Ορισμοί με ετικέτες (3)
Εμφανίζονται 1-3 από 3

Δύο περσόνες που μας θυμίζουν την μαυρόασπρη εποχή της ελληνικής τηλεόρασης. Από το «Να η Ευκαιρία» Ροζίτα Σώκου και Σασά Ντάριο. Τα δύο άκρα των κριτών της συγκεκριμένης εκπομπής.

• Ροζίτα (για κακοφωνίξ): Δεν με ικανοποιήσατε. Βαθμός 2 στα 10.
• Ντάριο (για κακοφωνίξ): Έχετε πολλά περιθώρια βελτίωσης, και δεν ξέρω αν θα κάνετε ποτέ καριέρα, αλλά φαίνεται ότι το θέλετε πολύ. Εκτιμώ την προσπάθεια σας. Βαθμός 9 στα 10.
• Ροζίτα (για φοβερό ταλέντο, μετά από μεγάλη ανάλυση): Έχετε προοπτική αν το κυνηγήσετε, έχετε τις βάσεις, και σας εύχομαι καλή επιτυχία από εδώ και πέρα. Βαθμός 7 στα 10
• Ντάριο (για φοβερό ταλέντο): Με σαγηνεύσατε, είστε έτοιμος τραγουδιστής, τι κάνετε εδώ; Βαθμός 10 στα 10

Ως ήταν φυσικό, όπου υπάρχει βαθμολόγηση για το οτιδήποτε, τον αυστηρό κριτή τον αποκαλούμε Ροζίτα Σώκου, και τον κριτή που δεν του πάει καρδιά να βάλλει μικρό βαθμό, Σασά Ντάριο. Λάβετε υπόψη σας, όμως ότι η Σώκου δεν θα αποκτούσε τη φήμη της αυστηρής αν δεν υπήρχε η Σασά κατά πρώτο λόγο, και ο Γρηγορίου κατά δεύτερον, να μοιράζουν αβέρτα τα δεκάρια. Βέβαια, επειδή σε αυτόν τον κόσμο τους καλόκαρδους τους ξεχνάμε, έτσι και στην σλανγκ επικράτησε το Σώκου.

Χαρακτηρισμός που συνηθίζεται απο τους αντι-Λαζοπουλικούς και σημαίνει το προφανές.

1. Η εκφώνηση της λέξης ποιότητα από τον Κώστα Σημίτη

2. Η λέξη χρησιμοποιήθηκε από ορκισμένους εχθρούς του τέως πρωθυπουργού για να αναφερθούν απαξιωτικά στο στυλ του και την πολιτική του. Ενίοτε η λέξη προσωποποιήθηκε, “Ο κύριος Πχοιότητα”, για αναφορά στο πρόσωπο του τέως πρωθυπουργού είτε από επικριτές τους είτε από οπαδούς του με αίσθηση χιούμορ.

3. Στην μετά Σημίτη εποχή η λέξη χρησιμοποιείται ως προσδιορισμός, με ποικίλες και και πολλές φορές αντίθετες έννοιες, σχετιζόμενος με την τέχνη. Σε γενικές γραμμές η λέξη χρησιμοποιείται για να εκφράσει αποδοχή ή αποδοκιμασία ενός έργου τέχνης ή μιας καλλιτεχνικής αντίληψης. Το ενδιαφέρον βρίσκεται στο γεγονός ότι η χρήση της είναι αυθαίρετη και η απόδοση θετικής ή αρνητικής έννοιας στον προσδιορισμό εξαρτάται από την σχολή καλλιτεχνικής αντίληψης του χρήστη της λέξης και από την άποψή του για το έργο τέχνης ή σχολή αναφοράς.

α) Σε πολλές περιπτώσεις η λέξη χρησιμοποιείται για να αποδοκιμάσει τέχνη η οποία είναι κατ' εξοχήν καταναλωτική ή απλά χαμηλής αισθητικής (με βάση την αποδοχή της καλλιτεχνικής ελίτ).

β) Σε κάποιες περιπτώσεις η λέξη χρησιμοποιείται για να επιδοκιμάσει καλλιτεχνικά έργα τα οποία παρότι είναι υψηλής αισθητικής, σε σχέση φυσικά με τις προτιμήσεις του σχολιαστή τους, δεν τυγχάνουν ευρείας αποδοχής καθώς οι δημιουργοί τους δεν ανήκουν στο “γενικά αποδεκτό” στερέωμα της τέχνης και δεν τυγχάνουν ευνοϊκής κριτικής από τα μίντια.

γ) Σε μια “διεστραμμένη” μορφή, η λέξη χρησιμοποιείται για να εκφράσει αποδοκιμασία τέχνης η οποία, παρά το γεγονός ότι αντικειμενικά είναι υψηλής αισθητικής, δεν τυγχάνει αποδοχής από τον σχολιαστή της, που, ουσιαστικά, προτιμά μία μορφή υπο-κουλτούρας η οποία δεν «είναι γενικά αποδεκτή από το ευρύ καλλιτεχνικό κοινό.

δ) Άλλες φορές τέλος χρησιμοποιείται απλά ως υποκατάστατο της λέξης »ποιότητα«.

1. Ο όρος απαντά και ως πχιόττα, ενσωματώνει δηλαδή και το φαινόμενο του φαγώματος μιας συλλαβής. Πιθανότατα δε, το πχιόττα να ήταν η εκφώνηση του πχοιότητα από τον Κώστα Σημίτη σε περιπτώσεις που ήταν ιδιαίτερα κουρασμένος.

1. α) - Πού πήγες χθες βράδυ τελικά;
   - Σ' ένα undergound σκυλάδικο στην Εθνική (οδό Αθηνών-Λαμίας)
   - Μουσική πχοιότητα βλέπω!