Ορισμοί με ετικέτες (104)
Εμφανίζονται 31-40 από 104

Είναι το σκότωμα (από το σκότος), δηλαδή κενό στη περιοχή του οπτικού πεδίου, όπου η ορατότητα είναι μηδενική, άσχετα από συνθήκες φωτισμού η φυσικών εμποδίων.

Οφείλεται σε ιδιαιτερότητα της οπτικής ικανότητας (ή ανικανότητας) του ματιού, και η ύπαρξη του δεν γίνεται αντιληπτή από το άτομο.

Επίσης στην οδήγηση, τυφλό σημείο λέγεται η περιοχή που δεν είναι ορατή στον οδηγό είτε με ευθείας όραση είτε από ανάκλαση μέσω των καθρεπτών του αυτοκινήτου.

Τη λέω σε κάποιον με σκοπό να διορθωθεί και να γίνει πιο αποδοτικός. Όπως το φρένο είναι συνώνυμο της επιβράδυνσης, το γκάζι δηλώνει την επίταση των προσπαθειών, συχνά μέχρι εξουθενώσεως του γκαζωμένου, προκειμένου να επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Γκάζια χώνει (ή βάζει) στους υφιστάμενους του ο προϊστάμενος, στα τεμάχια ο δίκας, στα τσιράκια του το αφεντικό κ.ο.κ, πάντοτε δηλαδή κάποιος με σχέση εξουσίας έναντι αυτού που δέχεται το (ψυχοφθόρο σε κάθε περίπτωση) γκάζωμα.

Οι νταλίκες είναι μεγάλα και μακριά τροχοφόρα οχήματα που, κατά τις νυκτερινές ώρες σε εθνικές και επαρχιακές οδούς, χωρίς οδικό φωτισμό, και ειδικά στις διασταυρώσεις, είναι ιδιαίτερα δύσκολο να γίνουν ορατές και άρα αντιληπτές σε όλο τους το μήκος και πλάτος. Ιδιαίτερα δε, εάν σύρουν και ρυμουλκούμενο όχημα.

Με σκοπό λοιπόν την αποφυγή των τροχαίων δυστυχημάτων, ο ιδιοκτήτης προβαίνει σε κάλυψη ολοκλήρου του οχήματος και του ρυμουλκούμενου με πλήθος εγχρώμων μικρών φωτεινών λαμπτήρων, προκειμένου το όχημά του να γίνεται έγκαιρα και από μακρινή απόσταση αντιληπτό από τους διερχόμενους και διασταυρούμενους οδηγούς των υπολοίπων Ι.Χ. η Δ.Χ. οχημάτων καθώς και από τους πεζούς.

Ο τρόπος αυτός της καθολικής φωτεινής επισήμανσης-κάλυψης του οχήματος, ονομάζεται “χριστουγεννιάτικο δέντρο”.

Χαρακτηρισμός που ταιριάζει σε επικίνδυνη οδήγηση μηχανής, είτε λόγω ελλιπούς ασφάλειας του δικύκλου (μπουρδέλο, καβουρντιιστήρι), είτε λόγω μη χρήση κράνους και συναφών προστατευτικών μέσων σε συνδυασμό με ποικίλες επιδείξεις δεξιοτεχνίας π.χ. σούζες, έντο κτλ.

Ως γνωστόν, οι καμικάζι αρέσκονται να έχουν το Χάρο δικάβαλο, καθώς είναι εθισμένοι στην έξαρση αδρεναλίνης που αυτό προκαλεί.

Παρεμφερής έκφραση είναι και έχει το «τον χάρο στο πίσω κάθισμα ή στον ουρανό», για οδηγούς αυτοκινήτου που οδηγούν επικίνδυνα.

Αν και η έκφραση σημαίνει το ίδιο με τα κλάνω μέντες/μάντρες/φασκόμηλα κλπ, εντούτοις προέρχεται από τη γνωστή φάρσα του σφηνώματος πατάτας σε εξάτμιση αυτοκινήτου.

Ο ανυποψίαστος οδηγός, στην προσπάθειά του να βάλει μπρος και νομίζοντας ότι το αμάξι είναι μπουκωμένο, πατάει πολλές ξερογκαζιές με αποτέλεσμα κάποια στιγμή, από τα αέρια που έχουν συμπιεστεί μέσα στην εξάτμιση, να εκτοξευτεί η πατάτα κάνοντας έναν εκκωφαντικό θόρυβο σαν κανονιά.

Προσοχή: Μην το δοκιμάσετε! Απαιτεί μεγάλη εμπειρία! Αν η πατάτα δεν σφηνωθεί καλά, πετιέται έξω με τη μία χωρίς θόρυβο. Αν από την άλλη σφηνωθεί υπερβολικά πολύ υπάρχει κίνδυνος να διαλυθεί ολόκληρη η εξάτμιση!

Απόρροια του έντονου φόβου.

Ο μέσος οδηγός, ο που δεν ξέρει να προσπερνάει παρά μόνο στην ευθεία, ο που όταν τον προσπερνάς γκαζώνει (γιατί είναι ευθεία), ο που πατάει πάντα φρένο στη στροφή αντί να κατεβάζει ταχύτητα, ο που πάει γενικώς, ο που πλήρωσε για το δίπλωμά του γιατί αλλιώς δεν. Το πιο σύνηθες είδος που απαντάται στις εθνικές οδούς μετά τους νταλικέρηδες και τα τροχόσπιτα.

Όταν ο οδηγός αυτός βρίσκεται μέσα στην πόλη, απλώς καταλαμβάνει τρεις λωρίδες μόνος του.

Συγγενεύει με τον οδηγό του σαββατοκύριακου, τον νικολάκη, τον χάρο και τον μπάρμπα-Μπρίλιο, με εκδοχές προς όλες τις ηλικίες και φύλα.

Υπάρχουν δύο μεγάλες κατηγορίες κώλων:

Αφενός, ο κώλος- μονόδρομος, όπου λειτουργεί μόνο η έξοδος για την αφόδευση.

Και, αφεδύο, ο κώλος- Ιόνια Οδός, που αποτελεί ευρύτερο δρόμο διπλής κατεύθυνσης με έξοδο και είσοδο.

Το απαύγασμα της ευρηματικότητας του Έλληνος πωλητή αυτοκινήτων, μας χάρισε αυτή την μνημειώδη έκφραση. Ο Έλληνας πωλητής και εν γένει ο Έλληνας πολίτης, έρχεται στην καθημερινότητά του αντιμέτωπος με πλείστες όσες αναποδιές, αλλά και κυρίως με τους υπόλοιπους Έλληνες συμπολίτες. Μέσα σε αυτό το αντίξοα ανομοιογενές περιβάλλον, όπου η διαφορετικότητα είναι φετίχ, η ατομικότητα είναι αξία και το «ό,τι δηλώσεις είσαι» είναι απαραίτητη προϋπόθεση επιβίωσης, ο Έλλην πωλητής θα έρθει αντιμέτωπος με τον κάθε κάβουρα, κάγκουρα, μπάρμπα και την κάθε θεία, γιαγιά και χαϊδομούνα.

Το πρόβλημά του είναι να πείσει όλους τους παραπάνω για την ανωτερότητα του προϊόντος που προωθεί, εν προκειμένω του αυτοκινήτου Χ. Γνωρίζοντας ότι ο αμείλικτος ανταγωνισμός προσπαθεί με ένα σωρό δώρα, δόσεις και τεμενάδες να προσελκύσει αγοραστές, ο χαρισματικός πωλητής μας πρωτοτυπεί, εφαρμόζοντας μεθόδους reverse psychology. Λαμβάνει αγέρωχο ύφος 1000 καρδιναλίων, ίσα που καταδέχεται να σου μιλήσει και πλασάρει το αυτοκίνητό του ως το 8ο θαύμα του κόσμου, που κακώς, κάκιστα, δεν έχεις πέσει ακόμα στα γόνατα για να τον εκλιπαρήσεις να σου πουλήσει.

Όταν δε η κουβέντα φτάσει στο οικονομικό και κάνετε αναφορά στα δώρα των ανταγωνιστών, (ηχοσυστήματα, ηλεκτρικά παράθυρα, θερμαινόμενοι δονητές στα καθίσματα, κοκ), τότε η αηδία ζωγραφίζεται στο πρόσωπό του και απαξιωτικά σας τοποθετεί στην θέση που σας αρμόζει, άθλια σκουλήκια!!!

«Ούτε πατάκια δεν θα σας δώσω!»

Kυνική φράση. Ακούγεται σε περιβάλλοντα ασφαλιστικών εταιρειών. Λέγεται και από ταρίφες.

Μία θείτσα διασχίζει απρόσεχτα δρόμο με διερχόμενα αυτοκίνητα. Ο οδηγός είναι εξ ίσου μαλάκας, την έχει δει και καλά πιλότος κι έτσι. Το άουτο χτυπάει τη γραία. Η καλή γριούλα βλέπει τα ραδίκια ανάποδα λίγο νωρίτερα από το προβλεπόμενο.

Τώρα αρχίζει το πανηγύρι. Ειδικά άμα η γριά ήτονε κοτσονάτη και είχε πολλά παιδιά, γγόνια και δισέγγονα, κι ας την είχανε όλοι ξεχασμένοι για χρόνια, επανεμφανίζονται τώρα από το πουθενά άπαντες οι πουθενάδες και ζητάνε την αποζημίωση, ψυχικής οδύνης ένεκα.

Ότι δηλαδή πόσο την αγαπούσαμε τη γιαγιά, και τι κακό πάθαμε ώφου ώφου, και έχουμε πάθει ομαδική κατάθλιψη και δεν μπορούμε να το ξεπεράσουμε και αρχίσαμε τα χάπια και πέσαμε στα σκληρά.

Το ύψος της αποζημίωσης ανεβαίνει.

Όταν έρθει η ώρα της καταβολής, ας είναι καλά οι πεθαμενατζήδες - κοράκια - λαμαρινάδες, οι οποίοι αναλαμβάνουν μόνο θανάτους, (άμα είσαι τραυματίας σε διώχνουνε, σε προτιμάνε νεκρό), τότε λοιπόν ο σουμάχερ ή ο ασφαλιστής του ή αμφότεροι, δικαιούνται να εκστομίσουν την φράση του λήμματος.

Δηλαδή πληρώσανε την γριά χρυσάφι, χωρίς ν' αξίζει τα λεφτά της, λόγω ηλικίας, τουλάχιστον να 'τανε νέα κι όμορφη, κάνα τούμπανο, να πεις χαλάλι, όχι όμως και για τη νίντζα μία περιουσία ρε πούστη μου.

Δεν το 'χω ακούσει να λέγεται για αντίστοιχες περιπτώσεις μπάρμπα-Μπρίλιων. Γιατί άραγε ;;

Επιμύθιο: Παιδιά, προσέχουμε με το τιμόνι και τη ρόδα, οι οδηγοί είναι αυτοί που εξουσιάζουν μία πηγή κινδύνου για τους υπόλοιπους και έχουν την ευθύνη της, από τη γιαγιά που διασχίζει το δρόμο ενώ θυμάται το χωριουδάκι της και αναπολεί το ρέμα που διέσχιζε μικρή τι να περιμένεις δηλαδή;;; Μακριά απ' τον κώλο μας κι ας είναι και τρία δάχτυλα και ας με συγχωρήσουν όσοι έχουν χάσει ανθρώπους με αυτό τον τρόπο και ειλικρινά τους πένθησαν. Εγώ το άκουσα και το κατέγραψα.