Κυριολεκτικά, το κρέας (κόκκινο αυστηρά, ποτέ ψάρι ή κοτόπουλο) που είναι συνήθως ψημένο στα κάρβουνα μόνο με το λίπος του. Μεταφορικά, χρησιμοποιείται για να προσδιορίσει το «κρέας» που πρέπει να προσθέσει στο σώμα του ένας ελλιποβαρής άνθρωπος για να φτάσει σε κανονικά επίπεδα.
Φέρε λίγο τσιτσί να φάμε ρε μάστορα.
Μάνα στο γιο της:
-Βάλε λιγο τσιτσί πάνω σου ρε αγοράκι μου. Μισός έχεις μείνει...
Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!
Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία
Το μεξικάνικο έδεσμα γουακαμόλε (μεσογειοποιημένη παραλλαγή: αβοκάντο, φουλ σκόρδο, ντομάτα, ελαιόλαδο, αλατοπίπερο, όλα νιανιά), ιδανικό για ντιπ ή για παρέα σε άλλο έδεσμα (πχ. κοτόπουλο) ή για ορεκτικόνε.
Σλανγκιά των ογδόνταζ, εποχή κατά την οποία πρωτοεμφανίστηκε το γουακαμόλι στο ελλάντα. Τότε όμως ακόμα προηγούνταν το σλανγκίζειν της απόλαυσης όποιας νέας γεύσης.
Πέραν της ηχητικής ομοιότητας με τον γαμιόλη ή την κατάληξη - όλι γενικά, η σλανγκιά παρέμεινε σε επίπεδο λειψού λογοπαιγνίου, όχι ιδιαίτερα επιτυχημένου και πάντως μη διαχρονικού. Έτσι λοιπόν εξέλιπε σχεδόν εντελώς τελείως.
Η υποφαινομένη έχει την εντύπωσις ότι το πρωτοέφερε εδώτο μπαρ-εστιατόριο Μετς (μην το ψάξετε, έχει κλείσει προ Κρίσης).
- Είστε έτοιμοι να παραγγείλετε;
- Μάλιστα, φέρτε μας ένα ριζότο με γαρίδες και σαφράν, ένα σουφλέ μελιτζάνας και μία αραβική πίτα με κοτόπουλο και σως γουαγαμιόλι...
- Εεεχμμ, μμμάλιστα...
- ΡΕ ΜΠΑΜΠΑ! Πάψε να λες κάθε φορά την ίδια μαλακία! Πάλι ρεζίλι μας έκανες!
(ο μπαμπάς παρεξηγημένος:)
- Στα χρόνια μου το λέγαμε και γελάγαμε και έτσι μου αρέσει να το λέω.
Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!
Έκφραση έντονης επιδοκιμασίας και απονομή ευσήμων. Χρησιμοποιείται όταν κάποιος, εκφράζοντας την γνώμη του, ταυτίζεται απόλυτα με το σκεπτικό μας.
Η φράση έγινε ευρέως γνωστή από την εκπομπή του Γ. Γεωργίου «Το καφενείο των Φιλάθλων», με τις επιστημονικότατες αναλύσεις του για την μπάλα και την ζωή γενικότερα
-Και που λες Γιώργο μου, ακούω συνέχεια για αυτόνανε τον Φεργκιουσον ότι είναι προπονηταράς και μαλακίες. Έλεος ρε παιδιά με τον Τσιχλάκια! Όταν χάνει η ομάδα όλο το ολντράφο (μία λέξη) του φωνάζει: «Παρ΄το αλλιώς...». Τι να μας πει ο ξυπνητζής; Με τον Γκιγκς που είναι σαρανταέλα και τον Βίντιτς που στρίβει με πηδάλιο; Άμα δεν έχεις δει τον ΠΑΟ Ρουφ του ΄73 με Καρτεδίμπα και Σουλαχβελίτσε στα φτερά να οργώνουν το γήπεδο σαν Γερμανικά Πάντσερ και να πνίγουν τον αντίπαλο, να του βγάζουν το μεδούλι, αυτοί ήντουσαν καϊνάρια. Γιώργο μου θυμάσαι έτσι;
- Ναι, ναι, συνέχισε..
-Τότε βλέπαμε μπάλα, όχι τώρα που βγαίνει ο κάθε Ριρής και την βλέπει λέντζος. Με τα στραγάλια θα τους παίρναμε αυτούς αν κατέβαιναν τώρα στα Σφαγεία. Ούτε τις γραμμές του τραίνου δεν θα περνούσανε...
- Το λουκούμι στον κύριο...
Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!
