Αναφέρομαι στο πρόθεμα, δι αυτόν το λόγο λείπουν οι τόνοι. Το πρόθεμα αυτό μπαίνει πριν απο οποιοδήποτε μπινελίκι, και του δίνει στόμφο και ένταση, με αποτέλεσμα την ευφορία του ατόμου που το εκστομεί. Βεβαίως η ευφορία αυτή προέρχεται από την παρήχηση του «α», που γεμίζει το στόμα.
Το παραπάνω πρόθεμα αποτελείται από τα εξής δύο υποπροθέματα:
- καρά-, από την τουρκική, που σημαίνει μαύρο (εξ ου και όλα τα επίθετα που έχουν το καρα-: Καραγιάννης, Καραγιώργης, Καραπαναγής, ή και καραγκιόζης που σημαίνει μαυρομάτης, καρα-μαύρος, γκιοζ τα μάτια). Και στην ελληνική ο μαύρος, εμπεριέχει και την έννοια του κακομοίρη.
- -κατά-, το οποίο έχει πολλές σημασίες, αλλά όταν ακολουθείται από μπινελίκιον, παρατίθεται με την έννοια από πάνω μέχρι κάτω, σε όλο του το φάσμα.
Συντάσσεται ως επί το πλείστον με το «κερατάς», αλλά και το μαλάκας, λεσβία, γαμημένη, πουτάνα, πουσταριό του πάνε αρκετά.
- Ήταν και η Ιφιγένεια χθες για καφέ. Την έφερε η Ρούλα. Ρώταγε για σένα και τον αδελφό σου.
-Άσε με ρε με την καρακαταπουτάνα. Τα είχε με τον αδελφό μου, και την έπεφτε και σε φίλους του την ίδια ώρα...- Έτσι και πετύχω τον καρακατακερατά τον Λάκη πουθενά, θα τον σκίσω το μπούστη.
- Τι ωραίο μουνί η Λίτσα και να είναι λεσβία, κρίμα.
-Δεν είναι λεσβία, είναι καρακαταλεσβία. Μου έχει πει, ότι δεν έχει ακουμπήσει ποτέ στη ζωή της μαγιόξυλο.
