Επιλεγμένες ετικέτες

Επιπλέον ετικέτες

Το ταπεινό «την ευλογία σου παπά μου», έγινε το «Ευλόγησον Δέσποτα» της νεορθοδοξίας, που το πήραν εξυπνακιστές διάφοροι και χρησιμοποιώντας δήθεν βυζαντινή γραμματοσειρά,

το αποτύπωσαν ως το πομπώδες ΕΥΛΟΓΗCON, το πομποδέστερο +ΕΥΛΟΓΗCON+, το παιγνιώδες +ΑΝΑΡΙΓΗCON+ και +ΕΥΛΟΓΗCON+, ακόμα και το ψεκασμένο ΕΥΛΟΓΗCON VENCEREMOS!

Μετά άρχισε ατελείωτο τζέρτζελο κάθε είδους: πολιτικό, γηπεδικό, καφρικό εν γένει.

«Ψήνομαι να την εξομολογήσω...: +ΕΥΛΟΓΗCON+»

Η πρωτοκαθεδρία όμως είναι πάντα στα θρησκευτικά θέματα, κι έτσι, επειδή η νέα κυβέρνηση τΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ επιδεικνύει αξιοσημείωτη δραστηριότητα στον τομέα, το κράξιμο έχει πληθύνει με άφθονο ΕΥΛΟΓΗCON.

  1. Κάνει δηλωσεις ο Τίγρης κ πετάγεται ο αιώνιος μαλάκας φίλαθλος και φωνάζει «2εκ. Ταλιμπάν θα σε κάνουμε πρόεδρο της Δημοκρατίας» ΕΥΛΟΓΗCON

  2. Α ρε Παόκια, σας βλέπω στις εκκλησιές από αύριο να κρατάτε τα εικονίσματα και τα εξαπτέρυγα... ΕΥΛΟΓΗCON...

  3. Παίρνει δανεικά για να πληρώσει το Ίντερνετ κ μετα τουιταρει για να πανηγυρίσει που ο μεγαλύτερος εμπορικός στόλος ειναι ελληνικός. ΕΥΛΟΓΗCON

  4. Η Κανέλλη τα χώνει για τη διάσπαση (του 68) ΚΚΕ στους Συριζαίους. Τότε που ήταν στα γόνατα του Κοκού. ΕΥΛΟΓΗCON

  5. Στο Σαμαρικο antinews τα έχουν παιξει τελείως. Βέβαια έτσι ήταν πάντα... ΕΥΛΟΓΗCON 'Στο βλέμμα του ο Άγιος Πορφύριος είχε μία βεβαιότητα όταν μιλούσε για τον Αντώνη Σαμαρά...«αυτός, κάποτε, θα σώσει την Ελλάδα», τους είπε'

6. Οι νέοι δεν πρέπει να έχουν ρούχα με λογότυπα «Metallica» & οι νέες ξυραφάκια και είδη αποτρίχωσης. ΕΥΛΟΓΗCON!

7. +ΑΝΑΡΙΓΗCON+ και + ΕΥΛΟΓΗCON+ Κιτς επιδρομή στην ορκωμοσία της κυβέρνησης

8. δε θα το πιστεψεις....αλλα ετσι ειναι, το λενε οι Αγιοι Πατερες... +ΕΥΛΟΓΗCON+

9. Τεμπελιά, Αναρχία, Κουτσομπολιό, Συμβουλές κακές...δεν περιγράφω άλλο.. έφυγα ΚΟΛΑΣΗ +ΕΥΛΟΓΗCON+

10. ΕΥΛΟΓΗCON, BΡΗΚΑ Τ ΠΡΟΣΤΑΤΗ Τ ΣΥΡΙΖΑΙΩΝ - Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης, διορατικός k θαυματουργός

11. ΜΚΟ για την «διάδοση του Χριστιανισμού στη Βόρεια Κορέα» +ΕΥΛΟΓΗCON+

12. «Παπάδες στην Πάτρα μαδάνε τα στεφάνια από τις κηδείες και στέλνουν τα λουλούδια στις πίστες» ΕΥΛΟΓΗCON γαμώ τα τσιφτετέλια μου!

13. Δηλαδή το ΕΥΛΟΓΗCON μπαίνει και σε mode ΕΥΛΟΓΗCOFF

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Όταν, παραδοσιακά, ευχόμαστε «Καλό χειμώνα», το κάνουμε με το που θα τελειώσουν οι καλοκαιρινές διακοπές, και εννοούμε «καλή ακαδημαϊκή / σχολική / εργασιακή χρονιά», δηλ. να πάει καλά ο εφιάλτης (ή η απλή πλήξη) που ξεκινά από Σεπτέμβριο.

Επειδή όμως, όπως λέει και ο νονός του λημμάτου Jonas, είναι γελοία ευχή σε μια χώρα που μέχρι και τον Νοέμβριο έχουμε πια 30 βαθμούς, τα τελευταία χρόνια έχουμε αρχίσει να ακούμε διάφορες διορθωτικές εκφράσεις (βλ. παραδείγματα). Ντε και καλά πρέπει να πούμε κάτι δηλαδή.

  1. - Καλό χειμώνα!
    - Ε όχι και χειμώνας από τώρα!
    - Ε, καλό φθινόπωρο, τότε!
    - Αυτό, ναι. Ματς!
    - Μουτς!

  2. - Τώρα τι να πώ, καλό χειμώνα; Δε λέει, ακόμα καλοκαίρι είναι!
    - Ε, πες καλή επάνοδο!
    - Ματς!
    - Μουτς!

  3. Δε σου λέω καλό καλό χειμώνα, θα πω καλό υπόλοιπο καλοκαίρι!

βλ. και καλοχειμωνάκιας

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

  • Η νιρβάνα, η απόλυτη ευδαιμονία, η έκσταση, το bliss (προφέρεται «μπλjις» στα καθ' ημάς).

Στο ψυχαναλυτικό παράδειγμα του β-Lacan, τον φαλλό ως αντικείμενο της επιθυμίας και σημαίνον αυτού του απολύτου, τον κατέχει ο πατέρας. Όμως στην ελληνική ιδιοτυπία, δεν τον κατέχει ο πατέρας, μα ο μπάρμπας. Τουτέστιν, από τον μπάρμπα περιμένουμε να μας δοθεί ως διά μαγείας η ευτυχία, η επιτυχία, η ευδαιμονία, ή απλώς το χαρτζηλίκι. Ο μπάρμπας είναι ο κάτοχος της αλήθειας και του ψεύδους ως «ο μπάρμπας μου ο ψεύτης» , ή ο Μπαρμπαλήθειας, also known as μπαρμπα-truthman. Ο μπάρμπας είναι αυτός που κατέχει τα μυστικά του γυναικείου οργασμού, αφού αυτός ανοίγει και κλείνει τη βάνα (βρύση), και γενικότερα σ' αυτόν αποβλέπουμε για οποιαδήποτε οργασμική εμπειρία μας στην Κορώνη, στην Αμερική (έχω μπάρμπα στην Αμερική) ή αλλού.

Αφού ετυμολογικώς ο μπάρμπας συνδέεται με την βαρβατίλα (παράβαλε τις ετυμολογικές παρατηρήσεις στο αντίστοιχο λήμμα), ο μπάρμπας είναι ο νούμερο 1, ο κατ' εξοχήν βαρβάτος, κι ο πατέρας ακολουθεί καταϊδρωμένος. Ετυμολογική ρίζα είναι το λατινικό barba = γένεια (βλ. μπαρμπιέρης), απ' όπου το ιταλικό barba, δηλαδή ο σεβάσμιος γενειοφόρος, αλλά και το βαρβάτος, με την γνωστή έννοια (βλ. τα ρουμάνικα, που επικαλείται το Πονηρόσκυλο εδώ). Οπότε ο μπάρμπας κερδίζει τον θαυμασμό και την εμπιστοσύνη χάρη και μόνο στην εγνωσμένη βαρβατίλα που αποπνέει, πρώτος αυτός, και μετά τα λοιπά αρσενικά, πατεράδες, παππούδες, παππούστηδες ξάδερφοι, μπατζανάκηδες και λοιποί. Συχνότατα είναι ο αδερφός της μητέρας. Στην ιδιοτυπία της παραδοσιακής ελληνικής κοινωνίας έχουμε ένα κράμα πατριαρχίας και μητριαρχίας, όπου υπάρχουν μεν οι παραδοσιακές πατριαρχικές δομές, πλην η γυναίκα είναι μητριάρχης στο νοικοκυριό (λέμε για παλιά χρόνια τώρα), κι εκεί η μεγάλη αυθεντία είναι ο μητραδελφός. Άλλωστε ποιος είναι ο πατέρας τους δεν το ήξεραν ούτε τα παιδιά του Ζεβεδαίου, αλλά όλοι ξέρουν ποιος είναι ο μπάρμπας τους. Αν προσθέσουμε και τον παραδοσιακό νεποτισμό του ελληνικού / ελληνορωμαϊκού / ρωμαίικου κόσμου, τότε έχουμε ένα εκρηκτικό μίγμα, όπου ο μπάρμπας είναι η αυθεντία στον οποίο προστρέχουμε σε κάθε δύσκολη στιγμή και δεόμαστε για τα πάντα. (Δεν είναι τυχαίο ότι μόνο τα Ελληνάκια αποκαλούν όλους τους μεγάλους σε ηλικία φίλους της οικογένειας «θείο, θείο», το οποίο κάνει μπαμ στην Διασπορά, λ.χ. στην ελληνοαμερικάνικη κοινωνία του My Big Fat Greek Wedding).

Επειδή, όμως, ο μπάρμπας δεν έχει μόνο εμάς για ανήψια, είναι αναμενόμενο όπου περνάει ο μπάρμπας, να γίνεται το έλα να δεις, το λαϊκό προσκύνημα, το πατείς με πατώ σε, το αδιαχώρητο άμα και ανυποχώρητο. Και βέβαια, είναι μοιραίο ο μπάρμπας να έχει δύο πρόσωπα, ως άλλος Ιανός. Το ένα είναι το ευμενές, του πράου μπάρμπα, που ικανοποιεί σπλαχνικά την δέησή σου. Το άλλο είναι του αδυσώπητου αποτρόπαιου μπαρμπόιλ, που απαντά στο αίτημά σου μ' ένα παγερό «Μπαρμπαριά και Τούνεζι»! Ή «μπαρμπούτσαλα κι αντίδια καπαμά»! Συμπερασματικά, το δώσε και μένα μπάρμπα είναι ως αίτημα, καημός, όνειρο κ.τ.ό. η ευδαιμονία, το μπερεκέτι, η νιρβάνα, ο οργασμός, γενικά ότι περιμένουμε απ' την ζωή να μας το επιδαψιλεύσει χωρίς ανταλλάγματα ο μπάρμπας μας απ' την Κορώνη ή ο μπάρμπας απ' την Αμερική. Αλλά μέχρι να γίνει αυτό πραγματικότητα, αν γίνει, είναι το τρομαχτικό κομφούζιο, και χάος που επικρατεί από την προσέλευση όλων των αιτούντων ανηψιών. Με λίγα λόγια το χάος στο οποίο βρίσκεται η Ελλάδα στις τελευταίες δύο χιλιετίες και βάλε.

  • Όλα τα παραπάνω ισχύουν αν το «μπάρμπα» στην έκφραση είναι κλητική προσφώνηση και με μικρό το αρχικό «μ». Υπάρχει και η περίπτωση, όπου το «Μπάρμπα» είναι με μεγάλο «Μ», (το λεγόμενο «μι εις τη νιοστή», πού 'λεγε κι ο Ανδρουλάκης), και τότε μιλάμε για την γνωστή και μη εξαιρετέα ηθοποιό Βάνα Μπάρμπα.

