Ορισμοί με ετικέτες (68)
Εμφανίζονται 1-10 από 68

Όταν συστηματικά αποδίδω τραβηγμένες απ' τα μαλλιά ελληνοκεντρικές ετυμολογίες σε ξένες λέξεις.

Φόρος τιμής στον χαρακτήρα του ελληνοαμερικλάνου Γκας Πορτοκάλος («Γάμος αλά ελληνικά»), ο οποίος μπορούσε να ετυμολογήσει οποιαδήποτε αγγλική λέξη από τα Ελληνικά (π.χ. το «κιμονό» από τον «χειμώνα»).

Αγγλιστί: Portokalos syndrome.

Πάσα: Νίκος Σαραντάκος

Την τρίχα πολλοί εμίσησαν και κυρίως οι άντρες (για τις γυναίκες).

Όποιος έχει καΐλα να μάθει α-πευ-θεί-ας τι θα πει το λήμμα, να πάει εκεί που λέει ΟΡΙΣΜΟΣ - ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ άμεσα. Εκτιμάται ότι είναι απαραίτητη μια εισαγωγή, γιατί οι κύριοι αν δεν τα ακούσουν εδώ, ποτέ δεν θα δείξουν κατανόηση στις μπαγαποντοξούρες των γυναικών και αυτό επιβάλλεται.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ:

Η τρίχα στους άντρες και για τους άντρες:
Υπάρχουν δυο μεγάλες κατηγορίες ανδρών: 1. Οι νορμαλότριχοι, 2. Αυτοί που διαθέτουν δασύτριχο στέρνο ή / και πλάτη κουβέρτα ή / και γεννητικά όργανα τόσο φουντωτά που καθιστούν τον στοματικό έρωτα μια τραυματική εμπειρία, που μπορεί και να αποβεί (εκτός από γελοία, δεδομένου του άθλιου γκούχου γκούχου που χαλάει την μαγεία), ακόμα και μοιραία, αν η τρίχα καθίσει στον φάρυγγα. Επίσης κάποιοι διαθέτουν και τρίχες στα ρουθούνια και στα αυτιά οι οποίες ξεφεύγουν αυθάδικα και είναι μια αηδία και μισή γενικώς.

Το κοινό που έχουν και οι δύο κατηγορίες είναι ότι τους απωθούν (σε γενικές γραμμές) οι τρίχες στις γυναίκες.

Η τρίχα στις γυναίκες και για τις γυναίκες:
Τρίχα οι γυναίκες διαθέτουν σε γενικές γραμμές σε γάμπα, μασχάλη και αιδοίο. Σε ειδικές γραμμές παίζουν και μουστάκι, στήθος, κοιλιά. Σε ακόμα πιο ειδικές γραμμές παίζει και μούσι. Το φρύδι δεν το κατηγοριοποιώ, έχουν όλες και δεν τίθεται θέμα τριχοφυΐας εκεί, είναι περισσότερο θέμα αρμονίας σχήματος, θέμα μόδας κ.λπ.

Το κοινό που έχουν όλες αυτές οι γυναίκες είναι ότι θέλουν να αρέσουν στους άντρες.

Τι δεν θέλουν οι άντρες:
*Γάμπα: Δεν θέλουν να τους αγγίζει γάμπα κάτω από το τραπέζι, καλοκαίρι και να κάνουν ξουτ για να φύγει η γάτα (που νομίζουν ότι πέρασε)
*Μασχάλη: Δεν θέλουν μασχάλη φούντα, με ασημένιες σταγόνες ιδρώτα να κρέμονται από τη κολλημένη τρίχα έξω από το σέξι, κολλητό, τιραντέ μπλουζάκι. Καλά αυτό δεν το θέλει ούτε ο Θεός - που είναι άντρας βεβαίως.
*Αιδοίο: Εδώ παίζεται. Είναι κάποιοι που γουστάρουν τις μαλλιαρές, το χω δει στο νετ αυτό - περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Πάντως σε γενικές γραμμές οι άντρες δεν θέλουν να αντιμετωπίζουν ρέιν φόρεστς, ενώ μεγάλο ποσοστό επιθυμεί έως και την πλήρη καραφλότητα.

