Ορισμοί (27977)
Εμφανίζονται 27621-27630 από 27977

Προέλευση: στρίψε (το) τίποτα => (ανάποδα) ψεστρί το ποτατί.

Η φράση χρησιμοποιείται όταν κάποιος ζητάει σε ένα άλλο άτομο να στρίψει ένα τσιγάρο κάνναβης.

Η φράση αυτή έχει δημιουργηθεί από παράφραση λέξεων ηπειρωτικής διαλέκτου.

Ψευδεπώνυμα & Περιγελαστικά ...
(όπως λέμε Εδώδιμα & Αποικιακά)

Ironick+Vrastaman=Ironman (για όποιον ξέρει/θυμάται/χαίρεται τα θρυλικά πια φερώνυμα φιλμ, σίριαλ, σειρές, κινούμενα σχέδια, φιδεο-παίγνια, κουτουλού), αλλιώς, θα δηλώσω με στιλ αρκούντως ευφυές αλλά και
ιρονίκ: βρασταμάν και τα κουκιά μπαγλάν.

Patsis=Μ'ένα καλό patchwork, είμαστε πάτσι και πόστα. Αλλ'αν έλκει την καταγωγή από τον διάσημο εγκυκλοπαιδιστή λεξικογράφο Χάρη Πάτση, τότε μού ρίχνει, δε φτουράω.

Mes=Ελληνικά, απλούστατα, Μέσ' στην καλή χαρά. Ισπανικά Mes και Πορτογαλικά Mês είναι ο μήνας. Αν το «s» είναι παchύ όπως στην Tchύπρον, έχουμε Γαλλικά, Mèches που είναι οι χρωματιστές τούφες/ανταύγειες στο μαλλί, αλλά είναι και φυτίλια (από ασετυλίνες, μολοτόφ, βόμβες, κ.ά., αναμμένα ή όχι). Αν, αντίθετα, το «s» είναι φυσιολογικό ρωμέικο τότε γράφουμε Messe που σημαίνει λειτουργία (θρησκευτικο-εκκλησιαστική, μην πάει ο νους σας αλλού). Αγγλικά, Mess είναι χάος, ακαταστασία, μπουρδέλο, μπέρδεμα, τραπεζαρία/καπνιστήριο αξιωματικών στα πλοία, κουτουλού.

Vikar=Οπως έχω ήδη πει, είναι βικάριος (σε μεσαιωνικά ελληνικά του Βυζαντίου, με τους Ιωαννίτες Ιππότες), δηλαδή τοποτηρητής, εφημέριος, εργένης. Vikar είναι συνηθισμένο ισλανδικό όνομα, αλλά υπήρξε και κάποιος βασιλιάς της Νορβηγίας.

Hodjas=Αν δεν τονε μπαγλαρώσανε τίποτε νταήδες και τον κάνανε Χότζα στο ξύλο, είναι, όπως έχω ήδη πει, ιεροδιδάσκαλος και, κατά κάποιον τρόπο, ένδοξος ... αλλά και σκέτος δάσκαλος, ανεξάρτητα απ'το αν λέγεται Νασραδδίν ή Εμβέρ. Πάντως, η ρίζα του είναι نصر الدين خوجه και είναι, βασικά, σ'όλη την ανατολική Μεσόγειο και πολύ παραπέρα, θυμόσοφος και καλαμπουριτζής.

Jesus (Maria y Pepe!)= ισπανικό επιφώνημα έκπληξης, θαυμασμού, απορίας, κττ. αναφερόμενο στον Ιησού, τη μάνα του τη Μαρία και τον πατέρα του (;) τον Πέπε (χαϊδευτικό του Χοσέ = Ιωσήφ). Βέβαια, η ελληνική μεταγραφή της ισπανικής προφοράς είναι και πολύ κακόηχη (Χεσούς), άρα προτιμητέα είναι η αγγλική Τζίζας ή η γαλλική Ζεζύ ή η πορτογαλική Ζεζούς, φυσικά, η αραβική εκφορά δεν τσουλάει: يسوع

BuBis=Είχα (και έχω) έναν συνομήλικό μου μακρινό ξάδερφο ονόματι Γιώργο, αλλά οι συγγενείς και πολύ κολλητοί συνεχίζουμε να τον αποκαλούμε Μπούμπη αν και δεν είναι πια στρουμπουλός. Ο καρκίνος και η χημειοθεραπεία τού άλλαξαν το μεταβολισμό και τώρα είναι ξερακιανός σα σπιρτόξυλο. Αντίθετα εγώ ... για να καταλάβεις: βγαίναμε παρέα και μας φωνάζανε «το νούμερο 10» ... τώρα, όσοι επιζούν, θα μας λέγανε «01»

Johnblack=Τα ήδη υπάρχοντα Μαυρόγιαννος και Γιαννόμαυρος είναι απλοϊκά: αν όμως είναι John Black από την πολύ πετυχημένη φερώνυμη US σαπουνόπερα, τότε, chapeau! πάω πάσο κι υποκλίνομαι. Εκτός αν παραπέμπει στο John, Black Label, αλλά εγώ προσωπικά προτιμάω τα Glenn.

Xalikoutis=Κρης εξ αγχιστείας ή το χάλι κουτί της Πανδώρας ... όπου μάς τέλειωσε κι η Ελπίς (elle pisse).

Cunning Linguist=Ο πανούργος γλωσσολόγος ξέρει προφανώς και λατινικά και αγγλικά, άρα θα μπορούσε να υπογράφει σκέτο CL απ'τα λατινικά ή, για το έτερον ήμισυ, BJ απ'την αμερικάνικη σλανγκ.

