Επιλεγμένες ετικέτες

Επιπλέον ετικέτες

Ως γνωστόν, η συνωμοσιολογία αποτελεί ιδιαίτερο κεφάλαιο στην πολιτική κουλτούρα αρκετών χωρών, της Ελλάδος μη εξαιρουμένης. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η άκρατη συνωμοσιολογία συνοδεύεται και από λυσσαλέο αντισημιτισμό. Το πάντρεμα Εβραίων και Μασόνων, σε έντυπα αλλά και σε ηλεκτρονικά Μέσα, αποτελεί ιδανικό σενάριο για πολλούς επαγγελματίες συνωμοσιολόγους:

  1. Ο Εβραϊσμός και η Μασονία αποτελούν έννοιες άγνωστες στο ευρύ κοινό, κάτι που επιτρέπει την ερμηνεία τους κατά το δοκούν.

  2. Η δραστηριότητά τους είναι λίγο ως πολύ κλειστή, κάτι που ενισχύει την καχυποψία και το φόβο, αναφορικά με το τι επιδιώκουν.

  3. Το γεγονός ότι τα μέλη τους είναι μειοψηφίες εντός πλειοψηφίας, ενισχύει τη διαφοροποίησή - διαφορετικότητά τους.

Χρησιμοποιώντας τον εν λόγω όρο, περιγράφεται το σύνολο των εχθρών, των επικίνδυνων και μυστικοπαθών «Άλλων», που στοχεύουν να υπονομεύσουν και να διαλύσουν θεσμούς οι οποίοι ενέχουν τη θέση Ιερών Αγελάδων: έθνος, κράτος, πατρίδα, θρησκεία.

Οι Εβραιομασόνοι βρίσκονται παντού ανά την υφήλιο, μισούν τους Έλληνες και τον Ελληνισμό και κρύβονται πίσω από τις μελανότερες σελίδες της ιστορίας μας. Απώτερος στόχος τους είναι ο αφανισμός τους. Αν και η σχέση Εβραϊσμού - Μασονίας δεν αποδεικνύεται έμπρακτα, ούτε και ξεκαθαρίζεται πως αναπτύσσεται, θεωρείται ωστόσο δεδομένη πέραν πάσης αμφιβολίας.

Συχνάκις, ο «Εβραιομασόνος» είναι πλούσιος και ομοφυλόφιλος, δηλ. έχει άλλες δύο μισητές ταυτότητες μειοψηφίας.

  1. Απόσπασμα σχολίου από διαδικτυακό forum:

«Μόνο ο Πανούσης είναι;
Όλοι οι αναρχοαριστεροκουλτουριάρηδες »προοδευτικάριοι« καλλιτέχνες, οι μισοί βουλευτές και οι μισοί δημοσιογράφοι στην Ελλάδα, είναι φυγόστρατοι. Οι ανθέλληνες όλοι αυτοί εβραιομασώνοι σατανιστές, μυημένοι στα σχέδια της Νέας τάξης πραγμάτων, προβάλλουν τα ναρκωτικά ως πρότυπο στην νεολαία, και προωθούν την πλήρη διάλυση του στρατεύματος και υποσκάπτουν την Εθνική συνείδηση των Ελλήνων, μέσω των »αντιρρησιών συνείδησης« και του αναρχοκομμουνισμού.
Εδώ ο Ανδρέας Παπανδρέου, υπηρέτησε στο Αμερικάνικο Πολεμικό Ναυτικό, γιατί όπως έλεγε, είχε εκδιωχθεί απ' το καθεστώς του Μεταξά, και όταν ξέσπασε ο πόλεμος δεν βρηκε τρόπο να έρθει εδώ να πολεμήσει. Χιλιάδες όμως άλλοι Έλληνες ανά τον πλανήτη βρήκαν τον τρόπο να έρθουν στην πατρίδα. Και μεις τον κάναμε ... πρωθυπουργό!!!
Λοιπόν, ο Πανούσης μας πείραξε...;»

  1. Απόσπασμα από διαδικτυακό blog:

«Τη δεκαετία του '70, πίσω από όλα ήταν η επάρατος Δεξιά και οι Αμερικάνοι. Χωρίς περαιτέρω σχόλιο, πια.
Τη δεκαετία του '80 και τις αρχές αυτής του '90, πίσω από όλα βρίσκονταν οι εβραιομασώνοι και οι σιωνιστές. Θυμάμαι καθαρά την εφημερίδα 'Στόχος' (την αγόραζα κάθε Πέμπτη με τον πατέρα μου για να γελάμε), ακραία έκφραση αυτών των θέσεων που συγκεφαλαίωνε την πεποίθηση ότι οι Εβραίοι, το Ισραήλ και οι Μασώνοι βρίσκονται πίσω από τους εχθρούς του Ελληνισμού. Μια φορά δημοσίευσαν και λίστα με τους εχθρούς της Ελλάδας, με την αιτιολόγηση δίπλα σε κάθε εχθρική χώρα: λ.χ.
Ρουμανία: εγείρει θέμα βλάχικης μειονότητας
Πακιστάν: φίλος και σύμμαχος της Τουρκίας»

Δες και μασόνος.

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Εδώ υπάρχει βέβαια και σαφέστατα ένα παιχνίδι ηχητικό. Παίζουμε με τις λέξεις ΠΑΣΟΚ, κομμούνα και μούνα.

Και τι υπονοεί ο ποιητής με τέτοιου είδους λογοπαίγνια; Πολύ απλά είναι τα πράγματα κυρίες και κύριοι. Στις οργανώσεις τού ΠΑΣΟΚ υπάρχουν ένα σωρό νεαρά μουνάκια που εύκολα τα χτυπάς παίζοντάς το αριστερών ιδεολογιών. Με πέντε-δέκα αριστερο-αφασό-μαλακιούλες τα έχεις ρίξει και πηδήξει. Έτσι κι αλλιώς κι αυτά τα δύστυχα δε θέλουν κάτι άλλο.

Μπουζουριέρα, βιτρίνα, είναι όλο το αριστερό στυλάκι τους. Να πηδηχτούνε θέλουν τα καημένα αλλά επειδή είναι και «ντροπαλά» το παίζουν πολιτικοποιημένα στο ροζ στυλάκι.

Στο ίδιο ροζ στυλάκι πηδιώντουσαν αδιάκριτα στα τέλη των '70 και τα άλλα παρόμοια θηλυκά της οργάνωσης «Ρήγας Φεραίος» τού ΚΚΕ εσωτερικού. Θυμάμαι να γινόμαστε μέλη του για να πηδήξουμε.

Αναρτήθηκε κατόπιν έκκλησης του Vrastaman.

Γαμώ το φελέκι μου, πρέπει να παραθέσω και παράδειγμα για να βγει το λήμμα, άντε κι ας βάλω κάτι πασίγνωστο :

- Τι έγινε τελικά ρε, την πήδηξες την πασοκoμούνα;
- Σιγά τα δύσκολα ρε, χώρια που με κυνηγάει τώρα να τρέχω στις μαζώξεις τους!

Και σιγά μην πάω...

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

  1. Εκτοξεύεται προβοκατόρικα σαν απαξιωτικός χαρακτηρισμός και ύβρη από εξωκοινοβουλευτικούς αριστερίζοντες και αναρχικούς κατά Κουκουέδων, που δρουν εναντίον τους σαν τραμπούκοι, τόσο κυριολεκτικά όσο και ιδεολογικά.

  2. Αυτός που είναι εξουσιοδοτημένος να περιφρουρεί τις πορείες που τυγχάνουν της υποστήριξης του ΚΚΕ. Το γεγονός πως το ΚΚΕ υπερηφανεύεται (σε βαθμό αυτοδιαφήμισης) για αυτήν την περιφρούρηση, είναι η καλύτερη απόδειξη για την αποτελεσματικότητά του, όπως κι ολόκληρου του υποστηρικτικού μηχανισμού.

Εννοείται, πως καμιά απ’ τις δυο εκδοχές δεν ανήκει στην επίσημη ορολογία του κόμματος.

1.i. Και να θυμάμαι τι ξύλο ρίχνανε οι κνιτόμπατσοι τη δεκαετία του '70-80 σε οποίον ξεμοναχιασμένο αναρχικό, ρηγά, τροτσκιστή η άλλο πετυχαίνανε, που αμφισβητούσε ότι η ΕΣΣΔ (μη χέσω) έχει σοσιαλισμό. Ρε πώς αλλάζουν οι καιροί, να λένε αντεπαναστάτη το ίνδαλμα τους το Μπρέζνιεφ και τ’ άλλα τομάρια του «υπαρκτού». (αγορασμένο)

ii. σε μιa διαδικτυακή συζήτηση, χρησιμοποίησα κι εγώ λίγο - πολύ αυτό το σχήμα για έναν χώρο που δεν «ξέρει» να διακρίνει στο εσωτερικό του «τα παιδιά των κασκόλ» από τους «ελεεινούς μαλάκες». Η απάντηση που δέχτηκα ήταν: «κνιτόμπατσε, θες να μας διαχωρίσεις σε καλούς και κακούς» κλπ - κλπ
(απ’ το δίχτυ).

iii. η ΠΚΣ θέλει να κάνουμε απλά μια εθιμοτυπική πορεία με μια μέρα μισο –«κατάληψη». ΠΑΝΤΑ ήταν ενάντια στο φοιτητικό κίνημα τώρα τι να λέμε ο Μάης/Ιούνης δεν είναι και μακριά. Γι’ αυτό και θέλει, όπως όλοι οι ρεφορμιστές, να διαβρώσουν το κίνημα από μέσα -μην ξεχνάμε πώς μπαχάλεψε το τελευταίο συντονιστικό- «ο ρεφορμισμός είναι η πολιτική αστυνομία της αστικής τάξης μέσα στο εργατικό κίνημα», ακόμα τον τρέμετε κνιτόμπατσε.
(απ’ το δίχτυ).

  1. - Αν θες ρε μάγκα τσαμπουκά πήγαινε να τον πουλήσεις σε κάνα μπάτσο ή το πολύ - πολύ σε κάνα κνιτόμπατσο, μη μας πρήζεις.
    (απ’ το δίχτυ).

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Λέξη εξαιρετικά κλασσική, χτυπάει κάμποσο.

Πρόκειται για το κατ' εξοχήν μπινελίκι που απευθύνεται σε κάποιον του οποίου οι ιδέες, τα λεγόμενα ή οι πράξεις προσήκουν σε ιδεολόγο ή δηλωμένο υποστηρικτή της χούντας της επταετίας. Αν και δικτατορίες είχαμε και παλιότερα σ' αυτόν τον ευλογημένο τόπο, η χούντα, όπως και το Κόμμα και η πρεσβεία, είναι μία, αυτή του '67-'74. Βεβαίως, το κράτος και ο μηχανισμός του κράτησε την απαιτούμενη συνέχεια των θεσμών, «σταθερότητα» στο νιούσπηκ, οπότε τα χουντόσκυλα έχουν ιδεολογική συγγένεια με τους υποστηρικτές παλαιότερων (και επερχόμενων) δικτατορικών καθεστώτων, αλλά δεν χαρακτηρίζονται έτσι γι αυτό.

  1. - Ό,τι και να λέτε, πάντως, ο Παπαδόπουλος, ο Μακαρέζος και όλοι, πέθαναν στην ψάθα, όχι σαν τους πολιντικάντηδες που έχουνε χεστεί στο τάλιρο.
    - Δε μας γαμάς ρε χουντόσκυλο και συ, που σας πήρανε οικογενειακώς μπάτσους το '71 και θα μας κάνεις και καθοδήγηση.

  2. - Γαμάει ο Ζαμπέτας ρε φίλε!
    - Τι να σου πω ρε συ, αυτόν και τ' άλλο το χουντόσκυλο τον Κωνσταντάρα δεν μπορώ να τους κρίνω αντικειμενικά.

