Από τις ατάκες που καθιέρωσε ο αθλητικογράφος Γιώργος Γεωργίου.

Χρησιμοποιείται ως απάντηση σε ατάκα προλαλήσαντος συνομιλητή. Μερικές περιπτώσεις που την χρησιμοποιούμε:

- Όταν ο συνομιλητής ξεστομίζει παπαριά καμαρωτή, δηλαδή μια άνευ νοήματος φράση, η οποία όμως ακούγεται ως ψαγμενιά, οπότε τον καυτηριάζουμε ως δοκησίσοφο. Με αυτήν την σημασία την χρησιμοποιεί και ο Γεωργίου.

- Όταν ο συνομιλητής λέει κάτι που θεωρούμε ότι είναι βασικά λάθος, όμως στην πορεία της έκθεσης της σκέψης του κάνει ένα πόιντ. Δηλαδή σε περιπτώσεις που θέλουμε να πούμε «διαφωνώ, αλλά μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι» (που λέει και το ανέκδοτο). Ή πιο απλά που αναγνωρίζουμε στον συνομιλητή ότι έχει πει κάτι witty στην προσπάθειά του για να αποδείξει μια μαλακία. Έχω την εντύπωση ότι και με αυτήν την σημασία το χρησιμοποιεί ο Γεωργίου.

Γενικότερα, η έμφαση είναι άλλοτε στο μαλακία (συνηθέστερα), και άλλοτε στο σοφή (πιο σπάνια). Στην πρώτη περίπτωση ασκούμε κριτική στο ότι κάποιος λέει μια μαλακία με περιτύλιγμα σοφίας. Στην δεύτερη αναγνωρίζουμε ότι ό,τι και να πει κανείς για ένα θέμα, ή έστω η πλειοψηφία αυτών που λέγονται, είναι μαλακίες, αλλά as far as μαλακίες go , η συγκεκριμένη έχει ψήγματα σοφίας.

Ως προς την τελευταία αυτή σημασία, μπορούμε να κάνουμε μια προέκταση. Στον προγραμματικό πλουραλισμό του μηντιακού πολιτισμού μας, συχνά πανηγυρίζουμε εκ των προτέρων ότι τίποτα από όσα θα ειπωθούν δεν θα είναι η αλήθεια, αλλά θέλουμε να τα πούμε για να νιώσουμε ότι έχουμε δημοκρατία των πολλών απόψεων. Οπότε αποφασίζουμε α πριόρι ότι θα πούμε μαλακίες, ή και ότι όλα θα είναι μαλακίες, ως άσχετα με την αλήθεια, αλλά επιβραβεύουμε αν ορισμένες από αυτές τις μαλακίες έχουν ένα πόιντ. Όλοι έχουν από μια κωλοτρυπίδα, αλλά κάποιων είναι καλύτερη.

Συναφώς, σε ερμηνευτικές «επιστήμες», όπως λ.χ. η ψυχανάλυση ή και η ιστοριογραφία (με την πιο αφηρημένη έννοια του όρου), όπου δεν ισχύει αυστηρά η αρχή της διαψευσιμότητας, ο κάθε επίδοξος ερμηνευτής μπορεί να καταθέσει την δική του πρόταση, και εντέλει δεν έχει πάντα σημασία ποιος είναι πιο κοντά στην ούτως ή άλλως δυσθήρατη αλήθεια, αλλά ποιανού η μαλακία δείχνει πιο σοφή, ήτοι ποιανού το ερμηνευτικό σχήμα φαίνεται πιο ψαγμένο και μας ικανοποιεί περισσότερο.

Για να το γειώσουμε κάπως, η φράση μπορεί να ειπωθεί και σε μια παρέα, που συζητούν με γιαλομική διάθεση λ.χ. τις αντιδράσεις γυναικών ή αντρών σε ερωτικά παιχνίδια. Ο καθένας θα πει και μια μαλακία, καθώς σε αυτά τα θέματα είναι αδύνατο να κατέχεις την αλήθεια, λ.χ. να καταλάβεις τι έχουν στο μυαλό τους οι γυναίκες, αλλά ορισμένων οι μαλακίες θα είναι πιο εμπειρικά φορτισμένες, πραγματιστικά επιτυχείς, αισθηματικά συντονίσιμες, εν ολίγοις πιο σοφές.

Τέλος, να επισημάνουμε ότι η έκφραση είναι πρόσφορη ως διαδικτυακό σχόλιο, λ.χ. στο Facebook ή σε blogs, ή σε φόρα, κυρίως αθλητικά, για να καυτηριάσει καμαρωτές παπαριές πολιτικών, δημοσιογράφων ή απλά αντίπαλων συνομιλητών (λ.χ. από άλλες αθλητικές ομάδες).

  1. - αν έπρεπε για την υπόλοιπη σας ζωή να ακούσετε έναν μόνο ράπερ... Ελληνα και Ξένο ..ποιός θα ήταν αυτός;
    - εγω φιλε δεν θα επιλεξω 1 ξενω και 1 ελληνα (επειδη πολλη απλα δεν ακουω ξενη ραπ) λοιπον μανιακο και σχιζοφονικο
    - σοφη η μαλακια σου. μανιακος(απο bong da city). σχιζοφονικος(απο ορθολογιστες)
    - ela mwree xalarwse..apla dn akouw katholou bong da city k orthologistes..
    - ηρεμος ειμαι φιλε
    - φίλη θες να πεις..κοπέλα είμαι.. κ όντως πέταξα σοφή μαλακία πριν χαχα. (Εδώ)

  2. - Άραγε άμα έρθει χειμώνας, όλοι αυτοί που κυκλοφορούν με μαγιό στο φέισμπουκ, θα φορέσουνε πουλόβερ;
    - Σοφή η μαλακία σου!... (Εδώ).

  3. - Εγώ, πάντως, παιδιά, νομίζω ότι οι γκόμενες θέλουν ένα μείγμα από τρυφερή αγάπη και από περιφρόνηση, ταυτόχρονα να χορηγείς, αλλά και να τις ματαιώνεις...
    - Σοφή η μαλακία σου!

  4. - Είναι ντροπαλούλης, συνεσταλμένος και ευαισθητούλης, επειδή είναι καρκινάκι. Αλλά είναι και δυναμικός, μπροστάρης και εξωστρεφής, επειδή έχει Ωροσκόπο Λέοντα.
    - Σοφή η μαλακία σου!

  5. - Κοίτα, είναι απλό. Οι Αμερικάνοι θέλαν να είναι υψηλά το Ευρώ για να κάνουν εξαγωγές, μετά όμως ήθελαν να πέσει για να μην καταποντιστεί το δολάριο, οπότε προκάλεσαν την ελληνική κρίση, τώρα όμως δεν θέλουν να διαλυθεί το Ευρώ και για αυτό τελικά θα μας σώσουν.
    - Σοφή η μαλακία σου!

το Κορδελιό το μήνυμα (από Khan, 27/09/11)(από Khan, 11/12/13)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Στις λέσχες (clubs) δεν μπαίνεις εύκολα και το να το καταφέρεις έχει ιδιαίτερη αξία. Από κει μας έμεινε ο χαιρετισμός αυτός, όταν χαριτολογούμε -αντί να πούμε «καλώς ήρθες» σε κάποιον που μπήκε στην παρέα μας, στον κύκλο μας, στο σινάφι, στο σάιτ κλπ.

Ο όρος δεν μεταφράστηκε ποτέ και παρέμεινε στα αγγλικάνικα, προφ γιατί ακούγεται πιο επίσημος έτσι.

Παμπάλαια έκφραση, όμως δεν ξεχάστηκε καθόλου Ιδίως με την πρώτη σημασία υπάρχει σε άπειρα αποτελέσματα στο γούγλε.

Εκτός όμως από την σημασία «καλώς ήρθες (στην παρέα μας)», χρησιμοποιείται και ειρωνικά, με την έννοια «κάτι μας είπες τώρα», «μια από τα ίδια», «τό 'χουμε ξαναδεί το έργο», «κομίζεις γλαύκας εν Αθήναις», «σοβαρά;» κττ.

πάσα: Nick

  1. Πάντως welcome to the club των χρηστών πινέλλων και σπρέυ. Νομίζω ότι είμαστε μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός χεριού!!! ::
    (από το νέτι)

  2. - ... και τελικά, χωρίσαμε.
    - Ε, καλά, welcome to the club...

  3. - Ρε συ, ξέρεις κάτι; Μου αρέσουν πολύ οι γκόμενες με μεγάλα βυζιά!
    - Άντε ρε;! Welcome to the club ρε!

Δοκίμως (από Khan, 06/03/11)(από Khan, 07/03/11)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία