Γέλως ή αλλιώς Γέλωτας ήταν ένα μυθολογικό πρόσωπο, προσωποποίηση του γέλιου. Οι αρχαίοι τον θεωρούσαν, μαζί με τον πόθο και την ηδονή, δώρα της θεάς Αφροδίτης προς τους ανθρώπους. Στην Σπάρτη μάλιστα γιορτάζονταν σαν θεός.
Το γέλιο λοιπόν, ή αλλιώς γέλωτας, επιστημονικά εξηγείται ως η χημική διέγερση και ειδικότερα από την εισπνοή του πρωτοξειδίου του αζώτου. Πρόσφατα οι επιστήμονες μπόρεσαν να εντοπίσουν το σημείο του εγκεφάλου, στο οποίο καταλήγει η δράση του πρόκειται για το μεταιχμιακό σύστημα, μία από τις πλέον αρχέγονες περιοχές του εγκεφάλου όπου εδράζουν τα συναισθήματα.
Στις μέρες μας χρησιμοποιείται νοηματικά όπως ακριβώς το γέλιο έχοντας όμως μια cult ομορφάδα, αέρα του παρελθόντος και έντονο λυρισμό.
-Καλά πας καλά ρε Γιάννη; Φωνάξαμε τους δικούς μου και με το που άνοιγαν το στόμα τους έσκαγες στα γέλια σαν να τους κορόιδευες ; - Ελεος ρε Μαρία, εγώ φταίω που ό,τι κι αν έλεγαν προκαλούσε τον γέλωτα;
