Ορισμοί με ετικέτες (9)
Εμφανίζονται 1-9 από 9

Πανηγυριώτικα ή πανηγυρτζίδικα αποκαλούνται απ' «αυτούς που ξέρουν» εκείνα τα λαϊκά άσματα που αποτελούν μίγμα δημοτικού (καγκέλλι κατά προτίμηση), γύφτικου και καθαρού σκυλάδικου.

Οι στίχοι είναι συχνά χειρότεροι και από το σοζέμι, καθώς αποτελούν αληθινά συναξάρια του βίου φορτηγατζήδων, νταβατζήδων, ταξιτζήδων, σουβλατζήδων, σαματατζήδων, αεριτζήδων, μπανιστηρτζήδων κ.ο.κ. Τυπικοί εκπρόσωποι μπορούν να θεωρηθούν καλλιτέχνες όπως οι: Γιωργάκης Τρομάρας, Γιαννάκης Καψάλης, Σοφούλα Βόττα, Τασούλα Βέρρα κ. (άπειροι) ά.

Πήραν την ονομασία τους από το ότι ακούγονται κατά κόρον στα πανηγύρια, όπου αντικατέστησαν τα παραδοσιακά δημοτικά. Ακούγονται επίσης σε σκυλοκαταγώγια της Ομόνοιας, του Μεταξουργείου κ.τ.λ.

Κύρια όργανα: α) σόλο κλαρίνο, β) συνθεζάιζερ κινέζικο για γέμισμα, γ) ηλεκτρική κιθάρα για ρυθμό, αλλά με άθλιο ενισχυτή και άσχετες ρυθμίσεις, δ) ντραμ(ι)ς για φραμπαλά και κέφι, που το χτυπάνε σα γκαζοτενεκέ με κατσαρόλες μαζί.

Κλασικές εταιρείες που εξέδιδαν τέτοια τεχνουργήματα ήταν: ΣΥΜΠΑΝ SOUND, PANIVAR κ.ά.

Χρησιμοποιείται σε Μακεδονία και Θράκη. Η Προέλευση της σλαβική-βουλγάρικη, bratim= στενός φίλος, ο μακαντάσης ή βλάμης.

Έχει δύο έννοιες:
1) Θα γίνει χαμός με την καλή έννοια (θα καεί το πελεκούδι, θα το κάψουμε)

2) Θα γίνει χαμός με την κακή έννοια (θα γίνει της πουτάνας)

Η προέλευση του για μένα άγνωστη αλλά μάλλον έχει σχέση με τον χαμό που γινόταν στις ταινίες γουέστερν και ίσως της ζημιές που προκαλούσε o μοχθηριάρης [sic] Τεξανός Υosemite Sam στα Μικυμάου.

Γενικά ο όρος παραπέμπει σε βραδιά, όπου μπορεί να μιλήσει ένας συγγραφέας για το έργο του, για ένα νέο βιβλίο του, να γίνει αναφορά στο έργο ενός υπόγειου λογοτέχνη, να γίνει συζήτηση γλωσσολογικών θεμάτων, να μιλήσουν διάφοροι λογοτέχνες για τα αναφερόμενα θέματα, να γίνουν ερωτήσεις από δημοσιογράφους, κριτικούς, λοιπούς παρευρισκομένους, να γίνει υπογραφή αντιτύπων βιβλίων, κλπ.

Κατά τη βραδιά, όπως είναι φυσικό, το ύφος του λόγου των ομιλητών είναι λόγιο, δεν γίνονται διακοπές των συνομιλητών, η ένταση του ήχου κρατείται σε λογικά επίπεδα, το ντύσιμο των προσκεκλημένων είναι ευπρεπές και είναι από καλό, ως σχετικά επίσημο, προσφέρονται χαλαρά κεράσματα (π.χ: γλυκά, βουτήματα, τσάι, πορτοκαλάδα, κλπ) και το πρόγραμμα λήγει νωρίς το βράδυ. Όλα φαίνονται πως ακολουθούν κάποιο πρωτόκολλο που αρμόζει στη βραδιά.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση μιλάμε υποτιμητικά για μια βραδιά, στην οποία υποτίθεται πως θα γίνει... άγριο γλέντι, ξεσάλωμα, πως θα υπάρχει ανεβαστική μουσική με ένταση σχετικά δυνατή, πως... θα γίνει η κρασοκατάνυξη, κρασοπατινάδα, πως το καρουισκάκι θα ρέει σαν τον Αχελώο, πως θα υπάρχει χορός, πως θα πέσει ο χορός της αρκούδας μέχρι τελικής πτώσεως, πως θα πέσουν ... μπυρουέτες, πως θα υπάρχουν ενδιαφέρουσες παρουσίες (π.χ: εκφυλογκόμενες, λικνιτζούδες, ανάφτρες, παστάκια, κλπ) και πως το γλέντι θα λήξει τις πρωινές ώρες.