Οι δύο περιπτώσεις δεν διαφέρουν τόσο όσο μπορεί να νομίσει κανείς. Και στην δεύτερη περίπτωση έχουμε εναγώνιο αίτημα - δέηση, μόνο που τώρα αναφερόμαστε στο οργασμικό αντικείμενο των προσδοκιών μας, το οποίο είναι η μεγάλη νταρντανογυναίκα, ο μπάρμπας με Μ κεφαλαίο, που μπορεί να τα κατάφερει όλα με τοσπαθί της.
Επομένως, ουσιαστικά η ίδια και απαράλλακτη έκφραση λέγεται διττώς, αναφορικά α) προς τον πάροχο της αιτήματος, και β) το εκπληρωμένο αίτημα καθαυτό. Για να θυμηθούμε και τον β-Lacan, ο πατέρας (μπάρμπας στην Ελλάδα) έχει τον φαλλό, ενώ η μητέρα (Μπάρμπα εδώ, η απόλυτη μητρική φιγούρα - μανάρα) είναι ο φαλλός.

Μερικές περαιτέρω ομοιότητες μεταξύ μπάρμπα και Μπάρμπα: Και οι δύο μπορούν να καταφέρουν τα πάντα, τίποτα δεν είναι αδύνατο γι' αυτούς. Ο μεν πρώτος ως Ρήγας - μπαστούνι, άλλως μπαστουνόβλαχος, με το μπαστούνι - γκλίτσα του, η δε δεύτερη, ως (Μα)ντάμα - σπαθί (κατά GATZMAN, βλέπε εδώ) τα καταφέρνει όλα με το σπαθί της. (Φαλλικά σύμβολα και τα δύο, για να θυμηθούμε τον β-Lacan). Και ο μεν μπάρμπας είναι αυτός πουανοίγει και κλείνει την βάνα, όμως η Βάνα Μπάρμπα είναι αυτή που, κατά την εναλλακτική ανάγνωση της ίδιας έκφρασης, χύνει. Ο μπάρμπας είναι ο δρόμος προς τον οργασμό, η Μπάρμπα είναι ο ίδιος ο οργασμός.

Δώσε και μένα Μπάρμπα, τελικά σημαίνει την ευχή, το αίτημα για το ανεκπλήρωτο, αυτό που ο β-Lacan αποκαλεί «το πραγματικό» (le reel), και όπου ενώνονται το αρσενικό και το θηλυκό, ο έρωτας και ο θάνατος. Να σας θυμίσω ότι η Μπάρμπα είναι το μεγάλο θηλυκό - νταρντάνα με την υψηλή τεστοστερόνη, η βαρβάτη γκόμενα, η Barbarella, η κατεξοχήν Ελλεεινίδα! Αλλά κι αυτή που ο οργασμός μαζί της είναι θανατηφόρος, ολετήριος (πολλά έχουν ακουστεί γι' αυτό!). Οπότε πρέπει να το αναρωτηθούμε καλά: Θέλουμε πράγματι να μας δώσουν την Μπάρμπα;

Θα έλεγα ναι, αφού ακόμη κι ο οργασμικός θάνατος στην αγκαλιά μιας Μπάρμπα είναι ένα «μακάριον τέλος» με την αρχαιοελληνική έννοια, ότι ευτυχισμένος θνητός είναι αυτός που πεθαίνει όμορφα στην κορύφωση της ζωής του (του οργασμού του θα προσέθετα εγώ). Απλώς θέλει αρετήν και τόλμην!

Μετά τις πυρκαγιές στην Πελοπόννησο, υποσχέθηκε ο Καραμανλής τα τριχίλιαρα κι έγινε το δώσε και μένα μπάρμπα, ποιος θα τα πρωτοπάρει. Και μετά τον ξαναψήφισαν! Τώρα που κάηκε κι η Αθήνα, θα ξαναγίνει το δώσε και μένα μπάρμπα για τα δεκαχίλιαρα; Τελικά, ως πότε θα περιμένουμε από έναν μπάρμπα, τον x μπάρμπα, την σωτηρία για όλα τα δεινά μας;

Όπου περιέφερε ο Ευφραίμ τα κειμήλια, γινόταν το δώσε και μένα μπάρμπα. Και τώρα γίνεται το δώσε και μένα μπάρμπα όπου πάει, αλλά για να τον κράξουν!

Ο τύπος είναι αδίστακτος! Μέχρι πρότινος έλεγε δώσε και μένα μπάρμπα στον πράσινο μπάρμπα του απ' την Μεθώνη, σαν να 'ταν πρασινοφρουρός. Κι όταν άλλαξαν τα πράγματα τσαμπούνησε το δώσε και μένα μπάρμπα στον γαλάζιο μπάρμπα του απ' την Κορώνη. Ναι, ήμουν παρών που του μίλαγε απ' το bluetooth, ζητώντας μονιμοποίηση.

- Και τι θέλεις να σου δώσω παιδάκι μ';
- Δώσε και μένα Μπάρμπα, μπάρμπα!

Δώσε και μένα μπάρμπα Jack. (από Jonas, 25/02/09)(από gizaha, 06/09/14)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Το λέμε όταν κάποιος πνίγεται (επειδή στραβοκατάπιε), φτερνίζεται, βήχει ασταμάτητα, κλπ.

Συνοδεύεται (ειδικά στον βήχα) με χτύπημα στην πλάτη και με την προτροπή να κοιτάξει ο άλλος προς τα πάνω, ...εκεί όπου είναι ο Χριστός. Είναι δηλαδή επίκληση στον Χριστό που όλα τα κακά σκορπά.

Και: Χριστός κι Απόστολος, Χριστός και Παναγιά (και όσους βάλουμε τόσο αποτελεσματικότερο το ξόρκι).

Επίσης το λέμε όταν μάθουμε κάτι εξωφρενικά δυσάρεστο.

Παμπάλαιο, πασέ.

  1. - αααααααΑΑΑΑΑΨΟΥ!!!!!!!!
    - Χριστός!

  2. - Τα έμαθες; Η Νάσια έχασε το παιδί της, απέβαλε...
    - Ο Χριστός κι η Παναγιά! Πώς έγινε αυτό;

(από Khan, 31/03/11)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Όταν αρχίζει να περπατά το παιδί, η μάνα κάνει περπατόπιτες. Μία ολόκληρη πηγαίνει στην νονά και επίσης από μία ολόκληρη πηγαίνει στις γιαγιάδες του παιδιού. Η νονά είναι υποχρεωμένη να πάρει τα πρώτα παπούτσια στο παιδί, ενώ η γιαγιά και ο παππούς δίνουν ένα δώρο στο παιδί, όπως επίσης του δίνουν και κέρματα, με τα οποία του εύχονται «σιδερένια πουδαρούδια».

Τις υπόλοιπες πίτες που κάνει η μητέρα τις κόβει σε κομμάτια και τις μοιράζει σε συγγενείς και φίλους επάνω σε ένα δίσκο. Ο καθένας για να πάρει το κομμάτι του πρέπει να τρέξει, για να τρέχει και το παιδί και όλοι δίνουν του κέρματα και του εύχονται «σιδερένια ποδαρούδια».

Στη συνέχεια βάζουν πάνω σε ένα τραπέζι διάφορα αντικείμενα που αντιπροσωπεύουν επαγγέλματα π.χ. χτένα = κομμώτρια, λεφτά = πλούσιος, λαχανικά = κηπουρός κ.α., κάνουν τρεις φορές το σταυρό στην πίτα και η μάνα, κρατώντας το χέρι του παιδιού, κρατάει το μαχαίρι και σταυρώνει τρεις φορές την πίτα.

Μετά την κόβει σε κομματάκια και όλοι περιμένουν να δουν τι θα πάρει το παιδί στα χέρια του. Πιστεύουν ότι το αντικείμενο που θα πάρει από το τραπέζι θα είναι το επάγγελμά του. Αυτό το έθιμο διατηρείται και σήμερα σε πολλές οικογένειες.

Σημ.: ο ορισμός μεταφέρθηκε αυτούσιος από το http://rizia.tripod.com/ethima3.htm.

- Κοπιάστε γειτόνοι και σας έκανα μια ωραία περπατόπιτα για τη μπέμπα.
- Να σας ζήσει.

