Ορισμοί με ετικέτες (13)
Εμφανίζονται 1-10 από 13

Αναφέρεται και σε περιπτώσεις όπου προσπερνάμε ένα θέμα, το κάνουμε γαργάρα ή κάνουμε ότι δεν το είδαμε.

Δοκίμως, αποτελεί αλιευτικό δίχτυ πάρα πολύ πυκνό και κατάλληλο για το ψάρεμα μικρών ψαρακίων, όπως οι αθερίνες. Η λέξη είναι σπάνια και δεν υπάρχει σε Μπάμπη και Τριαντάφυλλο. Συνήθως τίθεται στον πληθυντικό: αθερινόδιχτα.

Μεταφορικώς, έχει διάφορες σημασίες. Η πιο ενδιαφέρουσα είναι ότι χρησιμοποιείται ειρωνικώς για να αποδώσει το αγγλικό Fishnet, δηλαδή είτε το λεγόμενο καλσόν- δίχτυ, είτε το εσώρουχο με μορφή διχτυού που φοριέται φετιχιστικώς όχι μόνο στα πόδια, αλλά σε όλο το σώμα και αναδεικνύει τις καμπύλες, τα τουμπανόβυζα και τους μυικούς όγκους, προσφέροντας μια κατιτίς παραπάνω κίνκι αίσθηση. Στα δίχτυα του πιάνονται όχι μόνο αθερίνες, αλλά και λούτσοι. Ασφαλώς, η ονομασία του ως αθερινόδιχτου έχει σκοπό να καταρρακώσει την όποια καλλιέργεια σεχουαλικής ατμόσφαιρας. Η Βικούλα παρατηρεί ότι το Fishnet στα πόδια και τα χέρια είναι ίδιον και goth και punk μόδας.

Επίσης, χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις όπου κάποιος μεταφορικώς προσπαθεί να πιάσει τα μικρά ψάρια, ενώ αφήνει τα μεγάλα ψάρια να ξεφύγουν. Δηλαδή σε περιπτώσεις μηντιακού ή δικαστικού ή κρατικού τουκανισμού, όπου όλη η προσοχή πέφτει λ.χ. σε πλημμεληματάκια, ή στον πολύ κόσμο που μικροπαραβατεί ενώ σημεία και τέρατα γίνονται ατιμώρητα. Τότε λέμε ότι ο τάδε λ.χ. εισαγγελέας ή εφοριακός κ.τ.ό. «βγήκε για ψάρεμα με το αθερινόδιχτο». Δημοσιογράφοι με αθερινόδιχτο είναι και οι διάφοροι δημοσιοκάφροι που συνειδητά δεν ψαρεύουν μόνο σελεμπριτόνια, αλλά και μικρούς ήρωες της καθημερινότητας, λ.χ. σε κάτι ρεπορτάζ του Σταρ, όπου οργώνουν τις παραλίες για να πάρουν συνεντεύξεις από σέξι ανώνυμες λουόμενες, παγκοσμίου φήμης άγνωστους εξαπάκετους και διερχόμενους λουοδύτες. Οι υπερήφανοι συνεντευξιαζόμενοι παρομοιάζονται τότε με αθερίνες, ως μικρά ψάρια- βορά τ. κρέας για κανόνια του δημοσιοκάφρου.

Επίσης, σε εκφράσεις τ. «αθερινόδιχτα μπαλώνουμε;» κατά το μπρίκια κολλάμε; των μπρικολάκων ή στέλνω κάποιον να μπαλώσει αθερινόδιχτα κατά το στέλνω για τσιγάρα. Το τελευταίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε αθλητικό βρις-οφ εναντίον οπαδών του Ολυμπιακού- γαύρων.

@ Γερμανός μεταφραστής: Δυσαλίευτα τα ευρήματα στο αθερινόδιχτο του γούγλη, οπότε η έκφραση είναι σπάνια.

Η φράση σημαίνει απλώς «μουνάρα».

Όσο να 'ναι, δεν ξεκινάνε όλοι οι άνθρωποι στους στίβους της ζωής από την ίδια αφετηρία, και στον κάθε στίβο –όχι μόνο το πανεπιστήμιο, φυσικά, παντού–, το να κάθεσαι στον αφέτη βοηθάει την κατάσταση σου. Μπρος στο νινί deluxe τύφλα να 'χει το bluetooth, κάνεις τη δουλειά σου και μ' αυτό δηλαδή, αλλά καράβι δύσκολα σέρνεις.

Στην Αργεντινή, πάντως, ο συγγραφέας Gonzalo Otalora έχει αρχίσει καμπάνια για τη φορολόγηση της ομορφιάς (βλ. εδώ).

(Η φράση είναι φίλου μου, αλλά νομίζω αξίζει –και για να αποκαταστήσω και μια παράλειψη– να πω ότι ήταν κάποιος φίλος αυτού του φίλου μου που είχε πει τη φράση όλα τα λέιζερ πάνω μου. Είχε χτίσει ως φοιτητής τα κωλόμπαρα της Βουλγαρίας).

Ο δύσμοιρος φαντάρος ο οποίος έχει φαει εμπλοκή στην χειρότερη υπηρεσία που μπορεί να του τύχει. Κεντρική πύλη ή αλλιώς «κ.π.». Έτσι παρήχθη ο όρος. Η υπηρεσία είναι η χειρότερη δυνατή γιατί χαιρετάς ανωτέρους , είσαι γυαλισμένος ξυρισμένος, πρέπει να κρύψεις το φραπεδάκι πίσω σου και γενικώς είσαι προβλεπέ.

Ο άνθρωπος του Σωκράτη Κόκκαλη, περήφανος πολίτης του κοκκαλιστάν, υπέρμαχος της αρχής ότι νόμος είναι το δίκιο του Σωκράτη (δίκαιον του κοκκαλεστέρου). Ο δόκιμος κοκκαλιάρης και ο σλανγκ είναι ποσά αντιστρόφως ανάλογα. Βλ. λ.χ. εδώ για τον όρο.

Κλαψομουνιά. Το λέμε παραπονούμενοι που μας άφησαν απ' έξω λες και έχουμε κάτι το διαφορετικό από τους άλλους. Σημαίνει πως όσο και να δείχνουμε αλλιώτικοι, αξίζουμε ίση μεταχείριση καθότι μάνα μας έχει γεννήσει όλους.

Δεν είναι τυχαίο ότι την κλαψομουνιά αυτή την έκανε τραγούδι ο Καζαντζό.

Το λέμε όμως και όταν λυπόμαστε κάποιον άλλον που υφίσταται τον αποκλεισμό μιας παρέας, ομάδας, κλίκας, κλπ.

Προσοχή: η έκφραση είναι συγγενής του σε πηγάδι κατούρησα;, έχει τον κώλο πίσω; κλπ και δεν έχει καμία σχέση με το μία μάνα τους έχει γεννήσει, όπου μιλάμε για την ίδια και καλά μάνα.

Παραφρασμένο το γνωστό σύνθημα «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη», σύνθημα που ακούγεται σε συγκεντρώσεις ορισμένων κομμάτων, σε πορείες εργατικών σωματείων κλπ. Το σύνθημα αυτό υποδηλώνει πως, ανεξαρτήτως της νομοθεσίας που ψηφίζεται από την κουστωδία των λαμογιών του κοινοβουλίου (με στόχο να εξυπηρετηθούν τα ντόπια και ξένα συμφέροντα), ο νόμος είναι αυτό που επιζητεί η πλέμπα. Είναι όμως, γνωστό τοις πάσι, πως δεν παίζουν έτσι τα πράγματα. Το φωνάζουν όμως οι συνδικαλισταράδες, μπας και το πιστέψουν τα πλήθη.

Οι συνδικαλισταράδες χειραγωγούν τις μάζες μέσω των υποτιθέμενων διεκδικήσεων. Επιζητούν τις πορείες μπας και καταφέρουν να γίνουν βολευτές και έτσι να μπουν κι αυτοί στη λαμογιοοικογένεια της συλλογικής μάσας. Το σύστημα βέβαια, δεν έχει πρόβλημα από τέτοιες ελέγξιμες καταστάσεις. Τουναντίον ο κόσμος παραμυθιάζεται, εκτονώνεται, τσιμπάει «λίγο παραπάνω» ψιλικό οξύ (που νομίζει ότι κέρδισε μέσω των διεκδικήσεων), ενώ στην ουσία αυτό ήταν προαποφασισμένο να τους δοθεί μετά τις πορείες.

Το λήμμα ενώ παραπέμπει στο όνομα του μεγάλου φιλοσόφου, εντούτοις, αλλού τα κακαρίσματα κι αλλού γεννούν οι κότες.
Το λήμμα αναφέρεται στο μεγαλολαμόγιο Σωκράτη Κόκκαλη και εκφράζει τη στυγνή διαπίστωση της παρείσφρησης του συγκεκριμένου κυρίου στα θέματα που αφορούν τη νομοθετική και την εκτελεστική εξουσία, ώστε να στηριχθούν τα συμφέροντά του.

Αυτό το σύνθημα βγήκε από δυσαρεστημένους οπαδούς κάποιων ποδοσφαιρικών ομάδων, βλέποντας τον Ολυμπιακό στην κορυφή του ποδοσφαίρου. Ωστόσο όμως, σε άλλες δραστηριότητες, βλέπουμε να δραστηριοποιούνται κι άλλα μεγαλολαμόγια (Πατέρας, Βαρδινογιάννης, Μπόμπολας, Τεγόπουλος, Λαμπράκης, κλπ). Στην τελική, τα διάφορα μεγαλολαμόγια μοιράζουν τις διάφορες μπίζνες μεταξύ τους. Στην προσπάθεια προώθησης των συμφερόντων τους, αξιοποιούν τη δύναμη των καναλιών στα οποία είναι στις περισσότερες φορές μεγαλομέτοχοι (όσοι δεν είναι, έχουν τα κατάλληλα κονέ).
Την προσπάθεια αυτή επιτυγχάνουν μέσω της αρωγής των δημοσιοκάφρων. Δυστυχώς λοιπόν, νόμος είναι το δίκιο των απανταχού οικονομικά ισχυρών (είτε μιλάμε για ντόπια είτε για ξένα λαμόγια). Τελικά οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα τα λαμόγια μένουν.

Ουσ. Αναφέρεται στον τύπο που βγαίνοντας για φαγητό συνήθως σε μεζεδοπωλείο μαζί με παρέα, παραγγέλνει όλο τον κατάλογο, τρώει σχεδόν τα πάντα και μετά απαιτεί να πληρώσουν όλοι εξίσου γιατί, όπως λέει, «μαζί τα φάγαμε».

Ο Άρειος πάγος είναι το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο της πολιτικής και ποινικής δικαιοσύνης της Ελλάδας.

Πήρε το όνομά του από το πρώτο δικαστήριο εγκλημάτων φόνου, που ιδρύθηκε μεταξύ 1500 και 1300 π.Χ. και είχε έδρα τον βραχώδη λόφο του Άρεως (Εκεί έγινε η πρώτη «φονική δίκη», κατά την οποία οι δώδεκα Θεοί του Ολύμπου δίκασαν τον Άρη). Από εκεί, ο Απόστολος Παύλος, κήρυξε για το Χριστιανισμό προς τους Αρεοπαγίτες.

Το 1834 ιδρύθηκε το Ανώτατο Δικαστήριο του ελεύθερου Ελληνικού Κράτους, που ονομάστηκε επισήμως Άρειος Πάγος από το ομώνυμο αρχαίο δικαστήριο.

Ως «παπάρειο πάγο» (άρειο πάγο gtp, δηλαδή) θεωρούμε υποτιμητικά:

1. Δικαστήρια που με τη συμβολή διάφορων λαμογιώντου δικαστικού βίου (πρόεδροι δικαστηρίων, εισαγγελείς, λοιποί δικαστές, ανακριτές, κ.λπ.) εκδίδουν προαποφασισμένες ετυμηγορίες με στόχο να εξυπηρετηθούν ορισμένα συμφέροντα. Κάποιοι εξ αυτών μπλέκονται, σε μεγάλα δικαστικά σκάνδαλα, με πρόσφατο χαρακτηριστικό παράδειγμα την Κωνσταντίνα Μπουρμπούλια, που με όσα έκανε της άξιζε να φάει το γιούχα της αρκούδας (με την έννοια που δίνει σε σχόλιο ο tractioner), στα Πατρινά Μπουρμπούλια. Αλλά στη χώρα του Γκρέκο Μασκαρά τέτοια....

2. Επιτροπές που αποφασίζουν παράνομους διορισμούς δικαστικών λειτουργών δυναμιτίζοντας έτσι την αξιοπιστία, τη διαφάνεια και το κύρος της Δικαιοσύνης.

3. Ακροατήρια δημοσιοκαφρίστικων πάνελ, που λειτουργούν ως υποκατάστατα της δικαιοσύνης και που, με τις ευλογίες κάποιου δημοσιοκάφρου, (Εισαγγελάτου, κ.λπ.) και με τη στήριξη κάποιων έγκριτων δικαστικών (π.χ.: Τράγκα, Κακακουνακη, κ.λπ.) και των λοιπών ενόρκων (επιλεγμένων παραθυράκηδων), δικάζουν οποιοδήποτε άτομο για οποιοδήποτε θέμα ως ξερόλες και λειτουργούν ως ανακατώστρες, προσελκύοντας στο βωμό του εύκολου εντυπωσιασμού τις κάθε λογής κατίνες, περμαθούλες και τους λοιπούς κουτσομπόληδες με στόχο την άνοδο της τηλεθέασης του σταθμού και το κέρδος (βλ.παραθυρομουρμούρα).

4. Οποιοδήποτε άτομο, ή γκρουπ ατόμων, κρίνει με ανεπαρκή δεδομένα κάποιο άτομο ή κάποια κατάσταση, ή όταν υπάρχουν λόγοι συμφέροντος, εμπάθειας, προκατάληψης, κ.λπ., για μια προαποφασισμένη άποψη.

Ο πουλημένος, αυτός που παίρνει αποφάσεις και συμπεριφέρεται με κάποιο τρόπο επειδή τα έχει πιάσει, έχει πάρει λεφτά και είναι ρουφιάνος. Χρησιμοποιείται αρκετά για δημόσια πρόσωπα, όπως πολιτικούς, διανοουμένους, δημοσιογράφους κ.ά. που θεωρείται ότι είναι "εξωνημένα όργανα" κιέτς.

Βλ. και πουλητάρι κι εξαφανιζόλ, όπου φαίνεται να έχει τη σημασία αυτού που σε πουλάει.