Ορισμοί με ετικέτες (60)
Εμφανίζονται 21-30 από 60

Εθνικό αυτοφαυλιστικό που δηλώνει την Ελλάδα ως μια «αποικία χρέους» της Γερμανίας της καγκελαρίου Άγκελα Μέρκελ- Sauer καθώς και όσους μερκέλληνες βροντοφωνάζουν βάστα Μέρκελ! ανεχόμενοι ή και ευαρεστούμενοι με αυτή τη συνθήκη. Αποτελεί και αγαπημένη λεξικλασία του Κώστα Βουτσά.

Έχοντας αριθμητική υπεροχή προσεγγίζω άτομο μόνο του ή μικρότερη ομάδα ατόμων με σκοπό να τραπουκίσω με τον όγκο της μάζας που με συνοδεύει.

Η λέξη προέρχεται από την συνήθη εικόνα των Γυμνασιακών χρόνων, σε περιπτώσεις που κάποιος Έλληνας μαθητής παρενοχλούσε, εξύβριζε ή με οποιονδήποτε τρόπο πουλούσε τρέλα σε άλλο μαθητή Αλβανό. Το σύνηθες φαινόμενο ήταν ο Αλβανός μαθητής να αποχωρεί άτακτα και στο επόμενο διάλειμμα να επανεμφανίζεται συνοδευόμενος από άλλους 10 Αλβανούς προκειμένου να πάρει το αίμα του πίσω στο πολλαπλάσιο και ταυτόχρονα να τσιμεντωθεί η αντίληψη πως δεν τα βάζουμε με Αλβανούς.

Επί της ουσίας, το ρήμα αλβανιάζω αναφέρεται στη κλασική περίπτωση του «με ενοχλείς, θα το πω στον μπαμπά/αδερφό μου». Ωστόσο εδώ, όπως καταδεικνύεται από τα γεγονότα της καθημερινής ζωής, στις περιπτώσεις αλλοδαπών το τραμπούκισμα εις βάρος τους έχει μεγαλύτερο βάρος καθώς υπεισέρχεται και το επιβαρυντικό στοιχείο της ρατσιστικής συμπεριφοράς (παρ' όλο που δεν υπάρχει η παραμικρή ρατσιστική διάθεση από καμία πλευρά).

Επιπλέον, στη σχολική κοινότητα ήταν σύνηθες να υπάρχει μια αλληλεγγύη ανάμεσα σε παιδιά εθνικοτήτων που αποτελούσαν μειονότητες, οπότε φαντάζει λογικό, όταν ένα ελληνόπουλο τραμπουκίζει Αλβανό παιδί, να προκαλεί συσσωρευμένη αντίδραση απ' όλο το εθνικό group.

Συνεπώς, κάποιος που αλβανιάζει συγκεντρώνει μάζες με το μέρος του και με θράσος επιτίθεται σε κάποιον σε μια άνιση αναμέτρηση.

Το ρήμα χρησιμοποιείται για να περιγράψει περιστατικά επιθέσεων στο δρόμο, αλλά βρίσκει πιο εκτεταμένη χρήση σε ηλεκτρονικά παιχνίδια multiplayer (όπως το League of Legends.)

Συχνά συναντάται και στην παθητική του μορφή ως «με αλβάνιασαν».

βυζαντινιστάν, βυζαντιστάν

Εθνικό αυτοφαυλιστικό για την Ελλάδα ως μια συνέχεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας ή (Ανατολικής) Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας για τους κορεκτίλες ρωμιοσυνολάγνους, στην οποία όμως συνέχεια εντοπίζονται και τα δεινά του τόπου μας. Ήτοι οι χρησιμοποιούντες τον όρο θεωρούν το Βυζάντιο ως τη μάνα όλων των Σοβιετιών, άλλωστε ήδη από την εποχή του Arthur Koestler πολλοί υποστήριξαν ότι δεν είναι τυχαίο που ο σοβιετικού τύπου κομμουνισμός επεβλήθη σε χώρες που άλλοτε ανήκαν στη λεγόμενη «Βυζαντινή Κοινοπολιτεία», ενώ και Έλληνες στοχαστές, όπως ο Κορνήλιος Καστοριάδης και ο Στέλιος Ράμφος θεωρούν ότι η αντίσταση της Ελλάδας σε μια ανοικτή και ελεύθερη κοινωνία οφείλονται στη βυζαντινή παράδοση.

Εν ολίγοις, οι όροι Βυζαντιστάν και Βυζαντινιστάν δηλώνουν χαρακτηριστικά παρόμοια με τη Σοβιετία, όπως λ.χ. συγκεντρωτισμό με την κακή έννοια, γραφειοκρατία, αυταρχισμό, νεποτισμό, κλειστό συμβολικό σύστημα συν τη μισαλλοδοξία και μη ανεκτικότητα που προκύπτει από το ορθοδοξιστάν στη Λαϊκή Θεοκρατία του Ελλαδιστάν. Ο όρος δηλώνει ασφαλώς και το ότι η βυζαντινή παράδοση είναι αυτή που μας προσεγγίζει σε ανατολίτικες χώρες εμποδίζοντας την ευρωπαϊκή μας ολοκλήρωση, είτε πρόκειται για ανατολικομπλοκέ -στάν της Σοβιετικής Ένωσης, είτε για χώρες της Εγγύς και Μέσης Ανατολής με τις οποίες το Βυζάντιο είχε στενές σχέσεις και επηρεαζόταν από αυτές, όπως η Περσία.

Τέλος, να σημειώσω ότι τον όρο χρησιμοποιούν όχι μόνο οι φιλελέδες και οι φιλελέφτ, αλλά κατ' εξοχήν οι παγάνες και κάποιοι Ελληνάρες, οι οποίοι θεωρούν ότι το χριστιανικό Βυζάντιο καταπίεσε τον Ελληνισμό, και ότι αν θέλουμε να επιστρέψουμε στη δόξα των αρχαίων ημών προγόνων θα πρέπει να απαρνηθούμε τη βυζαντινή κληρονομιά και την καταπίεση και καθυστέρηση που αυτή συνεπήγετο.

Κι άλλη σημαία του Βυζαντινιστάν. (από Khan, 07/02/15)

Εις -στάν εθνικό αυτοφαυλιστικό ή πολιτικό φαυλιστικό, που δηλώνει την Ελλάδα ως μια χώρα όπου γίνεται προσπάθεια να εφαρμοστούν οι αρχές του φιλελευθερισμού πλην με τρόπο αρκούδως ανατολίτικο και υπανάπτυκτο.

Ο όρος, βεβαίως, μπορεί να χρησιμοποιηθεί με μια πλειάδα τρόπων:

α) Στην πιο ακραία μορφή του στρέφεται εναντίον του ίδιου του πυρήνα του φιλελευθερισμού, ή, περισσότερο, του νεοφιλελευθερισμού, για να δηλώσει ότι παρά τις αξιώσεις του τελευταίου για ορθολογισμό και ατομική πρωτοβουλία, στην ουσία αποτελεί ο ίδιος μία ανορθολογική κατασκευή, την οποία ακολουθούν άκριτα οι αντίστοιχοι ταλιμπάν της απόλυτης ελευθερίας των αγορών, της δημιουργικής καταστροφής, της πλήρους άρσης των περιορισμών από το κράτος και την κενωνία, της απορρύθμισης και αποχαλίνωσης κ. ταλ., που εντέλει οδηγούν σε νεοβαρβαρικές καταστάσεις.

β) Περισσότερο, όμως, θίγει το πώς εφαρμόζεται (#νοτ) ο φιλελευθερισμός στην Ελλάδα. Εντάσσεται έτσι σε μια σειρά από -σταν, όπως τα Διαφωτιστάν, Εκσυγχρονιστάν, Μεταρρυθμιστάν, άντε και το Μνημονιστάν, τα οποία υπονοούν ότι η ιδιότυπη (μη) εφαρμογή δυτικών αξιών, θεσμών και πρακτικών γίνεται στο Ελλαδιστάν με εξίσου ανορθολογικό και υπανάπτυκτο τρόπο όσο είναι και η αντίσταση των ανατολίτικων δυνάμεων αδρανείας. Το εν Ελλάδι Φιλελευθεριστάν είναι, λοιπόν, η χώρα όπου μεγαλόστομα πρωκτάγματα φιλελευθερισμού συνυπάρχουν κατ' ανάγκη με δεξιό αυταρχισμό παλαιάς κοπής, με το ελλαδικό κρατιστάν- νταβατζιδιστάν, με νεοποτισμό (κατά Αλέξη Τσίπρα), πελατειακό κράτος και λοιπές συντηρητικές δυνάμεις.

γ) Πιο συγκεκριμένα, ως πολιτικό πλέον φαυλιστικό, δηλώνει έναν, ας πούμε, νοερό τόπο όπου δραστηριοποιείται το τρελό παρεάκι των νεοφιλελέδων στην Ελλάδα. Από τα κώματα Δράση, ΦΙΣ (και Δημιουργία Ξανά για κάποιους πάσχοντες από Τζημερίτιδα), ανεβαίνοντας σε Γέφυρες για να πέσουν μετά σε Ποτάμια, οι φιλελέδες έχουν συμπήξει τη δική τους ελίτ της αλήτ που αρθρώνεται και γύρω από ορισμένους χώρους, όπως είναι λ.χ. το βιβλιοπωλείο Free Thinking Zone, το σάιτ Protagon, διάφοροι διαδικτυακοί ραδιοφωνικοί σταθμοί και δραστηριότητες στις παρυφές της χιπστεροσύνης που βλέπουμε σε Free Press έντυπα, σε προγράμματα TEDx και σε ομάδες νέας κοπής εις -ιστας. Και βεβαίως τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης. Με το τσουβάλιασμα παρόμοιων διαφορετικών δραστηριοτήτων σε ένα εις -σταν φαυλιστικό επιτυγχάνεται με μάλλον ειρωνικό τρόπο η απαξίωσή τους, καθώς αυτό που συνήθως θίγεται δεν είναι ο οπισθοδρομικός τους χαρακτήρας, όπως συνήθως με τα εις -σταν, αλλά αντιθέτως ο ελιτισμός τους και το γεγονός ότι αποτελούν έναν μικρόκοσμο από γκρουπούσκουλα χωρίς μεγάλη επιρροή στην ελληνική κενωνία.

Εις -στάν εθνικό αυτοφαυλιστικό, ή μάλλον πολιτικό φαυλιστικό και δυστοπία. Υπήρχε και πρωτύτερα αλλά παίζει αρκετά στην περίοδο πριν τις εκλογές των αρχών του 2015. Οι χρησιμοποιούντες τον όρο επιθυμούν να περιγράψουν (κινδυνολογικώς) την Ελλάδα ως μια χώρα όπου θα έχουν επικρατήσει ο ευρωσκεπτικισμός του βαθέος ΣΥ.ΡΙΖ.Α. που εκπροσωπεί ο Παναγιώτης Λαφαζάνης άκα Αγιατολάχ Λαφαζανί απομακρύνοντάς την από την Ευρώπη και μετατρέποντάς την σε ανατολίτικη χώρα τ. -σταν. Βλ. και λαφαζάνης, λαφαζανιά.

Εις -στάν εθνικό αυτοφαυλιστικό, που προφ εντοπίζει τον ανατολίτικο και, ας πούμε, υπανάπτυκτο χαρακτήρα της Ελλάδας στη βυζαντινή παράδοση, στη Ρωμιοσύνη, ήτοι στο γεγονός ότι η Ελλάδα είναι ή θεωρείται από κάποιους ότι (θα έπρεπε να) είναι συνέχεια της πάλαι ποτέ Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, διαφέροντας από την Δύση κ.ο.κ. Με άλλα λόγια οι νεο-ανθενωτικές ιδεολογίες, πρακτικές και συμπεριφορές θεωρούνται ότι κυρίως ευθύνονται για τον ελλιπή εκδυτικισμό ή εκσυγχρονισμό της χώρας.

Ένα από τα πλέον κλασικά εις -στάν εθνικά αυτοφαυλιστικά της Ελλάδας, σύμφωνα με το οποίο η Ορθοδοξία θεωρείται ως το κύριο χαρακτηριστικό που καθιστά τη χώρα μας ανατολικό κράτος, απομακρύνοντάς την από τη Δύση ή τη δυτική εκδοχή της Ευρώπης.

Ο όρος βγάζει μια χαντινγκτονιά, σύγκρουση πολιτισμών κιέτσ', σύνορα της Ευρώπης στη Σλοβενία/ Κροατία, πολιτισμική σχέση της ορθοδοξίας περισσότερο με το Ισλάμ παρά με τον δυτικό χριστιανικό πολιτισμό κατά το υστεροβυζαντινό «κρεῖττον ἐστὶν εἰδέναι ἐν μέσηι τῆι πόλει φακιόλιον βασιλεῦον Τούρκων ἢ καλύπτραν Λατινικήν» και ταλιμπάν (χριστιανοταλιμπάν για την ακρίβεια).

Χρησιμοποιείται για να περιγράψει φαινόμενα της Λαϊκής Θεοκρατίας του Ελλαδιστάν, λ.χ. την έλλειψη χωρισμού Εκκλησίας- κράτους, συμπεριφορές παπαδαριού ή έξαλλων ορθολόξων και διάφορες φανατίκλες.

Στον γούγλη βλέπω ότι είναι δημοφιλές σε Ελληνάρες παγάνες. Επίσης, βλέπω ότι υπάρχει και άλλο Ορθοδοξιστάν ακόμη πιο ορθόδοξο.

Ακόμη ένα εθνικό αυτοφαυλιστικό εις -στάν, που περιγράφει την Ελλάδα των μνημονίων.

Μπορεί βεβαίως να σημαίνει πολλά πράγματα ή να στεγάζει διαφορετικές απόψεις. Λ.χ.

- Η Ελλάδα ως μια χώρα οσφυοκαμπτών, ναισεολατζήδων, νενέκων και η πνευματική παρακμή που αυτό συνεπάγεται (με αυτή την έννοια το χρησιμοποιούν οι κλασικοί αντιμνημονιακοί).

- Η Ελλάδα ως μια χώρα όπου τα Μνημόνια εφαρμόστηκαν όπως εφαρμόστηκαν από τους κρατικιστές παλαιοκομματικούς του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και της Ν.Δ., ή ως μια χώρα που χρειάζεται μνημόνια ιν δε φερστ πλέις (με αυτή τη σημασία μπορεί να το χρησιμοποιήσουν και φιλελέδες).

- Η Ελλάδα ως μια χώρα όπου ήταν στραβό το κλίμα, το έφαγε και ο γάιδαρος της λιτότητας και των περικοπών που δυσχεραίνουν το ήδη υπάρχον μπάχαλο. Γενικά η Ελλάδα της κρίσης ή/και της παρακμής.

- Μπορεί ακόμη να χρησιμοποιηθεί για να ειρωνευτεί όσους και καλούα ευρωπαϊστές ελίτ της αλήτ επιχαίρουν με τα μνημόνια και τα θεωρούν θετικά. Σε αυτήν την περίπτωση έχουμε ειρωνική υπονομευτική χρήση του -σταν, όπως λ.χ. στα Διαφωτιστάν ή Φιλελευθεριστάν. Ενώ δηλαδή το -σταν συνήθως χρησιμοποιείται για να κατακρίνει τον ανατολίτικο χαρακτήρα της Ελλάδας, ορισμένα -σταν αντιθέτως σχηματίζονται για να ειρωνευτούν τα πρωκτάγματα εξευρωπαϊσμού της ή τον ατελή/ εκκρεμή εξευρωπαϊσμό της.

Ποδοσφαιρικής προέλευσης ρατσιστικό σύνθημα σε βάρος των Αλβανών. Ακούστηκε και διαδόθηκε το 2006, όταν ορισμένοι Αλβανοί που ζουν στην Ελλάδα θέλησαν να πανηγυρίσουν τη νίκη της εθνικής ομάδας Αλβανίας επί της εθνικής Ελλάδας.

Άλλες σλανγκιές κι εκφράσεις εμπνευσμένες από τους Ιλλυριούς γείτονές μας: Αλβανάκο, Αλβανία, αλβανιάζω, αλβανιάρης, Αλβανικό V, αλβανικό Zippo, αλβανίτζουρας, αλβανό, αλβανός, Αλβανός τουρίστας, αλβανόσκαγια, αλβανόχαπο, Τον βαφτίζεις τον αλβανό; / βαφτίζω τον Αλβανό, γκέκας, καρούτα, νόζης, πλιάτσικο, Σκίπης, τσιφσαράς, τσουτσού, Φάτος Νάνο, χάνα μούνου, Albanian Haze, Τίρανα Χέιζ (Tirana haze),

Βλ. επίσης: Αλβανό-Ελληνικό λεξικό ύβρεων, Αλβανοελληνικά.

Μπορεί να είναι και ένας σπάνιος δόκιμος όρος για να δηλώσει τον Προτεσταντισμό (βλ. 4ο παράδειγμα). Αλλά εδώ μας ενδιαφέρει ως ένα εθνικό φαυλιστικό (και ουχί αυτοφαυλιστικό, που λέει κι ο Νίκος Σαραντάκος), επίσης σπάνιο, αλλά το έχω πετύχει πού και πού στο Φέισμπουκ και σε πολιτικά σάιτ, του οποίου η χρήση γίνεται κατά παραδειγματική αντιδιαστολή με άλλους εθνικοφαυλιστικούς όρους, όπως η Σοβιετία και η Μπανανία.

Το νόημα είναι περίπου το εξής. Προβάλλονται συχνά ως δυστοπίες τα κράτη του πρώην ανατολικοευρωπαϊκού υπαρκτού σοσιαλισμού (Σοβιετίες) ή οι χώρες της Λατινικής Αμερικής (Μπανανίες, βλ. και Βενιζουέλα). Επειδή η Ελλάδα κινδυνεύει να έχει χαρακτηριστικά από τα παραπάνω, λ.χ. γραφειοκρατία, δημόσιο φορέβα, αγκυλώσεις, λαϊκισμό κ.ά., αυτοφαυλίζεται συχνά και η Ελλάδα με όρους όπως οι παραπάνω, ή κρούεται ο κίνδυνος μήπως καταστεί κάτι τέτοιο στο μέλλον.

Κατά αντίστιξη, λοιπόν, κάποιοι χρησιμοποιούν τον όρο Προτεσταντία για να χαρακτηρίσουν το ακριβώς αντίθετο, δηλαδή χώρες του Προτεσταντικού Βορρά της Ευρώπης, όπως λ.χ. η Γερμανία, Σκανδιναβικές χώρες, η Ολλανδία, ή πιο κεντρικά η Ελβετία, όπου υποτίθεται ότι η προτεσταντική ηθική έχει δημιουργήσει εθισμούς, όπως λέει και ο Max ο Weber, οι οποίοι οδήγησαν σε μία εύρυθμη λειτουργία ενός ευνομούμενου και οριοθετημένου καπιταλισμού, και σε πολιτικές αρετές των πολιτών, όπως το αίσθημα ευθύνης, η ωριμότητα και άλλες προτεσταντιές, που συνηθίζονται στις χώρες του ενάρετου Βορρά. Αν τώρα η έκφραση ειπωθεί στο πλαίσιο celebrating and undermining, τότε δέον να την εκφέρουμε με έναν επιτονισμό αηδίας, όπως αντιστοίχως στα Σοβιετία και μπανανία, για να χαρακτηρίσουμε τις προτεσταντιές που συμβαίνουν σε ανέραστες χώρες, όπου οι κάτοικοί τους στερούνται την jouissance και την ζουζουνισάνς που προσφέρει το ελληνικό μπάχαλο και ωσεκτουτού είναι κουτόφραγκοι που μπορούν να πιαστούν κότσοι, δεν είναι ψημένοι στη ζωή, τρακάρουν στο ίσωμα, είναι εύπιστοι, πιστεύουν ό,τι τους λένε κ.τ.ό. Για μεγαλύτερο εφέ δέον να επιτονιστεί με τέτοια υποτίμηση σαν να λέμε ότι δεν πρόκειται για σοβαρές χώρες.

Πάσα: John Black.