Ορισμοί με ετικέτες (13)
Εμφανίζονται 1-10 από 13

- Ρε σαλσανάπαλε, βρες καμιά δουλειά, που έχεις την μάνα σου με κήλη να καθαρίζει σκάλες στο δημαρχείο και συ κάθεσαι και γκομενίζεις με αυτό το μελαχρινό λουκουμάκι.
- Άστηνα εκεί που είναι τη μάνα μου, αλλιώς θα πεινάσουμε, ούτε το λουκουμάκι δεν θα καταφέρουμε να φάμε.

Βαβέλιασα βαθιά λατινικά και ετρούσκα για να γροικάει η τζασλή να κάμει σολοφλόκιασμα. (Απ' το Μπουντουσουμού).

Σκέφτομαι να στήσω χρυσελεφάντινο ανδριάντα στο με σικ γιάνκη. Είχε όλες τις προϋποθέσεις να μου ήταν συμπαθής. Έσιαξε το μπερντέ του εις την αλλοδαπή και διακατέχεται από μια προτεσταντική ηθική, σε αντίθεση με τους βλαχοκαρνιώτες μικρομέγαλους ιθαγενείς μετόχους και τις δημοσιογραφικές βουβουζέλες τους που μου προκαλούν μια α πριόρι αποστροφή. Από εκεί και πέρα όμως ...Δεν γνωρίζω αν μπενάβει την τσεκουράτη γλώσσα της αλήθειας του Νότη, τη γλώσσα των ψεμμάτων των αλητών-κλεφτών-πολιτικών, τη λογοτιμήτικη των Μελ Μελ & Μελ ή την απροσδιόριστη του πρίκηψ; Δεν ξέρω γιατί μας τίμησε με τη παρουσία του, όσες φορές ήταν εντός ελληνικού πλάνου. 'Ηρθε να προσκυνήσει το δέλτα της Κυριάκου; Να προμηθευτεί με Καλαματιανά σοκολοτάκια ή να βρει κάνα τιβουπί θήλυ να κρεμαστεί; Τον μόνο που μπάνισα ουκ ολίγες φορές ήταν το κερβερότεκνό του, ένα αγνώστου ταυτότητας αντικείμενο, ο οποίος είχε πιάσει στασίδι εντός του κοινοβουλίου και προσέθετε την τελευταία πινελιά γραφικότητας . Κοινώς είχε κουλάρει την παρουσία μας σε τέτοιο βαθμό, που είχαμε καταντήσει πλατινένιοι χορηγοί του αχόρταγου. (Πολιτικό καλιάρντεμα αποκατέ).

βάλε στην πόρτα σου σπαραγκιά μη μπουν οι καλικατζάροι

-Τελειώνει η Γενική Συνέλευση? -Όχι, μόλις ξεκίνησε να μιλάει ο Αλεμάο,έχεις χρόνο να πας και για καφέ

Σαν τον λουγκάτη απόψε δεν κοιμήθηκα καθόλου.

Ρε τύραννε! Άι στορόντο, χρονιάρες μέρες, που θα μου βγάλεις την ψυχή!» / «Ρε μάνα! Τι στορόντο σ’ έπιασε τώρα;» (Χρήστος Μυλωνάς, Χριστουγεννιάτικο της Κούλουρης).

1. -Ωραία κοτσίδα! Αφήνεις μαλλί;
   -Ναι, ναι Μακλάουντ και καλά...

2. -Θα έρθει ο Αντώνης τελικά για Καφέ;
   -Ναι, ναι Μακλάουντ και καλά... αφού μας έχει φτύσει τελευταία.

1. - Ρε συ Διογένη, αυτός ο δικολάβος, πολύ συμφεροντολόγος μου φάνηκε και άπληστος, σκέτη ύαινα...
   - Τι ύαινα ρε συ Κιούρτο, σκέτο λυκόρνιο είναι ο τύπος...

2. - Πού χάθηκες ρε συ παλιολυκόρνι;
   - Να μωρέ, εδώ, γύρους κάνω.....

3. - Πολύ λυκόρνεο αυτός ο φίλος σου Ιωσήφ…
   - Αυτός δεν είναι τίποτα Δαυίδ, να γνωρίσεις τον γιό του, τον τοκογλύφτη, να δεις τι αρχιλύκορνα τον έχει κάνει...

- Ξέρεις, δεν θα ρθω τελικά. Δεν γουστάρω να δω κανέναν.
- Καλά τι έπαθες; Εσύ δεν μου λεγες το μεσημέρι καλή φάση να βρεθούμε όλοι μαζί...; Νεραϊδόσκατα πάτησες;