Ορισμοί με ετικέτες (29)
Εμφανίζονται 1-10 από 29

Κρύος, χτυπητός καφές, το εθνικό ρόφημα του Ελληναρά. Φράπα, φραπεδούμπα, φραπόγαλο, φραπές.

Βλέπε: φραπεδιόλα.

Το κατακάθι του καφέ.

Από την τουρκική λέξη telve.

Γηπεδικό άκουσμα, προσφώνηση-παρουσίαση των προϊόντων του κινητού κυλικείου. Παρόλο που σαν φράση ακούγεται απλή, η άρθρωσή της αποτελεί μία ιδιαίτερα επίπονη δοκιμασία. Η μεθοδολογία που χρησιμοποιείται για την έκφρασή της, σύμφωνα με το βιβλίο των 7 σοφών και του Θοδωρή Ζαγοράκη, είναι η εξής: για περίπου 2 δευτερόλεπτα τραβούμε την πρώτη λέξη της πρότασης προσέχοντας τον τονισμό (κο-κα-κόλα) και στη συνέχεια, χωρίς ανάσα, λέμε όλα τα υπόλοιπα σε χρονικό διάστημα μικρότερο του 1/2 δευτερολέπτου. Αυτή η γλωσσοδετική της ιδιότητα την κάνει ξεχωριστή αλλα και συνάμα χρήσιμη, καθώς αποτελεί μέτρο νηφαλιότητας για κάποιον οδηγό (ένας σουρωμένος είναι πρακτικά αδύνατον να την ξεστομίσει τηρώντας κατα γράμμα τις οδηγίες χρήσεως).

......Λίγα στοιχεία για τα προϊόντα......

- Κοκακόλα: Μαύρο πόσιμο υγρό, χωρίς ίχνος φυσαλίδας και σε θερμοκρασία περίπου 25 βαθμών. Αποτελεί μακρινό απόγονο του γνωστού αναψυκτικού Coca- Cola και χαρακτηριστικό του γνώρισμα είναι ότι το μπουκάλι-περιέκτης ανοίχθηκε 1-2 εβδομάδες πριν την κατανάλωσή του.
- Καφεδάκι: Με τον όρο αυτό εννοείται κάθε είδος καφέ που κυκλοφορεί στην αγορά. Φραπές γλυκός, μέτριος, με γάλα, χωρίς γάλα, ελληνικός, καπουτσίνο, γαλλικός, εσπρέσσο, φρέντο, φρεντοτσίνο, νες με ζάχαρη, με ζαχαρίνες, ακόμα και σκέτοι κόκοι καφέ αντιπροσωπεύονται από αυτή τη λέξη, καθώς σε περίπτωση ζήτησής τους ο καταναλωτής-φίλαθλος θα πάρει θετική απάντηση απ'τον πωλητή. Το χαμόγελο όμως του πρώτου θα παγώσει γρήγορα αφού, ανεξαρτήτως της παραγγελίας του, θα παραλάβει έναν φραπέ σκέτο, σχεδόν αχτύπητο. Εάν μάλιστα τολμήσει να ζητήσει το λόγο θα εισπράξει τον εξοργισμό όχι μόνο του πωλητή αλλά και των υπολοίπων φιλάθλων, αφου η αγωραπωλησία καθυστερεί και τους κρύβει τη θέα του ματς.
- Σποράκι: το γνωστό σε όλους μαύρο σποράκι για τσακατσούκα. Το χαρακτηριστικό του γνώρισμα που το καθιστά μέλος της φράσης όμως έιναι η αντιστοιχία ποσότητας- τιμής. Έτσι ένα σακουλάκι των 48 σπορίων, εκ των οποίων τα 12 είναι κούφια, πωλείται στην τιμή του 1 ευρώ (= κέρδος για τον πωλητή 1200%). Σύμφωνα με εξακριβωμένες πληροφορίες, η συγκεκριμένη αγοραπωλησία διδάσκεται ως παράδειγμα αισχροκέρδιας στο London School of Economics.
- Ροξάκι: αποτελεί guest star της πρότασης καθώς δυστυχώς η εμφάνισή του γνωστού γλυκίσματος στα γήπεδα τείνει να μηδενιστεί, όπως περίπου συνέβη και με την εξαφάνισή του από τα ζαχαροπλαστεία, το τραπέζι της κας. Πόπης και των μνημοσύνων. Σύμφωνα με καταξιωμένους αναλυτές η συνεχόμενη μείωση των ροξακίων από τα γήπεδα δεν οφείλεται στην άνθηση της αγοράς των πτι-φούρ ( ή αλλίως πιτί-φουράκια) αλλά στα πολλαπλά κρούσματα γαστρεντερίτιδας που προέκυψαν από ανάμειξή τους με πιτόγυρα και Τouba-Libre.

Το καλαμάκι, π(ου) ρουφάν(ε) την πορτοκαλάδα ή τον φραπέ.

Ο χορταστικός φραπέ (χτυπητός) καφές που σερβίρεται σε μεγάλο γυάλινο ποτήρι με πολλά παγάκια και που πίνουν με μανία όλοι οι Έλληνες ιδίως τους καλοκαιρινούς μήνες από τις 8 το πρωί ώς τις 8 το άλλο πρωί. Για να χαρακτηριστεί έτσι ένας καφέ θα πρέπει να διαρκεί τουλάχιστον 5 ώρες και να μη διακόπτεται για κανέναν λόγο (μόνο για κατούρημα). Συχνά συνδυάζεται και με το αγαπημένο άθλημα του οφθαλμόλουτρου.

Αυτός που περιφέρεται μονίμως με έναν φραπέ ανά χείρας. Τον συναντάμε αρκετά συχνά και σε εργασιακούς χώρους υπό τη μορφή άνετου και απελευθερωμένου εργαζόμενου.

Συνώνυμο (κατά Νομάρχη Θεσ/νίκης): Φραπεδόμαγκας.

Ειρωνική φράση όταν ο καφές (ή κάτι άλλο) που παραγγείλαμε αργεί αδικαιολόγητα, σαν να ήταν κρέας με κόκαλα που θέλει πολλή ώρα να βράσει.

Μάλλον έχει παλιώσει.

Ο καφές.

Προφανώς το λήμμα έγινε ευρέως γνωστό από τον 2ο δίσκο των ΗΜΙΖ (Ημισκούμπρια), με τα θρυλικά άσματα «Πώς γινόταν ένας γκαϊφές» και «Πώς γίνεται ένας γκαϊφές».

Μιλάμε για ειδική κατηγορία σπαζαρχίδη, σπαζαρχίδη όμως, που όλο του το μένος το βγάζει από την ώρα που θα ξυπνήσει μέχρι την ώρα που θα πιει καφέ, όπου με την κυκλοφορία της καφεΐνης στο αίμα, θα μπορέσει να αποκατασταθεί μέσω coffee therapy procedure, η νευρική διαταραχή του. Φυσικά αυτή η κατάσταση θα μπορούσε να συμβεί και στην περίπτωση που αυτός αργήσει να πιει καφέ.

Άρα μιλάμε για κάποιον που στο θέμα αυτό λειτουργεί ως Δόκτωρ Τζέκιλ και κύριος Χάϊντ.

Αν το διάστημα που μεσολαβεί από την ώρα που θα ξυπνήσει μέχρι να πάει στη δουλειά και να πιει εκεί καφέ είναι μεγάλο και στο μεταξύ κάποιος τον σκουντήξει στη στάση του λεωφορείου, ή του πει κάτι που έτσι σε φάση shut down που είναι αυτός, του φανεί περίεργο, τότε αυτός είναι ικανός να τη δει Κόναν ο βάρβαρος) και να κάνει...τη φασαρία.

Τον βλέπουμε π.χ. να φτάνει στη δουλειά και πριν πιει καφέ να 'χει προκύψει μια επείγουσα κοπιαστική δουλεία, ή κάποιος να γελάει δυνατά. Αυτά τα στοιχεία είναι ικανά να τον κάνουν μαινόμενο ταύρο σε υαλοπωλείο.

Μια άλλη χαρακτηριστική περίπτωση που θα μπορούσε να αναφερθεί σχετίζεται με την περίοδο των διακοπών του. Κάνοντας παρέα με άλλους ανθρώπους, μοιραία αλλάζει το πρόγραμμα του κι έτσι αργεί να πιει καφέ μ' αποτέλεσμα να ναι μέσ' τα νεύρα και στην κατήφεια. Θεωρεί πως οι άλλοι φταίνε για την καθυστέρηση, επειδή δε σέβονται την συνήθεια του. Οι άλλοι παράλληλα τον αποκαλούν εξαρτημένο. Συνεννόηση κλαρίνοπου πολλές φορές φέρνει τον τσακωμό.

Ενδόμυχα και ετσιθελικά θεωρεί πως οι άλλοι, είτε τον ξέρουν, είτε όχι (πιστεύει πως θα 'πρεπε να αναγνωρίσουν την περίπτωση) θα πρέπει να τον κατανοήσουν. Αλλιώς είναι ιδιότροποι και επειδή η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση, θα πρέπει να τους σπάσει τα νεύρα (Για να τους δείξει και καλά πόσο κακό είναι να σου σπάνε τα νεύρα) Απ' τη σκοπιά των άλλων βέβαια η οπτική είναι διαφορετική. Αυτοί πιστεύουν πως θα πρέπει να 'χουν γαϊδουρινή υπομονή για να αντέξουν τα νεύρα και τις ιδιοτροπίες του.

Τελικά η κατάσταση χρήζει γιαλομοθεραπείας. Είναι εξαρτημένος;
Οι ειδικοί δέχονται μεν τασυμπτώματα στέρησης(αίσθημα κόπωσης, υπνηλία, πονοκέφαλο, εκνευρισμό) αλλά 12 - 14 ώρες μετά το τελευταίο φλιτζάνι. Ως ένα βαθμό δηλαδή, μπορεί να μιλάμε για εξάρτηση, αλλά από ‘κει και πέρα μπαίνει ο σπαζαρχιδισμός του.

Γι’ αυτό το σπαζαρχιδισμό φταίει και το οικείο περιβάλλον, που δείχνοντας μεγάλη ανοχή σ' αυτή την κατάσταση οδηγεί τον τύπο στο να επικαλείται βιολογικά ρολόγια. Έτσι αυτός, μη δεχόμενος ναξεκολλήσειαπό το μύθο του και χωρίς να είναι διατεθειμένος να δείξει ευελιξία και να εξελιχθεί νικώντας τις ιδιοτροπίες του, υιοθετεί την άποψη «Είμαι έτσι κι όποιος αντέξει» και την άποψη «Σ' όποιον αρέσουμε για τους άλλους δε θα μπορέσουμε». Αν βέβαια, από γκαντεμιά, του συμβεί μια δυσμενής συγκυρία που έχει επίδραση στη ζωή του (π.χ.: αν τσακωθεί με τον προϊστάμενο πριν πιει καφέ), τότε ο τύπος το φυσάει και δεν κρυώνει.

Και για να 'μαστε δίκαιοι θα πρέπει να αναφέρουμε πως στη θεωρία περί βιολογικού ρολογιού, επιδρά κατά κάποιον τρόπο και το σχετικό πλαίσιο της ελληνικής κοινωνίας, στο οποίο ο καφές έχει στάνταρ θέση μέσα στο ελληνικό breakfast. Άρα, εναρμονιζόμενος αυτός σε αυτή την κατάσταση, σταθμίζει αντιστοίχως και το βιολογικό ρολόι του.