Από τα άκρα άωτα της λεξιπενίας που μαστίζει τη γενιά μας (φευ! αλί!, αμπντούλ μου κλπ).
Ο ποιητής θέλει συνήθως να χαρακτηρίσει την παρέλευση μεγάλου χρονικού διαστήματος από κάποιο χαρακτηριστικό γεγονός που συνέβη. Ειδικά, εάν δεν θυμάται πότε ακριβώς συνέβη, τότε ώρες, λεπτά, μέρες, χρόνια και λοιπές χρονικές μονάδες μπορούν κάλλιστα να τσουβαλιαστούν υπό τον γενικό όρο-ομπρέλλα: «τέτοια».
Ακριβές συνώνυμο, η μελλοντολογικής χρήσης λέξη «τέρμινα».
Διότι, ως γνωστόν... «τέτοια» saves (όπως καθετί αόριστο)...
- Ρε, Ζουζουνίτα, τι θα γίνει; Θα μας στείλουν καμιά ώρα τους φακέλλους με τις προσφορές;
- Άσε ρε, τους έχω πάρει χίλια τηλέφωνα, τους έστειλα μέηλ... Εδώ και κάτι τέτοια τους κυνηγάω... Clients Meints
