Υποβάλλω κάποιον σε καψώνι, τον κάνω ό,τι θέλω, του ψήνω το ψάρι στα χείλη και τον χρησιμοποιώ για να περάσει το δικό μου. Στο τέλος ενδέχεται να του ζητήσω και τα ρέστα.
– Έτσι που λες Νίτσα μου. Μας χόρευε στο ταψί κανονικά τόσα χρόνια το παλιοθήλυκο. Ευτυχώς που λογικεύτηκε ο Μπέηζιλ και την άφησε.
– Τι μου λες χρυσή μου. Να τύχει στο παλικάρι μας τέτοιο γύναιο; Βρήκε καμία καλή τώρα τουλάχιστον, εκεί στην ξενιτιά που βρίσκεται;
– Ναι... να δεις πως μου την είπε... νομίζω μου είπε πως λέγεται Πέρι...
