Εφαρμογή του ολόχρονου κλασικού όλα τα λέιζερ πάνω μου (εδώ, σε μένα) από θρησκευτικό ταγό της τάξης των ταλιμπανιζόντων αγριοχριστιάνων ορθολόξων και λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων. Πρόκειται για τον απόλυτα νάρκισσο θρησκευτικό ταγό, ένα είδος στο οποίο έχουμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια. Εφόσον το θυμιάτισμα αποδίδεται στον Θεό και τα θεία (εικόνες) και κατ' επέκταση στους πιστούς, η φράση δηλώνει την απόλυτη ναρκισσιστική αυτο-αποθέωση τι λέω αποημιθέωση και βάλε! Δεν λέγεται βέβαια από τον ίδιο τον ταγό, αλλά υπονοείται. Είναι, καθώς λέει ο Χαλικούτης, «σαν τους προβολείς της δημοσιότητας-διασημότητας, αλλά για τις εφήμερες απολαύσεις της ψευτο-large παρακμής», μην ξεχνάμε, θα προσέθετα, ότι κατά τον Nietzsche η θρησκεία είναι η κατεξοχήν παρακμή. Επί του μακαριστού Χριστοδούλου ο τύπος ήταν κυρίαρχος, αλλά και σήμερα υπάρχουν δείγματα, όπως ο Άνθιμος Θεσσαλονίκης, ο «αγέλαστος επιβάτης της αμαξοστοιχίας Αλεξανδρούπολη-Θεσσαλονίκη- Αθήνα, που έχασε την τελευταία στάση», κατά τον χαρακτηρισμό δημοσιογράφου.
Συμπτώματα του «όλα τα θυμιατά πάνω μου»:
- Λέει ότι δεν θέλει αυτός να τα πει «έξω απ' τα δόντια», αλλά τον αναγκάζει ηθικά ο λαός, που το απαιτεί. Όσα κάνει και λέει είναι ύστερα από λαϊκή ζήτηση.
- Έχει μπερδέψει τον άμβωνα με το πολιτικό μπαλκόνι.
- Θεωρεί ότι κάνει χάρη στους νέους, άμα τους αφήνει να είναι με τα σκουλαρίκια.
- Έχει νοοτροπία παιδιού Δημοτικού που θέλει να δείξει ότι είναι κι αυτός μάγκας, γι' αυτό και ονομάζει θρησκευτικά περιοδικά με τίτλους, όπως Τόλμη (ο Θεός να την κάνει!) κ.ά.
Θεωρεί ότι τον περίμενε όλη η Ελλάδα για τον επανευαγγελισμό της.
Κατ' επέκταση, ως όλα τα θυμιατά πάνω μου, μπορεί να χαρακτηριστεί κι αυτός που πιάνει ταβάνι στο τεστ ορθολοξίας του Vrastaman. Για να λάμψει, ακόμη περισσότερο αυτός ο τύπος Νεοέλληνα, (που ήδη αναδείχθηκε με τον βρασταμανικό ορισμό) προσθέτω τα εξής κριτήρια που αναδεικνύουν έναν ιδεολογικό ανθρωπότυπο από την δεκαετία '60 και μετά:
Πιστεύει ότι η σύγχρονη Ρουμανία σφετερίστηκε εκ του πονηρού το όνομα Ρωμανία που κανονικά ανήκει μόνο σε εμάς.
- Θεωρεί ότι όλοι οι δυτικοευρωπαίοι είναι απλώς Φράγκοι, και η σωστή ονομασία των Γάλλων είναι (Γαλλο)φράγκοι, των Γερμανών Τευτονοφράγκοι, και των Ιταλών Λογγιβαρδοφράγκοι.
- Ονομάζει το παιδί του Ρωμανό.
- Συμφωνεί με τον Samuel Huntington ότι είμαστε σε ειδική ορθόδοξη πολιτισμική ζώνη, που είναι πιο κοντά στην μουσουλμανική παρά στην (δυτικο-)ευρωπαϊκή. Θα ήθελε να μπει η Ρωσία στην Ε.Ε. (συχνά είναι και πουτινιάρης) ή εναλλακτικά να βγει η Ελλάδα.
- Πιστεύει ότι τα Σκόπια θα έπρεπε να ονομαστούν Μακεδονία, αλλά με ταυτόχρονη αυτοπροσάρτησή τους στην Ελλάδα.
- Έχει στο δωμάτιό του αφίσες του Μάρκου Ευγενικού και του Κοσμά Φλαμιάτου, και θα ήθελε να τους μοιάσει όταν θα μεγαλώσει.
- Αγαπάει Ρήγα, αλλά μισεί Κοραή. Αγαπάει Καποδίστρια, αλλά μισεί Βενιζέλο. Για τον Καποδίστρια θεωρεί ότι αν δεν τον είχαν φάει οι Γάλλοι, θα ήμασταν αλλού τώρα.
Η πολιτική του πρόταση για το μέλλον είναι οι κοινότητες της Τουρκοκρατίας και θεωρεί ότι οι Φαναριώτες θα είχαν αλώσει εκ των έσω την Οθωμανική Αυτοκρατορία, ώστε να είμαστε τώρα μέχρι την Συρία, αν δεν τους είχε εμποδίσει η Ελληνική Επανάσταση.
Σημειωτέον ότι ο όρος μαρτυρείται από τον Ιούλιο του 2009, εισαχθείς υπό Βραστανδρός, αλλά καθώς περιγράφει εύγλωττα έναν υπαρκτό ανθρωπότυπο, θεωρώ ότι «αν δεν υπήρχε ο σλανγκισμός, θα έπρεπε να τον εφεύρουμε», που λέει κι ο Slangaire.
(Από κήρυγμα, πριν μερικά χρόνια, από μνήμης η παράθεση):
Γκρεμίζουν το εκκλησάκι που ήταν πάνω στην ρεματιά; Μα διατί; Τι θέλουσιν να κάμωμεν; Θέλουσι να τους επιδώσωμεν φακελάκιον;
(Χειροκροτήματα που εννοούν «όλα τα θυμιατά πάνω σου, εκεί σε σένα!»).
