Ορισμοί (27991)
Εμφανίζονται 27721-27730 από 27991

Ο καυλωμένος, όπως ορίζεται ευφυώς υπό του Jim Blondos, δηλαδή αφενός «ο ευρισκόμενος σε ερωτική διάθεση, με απαραίτητη προϋπόθεση την παρουσία στύσης, δηλαδή, την πλήρωση των σηραγγωδών αρτηριών του πέους του με αίμα» και αφεδύο (και κυρίως) «ο ευρισκόμενος σε κάθε άλλου είδους ενεργητική διάθεση, σε έντονο όμως βαθμό (καυλωμένος για χορό, για τραγούδι, για ποδόσφαιρο, για τσαμπουκά κ.λπ.)».

Ειδικά ο γκαύλακας διαθέτει μια κρητική ουρδεσάνς (πώς λέμε Μανούσακας ένα πράμα;) και μπορεί να δηλώσει μια κατά το μάλλον ή μπήχτον πάγια ιδιότητα του εγκαύλου υποκειμένου, δηλαδή έναν λεβέντη που είναι και καυλάκι, αλλά και συνηθίζει να κάνει του κεφαλιού του (του πάνω ή του κάτω).

Όταν πια κάποιος ή κάποια κατάσταση μας έχει σπάει τα νεύρα τόσο πολύ, κοινώς μας «έχει πρήξει τα αρχίδια», και αυτό συνεχίζεται εις διπλούν, εις τριπλούν, εις το διηνεκές... τότε μπορούμε (όχι και τόσο χαρούμενοι) να αναφωνήσουμε τον όρο πρηξαρχιδισμός, ως μια απόφανση από την οποία δε μπορούμε να ξεφύγουμε. Κι αυτό στο πλαίσιο της τραγικής κατάστασης η οποία μπορεί να μας κάνει ακόμα και να γελάσουμε ωσάν τρόφιμοι κάποιου ιδρύματος ψυχικής υγείας!!!

Ο σαργός είναι μικρό νόστιμο ψάρι, αλλά όχι και πολύ γρήγορο και ξύπνιο και πιάνεται εύκολα. Κάποιος που είναι αργός τον λέμε ότι είναι σαν σαργός.

Σχεδόν ακατανόητη από τον μη χασισοπότη έκφραση που αναφέρεται στις περιστασιακές διαλείψεις/καρδιακά επεισόδια ολίγων κλασμάτων του δευτερολέπτου λόγω της επίδρασης ισχυρής Cannabis Albanica (ή και άλλων ποικιλιών), οι οποίες όντας μέρος της ψυχεδελικής εμπειρίας μπορούν να περιγραφούν μόνο με τον συγκεκριμένο όρο. Το φαινόμενο κάποιες φορές περιγράφεται ως ''αστραπή'', και ο παθών λαμβάνει σε κάποιες περιπτώσεις από τον περίγυρο τον (μάλλον κοροϊδευτικό) χαρακτηρισμό "Αστραπόγιαννος".

(Σημείωση για τους Μή Χασισοπότες: το φαινόμενο του κεραυνού μοιάζει με την αίσθηση ότι πέφτουμε ή σκοντάφτουμε, όταν βρισκόμαστε στα πρώτα στάδια του ύπνου.)

Στα καλιαρντά είναι ο μερικώς αποτριχωμένος ομοφυλόφιλος, αυτός λ.χ. που έχει κάνει κάποιο είδος αποτρίχωσης στην ηβική περιοχή, αλλά όχι σε όλο το σώμα του.

Η περίεργη αίσθηση του ότι γαμάς κάποια άγνωστη που δεν είναι εκεί μαζί σου.

Καλιαρντή λέξη εκ των κιμπάρης και πουρό (βλ. λήμματα για ετυμολογία). Ο Ηλίας Πετρόπουλος δίνει τη σημασία μερακλής (ή μερακλής), αλλά φαντάζομαι μπορεί να έχει όλες τις σημασίες του κιμπάρης που δίνει το Πονηρόσκυλο, κι εφόσον μιλάμε για κάποιον πουρό, πρόκειται για έναν ηλικιωμένο κιμπάρη, ο οποίος ενδέχεται να σκάει τα λεφτά του μάλλον με διάθεση χορηγού τ. suggar daddy ή πουστοπατέρα- ζάχαρη, σε τεκνά και τεκνίτσες μικρότερης οικονομικής δύναμης. Ο επίμονος κιμπαροπουρός συχνά ανταμείβεται για την επιμονή του.

Στα καλιαρντά είναι το ραδιόφωνο, ως ένα κουτί από το οποίο όλη τη μέρα ακούγεται θόρυβος ή/και καβγάδες. Συνώνυμα: ζαλίστρα, μπεναβοκουσκούσι.

(Στις μέρες μας βέβαια, με τις παραθυρομαχίες, η λέξη μας θυμίζει μάλλον την τηλεόραση).

Επίθημα που κατεξοχήν αναφέρεται σε αυτοκίνητα ή σε γυναίκες: επίθημα για άντρες.

Στην πρώτη περίπτωση αφορά την κίνηση των τροχών του τουτού και αντικαθιστά έτσι το επίθημα -κίνητο (μπροστοκίνητο, πισωκίνητο, τετρακίνητο) της καθομιλουμένης.

Στη δεύτερη περίπτωση αναφέρεται στα οπίσθια της κυρίας, και αποτελεί έτσι συνώνυμο του -κώλα, αλλά με θετικότερες συνδηλώσεις. Έλκει σαφώς από την κινησιολογία που κατά το κλισέ παρατηρείται σε θελκτικά θήλεα, όρα σεισοπυγίς, σεινάμενη-κουνάμενη, τσακίσματα-κουνήματα και τοιαύτα κλασικά. Δεν είναι και πολύ διαδεδομένο, αν και έχουμε στο σάιτ ήδη τη χαμηλοκούνα, πάντως θα μπορούσε ν' ακουστεί ας πούμε το εξής:

Καθότι δηλωτικό θηλυπρέπειας, χρησιμοποιείται εύλογα και για άνδρες ομοφυλόφιλους.

Προφανώς, η σχέση γκόμενας και αυτοκινήτου, όπως αυτή συλλαμβάνεται στο τυπικό φαντασιακό του σημερινού ανδρός, κατά τα δημοφιλή περιοδικά(...), είναι τόσο καλά σφυρηλατημένη, ώστε τα όρια μεταξύ -κίνητου και -κώλας συχνάκις να συγχέονται —επίτηδες-ξεπίτηδες, το ίδιο πράμα.

Ο συγκριτικός βαθμός του λιγότερα.