Papageno=Σίγουρα, με του Μότσαρτ τη μουσική ... μουσικώνεται.

Μετά απ'όλ'αυτά και, εν αναμονή εξελίξεων, υπογράφω Ντινόσαυρος. Αν και φρέσκος στο slang.gr είμαι πολύ μπαγιάτικος για κάποια συμπαρομαρτούμενα. Για όσους ξέχασα, η συνέχεια επί της οθόνης. Δεκτές και περαιτέρω αιτήσεις ή/και συμμετοχές, γνωστών και μη εξαιρετέων σλανγκιστών. Κεφάρω τσάλεντζ. Τιμές φιλικές.

Είμαι κακός στα βαφτίσια, και είναι αδύνατον να το βρει κάποιος έτσι στην αναζήτηση, οπότε το λήμμα είναι υπό συζήτηση. Πάμε στον ορισμό.

Αναφέρομαι στο ακόλουθο σχήμα λόγου, που δεν έχω παρατηρήσει σε άλλες γλώσσες:

1. επιμερίζουμε ένα σύνολο σε δύο κατηγορίες, συνήθως (αλλά γιατί όχι και αλλιώς, δεν είμαι σίγουρος) μισά και μισά

2. αποδίδουμε στο πρώτο κομμάτι μία ιδιότητα, και στο δεύτερο την ίδια ακριβώς απλά αλλάζοντας διατύπωση ή αποδίδοντάς την σε πιο ακραίο βαθμό.

Η ιδιότητα μπορεί κάλλιστα να είναι θετική, οπότε επιτείνεται στο θετικότερο, ή αρνητική, οπότε επιτείνεται στο αρνητικότερο, αλλά ποτέ δεν διορθώνεται προς τον μέσο όρο.

Χαλαρό αντίστοιχο του «ο ένας καλύτερος / χειρότερος από τον άλλο».

Σε αστειατορικό μοτίβο, χωρίζουμε το σύνολο σε δύο κατηγορίες, και επαναλαμβάνουμε δύο φορές τον ίδιο χαρακτηρισμό.

Ελπίζω τα παραδείγματα να είναι διαφωτιστικότερα.

Αναφερόμεθα στους αληθινούς και ουχί εικονικούς οίκους ανοχής του κατεχόμενου από τον Αττίλα ψευδοκράτους. Εκεί κατεθέτουν το καρπό του μόχθου τους πολλοί Κύπριοι αδελφοί μας, ό,τι δηλαδή περισσέψει μετά την επίσκεψη στο γειτνιάζον ψευδοκαζίνο.

Μερικοί πιο άτυχοι, όπως πρώην Υπουργός Οικονομικών της μαρτυριάρικης μεγαλονήσου (βλ. δεύτερο παράδειγμα), συλλαμβάνονται από την τουρκοκυπριακή ψευδοαστυνομία και κρατούνται σε ψευδοφυλακές με την κατηγορία ότι ψευδοασέλγησαν σε βάρος ψευδοανηλίκων ψευδογιουσουφακίων. Πρόκειται φυσικά για ψευδοκατηγορίες!

Βλ. επίσης: γαμοσλανγκοτέτοια.

Το είδος αθώων ψεμάτων που αναγκάζεσαι να πεις σε όποιον ζητά τη γνώμη σου για κάτι που φορά αλλά δεν μπορείς να του πεις στα ίσα ότι είναι άθλιο διότι δεν τον ξέρεις αρκετά καλά ή προσπαθείς να κρατήσεις τα προσχήματα.

Σημαίνει ψεύτης, αλλά στο πιο κυριλέ / αρχαιοπρεπές, προσφέρει κύρος στον λόγο μας και δείχνει ότι έχουμε επίπεδο.

Το λήμμα είχε χρησιμοποιηθεί στην προδικτατορική Βουλή από τον βουλευτή της Αριστεράς Ηλία Ηλιού.

Ο δικηγόρος. Γιατί πάντα φουσκώνει τις υποθέσεις με ψέματα για να ευνοήσει τον πελάτη του.

Ο δονητής, στην νεότερη σεξουαλική αργκό, διότι μέσω αυτού, υπό προϋποθέσεις καλής σκηνοθεσίας, μπορεί να εξαπατήσει ο πεσμένος ανήρ την γυνή, ως προς την επίδοση.

Επίσης, η πολλά υποσχόμενη εμφάνισή του ψεύδεται ότι παρέχει τον απόλυτο οργασμό ενώ δεν συγκρίνεται με τον οργασμό που απορρέει από σύμπραξη αληθινού έρωτα, με αγκαλίτσες και φιλάκια και ζουζουνίσματα.

Δεν είμαι σίγουρος δε εάν είναι και τζιβιτζιλο-αργκό...

Τα παραπάνω απορρέουν από μία σύντομη βόλτα από τα σεξ-σόπ και ουδεμία σχέση δεν έχουν με αληθινά πρόσωπα ή καταστάσεις (πεσμένος, ζουζουνίσματα, κλπ.).

Το βιομηχανικό τσιγάρο. Το «άδειο»... το «σκέτο»! Είναι αρχοντοσλάνγκ για χασίστες και φουντικούς...

Λέξη που χρησιμοποιείται σε γλωσσικές κοινότητες χασικλίδων για να δηλώσει το τσιγάρο που δε διαθέτει μαύρο.