Είναι το άτομο που είχε πολλούς συντρόφους στην έως τώρα ζωή του, σε σημείο που να μην μπορεί -ή να είναι αδύνατο αντικειμενικά- να τους θυμάται όλους.
Προκύπτει από το υπερσύνθετο ουσιαστικό της λαϊκής λεξιπλασίας
και την τεχνική την οποία πρέπει να ακολουθήσει ο κάθε μαθητής για να έχει επιτυχία στις πανελλήνιες -και άρα και στη μετέπειτα ζωή του (χα).
- Πώς τον λέγαν τον πρώην σου ρε που έβαζε μουσική όταν πήγαινε τουαλέτα για να μην ακούγεται;
- Νικόλα; Όχι ρε, κάτσε, Θύμιο. Α, τον Θύμιο, τι μου θύμισες!
- Καλά, μέχρι αυτού το σημείου έχεις φτάσει; Άκου: όταν στην ιστορία είχα μια δύσκολη πρόταση που έπρεπε να κατανοήσω, αλλά ήταν τόσο σύνθετη και με δύσκολες και πολλές λέξεις και δε μπορούσα, έπαιρνα το αρχικό γράμμα της κάθε λέξης της πρότασης, τα έβαζα όλα μαζί, έβγαινε μια απροσδιόριστη ηχολέξη, αλλά με βοηθούσε στην κατανόηση (σ.σ: απομνημόνευση!!!) γιατί είχα μετά το αρχικό της κάθε λέξης.
- Μπάστα φιλενάδα, αν το κάνω αυτό με τους πρώην θα βγει σκουληκομυρμηγκότρυπα.
- Καλά, κλείσε τώρα. Α, μετά την ορκομωσία μου θα μείνουμε Σόλωνος για έναν καφέ, έτσι;;- Ώπα το Βικάκι. Καλά ρε, τέτοιο πις, πώς και δεν ακούστηκε ακόμα κάτι για αυτήν;
- Καλά ρε, σωβρακολογείς;; Αυτή βγάζει σκουληκομυρμηγκότρυπα!!
