Ορισμοί (27979)
Εμφανίζονται 21-30 από 27979

Φόρος τιμής στον πιο πλούσιο Έλληνα που γνώρισε ποτέ η χώρα, και είναι πια συνώνυμο του υπερβολικά μεγάλου πλούτου και της χλιδής.

Λογοπαίγνιο/λεξιπλασία με τον αγγλικό όρο homosexual και το «ωμός». Αναφέρεται σε άτομο μπρουτάλ, χωρίς συναίσθημα, παραδομένο στην ικανοποίηση των ορμών του. Η φιλοσοφία του είναι «κρέας θα μπει, κρέας θα βγει και το βούτυρο δικό σου».

Συλλαβή που προφέρεται μακρόσυρτα, σε διάρκεια χρόνου που συχνά υπερβαίνει τα 10 δευτερόλεπτα, συνήθως πριν από τον διαλογισμό. Πολλές φορές προφέρεται από όλα τα μέλη μιας ομάδος μαζί. Θεωρείται ότι βοηθά στον συντονισμό και την χαλάρωση, αν και κάποιοι της αποδίδουν υπερβατικές ιδιότητες.

ΩΚΥΣ (προφέρεται «ωκύς»): αρχικά των λέξεων «Ωραίοι Και Υπέροχοι Σαλαμίνιοι».

Αναφέρεται στους νέους-μέλη της Πρωτοβουλίας Σαλαμινίων για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα στην κοιτίδα τους «Η έκκληση των Σαλαμινομάχων» (n.ekklisi.ton.salaminomaxon@gmail.com).

Γενικότερα η λέξη χαρακτηρίζει την νεολαία της Σαλαμίνας και κατ' επέκταση τη νεολαία συνολικά και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την δημιουργία σύνθετών λέξεων ή εκφράσεων, όπως ωκυσάκης (ωκύς και Σάκης ή Άκης), ωκύκουπας (ωκύς και κουπί) κ.λπ.

Η λέξη είναι συνώνυμη της αρχαίας Ελληνικής «ωκύς» που σημαίνει τον ταχύ, τον γρήγορο.

Τμήμα της Υπηρεσίας Προστασίας Πολιτιστικών Αγαθών της Υποδιεύθυνσης Ασφαλείας.

Αντικείμενο της Ωδικής Ασφάλειας είναι η δίωξη των μουσικών κακοποιών και των ψυχρών εκτελεστών της μουσικής μας κληρονομιάς. Πολύ συχνά οι κοινοί αυτοί εγκληματίες κακοποιούν εκείνα ακριβώς τα τραγούδια που οι περισσότεροι από εμάς αγάπησαν, όπως:

• Ο Γιώργος Νταλάρας το «Κάτω απ το πουκάμισό μου»
• Η Βίκυ Καγιά το «Αρετούσα»
• Ο Γιώργος Τσαλίκης το «Δεύτερη φορά»

Επιθετικός προσδιορισμός που προκύπτει από το ουσιαστικό ωδείο με την κατάληξη -ουχος (στην θηλυκή βερσιόν -ούχα π.χ. αδειούχα, στο ουδέτερο -ούχο, ή και -ουχάκι -Βλ. Παράδειγμα). Δηλώνει, είτε τον κάτοχο μουσικού πτυχίου από αναγνωρισμένο -ή μη- ωδείο, ή απλά κάποιον που έχει στο βιογραφικό του μουσικές σπουδές, ασχέτως με το αν δεν κατάφερε, όχι μόνο να τις ολοκληρώσει, αλλά ούτε καν να ξεπεράσει τα βασικά επίπεδα - χωρίς βέβαια αυτό να τον εμποδίζει από το να πουλάει μούρη λες και είναι η μετενσάρκωση του Παγκανίνι.

Χρησιμοποιείται ενίοτε ειρωνικά ή κοροϊδευτικά από μουσικούς που, ενώ κατέχουν τα τεχνικά κάποιου οργάνου, δεν διαθέτουν θεωρητικό υπόβαθρο των γνώσεων τους, δηλαδή από μουσικούς μη ωδειούχους (Παρένθεση: Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει αυτοί οι μουσικοί, είτε είναι καριερίστες είτε όχι, να αντιμετωπίζονται εξαρχής μειωτικά ως ερασιτέχνες, καθώς η ικανότητα τους και η μουσική ευαισθησία τους μπορούν να είναι πραγματικά πολύ υψηλού επιπέδου).

Εν τέλει, η αξία ή μη του να είσαι ωδειούχος τελεί υπό καθεστώς αμφισβήτησης στους κύκλους των μουσικών, ανάλογα βέβαια από το ποια σκοπιά το βλέπει ο καθένας -και όπως πάντα, ανάλογα με το μουσικό στρατόπεδο του καθενός.

Προέρχεται απο το αιδοίο. Σημαίνει μέρος, μαγαζί, γεμάτο γυναίκες.

Φράση που βγήκε από τα χείλη της ποθητής παρουσιάστριας καιρού του STAR, Πετρούλας, στη θέα του ψηλότερου ανθρώπου του πλανήτη ονόματι Σουλτάν (λοιπά στοιχεία αγνοούνται).

Τα πρώην καθάρματα και νυν ΡαδιοΑρβύλες του ΑΝΤ-1, Αντώνης Κανάκης και Γιάννης Σερβετάς παρέλαβαν αυτή τη φράση και την έκαναν slang στα χείλη όλων.
Το δημοφιλές βέβαια της έκφρασης δεν οφείλεται τόσο στο τι λέχθηκε όσο στο πως λέχθηκε.

Στην καθημερινότητα χρησιμοποιείται σαν εκδήλωση ευγνωμοσύνης.

Έκφραση επιφώνημα, όταν αντικρίσουμε γυναίκα με μεγάλα στήθη (κοινώς μαστάρια). Προέρχεται από τη γνωστή ισπανική μαλακία.

Δεν είναι σλανγκ, το ξέρω, αλλά γράφτηκε κάποτε από φοιτητές σε θρανίο της φιλοσοφικής Αθηνών. Το θρανίο δεν πρέπει να υπάρχει πια, έχουν περάσει καμιά πενηνταριά χρόνια από τότε (την πληροφορία μου έδωσε η μάδερ). Απλώς θεώρησα ότι πρέπει να αναφέρω αυτή την επιγραφή που δείχνει ότι κάποιοι φοιτητές έχουν (είχαν) το γνώθι σεαυτόν.

Σήμερα ο στίχος έχει ευρύτερη εφαρμογή.

Ο στίχος εννοείται πως είναι παράφραση του περίφημου κειμένου του Σιμωνίδη, αν θυμάμαι καλά, που λέει: «Ω ξειν αγγέλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι» (Σιμωνίδης 5ος π.Χ.)