α) Λέγεται όταν κάποιος ψάχνει αφορμή να φέρει την κουβέντα σε προσφιλές του θέμα και να ξεκινά έναν (συνήθως) μονόλογο που έχουμε ακούσει χιλιάδες φορές έως τώρα, με αποτέλεσμα να γίνεται πρηξαρχίδης (παραδείγματα 1-3).

(Θυμηθείτε τον Σπύρο στους «Απαράδεκτους» που έψαχνε ευκαιρία να μιλήσει για το Πολυτεχνείο και τους αγώνες του).

β) Έπίσης για τους πολιτικούς που λεν τα ίδια και τα ίδια, ή λεν όλοι τα ίδια για να μην παρεκκλίνουν από την κομματική γραμμή, ή έχουν ετοιμάσει το «ποίημα» και ξεφεύγουν από αυτό όποια ερώτηση και αν τους κάνουν (παράδειγμα 4).

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχει περίπου την ίδια σημασία με την καραμέλα.

Σε καθαρά μουσικό κόντεξτ, η κασέτα είναι το στανταρισμένο και σταθερά επαναλαμβανόμενο (χωρίς καμία απόκλιση) μουσικό ρεπερτόριο ή πρόγραμμα, είτε μιλάμε για συγκροτήματα, είτε για ντιτζεϊλίκι (κλαμπάτο ή ραδιοφωνικό), είτε ακόμη και για τη λίστα με 100 mp3 που υπάρχει στο λάπτοπ δίπλα από το ταμείο σε διάφορες καφετέριες, μπαράκια, εστιατόρια κλπ.

Η πρακτική της κασέτας δηλώνει αφενός τον εφησυχασμό και την αδιαφορία του εκάστοτε μουσικό/ ντιτζέι/ ιδιοκτήτη που, έχοντας σταντάρει το κοινό ή την πελατεία του, αδιαφορεί για τις μακροχρόνιες συνέπειες της επανάληψης (το πολύ το κυρ' ελέησον το βαριέται κι ο παπάς, πόσο μάλλον οι θαμώνες), που μολαταύτα κάποια στιγμή αρχίζουν να εκδηλώνονται, αφετέρου την παντελή απουσία έμπνευσης ή έστω επιθυμίας για καλλιτεχνική αναζήτηση ή εξέλιξη, η οποία αργά ή γρήγορα είναι μοιραίο να οδηγήσει στα ίδια αποτελέσματα.

Βλ. και κονσέρβα.

Ως κασέτα στην ποδηλασία χαρακτηρίζεται το σύνολο των γραναζιών ταχυτήτων στον πίσω άξονα.