Έκφραση τραγελαφικού περιεχομένου που επικρίνει τα κολλημένα μυαλά κάποιου για το γεγονός ότι εμμένει σε ιδέες και απόψεις που έχουν εγκαταλείψει και οι ίδιοι οι εμπνευστές τους ή οι παραδοσιακά θερμοί υποστηρικτές τους, όντας έτσι βασιλικότερος του βασιλέως.
Ο εν λόγω άνθρωπος καταλήγει, όπως η φανταστική αντιπροσωπεία της σλανγκιάς, να είναι μια γραφική και άγονη υπενθύμιση της μεγάλης φίρμας, η μνήμη μιας μεγάλης ευτυχίας του ηρωικού, κατά τη γνώμη του, παρελθόντος.
Βλ. και εγώ στην ηλικία σου έπιανα την πέτρα και την έστιβα.
- Άκουσες την συντρόφισσα Παπαρήγα; Τους έκανε ρόμπα τους κεφαλαιοκράτες στη Βουλή!
- Καλά, πάλι για κομμουνισμούς και μαλακίες θα μιλάμε; Αν δεν είναι για την την Παπαρήγα την καλή δεν ασχολούμαι...
- Τώρα γιατί γίνεσαι αντιδραστικός ρε; Από την μια γκρινιάζεις για το αφεντικό σου κι από την άλλη το κόμμα που θα σε απελευθερώσει το έχεις γραμμένο στ' αρχίδια σου.
- Ποιο ρε; Εδώ το εργοστάσιο έκλεισε κι αυτοί κρατάνε αντιπροσωπεία...
- Λούμπεν στοιχείο...
- Κομμουνιστοσυμμορίτη...