Τι κάνουν οι γυναίκες - και πώς το κάνουν:
Βάσει των ανωτέρω και μέσω συνεπαγωγής, έχει κηρυχθεί ένας αμείλικτος πόλεμος στην τρίχα. Ψάχνουν απελπισμένα το καλύτερο τρόπο αποτρίχωσης, δοκιμάζουν να πετύχουν το πιο λείο και βελούδινο, άτριχο δέρμα για να χαρεί ο κύρης τους και να τις επιθυμήσει.

Μια συνήθης πορεία στην αναζήτηση του τέλειου όπλου οδηγεί στα εξής συμπεράσματα:

**Αποτριχωτικό κερί - χαλάουα - ηλεκτρική συσκευή ξεριζώματος*: ξεριζώνουν. Παίρνει πολύ χρόνο, κόπο και πόνο, αλλά τα αποτελέσματα κρατάνε κανα δεκαπενθήμερο. Κι άντε να ξεριζώσεις την γάμπα. Ο απίστευτος πόνος κλιμακούται επικίνδυνα όταν πλησιάζεις σε εδάφη όπως η μασχάλη και ακόμα περισσότερο το αιδοίο, όπου το δέρμα είναι ιδιαίτερα λεπτό και ευαίσθητο. Πονάει. Αρκετές μένουν εδώ γιατί η τρίχα κάνει κανα δεκαπενθήμερο να βγει. Αυτές λένε ότι ο πόνος συνηθίζεται (όντως μέχρι ένα σημείο). Τι τραβάμε ρε πούστη μου, ήθελα να δω μερικούς απ' αυτούς να ξεριζώνουν την τρίχα στα μούτρα τους...

**Αποτριχωτικοί αφροί, κρέμες, ζελέ*: καίνε την τρίχα μέχρι λίγο κάτω από το δέρμα. Γρήγορος τρόπος, κρατάει ελάχιστα (καμιά - δυο μέρες), ενώ μετά την εφαρμογή το δέρμα μυρίζει σαν καψαλισμένο κοτόπουλο, δεν πα να χουν βάλει οι επιστήμονες μέσα εσάνς τριαντάφυλλου και εξωτικών ανθέων.

**Λέιζερ*: αλλάζει τα φώτα στις τρίχες πάνω και κάτω από το δέρμα. Κρατάει πολύ, πονάει πολύ (α, αυτό δεν το λένε στις διαφημίσεις, ποιος να το λεγε...) και κοστίζει απίστευτα.

and the winner is:

Ξυράφι*: all time classic, σταθερά δοκιμασμένο (και από τους άντρες), κρατάει μια μέρα, οι τρίχες μετά βγαίνουν σαν τα αγκάθια του αχινού, αλλά προτιμάται στο μεγαλύτερο ποσοστό γιατί είναι φτηνό και κυρίως είναι γρήγορο και εντελώς αποτελεσματικό (έστω και για λίγο). Α, **και δεν πονάει.

Που λέει ο λόγος, είσαι μέσα στην τρίχα, σου κάθεται η φάση η καλή, λες σόρυ να ρίξω λίγο νερό στο πρόσωπό μου - να πουδράρω την μύτη μου - να βγάλω τους φακούς μου ή κάποια άλλη ηλίθια δικαιολογία πριν, κλείνεσαι στο μπάνιο, πλακώνεσαι χρατς χρουτς στο στεγνό τσακ μπαμ, βγαίνεις κι ο άλλος δεν παίρνει μυρωδιά για το προηγούμενο δράμα σου.

Να σημειωθεί σε αυτό το σημείο ότι, κυρίες που είχαν τραβήξει πολύ πόνο με άλλες μεθόδους στην προσπάθειά τους να αποφύγουν το σύνδρομο του αχινού, ξανακύλησαν στο ξυράφι σε κάποια επείγουσα φάση - τσάμπα όλο το νταβαντούρι, η τρίχα έγινε πάλι αγκινάρα και το ξυράφι μπήκε πάλι στην ζωή τους.

Και μετά από αυτή την συγκεντρωτική και πλούσια ενημέρωση περί μεθόδων αποτρίχωσης, εδώ είμαστεεεεεεεεεεε:

ΟΡΙΣΜΟΣ - ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ:

Μπαγαποντοξούρα είναι η μυστική (εντελώς μπαγαπόντικη) χρήση του ξυραφιού του κυρίου από την κυρία, για να ξυρίσει αυτή τα φανερά ή / και απόκρυφα μέρη της που εκ του φυσικού καλύπτονται από τρίχες. Το ξυραφάκι επιστρέφεται χαλαρά και μπαγαμπόντικα στην συνηθισμένη του θέση και η κυρία σφυρίζει αδιάφορα, όταν ο ανυποψίαστος κύριος το αντιλαμβάνεται. Γιατί βέβαια το αντιλαμβάνεται, επειδή είναι πολλές οι τρίχες της κυρίας Άρη, και το ξυράφι δεν πα' να 'ναι μαχτρία, στομώνει κανονικά.

Αιτία του φαινομένου: η μία και αυτή - ξέμεινε από δικά της ξυραφάκια και πρέπει να ξυριστεί επειγόντως.

Ενδεχόμενες συνέπειες του φαινομένου - για τον κύριο:

1. Ταλαιπωρείται γενικώς κατά το επόμενο ξύρισμα και ενδεχομένως κόβεται αν δεν πάρει χαμπάρι εγκαίρως την κατάσταση. Επίσης είναι θέμα κόστους, το ξυραφάκι το πανάκριβο το μαχτρία που κανονικά του κρατάει ένα τρίμηνο, τώρα πρέπει να το αντικαταστήσει, αίσχος (ου ρε τσιφούτη, μήπως την βάζεις να σου πληρώνει και τον καφέ;).

2. Συχαίνεται όταν πάρει χαμπάρι την κατάσταση (γιατί λέει, μπορεί να κολλήσει τίποτα, ίου, αηδία, το 'βαλε η άλλη στο πράμα της και τώρα εγώ στα μούτρα μου, σταφυλόκοκκοι και δεν ξέρω γω τί άλλο έχω ακούσει). Εμένα αυτά μου φαίνονται τρίχες κατσαρές, δεν σε νοιάζει ρε φίλε που το πηδάς, σε νοιάζει που το ακούμπησε το ξυραφάκι σου, αλλά πάλι εγώ δεν καταλαβαίνω καν το θέμα που υπάρχει με το τσιμπούμεραγκ, οπότε μάλλον δεν δικαιούμαι δια να ομιλώ. Το Παράδειγμα μάλλον απαντάει στα ερωτήματα αυτά και δεν μπορώ παρά να το δεχτώ.

3. Απολαμβάνει τα βελούδινα μέλη της κυρίας χωρίς πρόβλημα αν δεν πάρει χαμπάρι την κατάσταση (δηλαδή και λίγο στόκος να είναι τόσο το καλύτερο, όλα τα προβλήματα λύνονται αφ' εαυτών).

Ενδεχόμενες συνέπειες του φαινομένου - για την κυρία:

1. Αυτό το αφροδίσιο / την ηπατίτιδα / το AIDS που διαθέτει ο κύριος (που δεν τον ξέρει καλά ή που είναι πχ ο σύζυγός της αλλά έχει ξενοπηδήξει την ρωσίδα ένα βράδυ μεθυσμένος λέμε τώρα...), το γλύτωσε λόγω του προφυλακτικού, αλλά το κολλάει χαλαρά από το ξυραφάκι (κύριος ξυρίζει μούρη - κύριος κόβεται - αίμα στην λεπίδα - κυρία ξυρίζει πόδι - κυρία κόβεται - ιός στην φλέβα - καληνύχτα). Καλό ε;

ΕΠΙΛΟΓΟΣ:

Εμ κοπέλα μου κινδυνεύει η ζωή σου για να μην ακουμπήσει ο λεβέντης καμιά τριχίτσα και του κακοφανεί, εμ είσαι κι από κάτω και σε κακολογούν για τις μπαγαποντοξούρες. Σαν να λέμε τούμπα τα μπιφτέκια. Άμα σου ξαναπεί τίποτα σχετικά:

1. Κάνω την κινέζα - δεν χρησιμοποίησες το ξυράφι του που να κοπανιέται. Ρίξε και ένα κλάμα γιατί δεν σε εμπιστεύεται (ρουά - ματ).

2. Άσε την τούφα να του βρίσκεται. «Ξέμεινα από ξυραφάκια και δεν με αφήνεις να χρησιμοποιήσω το δικό σου». Έτσι. Διαφάνεια. Μπορεί να στο δώσει μόνος του και την επόμενη να δεχτεί το φαινόμενο με την στωικότητα που του αρμόζει. Ρισκάρεις να ξενερώσει και να πάει να βρει άλλη, αν αυτό το γεγονός συνδυαστεί και με άλλα ξενερώματα, αλλά η εκδίκησή σου είναι ότι, και με την επόμενη πάλι μπαγαποντοξούρα θα πέσει.

Ασίστ: Βράσταμαν

Ο κοινός κάβουρας σαρώνει την λυματολάσπη του βυθού, κατασπαράσσοντας κάθε οργανικό καλούδι που βρίσκει στο διάβα του. Συντελεί έτσι στην οικολογική ισορροπία των θαλασσών.

Ο καβουροσλανγκόσαυρος αντίστοιχα επεξεργάζεται την λημματολάσπη, προσφέροντας τα μάλα στο νοικοκύρεμα του σλανγκοσιφονιού μας.

Η φραπομούνα, η νέα -μούνα, που, αν δεν την είχε ανακαλύψει ο Vrastaman, θα έπρεπε να την εφεύρουμε, συνδυάζει δύο από τις μεγαλύτερες εποποιίες του σάιτ μας: Την saga του φραπέ και την saga της -μούνας. Πρόκειται για μια ιδεώδη σλανγκική σύνθεση, μια σλανγκική Dream Team, που θα μπορούσε να συγκριθεί μόνο με μια *λολομούνα, ένα *λολοφραπέ, ή ένα frappé dentatum, τα οποία δεν μπορούν να υπάρξουν, οπότε την καθιστούν μοναδική.

Νιώθω μικρός για να περιγράψω τοιαύτη σλανγκική οντότητα. Οπότε περιμένοντας να συμπληρωθώ ή και να διαψευστώ από έτερο Σλάνγκο επιθυμώ ως νύξη μονάχα να εισαγάγω μια ρεβιζιονιστική υπόθεση εργασίας.

Αν ως φραπεδιάρα εννοούμε την επαγγελματία του φραπέ και φραπαιδοιάρα (κατά Γκατσάνδρα) την μουνάρα τοιαύτη, τότε η φραπομούνα είναι ο generic term, που περιλαμβάνει και τις ερασιτέχνιδες και ίσως κυρίως αυτές.

Κι έρχομαι στον ρεβιζιονισμό: Μια περίπτωση φραπομούνας παρουσιάζει ο Luis Bunuel (Ισπανός, άρα μεσογειακή διαστροφή) στην ταινία του «το Ημερολόγιο μιας Καμαριέρας» (Le Journal d' une Femme de Chambre) με Μισέλ Πικολί και Ζαν Μορώ (ή Μωρό;). Εκεί η φραπομούνα είναι μια θεούσα, που δεν θέλει να κάνει σεξ με τον άντρα της σε περίοδο νηστείας, και ο εξομολόγος της την συμβουλεύει να κάνει φραπέ για το καλό και των δύο. Καθότι το φραπέ (εφόσον γίνεται αλτρουιστικά) σε αντίθεση με το γαμήσι δεν είναι θανάσιμο αμάρτημα. Φραπεδιασθείς ήταν ο Μισέλ Πικολί, αναπληρωματική φραπεδιάρα το Ζαν Μωρό, κύρια φραπομούνα η Françoise Lugagne.

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι γενικά εφόσον το φραπέ: α) Αφενός είναι κάτι εξαιρετικά αλτρουιστικό που δεν προσπορίζει ηδονή στην γυναίκα. β) Αφεδύο, είναι κάτι που δεν χαρακτηρίζει μια πιο τελειωμένη κοπέλα (με την καλή έννοια), όπως το στοματικό και το πρωκτικό.

Τελικά, το φραπέ χαρακτηρίζει μια κατά βάση συντηρητική γυναίκα, η οποία είναι ενσωματωμένη σε πατριαρχικές δομές, αλλά χωρίς να γίνεται σκλάβα του σεξ. Θέλει να παρέχει ηδονή στον κύρη του σπιτιού και να τον οδηγήσει στην ολοκλήρωση. Αυτό φαίνεται και σε περιπτώσεις, όπου λόγω περιόδου, προχωρημένης εγκυμοσύνης, ίσως πένθους, ή κάποιου ψυχολογικού λόγου, ή λόγου υγείας, η φραπομούνα δεν μπορεί να κάνει κολπικό σεξ, αλλά δεν είναι και έτοιμη να πει στον παρτενέρ της μεγαλόψυχα κι αν έχω και περίοδο, έχω και άλλη δίοδο ή να γίνει τίγραινα για χάρη του έρωτά τους. Είναι όμως πρόθυμη να παράσχει απλόχερα το καφέ της Χαράς.

Οπότε την φραπομούνα την αντιλαμβάνομαι βασικά ως μια παραδοσιακή μορφή της καλής νοικοκυράς, που είναι δούλα και κυρά, μιας ευμενούς δέσποινας που ξέρει να τηρεί τις ισορροπίες για να στηρίξει το σπιτικό της.

Βεβαίως, ίσως αδικώ το φραπέ παρουσιάζοντας το ως γινόμενο μόνο εξ ανάγκης (περίοδος, εγκυμοσύνη, λόγοι υγείας). Μπορεί να γίνεται και στα πλαίσια μερακιών στα προκαταρκτικά ή και στα άφτερ, ή από τον πρώτο γύρο στον δεύτερο και το νιοστό στα πλαίσια ορθοπεϊκής ασκήσεως. Ή όταν οι παρτενέρ ροντάρουν κι είναι σαν δυο παιδιά που ανακαλύπτουν τον κόσμο. Σε κάθε περίπτωση πάντως η φραπομούνα μου κάνει για χειρώναξ και μου θυμίζει αυτές τις δυνατές Ελληνίδες της παράδοσής μας, που ήξεραν να στηρίξουν το σπίτι τους, το νοικοκυριό, τον Ελληνισμό. (Άλλωστε, όταν οι άλλοι δεν είχαν ακόμη ανακαλύψει τον καφέ, εμείς είχαμε αναγάγει σε τέχνη το ανασεισιφαλλίζειν).

Τα πράγματα αλλάζουν με τις επαγγελματίες φραπομούνες. Αφενός είναι οι φραπεδιάρες των ευαγών ιδρυμάτων. Που κι αυτές στο κάτω κάτω είναι συγκριτικά αξιοπρεπείς παρουσίες. Όπως και οι φραπομούνες διαφόρων στυλ peep show (όχι απαραίτητα πιπ σόου), ιδίως στο εξωτερικό, που κι αυτές μπορεί να είναι πτωχές πλην τίμιες βιοπαλαίστριες, όπως έδειξε πρόσφατη αγγλική ταινία. Αφεδύο, πρωταγωνίστριες τσόντας που ρίχνουν τον φραπέ είτε για λόγους ορθοπεϊκής, είτε στην τελική διασπερμάτευση, κατά το διαφημιστικό σλόγκαν μην τα πιείτε, λουστείτε.

Ενδιάμεση κατηγορία μπορεί να αποτελέσουν οι παιγνιώδεις φραπομούνες, που το εξασκούν σε λάθος ώρες, λ.χ. κατά την οδήγηση, αντί ξυπνητηριού, για να σου αποσπάσουν την προσοχή από την δουλειά ή από την λημματογράφηση στο slang.gr κ.τ.λ. Σε φραπομούνες αποδίδονται πολλά από τα αυτοκινητιστικά ατυχήματα εν Ελλάδι.

Συνώνυμο: αυνανισμός à deux (κατά το ναρκισσισμός à deux).
Υπερθετικό: φραπομούνα με ρόζους.
Αντίστοιχο του vagina dentata: φραπομούνα με νύχια, vagina unguita.

Εκ του αγγλικού manager, το οποίο σημαίνει διευθυντής. Ο μανατζαραίος είναι η ένωση δυο συνόλων: αφενός του manager με την αγγλοσαξονική έννοια του όρου, που υποδηλώνει επαγγελματική κατάρτιση, αυξημένο επίπεδο ευθύνης, διοικητικές ικανότητες και σχετικό ακαδημαϊκό background, και αφετέρου της νεοελληνικής εκδοχής της συγκεκριμένης επαγγελματικής ιδιότητας, που εκτός του ότι δεν έχει κανένα από τα προαναφερθέντα στοιχεία, θεωρεί εαυτόν γκουρού και τρεις κλάσεις πάνω από τους ξένους ομολόγους του.

Κλίνεται όπως ο νοματαίος.

Σπαστήρ –εκ του Συνδρόμου Π**ολλαπλής **Αυτομπαγαποντοδοτικής Στήριξης (Σ.Π.Α.Στηρ.)– αποκαλείται η νεοδιαγνωσθείσα μετάλλαξη του κλασσικού μπαγαποντοδοτισμού, με έντονα όμως στοιχεία σπασαρχιδισμού και σπαμαρχιδισμού.

Οι σπαστήρες συνήθως χαρακτηρίζονται από τα εξής κοινά χαρακτηριστικά:

1. Εγγράφονται με δύο ή περισσότερους κωδικούς,

2. Οι πολλαπλές τους περσόνες πρωτοεμφανίζονται την ίδια μέρα και πλημμυροδοτούν το σάιτ με λήμματα,

3. Ανταλλάσουν σπέκια, φιλοφρονήσεις και μπαγαποντοδοτούν υπέρ αλλήλων,

4. Συχνά αποκαλύπτονται, μέσα στον ενθουσιασμό τους, καθώς ταυτόχρονα βάζουν το ίδιο λήμμα με πανομοιότυπο σχεδόν ορισμό.

Η βιβλιογραφία αναφέρεται σε δύο μεγάλες κατηγορίες σπαστήρων:

1. Οι Ψυχοσπαστήρες:
Αυτοί πάσχουν από παραλλαγή του συνδρόμου MPD (Multiple Pagapontic Disorder). Zούνε σ’ ένα όνειρο που τρίζει, είναι παντελώς για δέσιμο, αλλά συνήθως δεν είναι επικίνδυνοι παρά μόνο για τον εαυτό τους. Με την πάροδο του χρόνου συνήθως εκφυλίζονται σε τρολ και ωσεκτουτού αποχωρούν από το σάιτ μόλις νοιώσουν την παρατεταμένη περιφρόνηση των θαμώνων.

2. Οι Ξενεροσπαστήρες:
Οι σπαστήρες αυτοί δεν είναι ψυχασθενείς. Ενδέχεται μάλιστα να είναι γνωστοί, ακόμα και διακεκριμένοι λημματοδότες , οι οποίοι για λόγους που μόνο εκείνοι γνωρίζουν υιοθετούν δύο περσόνες και πλημμυροδοτούν το σάιτ με λήμματα τα οποία πολλές φορές είναι καλά έως και ευφυέστατα. Τα κίνητρα τους είναι λιγότερο αυτονόητα από εκείνα των ψυχοσπαστήρων. Μερικοί έχουν οι ίδιοι πέσει θύματα τραυματικής μπαγαπονοτοδοσίας στα παιδικά τους χρόνια, και βάζουν στοίχημα ότι φορώντας την μάσκα του εκδικητή μπορούν να ανέλθουν στο τοπ 10 της βαθμολογίας σε χρόνο dt, παραδίδοντας μάλιστα και μάθημα σε μερικούς μερικούς. Άλλοι πάλι απλούστατα το κάνουν για πλάκα. Στη τελευταία ανάλυση οι ξενεροσπαστήρες καταφέρνουν να ξενερώνουν τόσο τους ενάρετους θαμώνες του σάιτ, όσο και τον εαυτό τους.

Οι γνώμες των ειδικών διίστανται για την ταξινομία των κρουσμάτων που πρόσφατα (24/11/2008) εκδηλώθηκαν στο σλάνγκ ντοτ τζιάρ. Ωστόσο, όλες οι αποχρώσες ενδείξεις συνηγορούν ότι πρόκειται για ξενεροσπαστήρες.

Η έξοδος της Ελλάδας από το Ευρώ. Από το Greece και exit.

Ναι μεν αγγλικό το λήμμα, άρα και δεν κολλάει στο ελληνικό σλανγκολεξικό μας, όμως για λόγους ιστορικοοικονομικοκοινωνικοπολιτικογεωγραφικοπεριβαλλοντο-ψυχολογοψυχαναγκαστοϊδεολογολεξικογραφικούς πιστεύω ότι αξίζει καταχώρισης και ίσως να εξαιρεθεί και να ανήκει πράγματι εδώ, ως δημοσιογραφική ζαργκόν (ε δεν είναι σλανγκ, οκ).

Τα περί εξόδου τα συζητήσαμε και μια και δυο και τρεις εδώ μέσα και δεν είναι αυτός ο σκοπός του λήμματος, έλεορ. Σκοπός είναι να παίξουμε λίγο με τις λέξεις μπας και βρούμε κάποια καλή ελληνική σλανγκιά να αντικαταστήσει το λήμμα.

Αλλιώς, ζγα τα ωά, το σβήνουμε κιόλας άμα λάχει ναούμ.

Αυτός ο πυλώνας του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, αυτός ο λόγιος, αυτός ο τεχνίτης του λόγου, ο μάστορας της τέχνης της διήγησης, ο γνωστός και αγαπητός στο σλανγκεπώνυμο πλήθος παράγοντας του Εδεσσαϊκού ευθύνεται για την σχεδόν μόνιμη πλέον επωδό στα σχόλια μας, το λακωνικό και σαφές «Αυτό Ακριβώς. Τίποτε Άλλο.»

Ακολουθώντας την γνωστή ιντερνετική μέθοδο του συντομεύειν, η συγκεκριμένη ατάκα έχει συρρικνωθεί στα αρχικά της, δίνοντας το «αατα» με τον τόνο όπου θέλει να τον τοποθετήσει ο καθένας και μακράν εμού το να κάνω τέτοιου είδους υποδείξεις.

Θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή στο γεγονός ότι το συγκεκριμένο λήμμα ανήκει στην Υποομάδα 1 της τετραμελούς ομάδας λημμάτων τα οποία σχετίζονται αποκλειστικά με το παρόν σάιτ. Εξηγούμαι:

Υποομάδα 1: Σλανγκοπαράγωγα
α. αατα, εκ του «Αυτό Ακριβώς. Τίποτε Άλλο.»
β. σπεκ, εκ του «ρησπέκτ», όπως πληροφορηθήκαμε πρόσφατα από τον Ύψιστο.

Υποομάδα 2: Σλανγκολειτουργικά
α. ποντοδότης, ο κατά τον πονηρόσκυλο καλός Σαμαρείτης από την εποχή των πράσινων τικ...
β. λημματολάσπη, ο κατά Ιωάννη Αυτοκινητιστή σωρός απαρατήρητων λημμάτων στο σάιτ.

Υπάρχουν δυο μεγάλες κατηγορίες πολυμέσων που αναρτώνται στην ιστιοσελίδα του slang.gr: το μύδι και το μήδι.

Μύδι αποκαλείται σλανγκιστί το διεστραμμένο δίδυμο του μηδιού και Θρασυμήδης αποκαλείται όποιος έχει το θράσος να αναρτά τέτοια εξεζητημένα και οιoνεί πορνογραφικά πολυμέσα στην ταλαίπωρη slang.gr, η οποία εσχάτως μορφοποιείται αναγραμματικά σε glans.gr.

Γλωσσολογικά, το μύδι –όπως και το ομώνυμο αφροδισιακό μαλάκιο που φέρει φτυστή ομοιότητα με το αιδοίο– ετυμολογείται εκ του μυίδιον, υποκοριστικού του μυός. Συνεπάγεται ότι το μύδι ανεβάζεται με τον ίδιο (μ)ηδυπαθή τρόπο που ο Richard Gere και οι συν αυτώ μετρό παραβιάζουν την φύση με άμοιρα ποντικάκια gerbil, εκεί που δεν πιάνει ήλιος. Η WWF, αλήθεια, τι κάνει; Αρχίδια-μύδια! Εμείς τουλάστιχον έχουμε τον Κώστα Καφάση που ξέρει από καλό ψάρι. Και την Άννα Βίσση που δεν θα μείνει ποτέ μπουκάλα. Αλλά ξεφεύγουμε από το θέμα μας.

Ο εκφυλισμός λοιπόν του μήδι σε μύδι έχει προκαλέσει τα χρηστά ήθη, και πολλοί κατηγορούν τους υπεύθυνους λημματοδότες για μηδισμό. Ο σκοπός όμως αγιάζει το μήδος, και όσοι διαμαρτύρονται μπορούν να πάνε να γαμηθούν φίδιν μύδιν chez les grecs.

Να σημειωθεί τέλος ότι στην υποσλανγκική, όσα μύδια δεν ανοίγουν, ή έχουν σβήσει, μαραθεί ή κυβερνοστροβιλιστεί, αποκαλούνται μπαγιάτικα μύδια.

Για μήδι βλ. εδώ.

Μονάδα μέτρησης (υπό ένταξη ακόμα στα διεθνή συστήματα MKS και CGS, λόγω γραφειοκρατίας του κράτους των Βρυξελλών) της σεξουαλικής δραστηριότητας του υπό εξέταση υποκειμένου σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Η μαθηματική του περιγραφή είναι ΠΧΛΜ.

Υπολογίζεται βάσει του μαθηματικού τύπου (μπ * f) / 100.000, όπου:

μπ είναι το μέγεθος πέους (κατ' άλλους προκύπτει από το «μπούτσος»), εκπεφρασμένο σε εκατοστά, δυνάμενο να πάρει τιμές από 1 εκ. έως 50 εκ., (1 ≤ μπ ≤ 50) για να μην το ξεφτιλίσουμε κιόλας...

f η συχνότητα των σεξουαλικών συνευρέσεων σε απόλυτα νούμερα, δυνάμενη να πάρει τιμές από 0 έως το άπειρο, (0 ≤ f < ∞).

Απαραίτητες διευκρινίσεις: (α) η μαλακία ΔΕΝ μετράει, παρά τις επίμονες προσπάθειες και έντονο lobbying των απανταχού της υψηλίου παιχτών, (β) όπως και με τα καλοκαιρινά μπάνια, ΝΑΙ, μετράνε και τα απογευματινά ως ξεχωριστά, δηλαδή όσες φορές τη μέρα πέσει ο πήδος, γράφει το κοντέρ και (γ) δεν χρειάζεται μεν να υπάρξει απτό προϊόν της πράξης, αλλά πρέπει αυτή να διαρκέσει τουλάχιστον 5 λεπτα ώστε να καταγραφεί ως κανονική και όχι απλά ως προσπάθεια χακεύματος του συστήματος.

Βλέπε και πεοχιλιόμετρα για μία περιφραστική περιγραφή του όρου.