Βασική αρχή της αργκό: τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Δε χρειάζονται πολλές λεπτομέρειες ειδικά όταν αφορούν περιγραφές διαλόγων που διημείφθησαν στο παρελθόν ή που θα γίνουν στο μέλλον.
Σε αντίθεση με το γυναικείο κουτσομπολιό που αρέσκεται να αναπαραγάγει τους διαλόγους «με το νι και με το σίγμα«, που γουστάρει να δίνει έμφαση στη λεπτομέρεια των λέξεων, των εκφράσεων των συνομιλητών κλπ, στην αργκό τα λόγια είναι περιττά. Δεν έχει καμία σημασία τι ειπώθηκε ή τι θα ειπωθεί. Όλα αυτά μπαίνουν σε έναν αστερίσκο με την υποσημείωση «το και το», τρεις λέξεις που τα λένε όλα, ρητά, απλά και κατηγορηματικά.
Το «το και το» επίσης δηλώνει ότι τα παραλειπόμενα περιττά λόγια ήταν λόγια ουσίας που ακολουθούσαν το δόγμα «ο λόγος μου συμβόλαιο». Λόγια σταράτα, ξηγημένα και ο ακροατής του «το και το» δεν χρειάζεται να ακούσει περισσότερα, να απασχολήσει το μυαλό του με μπουρδολογίες, είναι και αυτός της ιδίας σχολής. Έχει ήδη καταλάβει.
- Τι έγινε ρε Βάγγο με τον αρραβωνιαστικό της αδερφούλας σου; Εθεάθη λένε με κακιές παρέες. - Τι να γίνει ρε Παμεινό, τον έπιασα προχθές, του τα 'πα έξω από τα δόντια. Του λέω: «Βλάση, το και το». Με έπιασε αμέσως. Τον θάμπωσε βλέπεις και το εργαλείο. Από 'δω και πέρα θα είναι αρνάκι, μου το υποσχέθηκε οικειοθελώς.