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Αναφερόμεθα στην χρήση του ναζί ως γαμοσλανκοτέτοιου - όχι με την πολιτική έννοια του φασιστόμουτρου / ναζού, αλλά ως χαρακτηρισμό ανθρώπα με άκαμπτο και ψυχαναγκαστικό σπασαρχιδισμό. Μιλάμε για έγκαυλους και ιδεοληπτικούς πατερνάλες που την πέφτουν ακαριαία σε όποιον τολμήσει να παραβιάσει τους δυσκοίλιους «κανόνες» τους.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα:

  • Οι οικοναζί, οι μονομανείς και γκρηνιάρηδες οικολόγοι που επιβάλλουν τις απόψεις τους παρεμβατικά (μπουγελώνοντας με κόκκινη μπογιά κυρα-περμαθούλες με γούνες, απελευθερώνοντας μαϊμούδες από ερευνητικά εργαστήρια, βουλιάζοντας φαλαινοθηρικά κλπ).
  • Οι φεμιναζί ή φεμινοναζί, βαμμένες φεμουνίστριες με τη φαλτσέτα ανά χείρας έτοιμες να ευνουχίσουν όσους δεν επιδεικνύουν την απαιτούμενη κορεκτίλα.
  • Ναζί της γραμματικής, όσοι καιροφυλακτούν στα φλώρουμ για να διαπομπεύσουν αυτάρεσκα όποιον ορθογραφικά ή συντακτικά άπλυτο εντοπίσουν. Να μην συγχέεται με την γραμματική των ναζιστών που μάλλον αποτελεί αντώνυμο (βλ. εγέρθουτου, κ.ά.)

Η έτσι χρήση του ναζί καταγράφεται στα αγγλικάνικα από τα ογδόνταζ (fashion nazi, vegan nazi, fitness nazi, grammar nazi, κ.ο.κ)

Βλ. λαι φρίκουλας.

1. Οι οικοναζί ξαναχτυπούν. Τα ίδια λέγανε πριν χρόνια όταν επρόκειτο να κατασκευασθεί η περιφερειακή όδος Θεσσαλονίκης. Φανταστείτε τί θα γινόταν σήμερα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης αν ΔΕΝ υπήρχε η Περιφερειακή Οδός.

2. Κηφήνας το παιδί της φεμινίστριας μαμάς! ΟΥΣΤ! Φεμιναζιστές!

3. ναζί της γραμματικής (...) ενοχλητική συνήθεια ορισμένων χρηστών του διαδικτύου και όχι μόνο, να εντοπίζουν τα γραμματικά ή συντακτικά λάθη σε κάθε κείμενο που διαβάζουν και να διορθώνουν τον καθένα με ενοχλητικό και αγενή τρόπο. “Περιέργως”, σύμβολο των “ναζί της γραμματικής”, είναι το σύμβολο της Χρυσής Αυγής, το οποίο φυσικά παραπέμπει στον ναζισμό! (ιδού)

4. χωρις να ειμαι «ναζι της ορθογραφιας» και παραδεχομενος οτι τα ελληνικα μου ειναι σαφως φτωχα, πιστευω οτι οποιαδηποτε νοητικη ασκηση, οποτε ΚΑΙ η ορθογραφια ακονιζει το μυαλο. και σιγουρα, αν καποιος δεν μπορει να εκπαιδευσει τον εγκεφαλο του στο ελαχιστο ωστε να ξερει ποτε ειναι «οδο» και ποτε «οδος» ή ποτε ειναι «ενδιαφερον» και ποτε «ενδιαφερουσα» τοτε πιστευω οτι εχει γενικοτερα προβλημα να επεξεργαστει τις πληροφοριες που δεχεται, αρα να σκεφτει και να εχει γνωμη.

Το έμβλημα των ναζί τση γραμματικής, κάτι μου θυμίζει, κάτι μου θυμίζει... (από σφυρίζων, 07/03/13)

(από Khan, 09/03/13)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Η ναζιάρα φασιστογκόμενα, η χρυσαβγίτισσα, το πάσης φύσεως φασιστόμουνο μεναγκό.

Πέραν των ναζών, η συγκεκριμένη συνομοταξία -μούνας αποτελεί αντικείμενο πόθου και για ορισμένους μπουντουσουμού μερακλήδες που αυνανίζονται πρωκτικά στην τουαλέτα ονειρευόμενοι αυταρχικό με nazi chic ινδάλματα τ. Ilsa Λύκαινα των SS.

Μεταφορικά, η αυταρχική και πρηξαρχίδω γκόμενα.

Έτερες πολιτικομουνοποιημένες εταίρες: πασοκομούνα, αναρχομούνα.

1.
- Ε καλα ειναι γνωστό χρονια οτι τα κορίτσια στην original ειναι αξύριστες αναρχοκομμουνιστριες ....
- Εφη αυτο το ακυρο που ειπες το ειπες γιατι εχεις γκομενο τον imitation Μητρογλου, η γιατι εισαι απλα μια ηλιθια, ανεγκεφαλη, τραγικη, φασιστομουνα;
(διάλογος στο φουμπού)

2.
Ο γερό Καίσαρης νομίζει ότι του έκατσε το λόττο και αρχίζει και τρίβει επιδεικτικά την τσουτσούνα του, ενώ τα χρυσαφικά που τους δίνει δεν τα έδινε ούτε η θειά μου η Γιωργία η φασιστομούνα στον βαφτισιμιό της.

3.
Χρυσαβγίτισσα φασιστομούνα είναι...Μόλις δει μελαμψό δέρμα, κλωτσάει!!!

  1. ♪♫ I want to fuck her on the floor
    Among my books of ancient lore
    So I will make a full report
    I got a Nazi Girlfriend ♪♫
    (Iggy Pop, Nazi Girlfriend)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Επίκτητο αποτέτοιο, συγγενές με τον «ελληναρά», τον «ελληνάρα», το «ελληναριό». -
Ομού με τους ιμιόκαυλους, τους μπαλωθόκαυλους, τους στρατόκαυλους, τους αρχαιόκαυλους σχηματίζουν την δεξαμενή των πύρκαυλων (όχι αλίμονο με την έννοια των σεκσουαλικώς διακεκαυμένων), όπου πατριδοκάπηλοι ελλαδέμποροι ψαρεύουν με απόλαυση, σε θολά νερά.
Ενδιαίτημά τους (habitat) είναι το ελλημπάν, το ΕΛΛΑΔΙCΤΑΝ, η Λαϊκή Θεοκρατία του ΕΛΛΑΔΙCΤΑΝ, στην ευρύτερη γεωπολιτικά περιοχή του ΒΥΖΑΝΤΙCΤΑΝ/ ΟΡΘΟΔΟΞΙCTAN/ COBIETIA, όπου με το στανιό θα προσκυνάμε όλοι το ξανθόν ΓΕΝΟC και τον πουτινιάρη άμα και μαφιόζο Βλαδίμηρο. (Ο άλλος Βλαδίμηρος -σύννεφο με παντελόνια από καιρό τώρα – θα αυτοκτονεί αενάως).

Οι ελληνόκαβλοι θεωρούν ότι έχουν το ευρωπέος να σταθούν στην πολιτισμένη Δύση με τσαμπουκά και χωρίς πέη as you talk, κάνοντας ότι δεν τους αφορά το παγκοσμίως αποδεκτό νο πέη, νο πλέι, εξαπολύοντας πέη μπλου και πέη πουά δεξιά κι αριστερά, κι ενώ η ελληνική οικονομία paraπέη.

1.
«Η Ελλαδα εχει ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΜΗΔΕΝ (ρε Σοϊμπλε)»
-255 ΕΧΟΥΝ ΣΚΟΤΩΘΕΙ ΕΠΙ Ο.Α. ΕΛΛΗΝΟΚΑΒΛΟ ΓΙΔΙ!

2.
Ο ελληνοκαβλος Ρεχάγκελ, ο Ηρακλάρας της Συγχρονης Μυθολογίας, ερχεται για το promotion της Ελληνογερμανικής Συνελευσης. Για Businesses!

3.
Εσύ τι είσαι παλι ... εννοώ είσαι επίσημο ακάου πχ ΑΝΕΛ ή ΧΑ; Ή σκέτο ελληνόκαυλος;

Ελληνάρας, ελληνόψυχος, ελληνόκαυλος, ελληνομαλάκας. Τι είμαι; #eimai_FASISTAS

Είμαι απ αυτούς που δε θα φύγουν και που αποφάσισαν να μείνουν εδώ, ότι κι αν γίνει. Δεν είμ' ελληνόκαυλος, αλλά δε μ'αρέσει η φυγή στα δύσκολα.

4.
πρέπει να το παραδεχτώ πάντως, όλοι οι ελληνόκαυλοι γράφουν μόνο κεφαλαία, πιστοί στα Κλασσικά αρχαία

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

επαναστατόσημα, αριστερόσημα, αναρχόσημα

Κλάσικ, τώρα πια, λέξη της αριστεράς και του αναρχικού χώρου, η οποία παραπέμπει στα φανταστικά (και φαντασιακά να τα πεις μέσα είσαι) ένσημα τα οποία κανείς "κολλάει" με την πορεία του στους εν λόγω χώρους.

Τα επαναστατόσημα είναι λέξη που στηλιτεύει και λοιδωρεί πολιτικές στάσεις και συμπεριφορές, και συγκεκριμένα την επαγγελματοποίηση της πολιτικής συμμετοχής και γενικά την ιδιοτελή εξαργύρωσή της (με θέσεις, διασυνδέσεις, προσβάσεις, καταξίωση, δηλαδή, εξουσία, μούρη, φράγκα, σεξ, και διάφορες μορφές ασυλίας). Επιπλέον, χρησιμοποιείται σε συμφραζόμενα με ειρωνική διάθεση για να καταγγείλει την επίκληση του προσωπικού αριστερού/αναρχικού παρελθόντος ως πρόσχημα ιδιώτευσης, "τιμητικής αποστρατείας" από την ενεργό πολιτική δράση, χωρίς, όμως, αποποίηση των ωφελημάτων (ηθικών και υλικών) που απορρέουν από την τελευταία - ή ακόμα και ως πρόσχημα προδοσίας και μεταπήδησης στο στρατόπεδο του αντιπάλου, από τον ρεφορμισμό μέχρι τη δεξιά. βλ. και το αξίωμα "αριστερό παρελθόν = δεξιό παρόν"). Τέλος, χρησιμοποιείται πολύ συχνά αυτοϋπονομευτικά, αυτοκριτικά όχι μόνο για την ιδιοτέλεια αλλά και την ηττοπάθεια (πας στην πορεία-μνημόσυνο για να κάμεις το "καθήκον σου", χωρίς να το πιστεύεις) που επικρατεί και τον κούφιο φορμαλισμό της πολιτικής συμμετοχής που φτάνει να μετριέται ως ποσότητα με τα επαναστατόσημα ως διαπιστευτήρια χωρίς περιεχόμενο.

Στην περίπτωση της αριστεράς τα επαναστατόσημα τα κολλάνε και τα εκμεταλλεύονται οι πουλημένες ή/και ψευτο- πρωτοπορίες της εργατικής τάξης, ενώ στο πλαίσιο της αναρχίας οι υψηλά ιστάμενοι στις άτυπες ιεραρχίες στους κόλπους της. Με άλλα λόγια, επαναστατόσημα κολλάνε και εξαργυρώνουν οι κάθε λογής -πατέρες και γουαναμπήδες αναρριχόμενοι γυμνοσάλιαγκες* του κάθε λογής επαναστατικού κινήματος... αλλά και ρεβιζιονιστικού, και γενικά κάθε κινήματος που "επαναστατίζει" (προσομοιώνει, δηλαδή, ραντικάλ ύφος και ενσωματώνει συστημικά επαναστατικές πρακτικές - γι' αυτό και, καταχρηστικά, επαναστατόσημα μπορεί να ειπωθεί ότι κολλάνε μέχρι και οι της "λαϊκής δεξιάς" συνδικαλησταράδες).

Τώρα, όπως φάνηκε κι από πάνω, υπάρχουν υπάρχουν δυο μεγάλες κατηγορίες κατ' εξοχήν επαναστατόσημων, τα οποία και κολλιούνται στα αντίστοιχα βιβλιάρια επαναστατοσύνης και συνυπολογίζονται για την πολιτική και άλλη κάλυψη του δικαιούχου: τα αριστερόσημα, και τα αναρχόσημα.

