο πίνοντας πολλούς καφέδες.
• Μπάνιο;;; Δεν χρειάζεται, είναι σπατάλη χρόνου. Έτσι κι αλλιώς μόνος είστε (και θα είστε για μεγάλο χρονικό διάστημα).
• Απαγορεύεται αυστηρά σύντροφος στη ζωή σας! Ενοχλεί τα τέρατα και φεύγουν μακριά σας. Επίσης είναι μέγιστη σπατάλη χρόνου!
• Περιορίστε τους φίλους σε virtual. Δηλαδή αυτούς που παίζουν μαζί σας και σας βοηθούν στην επίτευξη του σκοπού σας.
• Αποσυνδέστε το τηλέφωνο και κρατήστε μόνο τη σύνδεση internet. Οποιοσδήποτε θέλει να επικοινωνήσει μαζί σας, μπορεί άνετα να ξεκινήσει κι αυτός το παιχνίδι και να σας βρει in-game.
• Απενεργοποιήστε το κουδούνι του σπιτιού και αμολήστε το σκύλο (εάν έχετε). Όποιος θέλει να σας σηκώσει από τον υπολογιστή, είναι εχθρός που τον έχουν μισθώσει τα τέρατα να σας σαμποτάρει!
• Αν παίζετε από internet café, εκδώστε κάρτα με πενταετή διάρκεια και 24ωρη χρήση. Θα εξοικονομήσετε αρκετά χρήματα.

Όλοι οι παραπάνω κανόνες, συνοψίζονται στη συνημμένη φωτογραφία.

Έτσι, μ’ ένα χρηματικό ποσό (συνδρομή παιχνιδιού) και αύξηση 200% του σωματικού σας βάρους, μπορείτε ύστερα από αρκετά χρόνια να υπερηφανεύεστε για το «απόλυτο κατόρθωμα». Σύντομα η Ακαδημία Νόμπελ θα θεσπίσει «Βραβείο Κρετίνου», οπότε μπορεί να είστε εσείς ο τυχερός…

Συμπληρωματικά στοιχεία του παιχνιδιού:
Επίσης η πλοκή του παιχνιδιού εμπλουτίζεται με διάφορα σενάρια (quests), όπου ο καθένας (ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του) μπορεί να ασχοληθεί (προαιρετικά). Αποτελεί συνήθως μικρή ανάπαυλα από την ακατάσχετη εξόντωση τεράτων. Πρόκειται για μετα-μοντέρνα παραμύθια κι ενδεικτικά αναφέρουμε:

• «Η Χιονάτη και οι 7 αυνάνοι», σενάριο που παίζεται κυρίως από αρσενικούς παίκτες που έχουν διαλέξει χαρακτήρα νάνο (dwarf) και θα αποκτήσουν ερωτική ζωή όταν και η Χιονάτη αποκτήσει σάρκα και οστά ανάμεσά μας.
• «Η Σταχτομούνα», σενάριο που απευθύνεται σε θηλυκούς παίκτες (παίκτριες), οι οποίες την τελευταία φορά που είχαν σεξουαλική επαφή, ήταν όταν κόπηκε το Internet γιατί είχε γίνει ένα σκηνικό με κάποιο τανκ σε εκπαιδευτικό ίδρυμα στην Πατησίων.
• «Η ωραία κι ο Παιδέρας», σενάριο για άσχημους χαρακτήρες βουβαλοειδούς τύπου (Orc), όπου ακόμα και τα τέρατα του παιχνιδιού φαντάζουν μπροστά τους σαν γλυκύτατα νεογέννητα βρέφη. Οι παίκτες έχουν την τάση να «βιάζουν» τα πάντα στο πέρασμά τους και όνειρό τους είναι να προστεθεί στο παιχνίδι σενάριο με πρωταγωνίστρια την στρουμφίτα ώστε να την βιάζουν ανενόχλητοι και κατ’εξακολούθηση.
• «Ο μαγικός καυλός», σενάριο για όλους τους παίχτες ώστε να τους θυμίζει κάπου-κάπου να αυτοϊκανοποιούνται, αλλιώς ελλοχεύει κίνδυνος εγκεφαλικού.

Αντιμετώπιση:
Πλήρης ίαση της ασθένειας δεν υπάρχει. Γίνονται απεγνωσμένες και εκτεταμένες έρευνες για την παρασκευή εμβολίου, αλλά ο ιός είναι φοβερά ανθεκτικός. Παρόλα αυτά, οι γιατροί συνιστούν μερικές θεραπείες που βασίζονται στην τεχνική του σαμποτάζ:

• Κατέβασμα του γενικού διακόπτη ρεύματος. Ο ασθενής κατά 99% θα παρουσιάσει βίαιη συμπεριφορά, οπότε καλύτερα να απομακρυνθείτε (απόσταση ασφαλείας: 1km + )
• Σαμποτάζ του ηλεκτρονικού υπολογιστή (format σκληρού δίσκου) την ώρα που ο ασθενής κοιμάται. Μπορεί να προκαλέσει αυτοκτονική κατάθλιψη, οπότε επιβάλλεται να είστε εφοδιασμένοι με ισχυρά ψυχοφάρμακα.
• Πληρωμή (χρηματική δωροδοκία) κάποιου άλλου παίχτη, άγνωστου αλλά απαραίτητα μεγαλύτερου επιπέδου, ώστε να παρενοχλεί και να «σκοτώνει» συνέχεια το χαρακτήρα του ασθενούς. Σίγουρο αποτέλεσμα είναι τα απίστευτα νεύρα με δυνατές φωνές και βρισιές, αλλά έτσι ίσως, πάνω στα νεύρα του, σπάσει και τον υπολογιστή οπότε η θεραπεία θα βρίσκεται σε καλό δρόμο.

Οποιαδήποτε άλλη ευφάνταστη θεραπεία σκεφτείτε, είναι εκ των προτέρων δεκτή.

Ο ιός απαντάται κυρίως σε δύο μορφές: Lineage, WoW (World of Warcraft) Υπάρχουν και πολλές άλλες αλλά υποδεέστερες.

Παλαιά έκφρασις, (μάλλον ακόμα εν ισχύι), που σημαίνει σπαταλώ μανιωδώς (δηλ. μαλακωδώς) το υστέρημά μου στα μηχανάκια (βλ. Μένης Κουμανταρέας) / φλιπεράκια / ούφο (βλ. και «ουφάδικο») / μπιμπλίκια (ηχοποίητον) / φρουτάκια (ενήλικος τηλε-αυνανισμός δίκην τζόγου βλ. γνωστόν σκάνδαλον με πατρινόν πασόκον βουλευτήν) κ.ά.

Το ρήμα «ταΐζω», προκειμένου δια χρηματοδότησιν-θρέψιν της χίμαιρας του τζόγου δεν είναι άγνωστον και εις έτερα τυχηρά παίγνια (π.χ. οι αλογομούρηδες λένε: «Πάμε να ταΐσουμε τ' αλόγατα» βλ. και Κ. Μπουγάς «Το άλογο το φαβορί»), ενώ παλαιά εις το μπαρμπούτι, οι κουμαρτζήδες έλεγον «πάμε να τον χώσουμε» = ν' ακουμπήσουμε / στάξουμε / πέσουμε το παραδάκι).

Εις τα συνοικιακά μπιλιαρδάδικα / φλιπεράδικα και λοιπά κρίμα-κι-άδικα (προ ίντερνετ και πλέι-στέισον), όπου η πάλαι ποτέ μητρική ιαχή «Τάκηηηηηη! Μακριά απ' τον κηπουρόοοοο!», απηχούσεν αλήστου μνήμης εποχάς ανησυχίας περί του ανιούλου απηθυσμένου, δεδομένου ότι οι μετ' εφήβων συγχρωτιζόμενοι επαγγελματίαι (π.χ. ψιλικατζείς, πλανόδιοι πωληταί ερίου γραίας, κηπουροί, καραγκιοζοπαίκται, στραγαλάδαι, επιδιορθωταί ποδηλάτων κλπ), αρέσκοντο εις την λακέρδαν και οι πιτσιρίκοι έβγαιναν με τον κώλο φινιστρίνι, συνηγελάζοντο λαϊκοί νεανίαι, οίτινες σκορπούσανε το πενιχρόν χαρτζηλίκι των στα μηχανήματα του διαόλου, ίνα ξεκαβλώσωσιν, ελλείψει ετέρων ενδιαφερόντων (π.χ. ποιος έγραφε τον γιο του ωδείον; = Τί; Πούστης θα γίνει;) ή γκόμινας (για να γαμήσεις έπρεπε να πας στα μπουρδέλα ή να παντρευτείς)...

Εις τον αυτόν χώρον, ενδημούσεν υπό τα αδιάφορα όμματα των κερδοσκόπων τέως καφετζήδων, κάθε καρυδιάς δικοτυλήδονον: Παπατζήδες, μικροκλέφτες, πρεζάκηδες, χασικλήδες, βαραόντα, όλα τα μαχαιρώνω, λόμπες, άνεργοι, αργόσχολοι, μπανιστηριτζήδες, βαπόρια και άλλαι συμπαθείς κοινωνικαί τάξεις, ώστε άν το μειράκιον εξέμενε από ψιλή και είχεν αποκτήσει την έξιν του παιγνίου, δεν είχε παρά να διαλέξη...

Ούτω πως, μεταξύ άλλων αγορίστικων συγκριτικών διακριτικών ισχύος, προσετέθη (ήδη από της πουτάνας δεκαετίας του '50) και η ικανότης τερματίσεως-μηδενισμού του φλιπερακίου, με τον ολιγώτερον κατά τον δυνατόν οβολόν.

Άλλωστε, η ποικιλία και η εναλλαγή των εικόνων και των άθλων που καλείτο να καταγάγη ο παίκτης εις έκαστον επίπεδον («πίσταν»), εξήπτεν την φαντασίαν των παρισταμένων και συνεπώς, ο δυνατός παίκτης ήτο εκείνος «που τους πήγαινε μακρύτερα»...

Μάλιστα, παλαιά ηδύνατο ο τερματίσας το παίγνιον να ξαναπαίξη αυτομάτως από την αρχήν δίχως αντίτιμον ή προσφυγήν εις τα μεγάλα μέσα: Π.χ. Στράβωμα κέρματος ή Ρίψιν του αυτού νομίσματος δεμένου με πετονιά ώστε να ξανατραβιέται επ' άπειρον ή ακόμα και (από τους τολμηρότερους) αναποδογύρισμα του μηχανήματος προς άγραν ψιλών(!)

Τότε, παρενέβαινε αντίζηλος τις, (ιδίως οσάκις παρίσταντο έκθαμβαι κορασίδες αμφιβόλων ηθικών φραγμών), ίνα μετριάση τον θρίαμβον του ικανού παίκτου και έλεγεν δηλητηριωδώς: «Το 'χεις ταΐσει καλά βλέπω!» ήτοι, έχεις σπαταλήσει μια περιουσίαν, ώστε να δύνασαι να γνωρίζης όλα τα κόλπα του συγκεκριμένου παιγνίου και να φθάνεις αλωβήτως εις το τέλος = Δεν είσαι μάγκας, αλλά τα χώνεις γερά... Δηλαδή, ακόμη και το άψυχον τηλε-παίγνιον είχε κοινωνικόν τινά χαρακτήρα, αφού παρίσταντο κι άλλοι και συμμετείχον παντοιοτρόπως εις αυτό, πλησίον του παίκτου ιστάμενοι, ενώ σήμερον προτιμάται η κατά μόνας αποβλάκωσις ανηλίκων τε και ενηλίκων(!)

Αλλά ήδη το νοσταλγικόν «μάμε» (Multiple Arcade Machine Emulator) σηματοδοτεί ότι η ανωτέρω εποχή μας έχει αφήσει γεια, βγάζοντας την γλώσσαν τρόπον τινά εις τους παλαιοτέρους με το ηχητικόν σήμα των (δωρεάν πλέον) credit, ωσάν να πίπτωσιν αι μετρημέναι δραχμαί μας...

Προέρχεται από την αγγλική λέξη crash = συντρίβομαι, καταρρέω.

Κάποιες κλασσικές περιπτώσεις χρήσης του όρου αναφέρονται ακολούθως. Ο όρος χρησιμοποιείται για να δείξει:

α) Δυσλειτουργία ενός προγράμματος, ενός συστήματος, μιας συσκευής, κλπ. (βλ. παρ. 1)

β) Διάλυση και αποδιοργάνωση, ως συνέπεια κάποιας κατάστασης που τυχαίνει να έχει φθοροποιά αποτελέσματα. Θα μπορούσαμε να μιλάμε, π.χ. για περίπτωση:

• υπερβολικής κούρασης, συνεπακόλουθης κατάπτωσης και αδυναμίας ανάκτησης ψυχοσωματικών δυνάμεων κάποιων. Μιλάμε, δηλαδή, για κάποιους που καταντούν, για επισκευή και πέταμα.
• θλιβερού γεγονότος, αρρώστιας (δικής μας ή κάποιου προσφιλούς μας προσώπου), συναισθηματικής αναστάτωσης, με διάφορες επιβλαβείς συνέπειες σε ορισμένους τομείς της ζωής μας.
• μεγάλης πόσης.

Για την περίπτωση αυτή, βλ. παρ. 2.

γ) Διάλυση και αποδιοργάνωση ως συνέπεια κάποιας αναμενόμενης φθοροποιού κατάστασης. Μιλάμε, π.χ: για αδυναμία ανάκτησης δυνάμεων κάποιων λυκόπουλων. Ο άνθρωπος έχει και καλά, καλή εγγύηση λειτουργίας για ορισμένα χρόνια. Από κει και πέρα ο πανδαμάτωρ χρόνος που όλα τα φθείρει, φθείρει κι αυτόν, που κάποτε, μπορεί να λειτουργούσε ως, μηχάνημα μ' αρχίδια, αλλά τώρα λειτουργεί ως, αρχίδια μηχάνημα (π.χ: δε θυμάται βασικά πράγματα, κλπ).

Για την περίπτωση αυτή, βλ. παρ. 3.

δ) Αίσθηση ανατροπής, όταν απίθανα κι απρόσμενα πράγματα, διεγείρουν τις αισθήσεις μας, δίνοντάς μας την εντύπωση πως έχει αποδιοργανωθεί η τάξη και η ισορροπία των πραγμάτων. Ο κόσμος γύρω μας κλονίζεται. (βλ. παρ. 4).

1. - Απ' όσα κι αν του 'λεγα, ζήτημα αν θυμόταν κάνα δυο θέματα
   - Εμ... έχει καβαντζάρει τα όντα εδώ και κάμποσα χρόνια. Έχει κρασάρει ο δίσκος του πια. Έχει κάψει RAM.

Πρόκειται για εκ L.A. ορμώμενη αμερικλανιά που θέλει αυθόρμητα πλήθη και συγκεντρώνονται αστραπιαία σε δημόσιους χώρους (συνήθως μετά από ιντερνετικό κάλεσμα), να κάνουν κάποιο κουλαριστό χορογραφικό ή άλλο εικαστικό μπροστά σε ανυποψίαστους περαστικούς και στη συνέχεια να τιγκανά σε χρόνο ντετέ. Το βινδεάκι θα αναρτηθεί στο συσιφόνι με την ελπίδα να γίνει βάιραλ. Εκ του αγγλικάνικου flash mob (αστραπόχλος ή μπακαλοφλασιά). Συγγενικό με τα smart mob, τα οποία όμως προβάλουν κάποιο κοινωνικό, πολιτικό ή επιχειρηματικό χάπενινγκ.

Στο ημέτερο L.A., τα φλάσμομπ δουλεύονται σχεδόν αποκλειστικά από διαφημιστές (σμαρτ μομπ) καθώς είμεθα ξύπνιοι και ουχί αμερικλανάκια. Ο Ε.Ο.Τ. πρόσφατα λάνσαρε σε παγκόσμια πρώτη και μια εγχώρια παραλλαγή, το στούπιντ μομπ (μπακαλοφλασιά): πρόκειται για κακογυρισμένη και στερούμενη κάθε καλτίλας ντεμεκιά με πληρωμένους κομπάρσους και πανάκριβη παραγωγή στο Λονδίνο που προβάλει την κατά τα λοιπά ευειδέστατη Όλγα Κεφαλογιάννη και χρεώνεται στον ήδη κουρεμένο εγχώριο φορολογούμενο.