Ορισμοί με ετικέτες (828)
Εμφανίζονται 11-20 από 828

Ομιλία μέσω του τηλεφώνου. Το λήμμα προήλθε από την ένωση της ελληνικής λέξης τηλέφωνο με την αγγλική chat (=κουβεντούλα). Ας σημειωθεί το ουσιαστικό, τηλετσάτινγκ.

Σιζοφλάει = She is offline

Ρήμα που χρησιμοποιείται όταν θέλουμε να εκφράσουμε την αποσύνδεση ενός ατόμου, γένους θηλυκού από το facebook.

Αργκό της τηλεόρασης για την ηλεκτρονική παραποίηση:

1. Χαρακτηριστικών συνεντευξιαζομένου μάρτυρα που καταθέτει είτε για άλλον είτε για τον εαυτό του, προς απόκρυψη χαρακτηριστικών και διασφάλιση της ανωνυμίας του (δίκην witness protection),

2. Φυσιογνωμίας συλληφθέντος κατηγορουμένου, προ αμετακλήτου καταδίκης του, προκειμένου να μην προσβάλλεται η προσωπικότητά του (πάλι καλά),

3. Επιμάχων σημείων εντόνου περιεχομένου (π.χ. βίαιη σκηνή, κανα τσιμπουκάκι κλπ).

Θυμίζει την ηθικώτατη κάλυψη των καυτών λεπτομερειών στα «προσεχώς» ταινιών σεξ και βίας των παλιών σινεμάδων (π.χ. παλιά έβαζαν με πινέζες παπαζωτό ή συνασπισμούς στα στήθη και το γυονί της πορνοστάρ ή ακόμα και στα όπλα των καουμπόηδων).

Η προληπτική αυτολογοκρισία γίνεται για να μην εκτίθεται ο εικονιζόμενος (π.χ. να μην διασύρεται ο κατηγορούμενος, να μη φάνε λάχανο τον καρφή, να μην σκανδαλίζεται ο κοσμάκης και κυρίως για να μη φάει καμιά μηνυσούμπα το κανάλι, αν και ταυτόχρονα υποδηλώνεται τεκμήριο αληθοφάνειας της είδησης = λαυράκι = τηλεθέαση = λεφτά.

Η ηθελημένη μείωση της ποιότητας ανάλυσης της εικόνας του εμφανιζομένου (και άλλες γενικές), κάνει τη φάτσα του να μοιάζει με το παρδαλό μωσαϊκό που είχε το πάτωμα των παλιών σπιτιών μέχρι και το ’80 περίπου (μετά κυριάρχησε το πλακάκι).

Ειδικότερα, όταν κάποιος θέλει να κάνει μια βαρύγδουπη αποκάλυψη (π.χ. υπάλληλος που γνωρίζει κύκλωμα λαδωμένων υπηρεσιών, μπάτσος που «δεν εγκρίνει τις πρακτικές συναδέλφων του» κλπ) ή από «πρώτο χέρι» καταγγελία (π.χ. «περίοικος που ζει την ζοφερή καθημερινότητα» των οίκων ανοχής κλπ), ή μια τηλε-ομολογία (π.χ. μετανοημένος πρεζάκιας που εξηγεί τα αίτια που τον ώθησαν στην τοξικομανία «για να βοηθήσει τα νέα παιδιά που δεν ξέρουν πού μπλέκουν», μάνα ρέηβερ που βιώνει την απόγνωση της συγκατοίκησης με τζαζεμένο παιδί κλπ), αλλοιώνεται με τεχνικά μέσα το πρόσωπό του ή καμιά φορά και η φωνή του ή κάθεται ανάποδα σε μια πολυθρόνα και μετά τα ξερνάει όλα.

Συνήθως, τα μωσαϊκά προοιωνίζουν ένα εντελώς τετριμμένο (πια) παραμύθι (π.χ. ρεμούλες στο Δημόσιο, ναρκωτικά, αντιεξουσιαστές, παραθρησκευτικές οργανώσεις, οικογενειακά δράματα κλπ), που ελάχιστα καθηλώνει την έσχατη επαρχιακή θείτσα.

