Λέγεται για τον γκαφατζή, που τα 'χει κάνει όλα αχταρμά στο κεφάλι του και σερβίρει ακούσια παραπληροφόρηση (άλλα αντ' άλλων), λόγω άγνοιας ή αφηρημάδας ή ελλιπούς πληροφόρησης και προετοιμασίας. Να μην συγχέεται ούτε με τον Λάσκο ούτε με τη Μενεγάκη (ξέρουν τι και γιατί το λένε).

Η έκφραση κατάγεται από κάποια συμπαθή κατά τα λοιπά πουρομπεμπέκα, που χρόνια (και ζαμάνια) τώρα, αμολάει γουστόζικα τηλεκοτσάνες επ' αντιμισθία, χωρίς ωστόσο να ιδρώνει το αυτάκι της (εβίβα τα κορόιδα που πληρώνουμε).

Thanx 2 Kluivert.

  1. — Αγαπητοί τηλεθεατές, σήμερα έχουμε κοντά μας, τον κύριο Ρεβυθά...
    — Φασουλάς!
    — Μάλιστα, τον κύριο Φασουλά λοιπόν (νάζι), που ήρθε στο στούντιό μας απο το Περτούλι Ευρυτανίας...
    — Απο τ' Ανώζα είμαι!
    — Ε, τελοσπάντων, τον κύριο Φασουλά απο τ' Ανώγεια της Λεβεντογέννας Κρήτης μας (χαμόγελο), βιρτουόζο της κιθάρας...
    — Τση λύρας!
    — Ε, καλά το ίδιο κάνει (στράβωμα), βιρτουόζο της χμμμ, λύρας και εκπρόσωπο της Γκόθικ ελληνικής μουσικής σκηνής...
    — Κρητικά παίζω!
    — Ε, τότε γιατί φοράτε μαύρα;
    — [...]

  2. — Μην ξεχνιέσαι! Στις 12 έχουμε ραντεβού με τον Τάκη, μη μας φύγει η ώρα!
    — Ποιές 12 ρε; Αύριο δεν είπαμε;
    — Όχι ρε, αφού το θυμάμαι, μας είπε απόψε στις 12 το βράδυ στο άγαλμα του Κολοκοτρώνη. Για να πάμε πλατεία Καρύτση, λέει.
    — Κααααλά, για κάτσε να πάρω τηλέφωνο εγώ τον Τάκη να συνεννοηθώ...
    Έλα Τάκη, τί ώρα είχαμε ραντεβού σήμερα; Δεν είχαμε; Αύριο στις 5 το απόγεμα; Με τον αδερφό σου; Στο Πασαλιμάνι; Έχει δουλειά στην Κολοκοτρώνη και θα κατέβει μετά; Α! Στην οδό Κολοκοτρώνη! Στον Πειραιά! Καλά-καλά, κλείνω...
    Μπράβο βρε παπάρα, μέσα σ' όλα έπεσες! Και θα τον στήναμε τον άνθρωπο και θα τρέχαμε τώρα σα μαλάκες να περιμένουμε τον αγύριστο! Τί Μπήλιω είσαι μωρ' αδερφάκι μου...
    — Καλά, μιας και ντυθήκαμε τώρα, δεν πάμε έξω για κανα ποτάκι;
    — Αδιόρθωτος...

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Ο ασχολούμενος με ζητήματα λαϊκής μεταφυσικής, ψιονικής δραστηριότητας, ουφολογίας, φασματολογίας, αποκρυφισμού, παραϊστορίας κουτουλού, αλλά όντας ημιμαθής και άσχετος ανάγει τα πάντα όλα σε τέτοιου είδους αιτίες και αφετηρίες καταλήγοντας τελικά να είναι γραφικός.

Ιδιαιτέρως δε η κατάληξη -άκος είναι αυτή που δίνει στο υποκείμενο την έννοια της ημιμάθειας, αλλά και της σούπερ γραφικότητας, καθώς χρησιμοποιείται ως μειωτική.

- Σου είπε για χτες βράδυ ο Ιορδάνης, που είδε κάτι παράξενα σαν ούφο;
- Έλα ρε, τι να μας πει πάλι ο χαρδαβελάκος; Αυτός είναι το ούφο!

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία