Ελλειπτική έκφραση που στην πλήρη της μορφή είναι «ούτε στον παπά μην το πεις», εννοείται κατά την εξομολόγηση. Λέγεται κυρίως για πολύ έως απρόσμενα καλές εμπορικές ευκαιρίες (βλ. τεφαρίκι πράμα) που μας συμφέρει να μείνουν κρυφές, ώστε να επωφεληθούμε εμείς οι ίδιοι όσο το δυνατόν περισσότερο. Αλλά και, γενικότερα, για κάθε καλή εξέλιξη στη ζωή μας που κρύβει μια μικρή δόση τύχης, αρκεί να μην αναφέρεται σε σοβαρά και κομβικά ζητήματα παρά να είναι κάτι μάλλον καθημερινό.
Ως γνωστόν, η εξομολόγηση είναι ένα από τα μυστήρια της ορθόδοξης εκκλησίας. Σε αυτό ο πιστός πρέπει να ανοίξει την ψυχή του στον εξομολόγο και να μην κρύψει απολύτως τίποτα, σχετικό εννοείται με την πνευματική του πορεία. Ο δε εξομολόγος απαγορεύεται αυστηρά να γνωστοποιήσει ή να εκμεταλλευτεί όσα άκουσε. Το αστειάκι της έκφρασης είναι διπλό: δύσκολα στην εξομολόγηση θα φτάσει η κουβέντα σε τιμές και ευκαιρίες, ενώ η εν λόγω συναλλαγή ανάγεται συμφέρουσα σε υπερβολικό βαθμό τόσο, που βάζει σε πειρασμό και την ηθική ακεραιότητα του παπά-πνευματικού.
- Πόσο την πήρες τελικά την μπέμπα;
- Είκοσι χιλιάρικα μου την άφησε, καλά είναι;
- Πολύ καλά φίλε! Ευκαιρία!
- Έφευγε για εξωτερικό αυτός και ψιλοβιαζότανε να το δώσει.
- Ναι ρε σου λέω, τέλος. Ούτε στον παπά τέτοια τιμή!- Φίλε! Αδερφέ! Δικέ μου!
- Τι είναι ρε;
- Μού 'κατσε χθες στο άσχετο μια μουνάρα!
- Καλή;
- Τι καλή! Μόνο; Το Λίλιαν!
- Σώπα! Μπράβο ρε μεγάλε! Σωραίος! Ούτε στον παπά!
