Συνηθέστατα έπεται είτε του βγαίνω είτε του ναι, αλλά και συντάσσεται σε σχεδόν καθημερινή βάση με το μόνο.
Εκφράζει την πεποίθηση αυτού που προσκαλείται να βγει ότι όντως θα το λήξει νωρίς σεβόμενος τις υποχρεώσεις της επαύριον και το γενικότερο κούτελο που (δεν) έχει στην κοινωνία.
Έχει θαυματουργές επιδράσεις στις τύψεις, καθώς ο εκφέρων αυτήν την μυστικιστική φράση είναι πεπεισμένος ότι όντως θα σταματήσει στο πρώτο και δεν θα συνεχίσει, παρ' όλο που τις προηγούμενες δεγκζέρεικιοΐδιος πόσες φορές που την έχει πει γύρισε σπίτι ένα σφηνάκι πριν το κώμα και την κάθαρση στομάχου. Αν κατάφερε να γυρίσει, δηλαδή.
Εναλλακτικά, αποδίδει την βαρεμάρα, με την πρόσκληση να παίζει τον ρόλο της ώθησης πέρα από το κρίσιμο σημείο μετά το οποίο αρχίζει η ημιελεύθερη πτώση.
Κατ' αντιστοιχία με τον νόμο του Μέρφεως δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ξωμάτοχα προς πρόκλησιν καταστροφής εκεί που δεν προμηνύεται.
- Έλα ρε μαλάκα να πιούμε ένα ποτάκι στο Μπιγκ Μπεν, θα είναι και ο Σταύρακας ο ξίδιας, ο Βάγγουρας ο τελειωματίας, θα σκάσει και ο Βλάσης ο λαγκαβούλης.
- Γάμησέ με, ρε συ, αύριο σηκώνομαι 6 το πρωΐ και παίζεται το κεφάλι μου στη δουλειά ρε...
- Έλα να παπαρίσουμε λίγο, ρε καραγκιόζη, να χαλαρώσεις, θα κοιμηθείς και πιο χαλαρός.
- Ναι, αλλά για ένα ποτό μόνο.