Όπως εύστοχα παρατηρούν τα Ημισκούμπρια για τα αυξημένα νούμερα τηλεθέασης που σημειώνει μια αληθινή «κατάθεση ψυχούλας»:

[i]…Θ’ ακούσετε ιστορίες από σβέρκους κι από πλάτες, ηρωινομανείς, ορειβάτες, ζευγολάτες…
Μιζέρια-δυστυχία και πόνος τραγικός, όλα σας τα προσφέρουμε στο πακέτο του ενός! [/i]

Το μωσαϊκό χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον σε εκπομπές «αβάσταχτης αλήθειας», που ξεκίνησαν με τη Μονογενή με συνταρακτικούς τίτλους σε στυλ «Φάκελλος Σατανισμός» κλπ (όπως και άλλες ομώνυμες φακελο -εκπομπές, που έτσι προδίδουν την πηγή των πληροφοριών τους), έπειτα μας πήρε από το χέρι ο Παπαρδέλλας να γνωρίσουμε τα άγνωστα παιδιά μας (είχαμε-δεν είχαμε), μετά μας ήρθε κι εκείνο το κουνάβι που ξετρυπώνει τους εξαφανισμένους (θένε-δε θένε), συνεχίσαμε με Γρανίτα και καταλήξαμε στη ρηαλητεία.

Οι μουσικές καταδίωξης, τα επιβλητικά headlines και τα τεχνικά τερτίπια των εκπομπών (χρώμα-ήχος-εφέ), έπειθαν την κυρα-Περμαθούλα να ψελλίσει «τιπεστώρα» και το μπάρμπα-Μπρίλιο ν’ ανακλαδιστεί «τσ-τσ τι γίνεται στον κόσμο», πριν κάνουν το σταυρό τους και πάνε για ύπνο. Αλλά μπαφιάσαμε πια…

Τη σήμερον ημέρα ελάχιστοι ψευτοχορταίνουν με μωσαϊκά και φορμάικες και το λαϊκό αίτημα είναι για όλο και περισσότερο ωμή «αλήθεια» (εννοείται μόνον η σκοτεινή πλευρά της που πουλάει, αφού υπάρχουν και θετικές πλευρές της πραγματικότητας, που θάβονται γι’ αυτό το λόγο), που θυμίζει τους Ρωμαίους θεατές της αρένας που επιζητούσαν ατόφια βία (π.χ. καταργώντας την δεξιοτεχνία των μονομάχων χάριν ενός πρωτόγονου πετσοκόμματος με μπρούτα εργαλεία), κατά την περίοδο της παρακμής της αυτοκρατορίας.

Έτσι, όλο και συχνότερα απαιτείται για να ψηθεί το φιλοτηλεθεάμον κοινό, να κατατίθενται τα «εν οίκω» στο Δήμο, για αποκομιδή (μαζί με τ' άλλα απορρίμματα).

Το σύγχρονο πέρασμα σε ολοένα και πιο εξευτελιστικές εκπομπές της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, παίρνοντας γραμμή από το αγγλο-αμερικάνικο πρότυπο του ξεκωλιάσματος για τα φράγκα είναι ενδεικτικό της εποχής (π.χ. έρχομαι στο σπίτι / μαγαζί σου και σου τη λέω στεγνά, όλοι το βλέπουν κι εσύ κάνεις διαφήμιση ή παίρνεις κάποιο δώρο = βγάζεις λεφτά, έρχομαι να σε βοηθήσω ως «οικονομικός σύμβουλος» και σε κάνω ρόμπα δημοσίως για να ξελασπώσεις = βγάζεις λεφτά, παίζουμε παιχνίδι γνώσεων και σε ξεμπροστιάζω ότι είσαι ασχετίλα = βγάζεις λεφτά, «επαΐοντες» ξεφτιλίζουν νέα παιδάκια λαϊκής καταγωγής σε «διαγωνισμούς ταλέντων», που πάνε μπας και ξεφύγουν από τη μιζέρια νομίζοντας μαλακωδώς ότι θα μπουν στο πάνθεον της αναγνωρισιμότητας = βγάζεις λεφτά κλπ-κλπ). Μόνο που τώρα, η διαπόμπευση είναι face on αφού ο Μωσαϊκός Νόμος μας τελείωσε (καμπανάκι και μαλακίες δεν έχει)…

