Ως αρνησιγλειψία ονομάζεται ούτη κατάστασις εις την οποία το θήλυ αρνείται επιμόνως και συνεχώς να ασκήσει την ιερή τέχνη της πεολειξίας εν ώρα συνευρέσεως ή να δεχθεί τις υπηρεσίες του/των συντρόφου/συντρόφων της. Ούτη πάθηση χωρίζεται εις:
α. Ενεργητική αρνησιγλειψία: το θύλη αρνείται την παραλαβή πιπός (εκ της φράσεως «του παίρνω πίπα») και λοιπόν... παραγώγων αυτής,
β. Παθητική αρνησιγλειψία: το θήλυ αρνείται να δεχθεί... το όργανο του λόγου του ανδρός επί του οργάνου της ηδονής της, προφασιζόμενη εκπομπές δυσάρεστων οσμών, απουσία παρκέ κτλ. Σπανίως η ενεργητική αρνησιγλειψία παρουσιάζεται και εις τους άρρενες, συνήθως δια τους ιδίους λόγους.
Κορυφαία τε και ηγετική μορφή του αγώνα κατά της αρνησιγλειψίας θεωρείται η Μόνικα Λεβίνσκι.
Πιπόλαος (μετά κατεβασμένων παντελονιών): «Ευτέεεερπη! Ευτερπούλααα! Ευτέρπη, θα ήθελον να με... τέρψεις!»
Ευτέρπη: «Αδύνατον! Έχεις καταναλώσει παστουρμά μετά γιαουρτοσκόρδιου! Γιγνώσκεις την οσμή των εκχύσεών σου;»
Πιπόλαος: (κυνηγά την Ευτέρπη μετά των παντελονιων κατεβασμένων, ως αν πιγκουίνος!) «Μα διατί αρνήσαι; Δεν κατανοώ!»
Ευτέρπη: «Δεν επιθυμώωω!»
Πιπόλαος: «Απαράδεεεκτοννν! Έχεις καταληφθεί από αρνησιγλειψία! Πλέον!...»