Αντ' αυτού η βραδιά αποδεικνύεται κατώτερη των προσδοκιών. Τα πάντα κυλούν χαλαρά, δεν υπάρχουν ενδιαφέρουσες παρουσίες, η βαρεμάρα ατέλειωτη, η μουσική αδιάφορη και σε χαμηλή ένταση, και η βραδιά τελειώνει νωρίς.

Μπορεί η χοληστερίνη να 'ναι πολύ ευαίσθητη και να ανεβαίνει κάθε φορά που ανοίγει η μπουκαπόρτα, εντούτοις όμως χτυπάει κόκκινο σε περιόδους γιορτών.

Σε αυτές τις περιόδους (Χριστούγεννα, Πάσχα, Κούλουμα κλπ), το κλίμα των ημερών, η χαλαρότητα, η ανάγκη για απόλαυση και η ανάγκη για κάτι ξεχωριστό, συνηγορούν για υπερκατανάλωση τρελής ποικιλίας τροφών σε τρελές ποσότητες. Οι πιο απίθανοι συνδυασμοί τροφών λαμβάνουν χώρο σε ένα φεστιβάλ μάσας και πιόματος άνευ προηγουμένου. Πιόμα που χαλαρώνει τον έλεγχο και ως αποτέλεσμα, το download τροφών συνεχίζει ακάθεκτο. Μοναδική λοιπόν η περίοδος, μοναδική και η κραιπάλη.

Το όλο αποτέλεσμα στην υγεία;
Λόγω του αναφερόμενου φεστιβάλ, το στομάχι βάλλεται σ' ένα crash test άνευ προηγουμένου και η χοληστερίνη εκτινάσσεται στα ύψη.

Επειδή λοιπόν, αυτή η υπερκατανάλωση των τόσο διαφορετικών τροφών και ποτών, συντελεί στην αύξηση των επιπέδων της χοληστερίνης, γι'αυτό και αυτό το ανελέητο φαγοπότι ονομάζεται φεστιβάλ χοληστερίνης.

Σημείωση: Για φεστιβάλ χοληστερίνης θα μπορούσαμε να μιλήσουμε και σε άλλες περιόδους, όπου για συγκυριακούς λόγους θα μπορούσε να παρατηρηθεί υπερκατανάλωση τροφών και ποτών.

Όταν κάποιος τα δίνει όλα στο φαΐ, ποτό, γλέντι, τρώει τον αγλέουρα, τα κάνει μπάχαλο όλα, αλλά έχει και την οικονομική δυνατότητα για να κάνει όλα τα παραπάνω!

Προφανώς, από τον εμφατικό τρόπο με τον οποίο γιορτάζουμε οι Έλληνες το Πάσχα. Αναφέρεται και σε τσιμπούσια οικονομικά κτλ.

Το επιτυχημένο μπάρμπεκιου το μενού του οποίου συνήθως περιλαμβάνει άφθονες ποσότητες κρέατος και μπύρας.

Το πασπαρτού εθνικό επιφώνημα (βλ. ορισμό αυτοκτονημένου) εμφανίζεται με μια ειδικότερη σημασία, ως τροπικό επίρρημα με θετική αξιολόγηση, σε περιπτώσεις του τύπου:

- Ως τις δύο η ώρα το μαγαζί ήτανε ύπνος, δεμπά να έκανε ο ντιτζέι παπάδες. Κανείς δε χόρευε, τρελή ξενέρα η φάση. Ώσπου σκάνε ξαφνικά δυο μωρά σπαθάτα, ανέβηκαν στης μπάρας την πλάτη και κάνανε το μαγαζί όπα.

Το όπα είναι, δηλαδή, μια κατάσταση ξεφαντώματος όπου πρυτανεύει το πατροπαράδοτο ελληνικό kefi. To όπα είθισται να προκύπτει αιφνιδίως και να μεταδίδεται δίκην κύματος, αναδυόμενο μέσα από φάσεις αδράνειας / νωχελικότητας / υποτονικότητας, χωρίς ωστόσο αυτό να είναι απόλυτο:

- Φέτος στον Κιάμο το μαγαζί ήτανε όπα κάθε βράδυ. Ο άνθρωπος είναι περφόρμερ, ξέρει να επικοινωνεί με το κοινό, διαδραστικός κάργα.

Υπεύθυνα για την τροπή από υπνοστεντόν σε όπα είναι, συνήθως, δίποδα εγκλήματα με μίνι φούστες και ψηλοτάκουνα.

Ο ορισμός αφιερούται τῳ φιλτάτῳ Khan.

Αυνανίζομαι (δες).