Ο κοινός παρονομαστής όλων αυτών είναι το δάκρυ του ξεφτίλα πρωταγωνιστή, που όχι μόνο δεν τονε σώζει κανένα μωσαϊκό πια, ίσα-ίσα η κάμερα θα σπεύσει να ζουμάρει αδιάκριτα να τσακώσει τη γυαλάδα. No pain no gain…

Τα μαλακισμένα αντεπιχειρήματα της Υπερασπίσεως π.χ. άμα δε γουστάρεις ρε μάγκα άλλαξε κανάλι / σβήστη τη ρημάδα / αυτά θέλει ο κόσμος / ενήλικες είναι κι έχουν δώσει την συγκατάθεσή τους στην κατρακύλα- τί σε κόφτει; / οι χαζοί καλά περνάνε / κοίτα τη δουλειά σου κτλ, εξοβελίζουν τον διαμαρτυρόμενο στην (περαιτέρω) απομόνωση και την εξορία της γραφικότητας, καίτοι όλοι αυτοί (θύτες-θύματα) ψηφίζουν στις εκλογές.

Έχουμε οράμματα για τη σούφρα πολλών τέτοιων, αλλά δεν είναι της παρούσης…

H κατάχρηση της ιντερνετικής φράσης lol (laugh out loud), oδήγησε στη θεωρία ότι μπορούμε να την παρεμβάλουμε σε κάθε πρόταση για να την κάνουμε πιο εύθυμη ή για να μειώσουμε τη σοβαρότητά της.

Παραλλαγή του γκουγκλάρω, η οποία, παρόλο που ακόμα δεν δίνει πολλά αποτελέσματα στην Αναζήτηση (και παρόλο που λέμε «γκουγκλ» και όχι τόσο γούγλε) τείνει να επικρατήσει. Ίσως γιατί στη λέξη αυτή είναι πιο δόκιμη και σαφώς διασκεδαστική η ελληνοποίηση (το -γ- δηλαδή), παρά σε άλλες περιπτώσεις (όπως το κωμικό πια Χάυδν αντί Χάυντν).

Γουγλάρω: είμαι στο ίντερνετ και ψάχνω πληροφορίες ή εικόνες ή βίντεο για κάτι.

Γουγλάρω κάποιον: ψάχνω σαν τον χαφιέ ή σαν την κυρα-περμαθούλα να μάθω ό,τι μπορώ προτού επισυνάψω σχέση (κάθε είδους) με κάποιον.

Η λέξη ακόμα δεν έχει βρει την οριστική ελληνική μορφή της ή την απόλυτη σημασία της. Εδώ στο σλανγκρ φαίνεται μέρος της πορείας της:

γόογλε / γούγλε
γκουγκλάρω
γούγλε γούγλε
ψαχτήρι
καθώς και εδώ

λάινεϊτζ (ή Lineaids ή και Lineage)

Περιγραφή
Ιδιαίτερα μεταδοτική νόσος με εθιστικές τάσεις η οποία προσβάλει κυρίως άτομα ηλικίας 12-25 χρονών, αλλά με πολλά παραδείγματα που ανεβάζουν το ηλικιακό όριο στα 40. Βρίσκει πρόσφορο έδαφος όταν οι υποψήφιοι ασθενείς έχουν τάσεις να αναλώνουν μεγάλα χρονικά διαστήματα σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές παίζοντας παιχνίδια.
Με την εξέλιξη των games σε on-line, προσφέρεται η δυνατότητα στους χρήστες να δημιουργήσουν μια ιδιότυπη «κοινότητα» στον μικρόκοσμο αυτών των παιχνιδιών.

Ξεκινώντας το παιχνίδι (μοιραίο λάθος), δημιουργείς έναν χαρακτήρα. Αυτός βασίζεται σε ένα κράμα μυθολογικών στοιχείων (ξωτικά, μάγοι, τέρατα κλπ) με έντονες επιρροές από βιβλία-ταινίες (κυρίως Tolkien - Orc, Elf, Dwarf κλπ).

Το Παιχνίδι
Σκοπός του παιχνιδιού είναι να σκοτώνεις διάφορα διάσπαρτα εντός του παιχνιδιού τέρατα, τα οποία ως αμυντικό μέσο έχουν τις πατερίτσες ή το αναπηρικό καρότσι τους. Όταν τα σκοτώνεις, μαζεύεις από τα κατάλοιπά τους χρήσιμα αντικείμενα (drops) που έχουν ευρύτατη χρήση:

• χρηματικά ποσά (καθότι όλοι γνωρίζουμε ότι τα τέρατα φορούν παντελόνια με τσέπες και μάλιστα τα θηλυκού τύπου κουβαλάνε και τσαντάκι),
• πανάκριβα αντικείμενα (σπάγγοι, πέτρες, κλαράκια),
• και σπάνια φυτικά συστατικά (ρίζες τσουκνίδας, άνθη παπαρούνας, πευκοβελόνες).

Σκοτώνοντας λοιπόν τα τέρατα, κερδίζεις σε εμπειρία και ανεβαίνεις επίπεδο το οποίον είναι και το ζητούμενο («γαμείς και δέρνεις»). Επίσης ανεβαίνοντας επίπεδο, πλουτίζεις εξαιρετικά τις γνώσεις σου. Ενδεικτικά:

• Μαθαίνεις ξόρκια του τύπου «θα σε φυσήξω και θα πουντιάσεις», «θα σε πλύνω και θα ξεβάψεις», «θα σου βάλω φωτιά και θα χοροπηδάς», «θα σε ματιάσω και θα πεθάνεις» και πολλά άλλα ευρηματικότατα και όμορφα.
• Αποκτάς γνώσεις Μαγκάιβερ. Μπορείς με ένα κλαρί, δυο μανταλάκια κι ένα σωβρακολάστιχο να φτιάξεις τόξο που σκοτώνει δεινόσαυρο σε απόσταση χιλιομέτρου με ένα και μόνο βέλος (φτιαγμένο από τσίχλα).
• Φοράς πανοπλίες και χρησιμοποιείς όπλα που, όσο πιο μεγάλο το επίπεδο τόσο πιο καραγκιόζης δείχνεις, οπότε και ξεχωρίζεις από τα καραγκιοζάκια (μικρότερα επίπεδα).
• Απόκτηση «κατοικίδιων» ζώων με όψη και χρησιμότητα διφορούμενη. Για παράδειγμα, ένα περίεργο μωβ πουλί, με 8 πόδια, 4 κεφάλια και φωνή καρακάξας. Δεν μπορεί να πετάξει αλλά μπορεί να χέσει, με αποτέλεσμα το τέρας να πεθάνει από χολέρα.
• Σε κάποιους χαρακτήρες μαθαίνεις τοπικούς χορούς και τραγούδια, διασκεδάζοντας τους άλλους και δημιουργώντας εύκρατο κλίμα στην ατμόσφαιρα, με αποτέλεσμα ακόμα και τα τέρατα να εγκαταλείπουν τις εχθροπραξίες και να το ρίχνουν στον καλαματιανό (ενίοτε και μπάλο). Και πολλά άλλα…

Σε αντίθεση με τα κλασικά παιχνίδια, όταν ο παίκτης «σκοτώνεται», ξαναγεννιέται «ως φοίνικας από τις στάχτες του», με μικρό τίμημα (συνήθως μικρή απώλεια της μέχρι τότε κερδισμένης εμπειρίας του). Οπότε βέβαια και το παιχνίδι δεν έχει τέλος.

Όταν ο παίκτης αποκτήσει αρκετή εμπειρία και υψηλό επίπεδο (δεν είναι απαραίτητο αλλά είναι ζητούμενο), μπορεί πια να πλακώνεται στο ταβερνόξυλο με άλλους παίκτες, διασκεδάζοντας αφάνταστα με βρισίδι απείρου κάλλους («θα σου γαμήσω τη μάνα ρε!», «Ρε κωλόζωο θα σε σκίσω» κλπ κλπ), οπότε η ώρα περνάει ακόμα πιο ευχάριστα.

Στρατηγική Παιχνιδιού
Για να επιτευχθεί αυτός ο αόριστος σκοπός του παιχνιδιού, πρέπει οι παίκτες να ξεχάσουν όλα όσα ήξεραν περί ζωής. Βασικοί κανόνες για να γίνεις καμένος αλλά και ο «γαμάω και δέρνω» του παιχνιδιού:

• Πέραν του monitor, δεν υπάρχει ζωή.
• Μάθετε να τρώτε και χειρίζεστε ποντίκι/πληκτρολόγιο ταυτόχρονα.
• Εξοικονομήστε χρόνο μεταφέροντας τον υπολογιστή στην τουαλέτα.
• Ο ύπνος είναι εχθρός! Κοιμάστε όσον το δυνατόν λιγότερο πίνοντας πολλούς καφέδες.
• Μπάνιο;;; Δεν χρειάζεται, είναι σπατάλη χρόνου. Έτσι κι αλλιώς μόνος είστε (και θα είστε για μεγάλο χρονικό διάστημα).
• Απαγορεύεται αυστηρά σύντροφος στη ζωή σας! Ενοχλεί τα τέρατα και φεύγουν μακριά σας. Επίσης είναι μέγιστη σπατάλη χρόνου!
• Περιορίστε τους φίλους σε virtual. Δηλαδή αυτούς που παίζουν μαζί σας και σας βοηθούν στην επίτευξη του σκοπού σας.
• Αποσυνδέστε το τηλέφωνο και κρατήστε μόνο τη σύνδεση internet. Οποιοσδήποτε θέλει να επικοινωνήσει μαζί σας, μπορεί άνετα να ξεκινήσει κι αυτός το παιχνίδι και να σας βρει in-game.
• Απενεργοποιήστε το κουδούνι του σπιτιού και αμολήστε το σκύλο (εάν έχετε). Όποιος θέλει να σας σηκώσει από τον υπολογιστή, είναι εχθρός που τον έχουν μισθώσει τα τέρατα να σας σαμποτάρει!
• Αν παίζετε από internet café, εκδώστε κάρτα με πενταετή διάρκεια και 24ωρη χρήση. Θα εξοικονομήσετε αρκετά χρήματα.

Όλοι οι παραπάνω κανόνες, συνοψίζονται στη συνημμένη φωτογραφία.

Έτσι, μ’ ένα χρηματικό ποσό (συνδρομή παιχνιδιού) και αύξηση 200% του σωματικού σας βάρους, μπορείτε ύστερα από αρκετά χρόνια να υπερηφανεύεστε για το «απόλυτο κατόρθωμα». Σύντομα η Ακαδημία Νόμπελ θα θεσπίσει «Βραβείο Κρετίνου», οπότε μπορεί να είστε εσείς ο τυχερός…

Συμπληρωματικά στοιχεία του παιχνιδιού:
Επίσης η πλοκή του παιχνιδιού εμπλουτίζεται με διάφορα σενάρια (quests), όπου ο καθένας (ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του) μπορεί να ασχοληθεί (προαιρετικά). Αποτελεί συνήθως μικρή ανάπαυλα από την ακατάσχετη εξόντωση τεράτων. Πρόκειται για μετα-μοντέρνα παραμύθια κι ενδεικτικά αναφέρουμε:

• «Η Χιονάτη και οι 7 αυνάνοι», σενάριο που παίζεται κυρίως από αρσενικούς παίκτες που έχουν διαλέξει χαρακτήρα νάνο (dwarf) και θα αποκτήσουν ερωτική ζωή όταν και η Χιονάτη αποκτήσει σάρκα και οστά ανάμεσά μας.
• «Η Σταχτομούνα», σενάριο που απευθύνεται σε θηλυκούς παίκτες (παίκτριες), οι οποίες την τελευταία φορά που είχαν σεξουαλική επαφή, ήταν όταν κόπηκε το Internet γιατί είχε γίνει ένα σκηνικό με κάποιο τανκ σε εκπαιδευτικό ίδρυμα στην Πατησίων.
• «Η ωραία κι ο Παιδέρας», σενάριο για άσχημους χαρακτήρες βουβαλοειδούς τύπου (Orc), όπου ακόμα και τα τέρατα του παιχνιδιού φαντάζουν μπροστά τους σαν γλυκύτατα νεογέννητα βρέφη. Οι παίκτες έχουν την τάση να «βιάζουν» τα πάντα στο πέρασμά τους και όνειρό τους είναι να προστεθεί στο παιχνίδι σενάριο με πρωταγωνίστρια την στρουμφίτα ώστε να την βιάζουν ανενόχλητοι και κατ’εξακολούθηση.
• «Ο μαγικός καυλός», σενάριο για όλους τους παίχτες ώστε να τους θυμίζει κάπου-κάπου να αυτοϊκανοποιούνται, αλλιώς ελλοχεύει κίνδυνος εγκεφαλικού.

