Ό,τι χειρότερο μπορεί να σου πει κάποιος που σε θεωρεί ειδήμονα στο Χ (σπάνιο) θέμα... Με την Εισαγωγική αυτή έκφραση παγώνουν τα πάντα μέσα σου, το μυαλό σου σταματά, η απόγνωση του αδιεξόδου σε κυριεύει (κι αν δεν ξέρω;;;), η πλήξη εφορμά και σε καταλαμβάνει, η απροθυμία είναι γεγονός: είναι η στιγμή κατά την οποία, εκτός του ότι πρέπει να υποστείς μια μπανάλ κουβέντα (που θυμίζει θεία ή σαχλές παιδικές μνήμες του τύπου «πες μας ένα τραγουδάκι», «παίξε μας κάτι στο πιάνο» κλπκλπ), πρέπει και να αποδειχθείς χρήσιμος (=ρουσφέτι / διαμεσολάβηση κλπ) ή διαφωτιστικός (δηλ. να εξηγήσεις τα ανεξήγητα σε κάποιον ο οποίος έτσι κι αλλιώς δεν θα καταλάβει μία), επιβεβαιώνοντας επί πλέον τη φήμη (ψευδή ή όχι) γύρω από το άτομό σου, σε σχέση με την εμπειρία ή το επάγγελμά σου.

Μεγάλη γείωση δηλαδή. Μπορεί όμως και να αποτελέσει απογείωση, αν η ματαιοδοξία μας είναι διαγαλαξιακή.

Εννοείται ότι όλοι μας το έχουμε πει χιλιάδες φορές και όλοι μας το έχουμε ακούσει.

Συνήθεις διατυπώσεις:

Και... δεμελές, εσύ που ξέρεις, ...
Να σε ρωτήσω κάτι, εσύ που ξέρεις, ...
Σου πω, εσύ που ξέρεις...

Σε όλ' αυτά, μπορεί να προστεθούν στο τέλος τα: δηλαδή, ναούμ', από τέτοια, κλπ

Ανταπάντηση: αδιάβαστος.

Κατά τη διάρκεια μιας ανέμελης βραδιάς, εκεί που πίνεις το ποτάκι σου και περνάς περίκαλα, ένας από την παρέα σε πλησιάζει. Και αρχίζει:
- Ώστε ασχολείσαι με υπολογιστές / είσαι μουσικός / μιλάς κινέζικα / έχεις κάνει 2 γάμους / έχεις ζήσει στο εξωτερικό / είσαι εξπέρ στη μαγειρική / ο θείος σου είναι διοικητής στη ΓΑΔΑ / είσαι δικηγόρος / είσαι ογκολόγος;
- Ναι.
- Να σε ρωτήσω κάτι, εσύ που ξέρεις, ...

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία