Στις ταλιμπανικές περιόδους του ελληνισμού, έπρεπε να αποδειχθεί ότι η νεόνυμφη υπανδρεύθηκε όντας παρθένα. Γι' αυτό μετά το σεξ της πρώτης νύχτας, το ζευγάρι έπρεπε να κρεμάσει το σεντόνι με το αίμα από την απώλεια της παρθενιάς, σε δημόσια θέα ώστε να κατευνασθεί η οργή των κυρα-περμαθούλων και να περηφανευτεί κι ο γαμπρός ότι πήρε καλό πράμα. Συμβαίνει στην ταινία Στον Αστερισμό της Παρθένου με την Ζωή Λάσκαρη.
Παίζει κι η εκδοχή ότι κάποιοι γαμπροί εξίσου καταπιεσμένοι από τον θεσμό, αλλά δειλιάζοντας μπροστά στον κοινωνικό περίγυρο έβαζαν άλλο αίμα στο σεντόνι (λ.χ. από περίοδο, μικρό κόψιμο στο χέρι κ.ο.κ.) ώστε να είναι όλοι ευχαριστημένοι. Δεν πιστεύω να συμβαίνει πια σήμερα, είναι θεσμός καταδικασμένος στην συνείδηση του λαού, αλλά έχει απαθανατιστεί σε ομώνυμο σκυλοτράγουδο.
Πάσα: Κνάσος.
Το παρθενόπανο
Ένα μήνα πριν το γάμο
Μου σκάσες την ιστορία
Πως αν θέλω να σε πάρω
Πρέπει νά βρω σκευωρία
Ρώτησα τι εννοείς
Αν και το ´λεγαν στη γύρα
Πως στο τέλος θα μου πεις
Πως παρθένα δε σε πήρα
Τι θα βγάλω τώρα εγώ
Το πρωί μετά το γάμο;
Το σεντόνι το διπλό
Δίχως το σημάδι πάνω;
Για ένα παρθενόπανο
Γινόμαστε κουβάρι
Άμα σ´αφησω τώρα εγώ
Να ´δω ποιος θα σε πάρει
Τη Λάσκαρη την πήρανε
Χωρίς υμενα παρθενίας
Γιατί αυτής της εκοφτε
Κι είχε σημαία Ιαπωνίας
Μου πες να κοπώ στο χέρι
Σαν τους Ψίθυρους Καρδιας
Θα με στείλει το χουνέρι
Για να κάνω μπάι πας
Σκέφτηκα έναν άλλο τροπο
Στον πατέρα σου να πω
Στην οργή να δώσει τόπο
Και εγώ να μη κοπώ
Μα την ξανασκέφτηκα
Προσκλήσεων παραγγελία
Και στο τέλος δέχτηκα
Ν´ αλλάξω ημερομηνία
Για ένα παρθενόπανο
Γινόμαστε κουβάρι
Άμα σ´αφησω τώρα εγώ
Να ´δω ποιος θα σε πάρει
Τη Λάσκαρη την πήρανε
Χωρίς υμενα παρθενίας
Γιατί αυτής της εκοφτε
Κι είχε σημαία Ιαπωνίας
Ήσουνα στις μέρες σου
Την πρώτη νύχτα στο κρεβάτι
Και την εβγαλά με σου
Μ´ εκμεκ και λίγο μάτι
Το σεντόνι βάφτηκε
Και στο μπαλκόνι βγήκα
Η ντροπή τινάχτηκε
Μα κράτησα την προίκα
Αν ήξερα τι ´ταν γραφτο
Για μενανέ να γίνει
Θα τρεχα αμέσως να κρυφτώ
Στη ζούγκλα με τους μπαμπουίνοι.