Αντιμετώπιση:
Πλήρης ίαση της ασθένειας δεν υπάρχει. Γίνονται απεγνωσμένες και εκτεταμένες έρευνες για την παρασκευή εμβολίου, αλλά ο ιός είναι φοβερά ανθεκτικός. Παρόλα αυτά, οι γιατροί συνιστούν μερικές θεραπείες που βασίζονται στην τεχνική του σαμποτάζ:

• Κατέβασμα του γενικού διακόπτη ρεύματος. Ο ασθενής κατά 99% θα παρουσιάσει βίαιη συμπεριφορά, οπότε καλύτερα να απομακρυνθείτε (απόσταση ασφαλείας: 1km + )
• Σαμποτάζ του ηλεκτρονικού υπολογιστή (format σκληρού δίσκου) την ώρα που ο ασθενής κοιμάται. Μπορεί να προκαλέσει αυτοκτονική κατάθλιψη, οπότε επιβάλλεται να είστε εφοδιασμένοι με ισχυρά ψυχοφάρμακα.
• Πληρωμή (χρηματική δωροδοκία) κάποιου άλλου παίχτη, άγνωστου αλλά απαραίτητα μεγαλύτερου επιπέδου, ώστε να παρενοχλεί και να «σκοτώνει» συνέχεια το χαρακτήρα του ασθενούς. Σίγουρο αποτέλεσμα είναι τα απίστευτα νεύρα με δυνατές φωνές και βρισιές, αλλά έτσι ίσως, πάνω στα νεύρα του, σπάσει και τον υπολογιστή οπότε η θεραπεία θα βρίσκεται σε καλό δρόμο.

Οποιαδήποτε άλλη ευφάνταστη θεραπεία σκεφτείτε, είναι εκ των προτέρων δεκτή.

Ο ιός απαντάται κυρίως σε δύο μορφές: Lineage, WoW (World of Warcraft) Υπάρχουν και πολλές άλλες αλλά υποδεέστερες.

Παλαιά έκφρασις, (μάλλον ακόμα εν ισχύι), που σημαίνει σπαταλώ μανιωδώς (δηλ. μαλακωδώς) το υστέρημά μου στα μηχανάκια (βλ. Μένης Κουμανταρέας) / φλιπεράκια / ούφο (βλ. και «ουφάδικο») / μπιμπλίκια (ηχοποίητον) / φρουτάκια (ενήλικος τηλε-αυνανισμός δίκην τζόγου βλ. γνωστόν σκάνδαλον με πατρινόν πασόκον βουλευτήν) κ.ά.

Το ρήμα «ταΐζω», προκειμένου δια χρηματοδότησιν-θρέψιν της χίμαιρας του τζόγου δεν είναι άγνωστον και εις έτερα τυχηρά παίγνια (π.χ. οι αλογομούρηδες λένε: «Πάμε να ταΐσουμε τ' αλόγατα» βλ. και Κ. Μπουγάς «Το άλογο το φαβορί»), ενώ παλαιά εις το μπαρμπούτι, οι κουμαρτζήδες έλεγον «πάμε να τον χώσουμε» = ν' ακουμπήσουμε / στάξουμε / πέσουμε το παραδάκι).

Εις τα συνοικιακά μπιλιαρδάδικα / φλιπεράδικα και λοιπά κρίμα-κι-άδικα (προ ίντερνετ και πλέι-στέισον), όπου η πάλαι ποτέ μητρική ιαχή «Τάκηηηηηη! Μακριά απ' τον κηπουρόοοοο!», απηχούσεν αλήστου μνήμης εποχάς ανησυχίας περί του ανιούλου απηθυσμένου, δεδομένου ότι οι μετ' εφήβων συγχρωτιζόμενοι επαγγελματίαι (π.χ. ψιλικατζείς, πλανόδιοι πωληταί ερίου γραίας, κηπουροί, καραγκιοζοπαίκται, στραγαλάδαι, επιδιορθωταί ποδηλάτων κλπ), αρέσκοντο εις την λακέρδαν και οι πιτσιρίκοι έβγαιναν με τον κώλο φινιστρίνι, συνηγελάζοντο λαϊκοί νεανίαι, οίτινες σκορπούσανε το πενιχρόν χαρτζηλίκι των στα μηχανήματα του διαόλου, ίνα ξεκαβλώσωσιν, ελλείψει ετέρων ενδιαφερόντων (π.χ. ποιος έγραφε τον γιο του ωδείον; = Τί; Πούστης θα γίνει;) ή γκόμινας (για να γαμήσεις έπρεπε να πας στα μπουρδέλα ή να παντρευτείς)...

Εις τον αυτόν χώρον, ενδημούσεν υπό τα αδιάφορα όμματα των κερδοσκόπων τέως καφετζήδων, κάθε καρυδιάς δικοτυλήδονον: Παπατζήδες, μικροκλέφτες, πρεζάκηδες, χασικλήδες, βαραόντα, όλα τα μαχαιρώνω, λόμπες, άνεργοι, αργόσχολοι, μπανιστηριτζήδες, βαπόρια και άλλαι συμπαθείς κοινωνικαί τάξεις, ώστε άν το μειράκιον εξέμενε από ψιλή και είχεν αποκτήσει την έξιν του παιγνίου, δεν είχε παρά να διαλέξη...

Ούτω πως, μεταξύ άλλων αγορίστικων συγκριτικών διακριτικών ισχύος, προσετέθη (ήδη από της πουτάνας δεκαετίας του '50) και η ικανότης τερματίσεως-μηδενισμού του φλιπερακίου, με τον ολιγώτερον κατά τον δυνατόν οβολόν.

Άλλωστε, η ποικιλία και η εναλλαγή των εικόνων και των άθλων που καλείτο να καταγάγη ο παίκτης εις έκαστον επίπεδον («πίσταν»), εξήπτεν την φαντασίαν των παρισταμένων και συνεπώς, ο δυνατός παίκτης ήτο εκείνος «που τους πήγαινε μακρύτερα»...

Μάλιστα, παλαιά ηδύνατο ο τερματίσας το παίγνιον να ξαναπαίξη αυτομάτως από την αρχήν δίχως αντίτιμον ή προσφυγήν εις τα μεγάλα μέσα: Π.χ. Στράβωμα κέρματος ή Ρίψιν του αυτού νομίσματος δεμένου με πετονιά ώστε να ξανατραβιέται επ' άπειρον ή ακόμα και (από τους τολμηρότερους) αναποδογύρισμα του μηχανήματος προς άγραν ψιλών(!)

Τότε, παρενέβαινε αντίζηλος τις, (ιδίως οσάκις παρίσταντο έκθαμβαι κορασίδες αμφιβόλων ηθικών φραγμών), ίνα μετριάση τον θρίαμβον του ικανού παίκτου και έλεγεν δηλητηριωδώς: «Το 'χεις ταΐσει καλά βλέπω!» ήτοι, έχεις σπαταλήσει μια περιουσίαν, ώστε να δύνασαι να γνωρίζης όλα τα κόλπα του συγκεκριμένου παιγνίου και να φθάνεις αλωβήτως εις το τέλος = Δεν είσαι μάγκας, αλλά τα χώνεις γερά... Δηλαδή, ακόμη και το άψυχον τηλε-παίγνιον είχε κοινωνικόν τινά χαρακτήρα, αφού παρίσταντο κι άλλοι και συμμετείχον παντοιοτρόπως εις αυτό, πλησίον του παίκτου ιστάμενοι, ενώ σήμερον προτιμάται η κατά μόνας αποβλάκωσις ανηλίκων τε και ενηλίκων(!)

Αλλά ήδη το νοσταλγικόν «μάμε» (Multiple Arcade Machine Emulator) σηματοδοτεί ότι η ανωτέρω εποχή μας έχει αφήσει γεια, βγάζοντας την γλώσσαν τρόπον τινά εις τους παλαιοτέρους με το ηχητικόν σήμα των (δωρεάν πλέον) credit, ωσάν να πίπτωσιν αι μετρημέναι δραχμαί μας...

Αυτολεξεί σημαίνει φτιαγμένο στην Κίνα. Χρησιμοποιείται συνήθως για προϊόντα που είναι χαμηλής ποιότητας, πολλές φορές μαϊμού. Έχει παρεμφερή σημασία με το μάρκα μ' έκαψες.

Εισάγω ένα λινκ στο περιεχόμενο μιας σελίδας στο internet. Συνήθως αφορά εισαγωγή λινκ σε κείμενο, είτε από τον δημιουργό/διαχειριστή της σελίδας, είτε από τους χρήστες που ποστάρουν σχόλια, χρησιμοποιώντας τα εργαλειάκια που τους παρέχει το site.

Η λέξη λινκ είναι απευθείας μεταφορά από το αγγλικό link που σημαίνει σύνδεσμος. Σε πιο χάρκορ κομπιουτερίστικα συμφραζόμενα λέγεται και υπερσύνδεσμος (hyperlink). Επιτρέπει στον αναγνώστη μιας ηλεκτρονικής σελίδας να μεταφέρεται σε άλλη σελίδα κλικάροντας πάνω στον σύνδεσμο. Έχει ελληνοποιηθεί και αυτή ως λίνκι. Οι λέξεις που περιέχουν σύνδεσμο συνήθως διακρίνονται με κάποια μορφοποίηση (υπογραμμίζονται, έχουν άλλο χρώμα κλπ) και ο δείκτης του ποντικιού γίνεται «χεράκι» όταν τον μετακινούμε πάνω τους (mouse over).

Αυτή η απλή αλλά επαναστατική ιδέα της διασύνδεσης οδηγεί καθημερινά στην όλο και πιο «μη γραμμική» αναζήτηση και άντληση της πληροφορίας: αντί να διαβάζουμε ένα ηλεκτρονικό κείμενο σαν βιβλίο, δηλαδή με αρχή-μέση-τέλος, κατευθυνόμαστε και ανακατευθυνόμαστε συνεχώς σε διαφορετικές ηλεκτρονικές τοποθεσίες, μέσω των links. Ένα πολύ θετικό στοιχείο είναι η εύρεση της συγκεκριμένης πληροφορίας στο χάος του διαδικτύου - ένα αρνητικό είναι ο κατακερματισμός της συγκέντρωσής μας από αυτό το ιδιότυπο ζάπινγκ και η αποσπασματική γνώση που αποκομίζουμε.

Το λινκάρισμα ενίοτε προσομοιάζει σε τέχνη (λέμε τώρα), όταν επιτρέπει να προσαρτήσουμε στα λεγόμενά μας ένα παράλληλο νόημα, σαν υπονοούμενο ή επεξήγηση. Αποτελεί σοβαρή ενασχόληση χρηστών του παρόντος σάιτ.

Στα ιντερνετικά φόρα και τσατ ρουμς σημαίνει «καταλαβαίνω την διαφωτιστική τοποθέτησή σου πάνω στο θέμα που συζητούμε κι εκτιμώ πολύ τη συνεισφορά σου στη συζήτηση, ωστόσο με λύπη μου πρέπει να αποχωρήσω λόγω έλλειψης χρόνου.»

Η τυχαία σειρά γραμμάτων που δημιουργεί εξαρχής μια αρνητική-εχθρική οπτική εντύπωση, έρχεται σαν απάντηση στις σούπερ κωδικοποιήσεις, αυθαίρετες συντομογραφίες, ad hoc συμβολισμούς κ.τ.ο. που αφθονούν στα τσατ ρουμς. Εν ολίγοις, αντί να μπούμε στον κόπο να σκεφτούμε τί θέλει να πει ο κάθε βαριεστημένος σπάστης, που αντί να γράψει «The party 's for you, be there» γράφει «da partiez 4 u, b there», του κοζάρουμε ένα σδγεξρ, περνιόμαστε για ειδήμονες του τσατικού λόγου και τον αφήνουμε να ψάχνεται για το τί θέλουμε να πούμε εμείς.