Ορισμοί με ετικέτες (32)
Εμφανίζονται 1-10 από 32

Κουμπώνω το παιχνίδι: ποδοσφαιρική σλανγκιά για το «στήσιμο» ενός παιχνιδιού.

Δράττομαι της ευκαιρίας να αναπαράγω αυτολεξεί to γλωσσάρι στη αργκούς των στημένων παιχνιδιώνε (από εδώ):

• Κύκλωμα: Με τη λέξη αυτή αποκαλούσε ο Μάκης Ψωμιάδης τους διαιτητές που πίστευε ότι ήλεγχε ο Αχιλλέας Μπέος.
• Σύστημα: Με τη λέξη αυτή αποκαλούσε ο Μπέος τους διαιτητές που πίστευε ότι μπορεί να είχαν σχέση με τον Νίκο Πατέρα.
• Θάνατος: Ο διαιτητής που παίζει για να καθαρίσει τον αντίπαλο.
• Μεσαίος: Ο πρώτος διαιτητής. Πρόκειται για νεοεισερχόμενη λέξη, αφού οι βοηθοί του αποκαλούνται πλαϊνοί.
• Χημικοί: Εκείνοι που βγάζουν τις αποδόσεις των αγώνων
• Τα σπόρια: Ευνοώ τη μια ομάδα. Προέρχεται από τη φράση «κόβει το καρπούζι στη μέση και δίνει τα σπόρια στη μια ομάδα».
• Κοίμισμα: Η τακτική να δίνουν υποσχέσεις και να δημιουργούν την ψευδαίσθηση ότι θα γίνει η δουλειά.
• Ξεθαρρεύω: Αφορά τους παίκτες που αρχίζουν να κάνουν του κεφαλιού τους.
• Βγάζω καφέ: Δίνω ποσοστά επί των κερδών σε αυτόν που «έτρεξε» τη δουλειά.
• Παίρνω εργολαβία: Αναμένω αποστολή.
• Ανακατεμένος: Αυτός που περιμένει κλήση από τη Δικαιοσύνη.
• Κατηφόρα: Η πτώση της απόδοσης σε έναν αγώνα.
• Μπούμερανγκ: Η ανατροπή του αποτελέσματος.
• Κάνω τη ζημιά: Κάνω την έκπληξη ή τη νίκη εκτός έδρας.
• Γίνεται κέντα: Άσχημη εξέλιξη ενός αγώνα.
• Ασφάλεια: Ο άνθρωπος που θα εγγυηθεί πως ό, τι συμφωνήθηκε θα γίνει στο γήπεδο.
• Πρώτη δημοτικού: Σημαίνει ότι κάποιος δεν γνωρίζει τον χώρο των διαιτητών.
• Μαρμίτα: Το κέρδος από κάθε παιχνίδι.
• Νηστικός: Αυτός που έχει χάσει αρκετά χρήματα.
• Υλικό: Τα αναβολικά.
• Κελαηδούν τα ράδια: Θα γίνει ντόρος.
• Θα σου φέρνω τσιγάρα: Θα μπεις στη φυλακή.
• Τρώω παπά: Μου λένε ψέματα.
• Μπροστινός: Επιθετικός
• Πισινός: Αμυντικός.

Κουκουλώνω καταστάσεις, μασάω τα λόγια και τον πούτσο μου, τα κάνω γαργάρα σε υπερθετικό βαθμό. Τι πιο ξεδιάντροπο και αδιάκριτα οφθαλμοφανές άλλωστε από μια ταβανόπροκα;

Παράφραση του αγγλικού Troy Story (απόδοση του Τρωικού Πολέμου) στα Ελληνικά δεδομένα της μάσας και της ρεμούλας.

Ο όρος μάλλον είναι εφεύρεση Σεφερλή, καθώς είχε ανεβάσει ομώνυμη επιθεώρηση το 2012.

Οι εργασίες που γίνονται νύχτα, όταν δηλαδή κανείς δεν βλέπει ή/και δεν μπορεί να ελέγξει. Συνήθως αφορούν αυθαίρετες κατασκευές ή τεσπα μπλεγμένες κι αξεμπέρδευτες ιστορίες για αγρίους με πολεοδομίες κλπ.

Καμία σχέση με τη Νύχτα, της οποίας αξίζει ειδικό λήμμα και το καβαντζώνω και μην τολμήσει κανείς γιατί τον έφαγα.

Τα τσιμπάω: άγνωστο ποια, αλλά σημαίνει τα παίρνω στο κρανίο, νευριάζω, τσαντίζομαι σε σημείο που είμαι έτοιμος να πάθω κρίση υστερίας ή να κάνω χοντρό τσαμπουκά.

Εναλλακτικά, λαδώνομαι.

Η κατά πολλούς απεχθέστερη φάρα πασόκων, οι παλαιοπασόκοι οπαδοί της Αυριανής, εφημερίδας του Γ. Κουρή, η οποία είχε υπερασπιστεί κάποτε τον πάλαι ποτέ διευθυντή του ΟΤΕ Θ. Τόμπρα, παρά τα σκάνδαλαπερί υποκλοπών που τον αφορούσαν και για τα οποία είχε γίνει ντόρος.

Ο άνθρωπος του Σωκράτη Κόκκαλη, περήφανος πολίτης του κοκκαλιστάν, υπέρμαχος της αρχής ότι νόμος είναι το δίκιο του Σωκράτη (δίκαιον του κοκκαλεστέρου). Ο δόκιμος κοκκαλιάρης και ο σλανγκ είναι ποσά αντιστρόφως ανάλογα. Βλ. λ.χ. εδώ για τον όρο.

Το όνομα Παυλίδης είναι ταυτόσημο με την ιστορία της σοκολάτας στη χώρα μας. Ο Σπυρίδων Α. Παυλίδης ήταν ο πρώτος που μύησε το 1841 τους Αθηναίους στη γλυκιά γεύση της σοκολάτας.

Το 1988, η ιστορικότερη ελληνική γλυκιά βιομηχανία πέρασε στον ελβετικό όμιλο Jacobs Suchard, ο οποίος το 1993, συγχωνεύθηκε με την Kraft General Foods Europe. Ετσι δημιουργήθηκε ο όμιλος Kraft Jacobs Suchard, που το 2000 μετονομάσθηκε σε Kraft Foods. Σοκολάτες Παυλίδου (π.χ.: Λάκτα, Υγείας κλπ) φαίνονται εδώ.

Αναφερόμενοι στον όρο σοκολάτα Παυλίδη, αναφερόμαστε στο θέμα της μίζας του Αριστοτέλη Παυλίδη, στη γνωστή υπόθεση σκανδάλου. Έτσι, όπως η Lila Pause (Παυλίδου) που, σύμφωνα με το γνωστό διαφημιστικό σλόγκαν, είναι μια σοκολάτα με ονοματεπώνυμο, και η μίζα Παυλίδη, είναι μια μίζα με ονοματεπώνυμο.

Η μίζα αυτή, ως σοκολάτα Παυλίδη, παραπέμπει στο ιστορικό όνομα Παυλίδης (λόγω της γνωστής σοκολατοβιομηχανίας), αλλά και στη γλυκιά αίσθηση της μίζας, που κατόρθωσε να προσελκύσει το ενδιαφέρον του Αριστοτέλη Παυλίδη, ωθώντας τον να γράψει σε μια νέα σελίδα ιστορίας, τη γνωστή υπόθεση σκανδάλου που φέρει το όνομα του.

Για τους φίλους, ο Σωκράτης Κόκκαλης. Όταν στο πετάξει κάποιος, είναι συνήθως γιατί θέλει να δειχτεί ότι και καλά είναι χωμένος στα σχετικά θέματα. Παίζει στα πλαίσια του προσφιλούς εδώ στο ελλαδιστάν, ευγενούς αθλήματος του name dropping (να αραδιάζεις ονόματα διάσημων δεξά κι αριστερά, προς ψάρωμα των αδαών συνομιλητών σου, που θ' αποθαυμάσουν την οικειότητα σου με τα εν λόγω σελέμπριτι. Το name dropping είναι ειδικότης του πιαριτζή, είδος που συγγενεύει στενά με τον αεριτζή. Ανοίγουμε όμως τεράστιο θέμα, οπόταν το λήγω εδώθε.

Ενδιαφέρουσα πάντως η λατινογενής κατάληξη (Crocus). Τι να ήθελε να πει ο ποιητής;

Παραλλαγή του Κοκκαλιστάν. Λόγω των ΜΜΕ που έχει υπό τον έλεγχό του ο Λαμπράκης.