Ορισμοί με ετικέτες (21)
Εμφανίζονται 1-10 από 21

Ο υπερβολικά μεθυσμένος. Προέρχεται από το κώλος, αλλά εκφράζει ένα πολύ χειρότερο μεθύσι.

Έτσι, όπως το πορνίδιο είναι πιο υποτιμητικό από το πόρνη, όταν είσαι κωλίδι είσαι χειρότερα κι από κώλος.

Λολαδερό και λολοπαιγνώδες μπινελίκι κατά των ναζών που παραπέμπει σε αρχίδι.

Κατ' αντιστοιχία, βλ. και αναρχίδι.

μπρατίδι, μπρατίδιο

Αφιερώνεται στην εξοχωτάτη Σούλτω, μυουμένη τε υποτακτικώς και μυούσα θεϊκώς στο μπιντιεσεμικό ιδίωμα.

Ως ανήκον στο μπιντιεσεμικό ιδίωμα προέρχεται από το αγγλικό brat, που σημαίνει αλητάκι, αλητάμπουρας. (Αρχικά σήμαινε το παιδί ενός ζητιάνου, προερχόμενο από λέξη για το κουρελιασμένο ρούχο, ίσως κελτικής προέλευσης, δες). Το brat εντάσσεται έτσι στο ελληνικό κλιτικό σύστημα. Ως μπρατίδι δηλώνει με χροιά περιφρόνησης τον αλητάκο κατά τα γαμίδι, αρχίδι, ναζίδι, υπουργίδι. Ως μπρατίδιο έχει και μια δόση ερωτικού πόθου κατά τα νυμφίδιο, πορνίδιο, μιλφίδιο. Εννοείται ότι τα φύλα μπορεί να είναι ο,τιδήποτε. Μπρατίδι(ο) μπορεί να είναι γυναίκα προς άντρα, ή άντρας υποτακτικός προς θεά δομινάτριχη, ή και πιο ΛΟΑΤ καταστάσεις. Επίσης μπορεί είτε να αναφέρεται σε μία BDSM σέσιον με τη στενή έννοια, είτε σε μία γενικότερη δομή σχέσης, μεταφορικώς ακόμη και εκτός BDSM συναφείας με τη στενή έννοια, καθώς κάθε σχέση θα έχει κάαααποια σαδομαζοχιστικά χαρακτηριστικά. Για καθαρά περιγραφικούς και όχι κανονιστικούς λόγους να αναφέρω πάντως ότι τα περισσότερα παραδείγματα που διαπίστωσα σε bdsm φοράδες είναι άντρας ντόμης με καυλάκι μπρατίδιο κορτσούδι σέξι αλλά σπασαρχίδω.

Μπρατ, λοιπόν, στο αγγλικάνικο μπιντιεσεμικό πρωτότυπο, και μπρατίδι ή μπρατίδιο στα ελληνικά, είναι ένας υποτακτικός, ένας μπότομ, ο οποίος δεν κάθεται σαν καλό παιδί- σουμπίτσα να υποστεί έτσι αδιαμαρτύρητα το σαδομαζοχιστικό παίγνιο που του "επιβάλλεται" από τον τοπ κυρίαρχό του, αλλά αντιθέτως "αγωνίζεται" ενάντια στην εξουσία του και τον προκαλεί. Το μπρατίδι μπορεί να τεστάρει τον κυρίαρχό του. Μπορεί απλώς να γουστάρει να δαμαστεί κάνοντας μόνο στην αρχή το αγρίμι. Ή μπορεί και η μπλόφα του μπρατιδίου να τραβήξει πολύ και να τα σπάσει στον κυρίαρχο. Γενικά το μπρατίδι είναι σε μια φάση πετραδάκια μου πετάς, παιχνιδάκια μου ζητάς, είναι περίεργο να τεστάρει όρια, δεν πάει by the book, αλλά παίζει το σαδομαζοχιστικό παιχνίδι μέσω μπιχεβιοριστικής δοκιμής και πλάνης (trial and error που λένε και στο χωριό μου).

Αρέσει αυτό στον κυρίαρχο; Κατ' αρχήν, ένα μπρατίδιο μπορεί να είναι πιο θελκτικό από μια παθητική σουμπίτσα, που αναλαμβάνει μοιρολατρικά το ρόλο της καθισταμένη ελαφρώς βαρετή (έως και βανίλια). Το μπρατίδι διεγείρει την καύλα εξουσίας του κυρίαρχου, που εντέλει είναι και η κυρίως καύλα σ' αυτόν τον μάταιο κόσμο, καθώς ο κυρίαρχος θα προσπαθήσει να δαμάσει κάποιον αρχικά αδάμαστο, ένα περήφανο άτι κατά μια άλλη μπιντιεσεμική έκφραση, Αλέξανδρος- Βουκεφάλας (ή βουκεφάλας) κιέτσ'.

Απ' την άλλη, προσοχή στο διάκενο ανάμεσα στην playfulness ή cheekiness, που είναι απολύτως θελκτικά, και την καθαυτό bratiness που είναι αρκετά κλικ πιο πέρα προς την κατεύθυνση της spasarchidishness.

Πάντως και ο φιλόσοφος που διατύπωσε κατ' εξοχήν τη διαλεκτική κυρίου και δούλου υποστήριξε ότι η εξουσία του Πνεύματος αξίζει μόνο αν γίνει μέσα από μια νίκη ως άρση της άρσης επί μιας αντίθεσης, ο,τιδήποτε άλλο είναι και φιλοσοφικώς- πνευματικώς και σεχουαλικώς βανίλια. Τα τσαλιμάκια του μπρατιδίου μπορούν να είναι επομένως το αλατοπίπερο μιας BDSM σέσιον ή σχέσης. Επειδή, όμως, δεν είναι πάντα προβλεπέ η έκβαση, μπορεί τελικά να σπαστεί άσχημα ο κάπα (κυρίαρχος) και να ξεκαυλώσει.

Αυτό βεβαίως μπορεί απλώς να σημαίνει ότι δεν είναι καλός κυρίαρχος. Ή ότι το μπρατίδι έχει κακοπέσει σε έναν κυρίαρχο, που δεν είναι ο σωστός κυρίαρχος, ο κυρίαρχος που πρώτα απ' όλους το μπρατίδι χρειάζεται για να ισιώσει. Γιατί εντέλει ο κυρίαρχος την έχει μεγάλη. Την ευθύνη. Το μπρατίδι απλώς συμπεριφέρεται με τον κακομαθημένο τρόπο που ξέρει να συμπεριφέρεται. Ο κυρίαρχος είναι αυτός που καλείται να βρει τα κουμπιά του και να το δαμάσει, πρώτα απ' όλα του ίδιου του μπρατιδίου.

Δίνω εδώ τον λόγο στους ειδικούς για τον πολυπλευρέστερο ορισμό του μπρατιδίου:

Για μένα είναι το κακομαθημένο ανώριμο πλάσμα που για τους λόγους του θέλησε -καύλα του και μαγκιά του- να δοκιμάσει η να συνεχίσει να ζει το BDSM. Κουραστικό, ανυπόφορα δύστροπο και τελικά για κλωτσιές -ή καλύτερα για αδιαφορία και περιφρόνηση- και στο σπιτάκι του σαν άτομο, τα ίδια και σαν BDSMερ. Απλά κουβαλάει την ραδιενέργεια του και στην ασυμμετρία του και καταλήγει με μαθηματική ακρίβεια στην αποτυχία. Δεν ξέρω αν ένα τέτοιο κουκλάκι αρέσει σε κάποιους -ή ένα ατομάκι που να υποδύεται το ρόλο-, εγώ όποτε το πέτυχα στο διαβά μου, έφυγα σύντομα τρέχοντας αφού κάποιες φορές πέρασα και από το φαρμακείο για ηρεμιστικά. [...] Όχι ειναι πολύ έξω από παιχνίδι. Αφορά πολύ και τον βανίλια κόσμο, πάρα πολύ. Πολύ κουραστικό πλάσμα το Brat. Συνήθως οι πολύ όμορφες ή πολύ έξυπνες είναι έτσι, ή αυτές που παίζουν τους βανίλλα στα δάκτυλα. Είναι πρόκληση για οποιονδήποτε Κυρίαρχο που του αρέσουν γενικώς τα ρίσκα. Αν ο διάλογος δεν λειτουργεί, θα χρειαστεί να κάνει την καρδιά του πέτρα αρκετές φορές και να αφαιρέσει αυτονόητες ελευθερίες. Για να υποχρεωθεί στο λογικό το μπρατίδι, θα πρέπει να εξαναγκαστεί στο παράλογο. Μετά θα λειτουργήσει ο φόβος και κάπου κάπου το καλοπιάσιμο. Πλεονέκτημα αν το έχεις σπίτι σου, όπου μπορείς να το ελέγχεις πολύ καλύτερα. Τωρα γιατί να μπλέξει ο Κυρίαρχος με ένα τέτοιο άτομο; Ας απαντήσει ο καθένας Κυριαρχος για τον εαυτό του. Πρόκληση το μπρατίδι. Και πιο δυναμικό από τον συνεσταλμένο υ, κατά την γνώμη μου. [...] Για μένα πρόκληση είναι κάτι που με βελτιώνει, που μου επιστρέφει κάτι. Να ισιώσω ένα μαλακιστήρι αφού έχω αφήσει τα νεύρα και την ψυχική μου υγεία στο πορτ μπαγκάζ, δεν με ενδιαφέρει καθόλου. Προτιμώ να σαπίσω να τον παίζω και σαν πρόκληση μαθαίνω τα σουμεριακά με μέθοδο linguaphone που αγόρασα από site στη Μαδαγασκάρη.

Brat στο BDSM

Μερικές ακόμη διαστάσεις:

• Το μπρατίδι είναι συχνά όμορφο κι έξυπνο. Για αυτό το παίρνει να είναι μπρατίδι. Δαρβινικά ομιλώντας τα χαζά άσχημα μπρατίδια δεν επιβιώνουν. Το γεγονός ότι το μπρατίδι μπορεί να είναι ένα ούμπερ χοτ καυλάκι σημαίνει ότι αξίζει τον κόπο του δαμάσματος. Εξάλλου λ.χ. μια γυναίκα που είναι μπρατίδι σε μια σχέση μπορεί σε προηγούμενη σχέση της να ήταν θεά ενός μουνόδουλου άντρα και να ξενέρωσε με τη βανίλια της φάσης, οπότε σε επόμενη σχέση καθίσταται μπρατίδι. Και το αντίστροφο δεν αποκλείεται, να είναι πρώτα μπρατίδι για να τραβήξει την προσοχή αδιάφορου άντρα και μετά να γίνει θεά κάποιου μουνοείλωτα.

• Αν το γιαλομιάσουμε το θέμα, το μπρατίδιο- γκόμενα μπορεί να έχει ένα θεματάκι με τον πατέρα του, λ.χ. να έχει φάει σκάλωμα μαζί του, και να γουστάρει έναν ντόμη πατρική φιγούρα, αλλά και να του τα πρήζει, επειδή έχει συνηθίσει ο δικός της πατέρας να της κάνει pampering.
• Το μπρατίδι μπορεί εντέλει να τιμωρηθεί περισσότερο από τον σούμπη/ σουμπίτσα. Εξάλλου μπορεί αυτό να είναι και αυτό που θέλει. Σε αυτήν την περίπτωση λέγεται αγγλικανιστί και Smart Ass Masochist, οι φίλοι του τον φωνάζουν SAM (δες). Το μπρατίδι- smart ass έχει χαρακτηριστικά όπως εξυπνάκιας, προσοχοπουτάνα, εγωπαθής, ντράμα κουίν. Λ.χ. αν υποθέσουμε ότι το Eurogroup είναι ένα ντάντζεο (dungeon) το μπρατίδι είναι κάπως όπως φαντάζονται οι σαμαροβενιζέλοι ότι είναι ο βαρουφάκης, δηλαδή μια αλήτρα που μπαίνει μέσα με τσαμπουκά, εγωπάθεια, απαιτεί να πέσουν όλα τα λέιζερ πάνω του, και που τελικά θα τιμωρηθεί υποτίθεται πολύ περισσότερο από ό,τι αν ήταν μια σαμαρελική σουμπίτσα. Αναλόγως του κατά πόσον αρέσει στον ντόμη, το μπρατίδι μπορεί να χρησιμοποιήσει και στοιχεία, όπως σαρκασμός και χούμορ στην αψήφησή του.
• Το κλειδί είναι η προσοχή. Συνήθως δεν γεννιέσαι ως μπρατίδι, αλλά γίνεσαι μπρατίδι ως μία επίκτητη συμπεριφορά, καθώς προσπαθείς να αποσπάσεις την προσοχή ενός αδιάφορου κυρίου σου. Αν ο κύριος δεν σε προσέχει και δεν εκπληρώνει τις μαζοχιστικές ανάγκες σου, τότε εφόσον σουμπίτσα ήσουν ούτως ή άλλως ο μόνος τρόπος να κάνεις μια διαφορά είναι να μετατραπείς σε μπρατίδι.
• Ποια θα είναι τότε η ενδεδειγμένη ανταπάντηση του κυρίαρχου; Μία λύση είναι η ακόμη μεγαλύτερη τιμωρία.

Αυτό σημαίνει ότι, πάλι δαρβινικά ομιλώντας, τα μπρατίδια είναι οι ανθεκτικές σουμπίτσες. Για να συνεχίζεις να είσαι μπρατίδι από κάποιο σημείο και πέρα σημαίνει ότι αντέχεις να είσαι μπρατίδι.

• Μια άλλη λύση είναι η αδιαφορία. Σε φάση, το don't feed the brats είναι το νέο don't feed the trolls. Όμως η αδιαφορία είναι η ενδεδειγμένη λύση μόνο επιφανειακά. Στην ουσία το μπρατίδι είναι ένα σύμπτωμα για κάτι άλλο. Οπότε ο εμπειρίκος ντόμης ψυχοψάχνει ποιες ανάγκες κρύβονται πίσω από το σύμπτωμα του μπρατιδίου, προκειμένου να απευθυνθεί αμεσότερα σε αυτές.
• Μπορούμε εδώ να κάνουμε μια διάκριση ανάμεσα σε σέσιον και σχέση. Σε μια σέσιον η μπράτινες μπορεί να είναι πλέιφουλνες επιθυμητή. Σε μια μακροπρόθεσμη σχέση, όμως, είναι μάλλον σύμπτωμα ότι κάτι πάει στραβά στη σχέση ή στον χαρακτήρα και για αυτό εντέλει οι έμπειροι BDSMηδες δεν την θέλουν, δεν την επιζητούν, ενώ είναι κυρίως οι λιγότερο έμπειροι που αφήνονται να παρασυρθούν από τον επιφανειακά πλέιφουλ/ παιγνιώδη χαρακτήρα της. Σε κάθε περίπτωση το αν ένα μπρατίδι θα ειδωθεί ως κιουτ αλατοπίπερο ή ως εκνευριστικό μαλακιστήρι είναι και θέμα προσωπικού γούστου και περί ορέξεως τζιτζίκια γιαχνί στην τελική.

Λιωσίδι, οι κυριότερες κατηγορίες:

• Ο ντίρλας, η λιάρδα, ο εκτελών μπυρουέτες,
• Ναρκοσλανγκιά για τον τελειωμένο αρρωστάκια,
• Ο καΐλας, το σε σημείο απόλυτης εξαθλίωσης καψίδι με online γκέη-μινγκ,
• Όστις φαν-ατικός ενός μουσικού συγκροτήματος κυριολεκτικά λιώνει το βινύλιο από το πολύ παίξιμο,
• Το ζόμπι, ο ρανίδας, αυτός που στεγνώνει με τις ώρες μπροστά από τον κουλοχέρη,
• Η κάθε ψυχαναγκαστική και συνήθως πολύωρη ενασχόληση, ψώρα, καμενιά ή πώρωση με κάτι.

Ανάδοχος εκ του δουπού: Γαλαδριήλ.

1. Οι φανατικοί θαυμαστές του Σταμάτη Γονίδη. Η αρρώστια είναι κληρονομική, αλλά και κολλητική. Δηλ. ένα παιδί που μεγαλώνει σε λαϊκό περιβάλλον και οι γονείς του είναι ευαίσθητοι, ευνταλγκάδωτοι κ.τ.λ. είναι πιθανό να πάρει τα γονίδια από τους γονείς του.

2. Οι τραγουδιάρηδες που έχουν ζηλώσει την δόξα του Σταμάτη Γονίδη. Το πιο χαρακτηριστικό: Δεν τραγουδάνε, αλλά ουρλιάζουν στο μικρόφωνο με όλη τους τη δύναμη. Επίσης είναι ευαίσθητα καλά παιδιά του λαού μας. Και, καθώς, όπως είπε συνονόματος του συσλαγκιστή μας «ουκ εγένετο μαθητής μείζων του διδασκάλου αυτού», οι μιμητές αυτοί δεν είναι παρά «γονίδια» και όχι the real stuff!

1. Το μουνοράπισμα, με την κυριολεκτική (σεξουαλική) ή μεταφορική (μουνοθυελλώδη) έννοια. Στη πρώτη περίπτωση, παίζει και το «μουνιά».

2. Υβριστικό μπιλενίκωμα, αντίστοιχο του «ρε αρχίδι!».

3. Λατέρνατιβ τοπωνύμιο του προσφιλούς Μενιδίου.

Η βουτιά, ιδίως από ψηλά, που πετάει άπειρο νερό. Είθισται να τρώγεται, εναλλακτικά συντάσσεται με επιφώνημα και την λέξη πασπαρτού, μαλάκα.

Κατά κύριο λόγο δεν λέγεται όταν η βουτιά αποσκοπούσε στο να πετάξει άπειρο νερό (με τα γόνατα μαζεμένα στο στήθος, η λεγόμενη μπόμπα ή μπομπίδι), αλλά όταν έγινε από άτσαλο πέσιμο, οπότε πονάει. Πολύ.

Πάσα: ο τύπος που έφαγε σκασίδι τερματ'στός στον αηνγκίτα σήμερα.

1. Όπως αναφέρει σε άλλον ορισμό ο acg, πρόκειται για απαξιωτικότατο χαρακτηρισμό – βρισιά για ψωλαρπάχτρες τσούλες από πεποίθηση, κυρίως από ομόφυλές τους, είτε λόγω συγκρουόμενων συμφερόντων, είτε απλώς επειδή χαλάν την πιάτσα.

Δεν γεμίζουν απαραίτητα το μάτι, αλλά στο κρεβάτι σπανίως παίζουν σόλο ή μονίμως με τον ίδιο παρτενέρ ο οποίος δεν χολόσκασε που δεν χρειάστηκε να προσπαθήσει πολύ.

2. Υποτιμητικότατος χαρακτηρισμός για μικροτσούτσουνο κατά το σχήμα ψωλή > ψωλίδιο > ψωλίδι.

Οφείλει να εκτοξεύεται με σύνεση, αφενός γιατί δεν είναι υπεύθυνος ο ατυχής για τα γονίδιά του, αφετέρου η πληροφορία πάντα προκαλεί απορίες για την δημοσιογραφική ..πηγή της.

Η άχρηστη πληροφορία της ημέρας: η Βικούλα απαιτεί πολλαπλές επιστημονικές μετρήσεις για να αποφανθεί κάποιος με ασφάλεια και θέτει ένα όριο 7cm κάτω απ’ το οποίο ο γιαννούκος αξίζει το χαρακτηρισμό όντας ντούρος όσο δεν πάει.

3. Το γαμήσι. Αλλά όχι όποιο κι όποιο. Μιλάμε για το πολύ και πολύ παθιασμένο γαμήσι κατά το οποίο ο γαμιάς, έχοντας αφήσει κατά μέρος τρυφερότητες και χαδάκια, αχαλίνωτος, εκτονώνει την καύλα του στην όποια οπή, με συνεχώς επαναλαμβανόμενες, ταχύτατες, δυνατές, εντονότατες γαμιές για λεπτά ολόκληρα δίχως να τελειώνει!!

Σαφώς, το πισωκολλητό κι οι παραλλαγές του, εξυπηρετεί περισσότερο επιτρέποντας μεγαλύτερη ευχέρεια κινήσεων.

Δεν είναι για τον πάσα ένα, αφού απαιτεί μέση φορμαρισμένου, ντούρασελ αθλητή, μια άλφα εμπειρία κι ανάλογο ταμπεραμέντο, σε συνδυασμό με μεγάλα ..κέφια.

Αποτελεί σκληρό crash-test για την κατάσταση των αναρτήσεων από ορθοπεδική σκοπιά, την αντοχή τόσο των επίπλων -παντός τύπου- που διαπλέκονται, όσο και των ελαστικών που άμα λάχει υπεισέρχονται στην όλη φάση. Αν κι ενίοτε έχουν αναφερθεί περίεργες παρενέργειες, πέρα από φθονερά παράπονα γειτόνων για ηχορύπανση, από κάποιες περιστασιακές εξαρθρώσεις, ξεχαρβάλωμα σομιέδων και σπανιότερα, παράξενη μυρωδιά καμένου, σαν συνέπεια επέρχεται μια τάση για σύσφιξη των σχέσεων.

Εννοείται πως:
συχνότατα συντάσσεται με τα «ρίχνω», «τρως», «βαρύ», «τρελό» και όλα τα γνωστά σχετικά,
μεταφορικά υπονοεί και τη βαρύτατη ήττα οπότε παίζει και σε αθλητικές, πολιτικές συζητήσεις.

Προφανώς κατά το πιστολίδι, μπουνίδι και τα συναφή.

Έτσι ονομάζουμε το κατά συρροήν (ή κατά ρυπάς) κλάσιμο σε κλειστό χώρο, με αποτέλεσμα τη δημιουργία αφόρητης ατμόσφαιρας, που ομοιάζει με θάλαμο αερίων.

Μυθικό και υπέρτατο χτύπημα στους τσαμπουκάδες της Κρήτης. Πρόκειται για το λεγόμενο και κουτουλίδι, με το κεφάλι στο κεφάλι του αντιπάλου, το οποίο σύμφωνα με τον θρύλο έχει σταθεί σε ξυλίκια όχι μόνο αναγκαίο, αλλά και ικανό να επιφέρει νοκ άουτ.

Καύκαλο ή μάλλον καυκί λέγεται το κρανίο (στην Κρήτη πιο ειδικά το πίσω μέρος του κρανίου, αλλά αυτό δεν αφορά εδώ). Σύμφωνα με τον Τριανταφυλλίδη:

καύκαλο το [káfkalo] O41 : 1. το όστρακο της χελώνας. || (επέκτ.) το κέλυφος των οστρακοδέρμων 2. (λαϊκότρ.) απογυμνωμένο κρανίο. [μσν. καύκαλον < αρχ. καῦκ(ος) `κύπελλο΄ -αλον].

Την εμβληματική της σημασία στους τσαμπουκάδες, η κεφαλιά την αντλεί από το ότι, για να έχει αποτέλεσμα ως χτύπημα, προϋποθέτει κτηνώδη δύναμη αλλά και θάρρος, θράσος και μεγάλη αυτοπεποίθηση - λόγω έκθεσης του κρανίου σε κίνδυνο - από την πλευρά του πλήττοντος.

Ειδικά στην Κρήτη και γενικά σε αγροτοκτηνοτροφικές περιοχές, οι κουτουλιές ή τα κατακαυκαλίδια είναι το χαρακτηριστικό χτύπημα στις συγκρούσεις των κριαριών, συγκρούσεις που είναι χαρακτηριστικές για τη βαρβατίλα, την συντριπτικότητα των πληγμάτων και την αυτοκαταστροφική άγνοια κινδύνου των μαχητών. Αρκετές φορές το κρανίο των κριών ανοίγει και φαίνεται μυαλό, ενώ αν βρεθεί άνθρωπος ή ζώο μεταξύ κεφαλιών έχει πάει στο διάολο.