  • Ως αριστερόσημα λογίζονται συνήθως: η μακρόχρονη και συνεπής συμμετοχή σε αγώνες, κομματικές και γενικά συλλογικές διαδικασίες (καταρχήν, δηλαδή, το να μην είσαι, πολιτικά πουθενάς), η ανάδειξη του προσώπου σου μέσα στους αγώνες ως μαχητικής ή ηγετικής ή διανοούμενης φυσιογνωμίας, και όσο προχωρούμε προς τα "βαρέα και ανθυγιεινά", η προσωπική έκθεση σε αγώνες που ενέχουν άμεσα προσωπικό κόστος επειδή θίγουν άμεσα συμφέροντα του αντιπάλου (π.χ. η σύγκρουση με την εργοδοσία στον ιδιωτικό τομέα). Ιδιότυπο αριστερόσημο, με το οποίο μπορεί κανείς να εξαγοράσει υπό συνθήκες προνομιακά πλασματικά έτη αγώνων είναι και η απλή συμμετοχή σε μυστήρια αριστερά γκρουπούσκουλα κατά την νεανική ηλικία. Ενδιαφέρον είναι ότι το να καταλάβεις θέσεις σε θεσμικά συλλογικά όργανα είναι και αριστερόσημο και εξαργύρωση αυτού.
  • Ως αναρχόσημα από την άλλη, λογίζεται επίσης η πολύχρονη και συνεπής παρουσία, εν προκειμένω στον αναρχικό χώρο (ένσημα που τα παίρνεις εύκολα παλιώνοντας, καθώς επίσης εύκολα βλέπεις τον εαυτό σου να γερνάει και τους άλλους να μένουν νέοι), αλλά εδώ η προσωπική διακινδύνευση, η τόλμη και η θυσιαστική πλευρά της δράσης κυριαρχούν. Καλό, δηλαδή, το αφισοκόλλημα αλλά το να είσαι τίμιο κομματόσκυλο δε φτάνει συνήθως, ειδικά εκεί που δεν υπάρχουν, τυπικά τουλάχιστον, κόμματα: για να κολλήσεις αναρχόσημα πρέπει να έχεις κάνει και καραγκαγκάν πράγματα τα οποία συνήθως είναι και ματσίλες, όπως το να είσαι μάχιμος στα μπάχαλα ενάντια σε μπάτσους, γουρούνια, δολοφόνους και σίστες, το να έχεις για πλάκα την ρίψη καλιαμπού, και όσο προχωράμε προς τα "βαρέα και ανθυγιεινά", οι συλλήψεις, οι διώξεις, οι βασανισμοί, οι στοχευμένες εναντίον σου σωματικές επιθέσεις, η συμμετοχή σε απεργία πείνας, ενώ για κάποιους ούμπερ αναρχόσημο και ιερό δισκοπότηρο είναι η όποια σχέση με το "ένοπλο".

Αυτά για τα επαναστατόσημα, κάναμε το καθήκον μας, κολλήσαμε και το σλανγκόσημο.

(Για λόγους πληρότητας, τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι ως αριστερόσημα και αναρχόσημα αναφέρονται στο διαδίκτυο συχνά και τα οπτικά σύμβολα της αριστεράς και της αναρχίας, χωρίς το λογοπαίγνιο με τα ένσημα).


*Ωστόσο, επειδή κάθετί έχει δυο πλευρές, η απαξίωση την οποία εκφράζει το ντισκούρ περί κακών επαναστατόσημων, σε ένα βαθμό παίρνει παραμάζωμα συλλήβδην κάθε σημασία και αξία σχετική με την ατομική πείρα, τη συνεπή παρουσία, την προσωπική έκθεση και ριψοκινδύνευση, την τόλμη, την αλληλοαναγνώριση και αλληλοεκτίμηση του αγωνιζόμενου ανθρώπου που έχει και παρελθόν, και από αυτό εφορμά προκειμένου να υπερβαίνει το παρόν και να προχωρά στο σοσιαλιστικό μας μέλλον (ουάου). Και σε ένα βαθμό θολώνει τα νερά σε σχέση γενικά με την έννοια και το όραμα της επανάστας.

Η αριστερά δεν είναι στρατώνας, με τους παλιούς να μετράνε περισσότερο από τους νέους. Οι πράξεις και η στάση του καθενός αναδεικνύουν τους επικεφαλής και όχι τα επαναστατόσημα. Το 35% δεν ξέρει ούτε το όνομα των συνιστωσών και αυτές θέλουν υποψηφίους με βάση τις εσωτερικές αναλογίες. Ειδικά στην περιφέρεια, πολλοί "παλιοί" είναι να τους κλαις. Αυτοί στις εκλογές, αν μπουν, θα κόψουν ψήφους. πηγή

δεν μας απαγορεύουν τα όποια «επαναστατόσημα» του οποιουδήποτε, να του ασκήσουμε κριτική. Γιατί με την ίδια λογική, ούτε στο Μίκη, αλλά ούτε και στον μακαρίτη τον Κύρκο θα έπρεπε να του κάνει κανείς κριτική (αφού «δεν πήγαμε φυλακές κ εξορίες»). Εγώ πάλι πιστεύω στο «τα στερνά τιμούν τα πρώτα» και στο ότι αποδεικνύεις την επαναστατικότητά σου στο σήμερα και όχι με το «ξερεις ποιος ειμαι εγώ ρε». πηγή

Η ταξική συνείδηση μετριέται μόνο με επαναστατόσημα! Αν και φοβάμαι ότι με το νέο ασφαλιστικό θα καταργηθούν κι' αυτά... πηγή

Σήμερα Παρασκευή στις 7 συνέλευση και μετά προβολή για την Αργεντινή. Έλα πες τις ιδέες σου και κάνε προτάσεις, όλοι χρειαζόμαστε να συμβάλουμε στο αυτονόητο πια. Αντε μπας και μας βγάλουν και σύνταξη κάποτε ως αγωνιστές ενάντια στη χούντα, όταν και αν κάποτε λύξει! Φέρε και το βιβλιάριο να σου κολλήσουμε επαναστατόσημα! :) πηγή

Να μη γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ χάριν των συμμαχιών κολυμβήθρα του Σιλωάμ, αλλά ούτε να αναζητήσει «αριστερόσημα», επισημαίνει ο Βαγγέλης Αποστόλου, τονίζοντας πως το κόμμα του οφείλει να πορευτεί με το λαό προς την αυτοδυναμία. πηγή

Προσωπικά μάλιστα δεν θα ήθελα μια αριστερή κυβέρνηση που θα λειτουργεί εξωθεσμικά ως απάντηση στην εξωθεσμική λειτουργία της υπάρχουσας κατάστασης. Για το λόγο αυτό άλλωστε απογοητεύτηκα πολύ όταν διάβασα την ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ για την επαναλειτουργία της ΕΡΤ που έκανε λόγο σε «αριστερόσημα». πηγή

Ο περιοδευων θίασος,κατα κόσμον Νίκος Μπίστης.Αφου στέγασε τις παραστάσεις του σε διάφορα θέατρα κατα το παρελθόν(ΣΥΡΙΖΑ,ΟΠΕΚ,ΠΑΣΟΚ), εσχάτως φιλοξενείται απο το θεατρο της ΔΗΜΑΡ. Οι ερμηνείες του δε συγκινούσαν ποτε το κοινό, έχοντας ομως κολλήσει (και αυτος) αριστερόσημα κατα το παρελθόν (στο κείμενο του κάνει μια επιτηδευμένη αναφορά) ,ήταν παντα χρήσιμος στο να εκτελεί ειδικές αποστολές. πηγή

Δεν μίλησα για αναρχόσημα(δεν είμαι καν),απλά επειδή πολλά άτομα εδω μέσα μιλάνε λες και ξέρουν τι γίνεται εκει μέσα και ξέρουν τι ανθρωποι απαρτίζουν το κίνημα,τι είναι ικανοί να κάνουν και τι όχι,εσείς είστε απο αυτούς; πηγή

Η κριτική για τις συνελεύσεις-γκρουπ θέραπυ, δεν σημαίνει απαξίωση της συνέλευσης ως μέσο σε καμία περίπτωση. Άλλωστε, χωρίς αυτές, το κάθε σχέδιο, η οποιαδήποτε ενότητα -όπως κι οι διαφορές- μένει σε φαντασιακό επίπεδο και δεν μπορεί να δοκιμαστεί ή να πάρει σάρκα και οστά. Εκεί είναι που δοκιμάζονται οι αντοχές μας σε συμπεριφορές και νοοτροπίες που δεν είναι συμβατές με αυτό που έχουμε στο μυαλό μας ως πλάνο αγώνα, ως προοπτική. Εκεί βέβαια είναι και που δοκιμάζουν τις δυνατότητές τους οι κάθε λογής επίδοξοι .. αναρχηγοί, που περνάν την ώρα τους οι χομπίστες που συλλέγουν εμπειρίες και αναρχόσημα. πηγή

Πόσες αποψάρες, «αναρχόσημα», μικροεγωισμούς της πλάκας, ξεροκέφαλους «αρχηγίσκους» αριστερής προέλευσης πρέπει να καθορίζουν μια δυναμική, που δείχνει να συρρικνώνεται διαρκώς και να μένει καθηλωμένη σε πρακτικές που μάλλον δεν οδηγούν πουθενά; πηγή

Αυτο το εσυ ως τι , τι ειναι ? Πρεπει να δωσω διαπιστευτηρια δηλαδη, και που και αν και ποτε συμμετεχω και τι πιστευω και τετοια ? Μηπως να δειξω και τπτ αναρχοσημα? Αυτο το "και συ ως τι μιλας" ειναι απο τα πιο ηλιθια σχολια που μπορει να κανει καποιος. Συνηθως δειχνει αναγκη να τον καταταξει καπου ωστε να του πει "α και σεις ετσι κ αλλιως". Αρκετοι δεν καταλαβαινουν οτι υπαρχουν καποιοι που δεν θελουν να αυτοπροσδιοριζονται αυστηρα ως [ταμπελα]. πηγή

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Συνηθισμένος υβριστικός χαρακτηρισμός για τον οπαδό ή μέλος της Χρυσής Αυγής, για το χρυσαύγουλο. Αυτοί που το χρησιμοποιούν μάλλον τοποθετούν έτσι τους χρυσαυγίτες στην ιστορική συνέχεια των χαρακτηρισμών ταγματαλήτης και ασφαλήτης, ή γενικότερα κάθε αλήτη.

  1. Μια σκέψη: Χτες πάντως, δεν είχε Κάτω Πλατεία όπως το 2011. Είχε μόνον Πάνω. Και Πάνω θυμάστε ποιοι ήταν τότε.... Σχόλιο: Οι χρυσαλήτες! (Από αριστερό κράξιμο στους μενουμευρώπηδες σήμερα στο Φέισμπουκ).
  2. Τον πήραν τηλέφωνο, να πάει να σκοτώσει, και ο άθλιος χρυσαλήτης πήγε (Ξυπνηστερέ).
  3. Ο Μαυροκορδάτος, ο Κολέτης, ο λιποτάκτης της Μικράς Ασίας, ο γερμανοτσολιάς, ο απριλιανός προδότης, ο Χρυσαλήτης, ο χωροφύλαξ. (Από μπλογκ ενάντια στη Νέα Τάξη Πραγμάτων).
  4. Αποχή από κάθε πάνελ που συμμετέχει ΧρυσΑλήτης! Αλλιώς απλά νομιμοποιούν τους φορείς του παρακράτους ως συνομιλητές τους! (Εδώ).

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Δεν αναφερόμαστε στα μεγάλα ποιητικά αριστερουργήματα επιφανών Πασόκων ποιητών, όπως ο Τηλέμαχος Χυτήρης, αλλά σε μία από τις πολλές εις -ποίηση λέξεις, η οποία όμως έχει αποκτήσει σημασία λόγω του ότι κάνει σημαντική διεθνή καριέρα ως Pasokification (βλ. στο άρθρο του Ν. Σαραντάκου για πλήρη ανάλυση).

  1. 5 reasons Labour's Pasokification has accelerated. (Το Πασόκ είναι εδώ).
  2. 5 Things You Need to Know About ‘Pasokification’ (Και εδώ).

Στην Ελλάδα χρησιμοποιήθηκε αρχικά για να δηλώσει το πώς ένα αριστερό ριζοσπαστικό κόμμα βάζει νερό στο κρασί του, ότ-αν αναλάβει την εξουσία, και μετατρέπεται σε σοσιαλδημοκρατικό, και εντέλει σε ένα κόμμα που απλώς εναλλάσσεται με τη Δεξιά χωρίς μεγάλες διαφορές, ιδίως στη σύγχρονη διάσταση της Τίνας. Όπως λέγεται προσφυώς, η εξουσία είναι η λυδία λίθος που μετατρέπει ένα αριστερό κόμμα σε ΠαΣόΚ.

  1. ΣΥΡΙΖΑ εναντίον ΣΥΡΙΖΑ: Κινδυνεύουμε με «πασοκοποίηση»! Καταγγελίες για «Βουδούρηδες» και αποφάσεις ερήμην από Νταβανέλλο-Γλέζο. (Εδώ).
  2. H “ΠΑΣΟΚΟΠΟΙΗΣΗ” ΩΣ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟ ΠΡΟΤΣΕΣ. [...] Πρόκειται για τη συγκεκριμένη μορφοποίηση μιας αντικειμενικής τάσης του (καπιταλιστικού) κράτους, ενός αντικειμενικού προτσές δηλαδή, που οδηγεί στη συστημική ενσωμάτωση ενός αριστερού κόμματος που εξαγγέλει την ανατροπή, μέσα από την κρατικοποίησή του. Η τάση αυτή, η κίνηση, πήρε τη συγκεκριμένη μορφή της πασοκοποίησης, γιατί το ΠΑΣΟΚ ήταν το κόμμα που κυριάρχησε την περίοδο 1977-2010 στην πολιτική ζωή της χώρας. [..] Η πασοκοποίηση είναι μια πολύ πιο σύνθετη διαδικασία, καθώς αφορά την κυρίαρχη τάση κρατικοποίησης-αστικοποίησης ενός σοσιαλιστικού κόμματος ήδη από τη δεκαετία του ’80 (5), που στις χωροχρονικές συνθήκες του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού αποτέλεσε στην εξέλιξή του τον φορέα εσωτερίκευσης των συγκεκριμένων σχέσεων ιμπεριαλιστικής εξάρτησης. Και με αυτή την έννοια έχει μεγάλη σημασία να αποτιμηθεί και να ερμηνευθεί η «πασοκική εμπειρία», πώς δηλαδή ένα αριστερό κόμμα (εφόσον υπερβούμε την ταύτιση αριστεράς και κομμουνιστικής παράδοσης με όρους αποκλειστικότητας) μέσα από την κυβερνητική διαδρομή, την ενσωμάτωσή του στο κράτος, την μεταβολή του από κοινωνικό κόμμα σοσιαλιστικής αλλαγής σε κοινωνικό στρώμα που αναπαράγεται μέσω του κράτους, διαβρώνεται από διεθνείς και εγχώριους παράγοντες, χάνει διαρκώς την αυτονομία του, η εξέλιξή του ελέγχεται σε πολύ μεγάλο βαθμό από εξωκομματικές δυνάμεις και τελικά μεταμορφώνεται στο ακριβώς αντίθετό του. Ο συνασπισμός εξουσίας του ΠΑΣΟΚ μέσω της κρατικοποίησής του συνδέεται οργανικά, διαπλέκεται με την αστική τάξη της χώρας, πάντα στο κυρίαρχο πλαίσιο που ορίζεται από τη διαδικασία εσωτερίκευσης της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης. (Νέος Αγωνιστής).

Η νεώτερη σημασία όμως αφορά στο πώς σε ένα περιβάλλον πάλι Τίνας, είναι μοιραίο ένα σοσιαλιστικό με την έννοια του κεντρώου σοσιαλδημοκρατικού κόμμα να συνθλιβεί, γιατί δεν θα έχει να προτείνει κάτι διαφορετικό από τη Δεξιά, οπότε ο μεν κόσμος που θέλει την πεπατημένη θα πάει στη Δεξιά που δεν θα χάσει τα πελατάκια της, ως το Ρήαλ θινγκ, οι δε κοντρα-Τινίστας θα πάνε σε ένα πιο ριζοσπαστικό αριστερό κόμμα ή σε ένα ακροδεξιό. Ο όρος πασοκοποίηση, λοιπόν, εκφράζει την εξαφάνιση του Κέντρου σε περιόδους πόλωσης.

Για τη διεθνή εξέλιξη του όρου:

Ο όρος πασοκοποίηση έχει βρει το αντίστοιχό του στα αγγλικά, στον όρο pasokification [...] Σε πρόσφατο άρθρο βρίσκουμε τον ορισμό του, μαζί με μιαν αναφορά στον δημιουργό του όρου: This phenomenon – the rapid capitulation of a social democratic heavyweight in times of austerity – has been called ‘Pasokification’ by James Doran, and it’s a trend we may well see beyond Greece. Δεν ξέρω αν όντως ο James Doran είναι ο πρώτος που έπλασε τον όρο, πάντως συμφωνώ στον ορισμό. Στα αγγλικά, ονομάστηκε Pasokification η εκλογική κατάρρευση ενός κραταιού σοσιαλδημοκρατικού κόμματος όταν δεν μπόρεσε να δώσει απαντήσεις στη λιτότητα. Ο όρος, βέβαια, δεν χρησιμοποιήθηκε μόνο για το ΠΑΣΟΚ ή κυρίως για το ΠΑΣΟΚ. Ακούστηκε πάρα πολύ στη Βρετανία, μετά την εκλογική ήττα των Εργατικών, και ιδίως μετά τη συντριβή του Εργατικού Κόμματος στη Σκωτία. Μάλιστα, ο όρος pasokification έχει προταθεί για καταχώρηση (ή καταχώριση, αν είστε από την αντίπαλη φράξια) στο λεξικό Collins, με ορισμό την εκλογική καθίζηση του βασικού σοσιαλδημοκρατικού κόμματος της χώρας λόγω της εμφάνισης ενός ριζοσπαστικότερου κόμματος στα αριστερά του. Όπως σημειώνεται εκεί, Pasokification has already happened to Scottish Labour.Να σημειωθεί ότι ο όρος έχει περάσει και στα ισπανικά, όπου γίνεται λόγος για Pasokificación del Psoe, του Σοσιαλιστικού κόμματος, μια και εκεί υπάρχει η απειλή του Podemos. Ο όρος, που τον λάνσαρε ο Χουάν Κάρλος Μονεδέρο, βγάζει μερικές χιλιάδες γκουγκλιές.

Στου κυρ-Σαράντ

  1. «Μια νέα ανατριχιαστική λέξη γεμίζει τρόμο τους σοσιαλδημοκράτες της Ευρώπης: πασοκοποίηση»!!! [...] Από εκεί δηλαδή που η Κεντροαριστερά και η Δεξιά αποτελούσαν παντού τους δύο πυλώνες του καπιταλιστικού συστήματος και εναλλάσσονταν στην εξουσία διασφαλίζοντας τη διαιώνισή του, τώρα τα πράγματα άλλαξαν. Ο κεντροαριστερός πυλώνας ατρόφησε και μαραζώνει. Μετατρέπεται σε «κυβερνητική τσόντα» της Δεξιάς σε πολλές χώρες. Είναι παντού φανερό ότι τα σοσιαλδημοκρατικά και σοσιαλιστικά κόμματα της Ευρώπης διολισθαίνουν προς την ανυπαρξία, ακόμη και σε χώρες που κυβερνούν! Τέτοιο παράδειγμα είναι π.χ. η Γαλλία ή η Ιταλία. (Εδώ).
  2. Η αναφορά στην "πασοκοποίηση" της σοσιαλδημοκρατίας λαμβάνει διαφορετική έννοια, ανάλογα με τον ομιλούντα. Οι σοσιαλδημοκράτες προειδοποιούν εαυτούς και αλλήλους ότι ελλοχεύει ο κίνδυνος της "πασοκοποίησης", δηλαδή της πολιτικής τους συρρίκνωσης, σε περίπτωση που ακολουθήσουν το παράδειγμα του ΠΑΣΟΚ. Αντίθετα, οι αριστεροί θεωρούν ότι το φαινόμενο της "πασοκοποίησης" ανοίγει τον δρόμο για την άσκηση ριζοσπαστικής πολιτικής. Τονίζεται δε ότι προϋπόθεση για τη δεύτερη περίπτωση είναι η ενεργοποίηση της κοινωνίας και η από κοινού προσπάθεια με άλλους κοινωνικούς φορείς κατά το πρότυπο του ΣΥΡΙΖΑ, το παράδειγμα του οποίου φέρει θετικό πρόσημο. (Αυγή).

Συνεχίζουμε με μία ινσέψιο, ήτοι με μία πασοκο-ποίηση για την πασοκοποίηση από έναν τραυματισμένο ironic πασοκτζή στο Φέισμπουκ:

Είδα ένα κόμμα να γκρεμίζεται μπροστά μου/ είδα να γίνεται γιαπί το κίνημα μου/ για το καλό μου.
Είδα τα έργα που καμάρωνα κομμένα/ σε φορτηγό τα όνειρά μου φορτωμένα/ για το καλό μου.
Για το καλό μου για το καλό μου ώσπου δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μου/ πήρε ανάποδες στροφές για το καλό μου/ κι είμαι στο ΚΙΔΗΣΟ ξανά για το καλό μου/ στην ηρεμία για να βρω τον εαυτό μου.
Είδα τον Άκη μου να κλαίει απελπισμένα/ τον Χριστοφοράκο να φεύγει για τα ξένα για το καλό μου Για το καλό % μου για το καλό μου έχει μουδιάσει το κορμί και το μυαλό μου/ ενέσεις χάπια ηλεκτροσόκ για το καλό μου σήμερα πήρανε στο ΣΥΡΙΖΑ τον διπλανό μου ενώ παλεύω για να βρω τον εαυτό μου
κι έχω κρυμμένο τον Πανταγιά για το καλό μου

Στην πολιτική επικαιρότητα τώρα, οι δύο διαφορετικές σημασίες της πασοκοποίησης φαίνεται ότι συνδέονται, όπως καταδεικνύει ο Νίκος Σαραντάκος στο άρθρο του, καθώς ένα αριστερό κόμμα που ανεβαίνει στην εξουσία και συμβιβάζεται μοιραία θα συνθλιβεί στο κέντρο για να δώσει τη θέση του σε ένα άλλο πιο ριζοσπαστικό κόμμα, σύμφωνα με ένα διαλεκτικό προτσές που αναπτύσσεται σε συνθήκες ΤΙΝΑΣ και αντιδράσεων (ίσως μάταιων αλλά ποτέ δεν ξέρεις) σε αυτήν. Ο σύριζας, ή έστω ψηφοφόροι του, φοβούνται και τα δύο, ήτοι μήπως σε μία πρώτη φάση υποστούν πασοκοποίηση με την έννοια της μετατροπής σε ένα κατεστημένο αστικό κόμμα εντέλει μάλλον μνη, που θα σημάνει σε δεύτερη φάση την εξαφάνισή του.

Όμως από ό,τι βλέπω στον γούγλη, την πασοκοποίηση με την έννοια της πολιτικής εξαφάνισης τρέμει και η νουδούλα.

  1. Αποχωρεί καταγγέλωντας την πασοκοποίηση της ΝουΔού. (Εδώ).
  2. άρχισε η εκλογική πασοκοποίηση της ΝΔ. σε αντίθεση με αυτήν του ΠΑΣΟΚ, η πασοκοποίηση της ΝΔ 1. θα συντελεσθεί εντός ευρύτερου χρονικού ορίζοντα 2. με τελικό πάτο υψηλότερο από αυτόν του ΠΑΣΟΚ. το πολιτικό σύστημα θα κονιορτοποιηθεί αποκτώντας λούμπεν λατινοαμερικάνικα χαρακτηριστικά (celebrities, ποδοσφαιρικοί παράγοντες, τοπικές υπερκομματικές συμμαχίες ενόψει μάσας). Έτσι κι αλλιώς τα κόμματα μας δεν υπήρξαν ποτέ συνεπείς φορείς ιδεολογιών αλλά κοτζαμπάσικες ευκαιριακές συσσωματώσεις ανθρώπων. (Εμβριθής πολιτική ανάλυση σε μππουρδελοσάιτ).

Τελικά, αν όλοι πασοκοποιηθούν, ποιος θα μείνει απασοκοποίητος; Οι δυστοπίες περί πασοκοποιήσεως των πάντων πλην κάποιων που θα είναι υπερβολικά σκληροί για να πεθάνουν γίνουν Πασόκ, έχουν αρχίσει να δίνουν και να παίρνουν. Σε ένα πρόσφατο μυθιστόρημά του με τίτλο Υποταγή, ο Michel Houellebecq περιγράφει ένα δυστοπικό μέλλον της Γαλλίας, όπου όλα τα δεξιά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα θα έχουν πασοκοποιηθεί με μοναδικούς επιζήσαντες αφενός τους ακροδεξιούς και αφεδύο ισλαμιστικά κόμματα τ. "Αδελφοί Μουσουλμάνοι". Στην Ελλάδα με τα χρυσαύγουλα οι δυστοπίες έχουν ήδη ξεκινήσει προφητικά για την υπόλοιπη Ευρώπη αν και το μέλλον παραμένει άδηλο.

Σε αυτό το ψυχικό και πολιτικό τοπίο επανέρχομαι κυκλικώς σε μία πασοκο-ποίηση, ήτοι στο υπέρτατο μεσσιανικό αριστερούργημα του Τηλέμαχου Χυτήρη:

Δεμένος τρυφερός αλλιώτικος
Δεμένος στο κατάρτι μου.
Τόσα νερά στο δωμάτιό μου!

Ας έρθουν οι σύντροφοι
Ας έρθουν οι σειρήνες
Ας έρθει - έστω - ένας υδραυλικός.

"Οδύσσεια", Συλλογή "Τόποι Νέοι"

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία