Η πιο διαδεδομένη εκδοχή του ήμουν κι εγώ εκεί.

Για την ιστορική αφορμή βλ. λ.χ. εδώ. Πρόκειται για υπόθεση του 2001, όπου στην θαλαμηγό Therapin ανήκουσα στον ψυχίατρο Λυμπέρη βρέθηκε κοκαίνη, ενώ στο ίδιο κότερο επέβαιναν τρανταχτά ονόματα του ελληνικού σταρ-σίστεμ, όπως ΟΣάκηςΟΡουβάς, ο Λάκης Λαζόπουλος, ο Ηλίας Ψινάκης, ο Κώστας Χαριτοδιπλωμένος και πολλές μοντέλες. Οι σταρζ τελικά την γλύτωσαν, ενώ τον Λάκη Λαζόπουλο είχε υποστηρίξει ο Αλέξης Κούγιας. (Για μια θεώρηση των γεγονότων υπέρ του κατόχου του κοτέρου βλ. εδώ). Αυτό που μας ενδιαφέρει περισσότερο είναι ότι οι Μυκονιάτες κυκλοφορήσανε (αποτίοντας ελάχιστο φόρο αλληλεγγύης που λέει κι ο αΓ.Α.Π.ούλης) μπλουζάκια T-shirt με την επιγραφή «ήμουν κι εγώ στο κότερο» από τα οποία καθιερώθηκε η έκφραση.

Το χαρακτηριστικό, λοιπόν, της έκφρασης αυτής είναι ότι δηλώνει δύο πράγματα ταυτοχρόνως:

  1. Καμάρι ότι ήμουν κι εγώ εκεί. Το κότερο εννοοείται ως η προνομιακή κιβωτός στην οποία έχουν το δικαίωμα να μπαίνουν μόνο τα επιφανή σελεμπριτόνια, οπότε το να είσαι στο κότερο, σημαίνει ότι «έχεις τζετ κι ανήκεις στο τζετ-σετ» (κατά Ημισκούμπρια), σε παίζουνε κι εσένα.

  2. Ανάληψη ενοχής ότι συμμετείχες κι εσύ στις ανομίες/ αμαρτίες που διεπράχθησαν στο κότερο. Ορισμένοι, δηλαδή, από αυτούς που φορέσαν το μπλουζάκι ήθελαν να δηλώσουν ότι είμαστε όλοι ένοχοι, άμα σας βαστάει, συλλάβετε κι εμένα, ο αναμάρτητος πρώτος χορεύει μπαλέτο και τα ρέστα παγωτά.

Αυτή η ταυτόχρονη συνύπαρξη περηφάνιας και ανάληψης ενοχής είναι πολύ χαρακτηριστική του Νεοέλληνα και έκτοτε η έκφραση χρησιμοποιείται σε ένα μεγάλο φάσμα περιπτώσεων.

Λ.χ. στο παράδειγμα 1 βλέπουμε μια χρήση τυπική του ήμουν κι εγώ εκεί, δηλαδή δεν είμαι ντεμοντέ, βρίσκομαι στο επίκεντρο της Ιστορίας, έστω ως «παρών απών». Ή το έχω δοκιμάσει κι αυτό και δεν μου λέει πια τίποτε, κυριολεκτικά been there got the T-shirt, που λέει και το Πονηρόσκυλο. Στα παραδείγματα 2α, 2β βλέπουμε μια πιο δημοσιοκαφρική εκδοχή, όπου εξαίρεται η αυτοψία και αυτηκοία του παρόντος στα γεγονότα. Και στα παραδείγματα 3α, 3β βλέπουμε την ανάληψη συλλογικής ευθύνης.

Αξίζει να δούμε και μερικές ακόμη εκδοχές της ίδιας δομής στην μετα-μεταπολίτευση. - 'Ημουν κι εγώ μαλάκας, μεγαλόψυχη παραδοχή του Μεγάλου Πέτρου που λίγο-πολύ σημαίνει «ήμουν κι εγώ στο γλέντι της λαμογιάς».
- Κάλυπτα κι εγώ τον Κατσουράνη.
- Είδα κι εγώ το βίντεο της Τζούλιας. -Αγανάκτησα κι εγώ στην Πλατεία, -Πήδηξα κι εγώ τη Μακρυπούλια (= τον έχω ψιλοπάρει κι εγώ κι ας το παίζω άντρας).

Συνήθως πρόκειται για μια τυπικά νεοελληνική συνήθεια να αναλαμβάνεις περήφανα την συμμετοχή σου σε μια συλλογική ενοχή, γιατί αλλιώς θα σου πουν ότι ήσουν στην απόξω- οι άντρες περνούν μαμά . Ενίοτε αυτό φτάνει μέχρι την αξίωση να τιμωρηθείς κι εσύ από κοινού με όσους έχουν φταίξει πολύ πιο πολύ από σένα, ώστε να μην χάσεις την αίγλη του σελεμπριτονίου κατά ένα αντεστραμμένο μαζί τα φάγαμε , που διεκδικείται και από τα κάτω, αντί απλώς να επιβάλλεται από τα πάνω.

Πάσα: Γκαλάντριελ.

  1. ΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΤΟΥ ΚΩΛΟΥ ΛΟΙΠΟΝ, ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΉΘΗΚΑΝ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ, ΔΙΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΟΔΑ ΤΟ FB TWITTER ΚΑΙ ΘΑ ΘΕΩΡΗΘΕΙΣ ΝΤΕΜΟΝΤΕ ΕΑΝ ΔΕΝ ΔΗΛΩΣΕΙΣ «ΗΜΟΥΝ ΚΙ ΕΓΩ ΕΚΕΙ».
    (ΟΠΩΣ ΤΟΤΕ ΜΕ ΤΟ ΚΟΤΕΡΟ ΤΗΣ ΠΑΡΤΟΥΖΑΣ ΣΤΗ ΜΥΚΟΝΟ, ΠΟΥ ΤΥΠΩΘΗΚΑΝ ΜΠΛΟΥΖΑΚΙΑ ΧΛΕΥΑΣΜΟΥ ΚΑΙ ΕΓΡΑΦΑΝ «ΗΜΟΥΝ ΚΙ ΕΓΩ ΣΤΟ ΚΟΤΕΡΟ»). (φωνακλάς εδώ).

2.α) Ήμουν κι εγώ στο κότερο και έγιναν έτσι ακριβώς οπως τα περιγράφει ο ανιψιός! (Εδώ).

β) επειδη αφενος την εχω παθει με τις γραμμες και αφετερου ημουν κ γω στο...κοτερο,αν λεμε για το ιδιο ατομο κ περιστατικο κ επειδη το τοπικ μιλαει για καλους τροπους,να καταγγειλω (ρητορικα γιατι ποιος νοιαζεται) το γεγονος οτι ενω μια κοπελα που χε εμφανεστατα χτυπησει στο προσωπο,δεν σηκωθηκε κανενας μλκας για να της πει «κατσε» και καθοταν ορθια με το ενα χερι να κραταει το ποδηλατο κ με το αλλο τη χειρολαβη κ τα χαρτομαντηλα που της εδωσα.ελεος δηλαδη.. (Εδώ).

3.α) Ημουν κι εγω στο κοτερο...
“Βόμβα” μεγατόνων έριξε στη χθεσινή συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου Ορεστιάδας κατά τη συζήτηση για την “αντίδραση του δήμου Ορεστιάδας στην επικείμενη ίδρυση νέων κέντρων κράτησης στην περιοχή”, ο επιχειρηματίας Γιάννης Τσολάκογλου. Ευθαρσώς και επωνύμως, ο κ. Τσολάκογλου, τα κτίρια της βιοτεχνίας του οποίου φέρεται να εξετάζει το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη για να φιλοξενήσουν την υπηρεσία ασύλου και κέντρου πρώτης υποδοχής μεταναστών (δίνοντας τη δυνατότητα μετατροπής και σε κέντρο κράτησης σύμφωνα με την τροπολογία που ψηφίστηκε πρόσφατα), είπε στο δημοτικό συμβούλιο ότι για την υπόθεση αυτή “γνώριζαν όλοι”! [...] Ποιος άλλος ήταν στο κότερο; (Εδώ).

β) ἤμουν κι ἐγὼ στὸ κότερο!
δὲν γίνεται καθόλου νὰ μὴν ἀσχοληθῇς μὲ τὴν πιὸ εὐτυχιὰ στιγμὴ (sic) τοῦ βαφτησιμιοῦ τοῦ Βασιλέως Κωνσταντίνου ἀφ’ἑνός, ἀφ’ἑτέρου μὲ θέματα ποὺ προκαλοῦν ἕνα κάποιο στρίψιμο στοὺς συμπλεγματικοὺς βασιλοκτόνους ἑλληναράδες. (Εδώ).

(από Khan, 16/11/11)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Μια έκφραση που κατοχύρωσε ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης γύρω στον Ιούνιο 2001 μετά το φιάσκο της κυβέρνησης με το ασφαλιστικό. Αναφερόταν συγκεκριμένα στην επιθετική αντιπολίτευση που άρχισε να κάνει εναντίον του η ΝΔ.

Φυσικά η έκφραση αν και μάλλον άστοχη (τι σχέση έχει το ροκ με το να επιτίθεσαι σε κάποιον;) ήταν πολύ πιασάρικη με αποτέλεσμα να γίνει σωβρακολάστιχο από τα ΜΜΕ για μέρες.

Να ακολουθήσουν τους ξέφρενους ρυθμούς του «σκληρού ροκ» ετοιμάζονται στη Ν.Δ., καθώς ο «d.j.» της υπόθεσης Θόδωρος Ρουσόπουλος εγκαθίσταται στη Χαρ. Τρικούπη

(Ελευθεροτυπία 21/10/2001)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Λέγεται για τον ελληνικό πρωταθλητισμό και δη στις Ολυμπιάδες. Μετά τον κλαυσίγελω για την ρόδα, τσάντα και κοπάνα του Κώστα Κεντέρη- Σταμάτη Γαρδέλη και της Κατερίνας Θάνου - Σοφίας Αλιμπέρτη, το 2004 από το Ολυμπιακό χωριό και το θρίλερ με το ατύχημα και το ΚΑΤ, όπου όντως είχαμε και ρόδα και κοπάνα, και ντόπα!

Γενικά, παίζεται ένα κρυφτούλι από πολλούς Έλληνες (και όχι μόνο) αθλητές από τους ελεγκτές, απλώς με τους Έλληνες αυτό το παγκόσμιο φαινόμενο είναι πιο διασκεδαστικό, γιατί εδώ οι ολυμπιακές πρωτιές λειτουργούν ως εθνοστεντόν, λ.χ. με Χαλκιά ή με το τημ του Ιακώβου. Και όλοι (σχεδόν) οι φορείς συμπεριλαμβανομένου του κράτους και των πολιτικών αρμοδίων χειρίζονται το θέμα με την ίδια ελαφρύτητα και χαβαλέ αλά Γαρδέλη και Αλιμπέρτη.

(Από βλόγιον, παραθέτω εν εκτάσει, λόγω ενδιαφέροντος):
Ρόδα, Ντόπα και Κοπάνα
Πέρα από όλα αυτά όμως ενδιαφέρον σε αυτούς τους ολυμπιακούς είχε η μερική αποκάλυψη της έκτασης του ντοπαρίσματος σε επίπεδο πρωταθλητισμού. Λέω «σε επίπεδο πρωταθλητισμού» γιατί η ντόπα είναι τόσο διαδεδομένη σε όλες τις ηλικίες αθλουμένων, που αν ψάξει κανείς σοβαρά θα την βρει ακόμα και σε επίπεδο π.χ. τοπικών πρωταθλημάτων τένις εφήβων. Η υπόθεση αυτή είναι δύσκολο να πάρει έκταση, βέβαια, χωρίς να οδηγήσει σε κατάρρευση ένα μεγάλο τμήμα του Ελληνικού - και βέβαια και του παγκόσμιου - αθλητισμού.

Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή. Προσωπικά δεν με πειράζει αν ο τάδε ή ο δείνα αθλητής ντοπάρεται. Με ενοχλεί η υποκρισία του να λέει ότι είναι καθαρός/η ενώ ντοπάρεται και να ομνύει στο Ολυμπιακό πνεύμα και στα «Ελληνικά ιδεώδη» ή σε κάτι εξίσου ασυνάρτητο. Το παραμύθι και το παραμύθιασμα με ενοχλεί. Και με ενοχλεί γιατί αν γινόταν δύο παράλληλοι Ολυμπιακοί οι μεν με καθαρούς και οι άλλοι με ντοπαρισμένους, οι δεύτεροι θα συγκέντρωναν το είδος του αρρωστημένου ενδιαφέροντος που συγκεντρώνει η γενειοφόρος γυναίκα και το παιδί με τα τρία χέρια, αλλά ο κόσμος θα παρακολουθούσε με πραγματικό ενδιαφέρον τους πρώτους, παρότι ο Ολυμπιονίκης στα 100 θα έκανε 10.10 και όχι 9.80. Γενικώς προτιμούσα τους Ολυμπιονίκες όταν δουλεύαν σε πραγματικές δουλειές και έκαναν αθλητισμό από μεράκι (όπως, ειρήσθω εν παρόδω, οι δύο Έλληνες καταδύτες που πήραν το χρυσό).

Στην περίπτωση της Ελλάδας η κυριαρχία της ντόπας ήταν πολιτική επιλογή συσχετισμένη με την προσπάθεια ανάληψης των Ολυμπιακών (τόσο το 96 όσο και το 04), η οποία οδήγησε σε ένα πρωτότυπο μοντέλο ντοπαρίσματος που συνδύαζε δημιουργικά την Ανατολικογερμανική κρατική παρέμβαση, με την Αμερικάνικου τύπου διαφημιστικής υποστήριξη.

Ρόδα, ντόπα και κοπάνα! (από Hank, 19/01/09)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Αντίστροφα προς το «φασούλι το φασούλι, γεμίζει το σακούλι», η παροιμία αυτή δείχνει ότι από μικρές διαρροές σε μια κοινοβουλευτική ομάδα μπορεί και να πέσει η κυβέρνηση. Εκφράζει το άγχος κομμάτων που έχουν ισχνή αυτοδυναμία και δεν έχουν περιθώριο να τιμωρούν «αντάρτες» βουλευτές με αυτονομία λόγου και δράσης, αλλά πρέπει και να τους γλείφουν κιόλας. Αν πάλι καρατομηθούν, τότε αρχίζουν να ζώνουν τα φίδια. Ο λόγος βέβαια για τον βουλευτή Αρκαδίας Πέτρο Τατούλη, την κριτική του στον Καραμανλή και την μοίρα του.

Σλανγκασίστ: Hank.

  1. «Ελεύθερη Ώρα»: Τατούλη το... Τατούλη αδειάζει το σακούλι και ο Αρκάς βουλευτής καρατομήθηκε, γιατί όπως θα έλεγε κι ο Καζαντζάκης... Ήθελε λέει, νάταν λεύτερος... διαγράψτε τον.

  2. «Big Roads TV»: Αν ήταν όλοι οι επαναστάτες σαν τον Τατούλη, θα είχαμε ακόμα Τουρκοκρατία» είπε ο μπαμπάς μου και μετά άρχισε τραγουδάει : «Τατούλη τον Τατούλη / Αδειάζει το σακούλι» και τότε πετάχτηκε σαν πορδοβούλωμα η αρδεφή μου η Ευγενία και του είπε : «Θα ήθελες να ήσουνα κι εσύ σαν τον Τατούλη; Εκτός που τον έβγαλε στην εκπομπή του ο Λαζόπουλος, λένε πως θα του δώσει λεφτά η κυρία Γιάννα Αγγελοπούλου να κάνει δικό του κόμμα ! Κι εσύ, αντί να κάνεις κάτι, δουλεύεις και το απόγευμα ντελιβεράς σε πιτσαρία για τρείς κι εξήντα. Κακομοίρη !».

Πέτρος Τατούλης (από Dirty Talking, 19/02/09)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία