Ορισμοί με ετικέτες (16)
Εμφανίζονται 1-10 από 16

Πίσω από κάθε τηλεπαράθυρο κρύβεται μια «κλείστρα». Με τσαμπουκά ή κλάμα, με θεμιτά (ή και αθέμιτα) μέσα, πείθουν τους καλύτερους... μαϊντανούς να εμφανιστούν στα δελτία για να μας δώσουν τα φώτα τους. (Ελευθεροτυπία, 09/03/2003)

1. Δυο συνιδιοκτήτες μιας εταιρείας συζητούν.
   Α: Βλέπω πως για τη θέση της υπαλλήλου που ψάχναμε για το τμήμα δημοσίων σχέσεων πως προσέλαβες αυτή με το χειρότερο βιογραφικό. Για δημόσιες σχέσεις μιλάμε, όχι για δημόσιες χέσεις. Τι συμβαίνει; Έχει μπάρμπα στην Κορώνη; Και το άλλο πάλι που το βάζεις; Μα να της δώσεις ταβανοσκουπάτο μισθό;
   B: Κοίτα, μπορεί να 'χει ftp βιογραφικό, αλλά αν δεις το πλουσιότατο βυζογραφικό της θα καταλάβεις γιατί την προσέλαβα. Τσάμπα μας έρχεται. Θα μας αναζωογονεί σεξουαλικώς, οπότε θα μας βοηθά να παίρνουμε σωστές αποφάσεις για τον οργανισμό.
   Α: Μα δεν ξέρει τη δουλειά.
   Β: Και τι έγινε; Όπου χρειάζεται θα έχει βοήθεια από άλλες, ενώ με τα φυσικά της προσόντα θα μας κλείσει τις... συνεργασίες.

2. Κορίτσια καταθέστε βυζογραφικό. Ο Ατάνας πληρώνει. Ο Ατάνας επιλέγει. Δες

1. Από εδώ:
   Έτσι καταπολεμάται η μοναξιά, λέει ο Nassim Taleb που είναι και μπεστσελεράς.

2. Από εδώ:
   Ο Θαφόν είναι πιο προσγειωμένος,συνειδητός μπεστσελεράς.

3. Από εδώ:
   Πρόσφατα γνώρισα έναν νεαρό, επίδοξο συγγραφέα, που μου εξομολογήθηκε με αξιοζήλευτη ειλικρίνεια ότι δεν φιλοδοξούσε με το γράψιμο ν΄ ανακαλύψει τον εαυτό του, να εξερευνήσει κρυφές πτυχές της ύπαρξης, να κατακτήσει μια θέση στην ιστορία των ελληνικών γραμμάτων και άλλα τέτοια, αλλά, πολύ απλά, να βγάζει καλά λεφτά από τα βιβλία του. Με άλλα λόγια, να γίνει μπεστσελεράς.

- Μάκη, εδώ πρέπει να προσέξεις να βάλεις τον λόγο να ξεκινάει λίγο νωρίτερα, να μην ακουστεί «ατάκα».
- Έλα ρε Αντώνη, λες και δε με ξέρεις... για καναν χασάπη με πέρασες;

- Νταξναούμ, το μάνα ρέιβερ έμεινε ... αλλά, είναι γεγονός ότι οι κοπέλες δουλεύουνε με φοβερή πίεση ...
- Ναι, ρε μαλάκα, αλλά έχουνε πλάκα ... προχτές θέλανε να πούνε «Εύα Καϊλή - τώρα» και στο σούπερ βγάλανε «Εύα Καυλή - τώρα» ...
- Πώς ήτανε εκείνο το έργο, ρε συ ... Τόρα-Τόρα-Τόρα ... τύφλα νάχει ο Μπεν Χουρ ...
- Γιατί, παιδιά, άδικο είχανε με την Καϊλή; ... Εγώ σας το λέω, δε φταίνε, οι σουπερατζούδες ... οι δημοσιοκάφροι τους τα λένε λάθος ... για να μη σου πω κι επίτηδες λάθος, για να γίνει τζόγος ...
- Σωστόστ ... σα την άλλη φορά πούχανε ρίξει «Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, φοιτητής στο Βελιγράδι» ...

(σ.σ. Όλα τα παραδείγματα είναι πραγματικά)

- Μού θυμίζει την κυρά Εφταλία την «ενεσού», που μού κόλλαγε στον ποπό κάτι τεράστιες βελόνες, όταν αρρώσταινα μικρός. Μάλιστα, η κυρά Εφταλία, επειδή δεν έβλεπε καλά, μια φορά μού έκανε απόστημα και είδα το Χριστό φαντάρο (θου-βου Κύριε, φυλακή τω στόματί μου κ.λπ.) μέχρι να το ξεπεράσω. (εδώ)

- "Η κυρά-Λένη η ενεσού". Οι περισσότεροι καλαμακιώτες είχαν νοιώσει σε κάποια στιγμή το γλυκό της τσίμπημα. Πάντα με χαμόγελο έλεγε " Μην φοβάσαι, δεν θα σε πονέσω. Έχω ελαφρύ χέρι" . Εκείνη την εποχή, αρκετά φάρμακα έβγαιναν μόνο σε μορφή ενέσιμη, οπότε η κυρά Λένη ήταν απαραίτητη. (εκεί)

- Και, στη συνέχεια, έκανε την εμφάνιση της μια άλλη γειτόνισσα, η "ενεσού", πάντοτε γλυκομίλητη, έχοντας υπομάλης το τσαντάκι με τα σατανικά σύνεργα της, κάτι τεράστιες σύριγγες με ανατριχιαστικές βελόνες. Τις έβραζε, για απολύμανση, στην κατσαρόλα, πάνω στην γκαζιέρα που είχε ετοιμάσει η μητέρα σου (κι αυτή στο κόλπο), μια και οι σύριγγες μιας χρήσεως δεν είχαν ανακαλυφθεί ακόμη... (παραπέρα)

- Με ένα παλιό Ενεσού τριγυρνούσε και συνεχώς κινδύνευε να του το πάρουν οι σκουπιδιάρηδες του δήμου που μαζεύουν τα παρατημένα. (εδώ)

- Έτρεχα συνεχώς.Στην αρχή με τα πόδια κατοστάρια για να ζεσταθώ,μετά έπαιρνα το πατίνι του ποκοπίκο,μετά το ποδήλατο του δημητράκη, μετά το τρακτέρ του μπαρμπά τάσο, κατόπιν έκλεβα το αυτοκίνητο το κορτίνα του πατέρα, μετά το ενεσού του θείου, μετά τη φοράδα του άλλου θείου που την πηδούσε ο ταβερνιάρης από ότι λέγανε και είχε ανάψει το ζώο και μετά πάλι από την αρχή. (εκεί)

- Οι «Ενεσούδες» -όπως χαρακτηριστικά τους αποκαλούσαν οι συναθλητές τους και οι φίλοι των αγώνων- στη χώρα μας ήταν πολλοί. Για να αποδώσουμε καλύτερα το κλίμα και τις προσπάθειες της εποχής αλλά και την ευρηματικότητα των Ελλήνων στο επίπεδο της προσαρμογής του αυτοκινήτου στα δικά μας δεδομένα, μιλήσαμε με δύο από αυτούς, το Γιάννη Μπαρδόπουλο και το Δημήτρη Μαρασλή. Τα εύσημα, φυσικά, ανήκουν σε όλους όσοι ξεκίνησαν, εμπλούτισαν ή συνέδεσαν την αγωνιστική ζωή τους με το ΤΤ... (εδώ)

Η λέξη “ρεπατζού” (απο το ρεπό, γαλλικό repos) δηλώνει την πόρνη που δουλεύει εκτάκτως, στο μπορντελάκι τις μέρες της αδιαθεσίας της πόρνης- οικοδέσπινας, ώστε να μη κλείσει το μαγαζί. Η ρεπατζού καλύπτει τον εργάσιμο της χρόνο συνεργαζόμενη με πεντέξι συναδέρφισές της. Φυσικά η ρεπατζού δεν έχει δικό της στέκι. Η λέξη ρεπατζού προέρχεται απο την ειδική φτωχή αργκό των πορνών.
(Ηλίας Πετρόπουλος, “Το Μπουρδέλο” Εκδόσεις Γράμματα, 1980, σελ 89)

- Για τν ακρίβεια μπουρείς να πεις ότι είμαστε καλντεριμτζού, χαμούρα, βιζιτού, τ’ δρόμου, φακλανιαζμέν’, καραπτανάρα, πτανομστουρεμέν’, δηλουμέν’, πρόστυχ’, πτανοθήκα, πομπεμέν’, κούρβα, δημόσια, φτωχοπτανί, ρεπατζού κι τα ρέστα γαζουζούδες. (εδώ)

- Χωρίς… το λευκό χαρακτηριστικό γουνάκι γύρω από το λαιμό του, εμφανίστηκε σήμερα ο πρόεδρος του Ειδικού Δικαστηρίου Νικόλαος Πάσσος στην δίκη του Παπακωνσταντίνου, προκαλώντας την έκπληξη πολλών! (...) Φταίνε οι οικολόγοι; να φταίνε τα πρωτόκολλα; ή μήπως η πολλή ζέστη δεν επέτρεπε το... τριχωτό κολλάρο; Η απάντηση κρύβεται σε...λόγους αισθητικής. Σύμφωνα με πληροφορίες, η ενδυμασία των δικαστών του Αρείου Πάγου και εκείνων του Συμβούλιου της Επικρατείας διαφέρει και ως εκ τούτου κρίθηκε σκόπιμο, όλοι τους να εμφανιστούν με κοστούμια, χωρίς διαφορετικούς τηβέννους και "σαλιάρες", ώστε να υπάρχει ομοιομορφία (εδώ)

- Έρχονται γουνάκια για τα σκάνδαλα (εδώ)

- "Κινδυνεύω, κύριε Χατζηνικολάου, να πάω στα γουνάκια, χωρίς να έχω κάνει τίποτα", είπε ο Βουλγαράκης απόψε στο δελτίο του ALTER. (εκεί)

- Ένα βήμα πριν από «τα γουνάκια» (παραπέρα)

- Χρόνια και χρόνια στο στρατοδικείο του δελτίου των 8, ο δικαστής Πρετεντέρης έχει αποκτήσει τεράστια πείρα δικών και καταδικών. Κανένας δεν ξέφυγε από τα γουνάκια του, δάσκαλοι, καθηγητές, πανεπιστημιακοί, διοικητικοί, φοιτητές, αγρότες, λιμενεργάτες, καθαρίστριες, συνδικαλιστές, διαδηλωτές, κόμματα, όλοι οι εχθροί των αφεντικών του Γιάννη -κι είχε πολλά αφεντικά, τρομάρα του- πατήθηκαν χάμω σαν τα σκουλήκια. Στόμωσε η πένα του Πρετεντέρη να υπογράφει καταδίκες, έγινε σαν το σπαθί του Μπότσαρη, που στόμωνε από αίμα στα γιουρούσια του 1821 (Αυγή, όχι η χρυσή, η άλλη)

- Άλλαξε κανάλι, ρε Mαρίνα. Τις βαρέθηκα τις μεσημεριανούδες. Αμάν πια !