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Το λέμε μετά από φτάρνισμα κάποιου, για να του ευχηθούμε καλή υγεία, δηλαδή να μην κρυώσει ή αρρωστήσει γενικά (προφανώς είναι από το «υγιείτσες» -> «γείτσες»).

Είναι συνωνύμο με την κάπως λιγότερο slang έκφραση «με τις υγείες σου».

- Αψούουου!
- Γείτσες!!
- Ευχαριστώ!

(από joe909, 18/01/12)

Βλ. και α-ψάρια!

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Από τα καύλα+νύχτα. Παραλλαγή του καληνύχτα. Το υπονοούμενο, σαφές.

- Καυληνύχτα Τζον Μπόι!
- Καυληνύχτα Σου Έλεν!
- Καυληνύχτα Μαίρη Άνν...

(παραλλαγή των τίτλων τέλους της παλιάς τηλεοπτικής σειράς «Οι Ουώλτονς»)

Βλέπε και καυλώστονα!.

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Να έχεις, ως γυναίκα, απαραιτήτως έναν σύντροφο. Δε νοείται ζωή γυναίκας χωρίς άντρα. Για λόγους ηθικούς, κοινωνικούς, ιδεολογικούς, ιστορικούς, προσωπικούς, παραδοσιακούς, ό,τι.

Τώρα τι θα είναι αυτός, ας είναι και ξύλινος. Αδιάφορο.

Παλιά ρήση.

Παρομοίως για τους άντρες, αλλά με πιο συγκεκριμένο νόημα: τρύπα νά 'ναι κι ό,τι νά 'ναι.

- Δεν μπορώ βρε Χρύσα μου, δεν τους αντέχω, είναι όλοι μαλάκες, άσε που ροχαλίζουν, κλάνουν, φτύνουν, θέλουν συνέχεια να γαμάνε, τρώνε τον άμπακο, το σπίτι είναι μια ζωή τριμπούρδελο, ε δεν είναι πράμα αυτό, θέλω την ησυχία μου!
- Κανόνισε μη γίνεις καμιά ξεμειναμένη. Άντρας, κι ας είναι και ξύλινος.

Τέτοιος ξύλινος μάλιστα! Γεια στα χέρια του Τζεπέτο! (από Khan, 28/06/12)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Λέγεται ως απάντηση στην επιφώνηση «σκατά!» η οποία χρησιμοποιείται συχνά για να περιγράψει σκατοκατάσταση.

Η ατάκα πρέπει να είναι άμεση και ευγενική· αν δεν προλάβετε να απαντήσετε άμεσα, μην το επιχειρείτε καθόλου, θα γελάσουν όλοι μαζί σας. Αφήστε το να περάσει και την επόμενη φορά να έχετε το νου σας!

  1. - Όχι, ρε πούστη μου, τρία λιμά σπαθιά σήκωσα. Σκατά!
    - Καλή όρεξη...

  2. - Πήγα να καθαρίσω το registry και μπερδεύτηκαν τα σώβρακα με τις φανέλες. Τα 'κανα σκατά!
    - Καλή όρεξη!

Καλή όρεξη! (από panos1962, 03/11/09)Γερμανικό λουκάνικο με αφρικανικό τυρί. (από panos1962, 21/11/09)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Ευχή-παρωδία για τις άγιες μέρες του Πάσχα.

Είναι αποτέλεσμα του αθροίσματος των «ευτυχισμένος ο καινούριος χρόνος» και «καλό Πάσχα», συγχωνεύοντας έτσι τις ευχές των δύο μεγαλύτερων εορτών.

Λέγεται χάριν αστεϊσμού για να ελαφρύνει (ή να βαρύνει, αναλόγως) την ατμοσφαίρα των εορτών.

Συναντάται επίσης και ως «ευτυχισμένος ο νέος Πάσχας».

Σχετικό: καλώ πάσχα αλλά δεν το σηκώνει

- Μανώλη μου! χρόνια πολλά και ευτυχισμένος ο καινούριος Πάσχας!
- Να 'σαι καλά Τάκη μου, Χριστός Ανέστης!

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία